روش‌های درمان بیماری کرون
بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان
اگر چه در حال حاضر روش خاصی برای درمان بیماری کرون وجود ندارد، اما طیف گسترده‌ای از گزینه‌های درمانی موجود می‌توانند به کنترل علائم این بیماری کمک کنند و حتی به شما این امکان را دهند تا بهبودی خود را ادامه دهید. در حقیقت، دستیابی به بهبودی و حفظ رهایی از علائم، هدف اصلی درمان بیماری کرون است.
مهم است که اهداف درمانی خود را به کمک پزشک تعیین کنید
اولویت در درمان بیماری کرون این است که با پزشک خود در مورد آنچه که از درمان می توانید انتظار داشته باشید و اینکه آیا برنامه درمانی انتخابی برای شما مناسب است، مشورت کنید. در مورد پیدا کردن درمانی که می‌تواند به شما در دستیابی به این اهداف کمک کند، با پزشک خود صحبت کنید:
کنترل التهاب
دستیابی به بهبودی
جلوگیری از عود علائم
پزشک ممکن است بسته به شدت علائم شما، که شامل خفیف، متوسط یا شدید می‌شود، ممکن است نوع درمان شما را تغییر دهد.
شدت علائم بیماری کرون
خفیف تا متوسط
در این حالت ممکن است علائمی مانند موارد زیر را داشته باشید:
اسهال مکرر
درد شکم که در راه رفتن و خوردن اختلال ایجاد نمی‌کند
نشانه‌های زیر
کم آبی
تب شدید
حساسیت شکم
احساس توده دردناک در شکم
انسداد روده
کاهش وزن بیش از ۱۰٪
متوسط تا شدید
در این شرایط ممکن است علائمی مانند موارد زیر را داشته باشید:
اسهال مکرر
درد شکمی یا حساسیت به لمس
تب
کاهش وزن قابل‌توجه
کم‌خونی شدید (بعضی از علائم این بیماری ممکن است شامل خستگی، تنگی‌نفس، سرگیجه و سردرد شود)
بسیار شدید
علائم پایدار علیرغم درمان مناسب برای بیماری کرون متوسط و شدید ممکن است شامل موارد زیر باشند:
تب شدید
استفراغ مکرر
مدارک و شواهدی از وجود انسداد روده و یا آبسه (عفونت موضعی یا تجمعی از چرک). بعضی از علائم این عارضه ممکن است شامل درد شکمی باشد که از بین نمی‌رود یا بدتر می‌شود، تورم شکم، تهوع یا استفراغ، اسهال، و یبوست.
کاهش شدید وزن
روش‌های متداول برای درمان بیماری کرون
داروها
بسیاری از افراد مبتلا به بیماری کرون نیاز به دارو دارند. این موضوع که چه داروهایی توسط پزشک تجویز می‌شوند به علائم شما بستگی دارد. اگر چه هیچ دارویی برای درمان بیماری کرون وجود ندارد، اما بسیاری از داروهایی که در حال حاضر برای این بیماری تجویز می‌شوند می‌توانند علائم را کاهش دهند.
آمینوسالیسیلات
این داروها حاوی اسید ۵ آمینواسلیکلیک (۵-ASA) هستند که به کنترل التهاب کمک می‌کند. پزشکان از آمینوسالیسیلات‌ها برای درمان بیماری‌های تازه تشخیص داده شده همراه با بیماری کرون که علائم خفیفی دارد استفاده می‌کنند. آمینوسالیسیلات‌ها عبارتند از:
بالسالازید
مسالیمین
الزالازین
سولفاسالازین
برخی از عوارض جانبی آمینوسالیسیلات‌ها عبارتند از:
اسهال
سردرد
سوزش سر دل
تهوع و استفراغ
درد شکم
کورتیکواستروئیدها
کورتیکواستروئیدها که به عنوان استروئیدها نیز شناخته می شوند، به کاهش فعالیت سیستم ایمنی بدن و کاهش التهاب کمک می‌کنند. پزشکان کورتیکواستروئیدها را برای افراد مبتلا به علائم متوسط تا شدید تجویز می کنند. کورتیکواستروئیدها عبارتند از:
بودزوناید
هیدروکورتیزون
متیل پردنیزولون
پردنیزون
عوارض جانبی کورتیکواستروئیدها عبارتند از:
آکنه
کاهش توده استخوان
افزایش گلوکز خون
افزایش فشارخون
افزایش شانس ابتلا به عفونت
نوسانات خلقی
افزایش وزن
در اغلب موارد، پزشکان استفاده طولانی مدت از کورتیکواستروئیدها را توصیه نمی‌کنند.
