بیماری‌‌ها و راه درمان , پیشگیری بهتر از درمان, بهداشت مردان فرناز اخباری ,

به گزارش سایت health.harvard.edu

چارلی اشمیت، سردبیر، گزارش سالانه دانشکده پزشکی هاروارد در مورد بیماری‌های پروستات در ماه دسامبر، محققان یافته‌های مطالعه‌ای را گزارش کردند که نشان می‌دهد داروی abiraterone خطر مرگ ناشی از سرطان پروستات را در میان گروه خاصی از بیمارانی که قبلاً با آن درمان نمی‌شدند به نصف کاهش می‌دهد.

در حال حاضر، مصرف abiraterone فقط برای مردان مبتلا به سرطان پروستات که در حال گسترش (متاستاز) در بدن هستند تأیید شده است. اما مردانی که در این مطالعه ثبت نام کردند، در مراحل اولیه، قبل از اینکه تومورشان متاستاز پیدا کنند، تحت درمان قرار گرفتند.

بر اساس یافته‌ها، محققان به این نتیجه رسیدند که abiraterone باید برای درمان سرطان تهاجمی پروستات که هنوز شروع به متاستاز نکرده است، اما احتمالاً در آینده گسترش می‌یابد، در نظر گرفته شود.

تجویز Abiraterone برای اولین بار در سال ۲۰۱۱ تایید شد، به ویژه در بیمارانی که سرطان پروستات متاستاتیک که دیگر به شیمی‌درمانی یا داروهایی که تستوسترون را مسدود می‌کنند (هورمونی که رشد تومور پروستات را تحریک می‌کند) پاسخ نمی‌دهد بهتر است تجویز شود.

درمان‌هایی که تولید تستوسترون را در بیضه‌ها و سایر غدد مسدود می‌کنند، درمان‌های محرومیت از آندروژن یا ADT نامیده می‌شوند.

با این‌حال، برخی از تومورها با ساختن تستوسترون خود، ADT را دور می‌زنند، و  Abiraterone مفید است؛ سلول‌های سرطانی از ساخت این هورمون جلوگیری می‌کند. پزشکان Abiraterone را همراه با پردنیزولون، استروئیدی که عوارض جانبی درمان را کاهش می‌دهد، تجویز می‌کنند. اخیراً، abiraterone در مردانی که هنوز به ADT پاسخ می‌دهند یا هنوز با شیمی‌درمانی درمان نشده‌اند، تایید شده است.

در طول مطالعه جدید منتشر شده، که STAMPEDE نام دارد، محققان در بریتانیا و سوئیس بر روی ۱۹۷۴ مرد مبتلا به سرطان پرخطر را که هنوز در قسمت پروستات و غدد لنفاوی مجاور محدود بود، مطالعه کردند.

کارآزمایی بالینی STAMPEDE در حال آزمایش چندین روش درمانی برای سرطان پیشرفته پروستات است و این مطالعه خاص به‌عنوان یکی از چندین مطالعه انجام شده به در این زمینه بود.

سن متوسط مردان در این مطالعه  ​​۶۸ سال بود و هر یک از آن‌ها در یکی از سه گروه مختلف قرار گرفتند:

ADT به خودی خود (گروه کنترل که شامل ۹۸۸ مرد بود)؛

ADT در ترکیب با آبیراترون و پردنیزولون (۴۵۹ مرد)؛

ADT در ترکیب با آبیراترون، پردنیزولون و داروی دیگری به نام انزالوتامید که شبیه آبیراترون است (۵۲۷ مرد).

ADT در گروه کنترل سه سال به‌طول انجامید، در حالی که اکثر مردانی که درمان‌های ترکیبی را دریافت کردند، دو سال تحت درمان قرار گرفتند.

نتایج

پس از شش سال پیگیری، ۷ درصد از ۹۸۶ مردی که آبیراترون را به عنوان بخشی از درمان خود دریافت کردند، بر اثر سرطان پروستات مرده بودند. در مقابل، ۱۵ درصد از ۹۸۸ مردی که ADT به آنها داده شد، به خودی خود دچار مرگ ناشی از سرطان پروستات شدند. علاوه بر این، آبیراترون به‌طور قابل‌توجهی زمان به وجود آمدن متاستازها را طولانی‌تر کرد.

بر اساس این یافته‌ها، محققان به این نتیجه رسیدند که بیمارانی که تحت درمان ترکیبی (که شامل آبیراترون است) باشند بیشتر عمر می‌کنند و به دلیل دیگری می‌میرند.

عوارض جانبی در بین مردان تحت درمان با abiraterone شایع‌‌تر بود و شامل فشار‌خون بالا و افزایش آنزیم‌های کبدی بود. محققان دریافتند که افزودن انزالوتامید هیچ مزیت درمانی اضافه‌ای نداشت و استفاده از آن دارو را در میان بیماران سرطانی غیرمتاستاتیک به دلیل سمیت و هزینه اضافی غیرقابل توجیه می‌سازد.

دکتر مارک گارنیک، استاد پزشکی برادران گورمن در دانشکده پزشکی هاروارد و مرکز پزشکی Beth Israel Deaconess، و سردبیر هاروارد، در گزارش سالانه انتشارات سلامت در مورد بیماری‌های پروستات، و سردبیر HarvardProstateKnowledge.org می‌گوید: «این مطالعه مهم باعث ایجاد نویدهای دلگرم کننده در مورد پیشرفت‌های درمانی در انواع پیشرفته و متاستاتیک سرطان پروستات می‌افزاید. تجویز آبیراترون همراه با پردنیزولون در حال حاضر یک عامل اصلی در مدیریت مردان مبتلا به سرطان پروستات که فراتر از محدوده غده پروستات و غدد لنفاوی گسترش یافته است. این مطالعه جدید نشان می‌دهد که افزودن آبیراترون به همراه پردنیزولون به ADT که قبلا به تنهایی تجویز می‌شد و می‌تواند برای مردانی که هنوز به بیماری متاستاتیک مبتلا نشده‌اند، اما احتمالاً در آینده دچار متاستاز می‌شوند مفید باشد‌. محققان برنامه STAMPEDE به ارزیابی‌های دیگر که معنی‌دار هستند و بقا را در این جمعیت بهبود می‌بخشند، ادامه می‌دهند و ما از این نتایج استقبال می‌کنیم.»

منبع: health.harvard.edu