کاردیومیوپاتی چیست؟ از دیدگاه مایو کلینیک (Mayo Clinic) - جامعه پزشکان ایران

بیماری‌‌ها و راه درمان , فرناز اخباری , پیشگیری بهتر از درمان

به گزارش سایت mayoclinic.org

بررسی اجمالی

کاردیومیوپاتی یک بیماری عضله قلب است که در آن پمپاژ خون از قلب به بقیه بدن دشوار می‌شود. کاردیومیوپاتی می‌تواند منجر به نارسایی قلبی شود.

انواع اصلی کاردیومیوپاتی شامل کاردیومیوپاتی دیلاته، هیپرتروفیک و محدود کننده است.

درمان که ممکن است شامل داروها، دستگاه‌های ایمپلنت با جراحی، جراحی قلب یا در موارد شدید پیوند قلب باشد که به نوع کاردیومیوپاتی و به میزان درگیری آن بستگی دارد.

انواع کاردیومیوپاتی

کاردیومیوپاتی دیلاته؛
کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک.

علائم کاردیومیوپاتی

ممکن است هیچ علامتی در مراحل اولیه کاردیومیوپاتی وجود نداشته باشد. اما معمولا با پیشرفت بیماری،

علائم و نشانه‌هایی ظاهر می‌شوند، از جمله:

تنگی‌نفس با فعالیت یا حتی در حالت استراحت؛
تورم پاها، مچ پا؛
نفخ شکم به دلیل تجمع مایعات؛
سرفه در حالت دراز کش؛
مشکل در خوابیدن به حالت دراز کش؛
خستگی؛
ضربان قلب تند، با تپش و یا لرزش؛
ناراحتی یا فشار قفسه سینه؛
سرگیجه، سبکی سر و غش.

این علائم و نشانه‌ها می‌تواند بدتر شوند مگر این‌که درمان شوند. و در برخی افراد، وضعیت به سرعت بدتر می‌شود. و در برخی دیگر، ممکن است برای مدت طولانی علائم بدتر نشود.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر یک یا چند علامت یا نشانه مرتبط با کاردیومیوپاتی دارید به پزشک مراجعه کنید. اگر مشکل تنفسی شدید، حالت غش یا درد قفسه سینه که بیش از چند دقیقه طول می‌‌کشد دارید‌‌، با شماره اورژانس تماس بگیرید.

برخی از انواع کاردیومیوپاتی فامیلیال یا ارثی است پس درصورتی که این عارضه را دارید، پزشک ممکن است توصیه کند که اعضای خانواده شما معاینه شوند.

علل کاردیومیوپاتی

اغلب‌، علت کاردیومیوپاتی ناشناخته است. با این‌حال، در برخی افراد، این بیماری نتیجه یک بیماری دیگر (اکتسابی) یا بیماری منتقل شده از والدین (ارثی) است.

برخی از بیماری‌ها یا رفتارهایی که می‌توانند منجر به کاردیومیوپاتی اکتسابی شوند عبارتند از:

فشار‌خون بالا در دراز مدت؛
آسیب بافت قلب در اثر حمله قلبی؛
ضربان قلب سریع طولانی مدت؛
مشکلات دریچه قلب؛
ابتلا به کووید ۱۹
برخی عفونت‌ها، به ویژه آنهایی که باعث التهاب قلب می‌شوند؛
اختلالات متابولیک، مانند چاقی، بیماری تیروئید یا دیابت؛
کمبود ویتامین‌ها یا مواد معدنی ضروری در رژیم غذایی شما، مانند تیامین (ویتامین B-1 )؛
عوارض بارداری؛
تجمع آهن در عضله قلب (هموکروماتوز)؛
رشد توده‌های ریز سلول‌های التهابی (گرانولوم) در هر قسمت از بدن، از جمله قلب و ریه‌ها (سارکوئیدوز)؛
تجمع پروتئین‌های غیر‌طبیعی در اندام‌ها (آمیلوئیدوز)؛
اختلالات بافت همبند؛
مصرف بیش از حد الکل در طی سالیان متمادی؛
استفاده از کوکائین، آمفتامین‌ها یا استروئیدهای آنابولیک؛
استفاده از برخی داروهای شیمی درمانی و پرتودرمانی برای درمان سرطان.