ایمونومولاتورها
این داروها باعث کاهش فعالیت سیستم‌ایمنی بدن می‌شود. همان طور که می‌دانید افزایش فعالیت سیستم‌ایمنی سبب التهاب در دستگاه گوارش می‌شود. ایمونومولاتورها در عرض چند هفته تا ۳ ماه بر روی بدن تاثیر می گذارند. ایمونومولاتورهایی که برای درمان بیماری کرون تجویز می‌شوند عبارتند از:
۶-مرکاپتوپورین یا ۶-MP
آزاتیوپرین
سیکلوسپورین
متوترکسات
پزشکان این داروها را زمانی تجویز می‌کنند که بدن بیمار به درمان‌های دیگر پاسخ ندهد. این داروها ممکن است عوارض جانبی زیر را داشته باشند:
کاهش تعداد گلبول‌های سفیدخون که می‌تواند منجر به افزایش احتمال ابتلا به عفونت شود
احساس خستگی
تهوع و استفراغ
پانکراتیت
پزشکان اغلب در صورتی که به علت عوارض جانبی جدی دارو، بیماری کرون ایجاد شده باشد سیکلوسپورین را تجویز می‌کنند. با پزشک خود درباره خطرات و مزایای سیکلوسپورین صحبت کنید.
درمان‌های بیولوژیک
این داروها پروتئین‌های ساخته شده توسط سیستم ایمنی را هدف قرار می‌دهند. خنثی سازی فعالیت این پروتئین باعث کاهش التهاب در روده می‌شود. درمان‌های بیولوژیک به شما کمک می‌کنند تا به بهبودی برسید، به خصوص اگر بدن‌تان به داروهای دیگر پاسخ نمی‌دهد. درمان‌های بیولوژیکی شامل موارد زیر هستند:
ضدنکروز دهنده‌ی تومور (ضد TNF) مانند آلفالایوماب، سرتولیزومب و انفلکسیماب
درمان ضداینتگرین، مانند ناتالیزوماب و ودولیزومب
درمان ضداینترلوکین ۱۲ و اینترلوکین ۲۳ مانند ماستکینومب
پزشکان اغلب بیماران مصرف کننده از انفلکسیماب را هر ۶ تا ۸ هفته یک بار در بیمارستان یا یک مرکز سرپایی مورد معاینه قرار می‌دهند. عوارض جانبی این دارو ممکن است شامل ایجاد یک واکنش سمی به دارو و احتمال بالقوه ایجاد عفونت‌هایی مانند سل باشد.
داروهای دیگری که پزشکان برای کنترل عوارض جانبی آن‌ها را تجویز می‌کنند عبارتند از:
استامینوفن برای کاهش درد خفیف. شما باید از استفاده از ایبوپروفن، ناپروکسن و آسپرین اجتناب کنید زیرا این داروها می‌توانند نشانه‌های بیماری را بدتر کنند.
آنتی‌بیوتیک‌ها برای جلوگیری یا درمان عوارض ناشی از عفونت، مانند آبسه‌ها و فیستول‌ها.
لوپرامید برای کمک به آهسته یا متوقف کردن اسهال شدید. در اغلب موارد، افراد فقط این دارو را برای مدت کوتاهی مصرف می‌کنند، زیرا ممکن است امکان ابتلا به مگاکولون را افزایش دهد.
استراحت دادن به روده
اگر نشانه‌های بیماری کرون شدید باشد، ممکن است لازم باشد روده را چند روز تا چند هفته استراحت دهید. در این دوره نکات زیر رعایت می‌شود:
از شما خواسته می‌شود که بیشتر از یک مایع حاوی مواد مغذی بنوشید.
مایع حاوی مواد مغذی را از طریق یک لوله کار گذاشته شده در داخل شکم یا روده کوچک وارد بدن می‌کنند.
تغذیه داخل وریدی (IV) از طریق یک لوله مخصوص به ورید موجود در بازو وارد می‌شود
ممکن است به شما توصیه شود که در طول این دوره در بیمارستان بمانید یا ممکن است بتوانید در خانه خود را درمان کنید. در بیشتر موارد روده در طول این دوره استراحت بهبود می‌یابد.
عمل جراحی
حتی با مصرف دارو، بسیاری از بیماران، برای درمان بیماری کرون نیاز به عمل جراحی دارند. یک مطالعه نشان داد که تقریبا ۶۰ درصد از بیمارانی که ۲۰ سال است از بیماری کرون رنج می‌برند، تحت عمل جراحی قرار می‌گیرند. اگر چه عمل جراحی بیماری کرون را درمان نمی‌کند، اما می‌تواند عوارض و علائم آن را بهبود بخشد. پزشکان اغلب عمل جراحی را در صورتی که شرایط زیر وجود داشته باشد توصیه می‌کنند:
فیستول
خونریزی که کشنده است
انسداد روده
زمانی که عوارض جانبی داروها تهدید کننده است
زمانی که علائم با دارو بهبود پیدا نمی‌کند
جراح می‌تواند انواع مختلفی از عمل را برای درمان بیماری کرون انجام دهد. برای هر نوع عملی، بیمار باید بی‌هوش شود. به احتمال زیاد به مدت ۳ تا ۷ روز پس از جراحی نیز باید در بیمارستان بستری شود. بازیابی کامل ممکن است ۴ تا ۶ هفته طول بکشد.
برداشتن روده کوچک
این عمل جراحی برای حذف بخشی از روده کوچک به کار برده می‌شود. هنگامی که انسداد روده یا بیماری کرون شدید در روده کوچک دارید، جراح ممکن است نیاز به حذف آن قسمت از روده داشته باشد. دو نوع عمل جراحی برداشتن بخشی از روده کوچک وجود دارد.
لاپاروسکوپی
در این روش جراح چند برش کوچک و نیم اینچی در شکم ایجاد می‌کند. سپس یک لاپاراسکوپ (یک لوله نازک حاوی دوربین و نور) را وارد بدن می‌کند. دوربین یک تصویر بزرگ از داخل بدن را روی مانیتور می‌فرستد. این تصویر به جراح اجازه می‌دهد که نمای نزدیکی از روده کوچک را در اختیار داشته باشد. هنگام تماشای مانیتور، جراح ابزاری را از طریق برش‌های کوچک وارد بدن می کند و بخش بیمار یا مسدود شده روده کوچک را بر می‌دارد.
جراحی باز
در این روش جراح یک شکاف بزرگ حدودا ۶ اینچی در شکم ایجاد می‌کند. سپس بخش بیمار یا مسدود شده روده کوچک را پیدا کرده و آن را برمی‌دارد یا ترمیم می‌کند.
کولکتومی کامل
در این روش جراحی، بخشی از روده بزرگ برداشته می‌شود. هنگامی که بیمار انسداد روده، فیستول یا بیماری شدید کرون در روده بزرگ دارد، جراح ممکن است نیاز به حذف آن قسمت روده داشته باشد. این عمل نیز به روش‌های زیر انجام می‌شود:
کولکتومی لاپاروسکوپی
جراحی باز
پروکتوکالکتومی و ایلئواستومی
پروکتوکوکتومی جراحی است که کل کولون و رکتوم را در طی آن حذف می‌کنند.
چگونه پزشکان عوارض بیماری کرون را درمان می‌کنند؟
پزشک شما ممکن است درمان‌های زیر را برای عوارض جانبی کرون پیشنهاد کند:
انسداد روده. انسداد کامل روده عارضه‌ای خطرناک و کشنده است. اگر انسداد کامل دارید، باید هر چه سریع‌تر به پزشک مراجعه کنید. پزشکان اغلب انسداد کامل روده‌ای را با جراحی درمان می‌کنند.
فیستول‌ها. این موضوع که چگونه فیستول درمان می‌شود بستگی به نوع فیستول و این که چقدر شدید است، دارد. برای برخی افراد، فیستول با تغذیه درمان می‌شود، در حالی که برخی برای درمان نیاز به عمل جراحی دارند.
آبسه. پزشکان برای این عارضه آنتی‌بیوتیک تجویز می کنند و یا آبسه‌ها را تخلیه می‌کنند. پزشک ممکن است آبسه را از طریق سوزن وارد شده از راه پوست به روده یا جراحی تخلیه کند.
شقاق‌های مقعدی. بیشتر شقاق‌ها، با روش‌های ساده، از جمله پماد، حمام کردن با آب گرم و تغییر در رژیم غذایی، بهبود می‌یابند.
زخم‌ها. در بیشتر موارد، درمان بیماری کرون به درمان زخم‌های ایجاد شده نیز کمک می‌کند.
سوء تغذیه. برای جایگزینی مواد مغذی و مایعات از دست رفته بدن در طول این بیماری، ممکن است نیاز به تزریق مایعات IV یا لوله تغذیه‌ای داشته باشید.
التهاب در مناطق دیگر بدن. پزشک می‌تواند التهاب را با تغییر داروهای فعلی یا تجویز داروهای جدید درمان کند.