انواع کاردیومیوپاتی عبارتند از:

کاردیومیوپاتی دیلاته. در این نوع کاردیومیوپاتی، بطن چپ بزرگ می‌‌شود (دیلاته می‌شود) و نمی‌تواند به طور موثر خون را از قلب پمپاژ کند. اگرچه این نوع در هر سنی ممکن است رخ دهد، اما اغلب در افراد میان‌سال رخ می‌دهد و بیش‌تر مردان را مبتلا می‌کند. شایع ترین علت آن بیماری عروق کرونر یا حمله قلبی است. با این حال، می‌تواند به دلیل نقص ژنتیکی نیز ایجاد شود.

کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک. شامل ضخیم شدن غیر‌طبیعی عضله قلب است که کار قلب را سخت‌تر می‌کند. بیشتر بر عضله بطن چپ تأثیر می‌گذارد.‌‌‌‌‌ کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک می‌تواند در هر سنی ایجاد شود، اما اگر در دوران کودکی رخ دهد، این وضعیت شدیدتر می‌شود. اکثر افراد مبتلا به این نوع کاردیومیوپاتی سابقه خانوادگی این بیماری را دارند. برخی جهش‌های ژنتیکی با کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک مرتبط هستند.

کاردیومیوپاتی محدود کننده در این نوع، ماهیچه قلب سفت و کم انعطاف می‌شود، بنابراین نمی‌تواند منبسط شود و بین ضربان‌های قلب پر از خون شود. این نادرترین نوع کاردیومیوپاتی می‌‌تواند در هر سنی رخ دهد، اما اغلب افراد مسن را تحت تاثیر قرار می‌‌دهد.

کاردیومیوپاتی محدود کننده می‌تواند بدون هیچ دلیل شناخته شده‌ای رخ دهد (ایدیوپاتیک)، یا می‌تواند ناشی از یک بیماری در جای دیگری از بدن باشد که قلب را تحت تاثیر قرار می‌دهد، مانند آمیلوئیدوز.

دیسپلازی آریتموژنیک بطن راست. در این نوع نادر کاردیومیوپاتی، عضله در حفره پایین بطن راست با بافت اسکار جایگزین می‌شود که می‌تواند منجر به مشکلات ریتمی قلب شود. اغلب به دلیل جهش‌های ژنتیکی ایجاد می‌شود. کاردیومیوپاتی طبقه‌بندی نشده انواع دیگر کاردیومیوپاتی در این دسته قرار می‌‌گیرند.

عوامل خطر

مواردی که می‌تواند خطر ابتلا به کاردیومیوپاتی را افزایش دهد، عبارتند از:

سابقه خانوادگی کاردیومیوپاتی، نارسایی قلبی و ایست ناگهانی قلبی؛
فشار‌خون بالا در دراز مدت؛
بیماری‌های موثر بر قلب، از جمله سابقه حمله قلبی‌، بیماری عروق کرونر یا عفونت قلب (کاردیومیوپاتی ایسکمیک)؛
چاقی که خود آن باعث سخت کار کردن قلب می‌شود؛
مصرف طولانی مدت الکل؛
مصرف مواد مخدر، مانند کوکائین، آمفتامین‌ها و استروئیدهای آنابولیک؛
درمان سرطان با داروهای شیمی درمانی خاص و پرتودرمانی.

بسیاری از بیماری‌ها نیز خطر ابتلا به کاردیومیوپاتی را افزایش می‌دهند، از جمله:

دیابت؛
بیماری تیرویید؛
ذخیره آهن اضافی در بدن (هموکروماتوز)؛
آمیلوئیدوز؛
سارکوئیدوز؛
اختلالات بافت همبند.

عوارض

کاردیومیوپاتی می‌تواند منجر به عوارض جدی شود، از جمله:

نارسایی قلبی. قلب نمی‌تواند خون کافی برای رفع نیازهای بدن پمپاژ کند. نارسایی قلبی بدون درمان می‌تواند تهدید کننده زندگی باشد.

لخته شدن خون. از آن‌جایی که قلب نمی‌تواند به‌‌طور موثر پمپاژ کند، ممکن است لخته‌های خون در قلب ایجاد شود. که در اثر ورود به جریان خون می‌توانند جریان خون به سایر اندام‌ها از جمله قلب و مغز را مسدود کنند.

مشکلات دریچه قلب. از آنجایی که کاردیومیوپاتی باعث بزرگ شدن قلب می‌شود، دریچه‌های قلب ممکن است به درستی بسته نشوند و در نتیجه باعث برگشت جریان خون به سمت عقب در دریچه شود.

ایست قلبی و مرگ ناگهانی. کاردیومیوپاتی می‌تواند ریتم غیرطبیعی قلب ایجاد کند که باعث غش یا در برخی موارد مرگ ناگهانی می‌شود.