اسپاسم و گرفتگی شدید عضلات کمر به‌علت استرس و بلند کردن اجسام سنگین
بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان
اسپاسم عضلات کمر دلایل مختلفی دارد از جمله پوسچر ضعیف، استفاده بیش از حد از عضله و رگ به رگ شدن و کشیدگی عضلات کمر. کسانی که اسپاسم‌ها یا دردهای مکرر و بدتر شونده کمر دارند، بهتر است برای معاینه به پزشک مراجعه کنند. احساس اسپاسم عضله کمر به گونه‌ای است که گویی عضله شدیداً منقبض شده یا حرکت می‌کند. هرچند، شاید احساس درد کمر همچون درد مبهم، درد شدیدی در ناحیه مشخص یا ترکیبی از این دو احساس دردناک باشد. برخی افراد نیز احساس می‌کنند درد اسپاسم عضلات کمر به سایر نواحی بدن نیز تیر می‌کشد، مثلاً به لگن یا پاها. پیش از آن که خیلی دیر شود به پزشک مراجعه کنید. پزشک با معاینه علل اسپاسم کمر و همچنین پیشگیری، تشخیص و مراقب‌های اولیه برای علائم و درمان، تأثیر بسزایی بر درمان اسپاسم دارد.
اسپاسم کمر، انقباض غیرطبیعی عضله کمر است که ادامه داشته و رها نشود. اسپاسم کمر شایع‌ترین علت کمردرد است که توسط پزشکان گزارش شده است.. درمان باید در اولین فرصت ممکن پس از شروع مصدومیت یا درد آغاز شود و باید هرگونه عارضه پیش زمینه‌ای که با اسپاسم کمر مرتبط است را برطرف کند. این عارضه‌ها میتواند شامل چاقی، پوسچر، فعالیت‌های تفریحی و وضعیت‌های ایستادن و خوابیدن باشد. حتماً برای ارزیابی وضعیت و معاینه به پزشک مراجعه کنید.
علت اسپاسم کمر چیست؟
اسپاسم کمر معمولاً بخاطر مصدومیت یا التهاب رخ می‌دهد. در برخی افراد، علت میتواند چیزی نسبتاً خفیف باشد همچون کشیدگی خفیف عضلات کمر. در سایر افراد، ممکن است علت پیش زمینه‌ای جدی مسئول اسپاسم باشه، همچون فتق یا دیسک ستون فقرات. برخی از شایع‌ترین علل اسپاسم کمر عبارتند از:
پوسچر ضعیف
پوسچر ضعیف، معمولاً در هنگام نشستن پشت میز یا پشت فرمان ماشین، میتواند باعث کشیدگی عضلات کمر شود. این مسئله میتواند باعث اسپاسم‌های دردناک شود. برخی افراد شاید پوسچر خود را بگونه‌ای تغییر دهند که اسپاسم برطرف شود ولی در واقع باعث بدتر شدن آن می‌شوند.
انجام ندادن تمرینات ورزشی به میزان کافی
بسیار دیده می‌شود که مردم ساعت‌ها پشت میز می‌نشینند و با حالتی قوز کرده به صفحه کامپیوتر یا لب تاب خود زل می‌زنند. به مرور زمان، این مسئله باعث ضعیف شدن عضلات کمر و سایر نواحی بدن می‌شود. ممکن است عضلات کمر سعی کنند این ضعف را جبران نمایند که میتواند باعث اسپاسم‌های دردناک عضله شود. نشستن برای مدت زمان طولانی نیز میتواند باعث اسپاسم عضلات ناشی از ضعف و التهاب عضلانی شود.
استفاده بیش از حد از ماهیچه و درد پس از تمرین
استفاده بیش از حد از هر ماهیچه‌ای میتواند برای چند روز باعث اسپاسم عضله شود. برخی افراد همچنین درد پس از تمرین را تجربه می‌کنند که به این عارضه درد عضلانی تأخیر یافته (DOMS) گفته می‌شود. مخصوصاً این درد هنگامی فرد بخواهد تمرین جدیدی را انجام دهد، شایع‌تر است.
رگ به رگ شدن و کشیدگی
رگ به رگ شدن نوعی مصدومیت لیگامان‌هاست ولی کشیدگی در واقع پارگی در تاندون یا عضله است. هر دو عارضه می‌توانند باعث اسپاسم عضله و درد در ناحیه کمر شوند. کشیدگی بیش از حد این ناحیه یا سقوط روی کمر شایع‌ترین علل رگ به رگ شدن و کشیدگی عضلات کمر هستند. گاهی اوقات استفاده بیش از حد از عضله نیز میتواند باعث رگ به رگ شدن و کشیدگی شود. این مصدومیت‌ها معمولاً به خودی خود خوب خواهند شد ولی تا چند هفته بسیار دردناک خواهند بود.
مصدومیت‌های وارده به عصب
عارضه‌ها یا مصدومیت‌هایی که به اعصاب کمر یا اعصابی که سیگنال‌های عصبی را از کمر به مغز و برعکس مخابره می‌کنند وارد می‌شود، میتواند باعث اسپاسم و درد شود. یکی از شایع‌ترین انواع مصدومیت عصب رادیکولوپاتی است. این اختلال از التهاب، فشردگی یا وارد شدن صدمه به ریشه عصب در ستون فقرات ناشی می‌شود. رادیکولوپاتی میتواند باعث حس سوزن سوزن شدن و درد در ناحیه درگیر شود. همچنین ممکن است برخی افراد احساسی همچون اسپاسم عضلانی را تجربه کنند، حتی با وجود اینکه اسپاسمی در کار نیست. سیاتیک یکی از شایع‌ترین انواع رادیوکولوپاتی است. این عارضه از فشردگی ریشه عصب که عصب سیاتیک را تشکیل می‌دهد، ناشی می‌شود. معمولاً این عارضه باعث احساس دردی می‌شود که تا باسن و پاهای بیمار تیر می‌کشد، ولی ممکن است درد به کمر نیز تیر بکشد. دیابت، مصدومیت طناب نخاعی و برخی از دیگر عارضه‌ها نیز ممکن است باعث مشکلات در عصب شوند که گاهی اوقات همچون اسپاسم کمر حس می‌شوند.
اختلالات دیسک
در هر یک از مهره‌های ستون فقرات یک دیسک بعنوان بالشتک وجود دارد. آسیب دیدن یا مصدومیت این دیسک‌ها میتواند باعث درد شدید کمر شود. یکی از شایع‌ترین انواع مصدومیت به دیسک‌های مهره‌ای، با عنوان فتق دیسک شناخته می‌شود. این عارضه هنگامی رخ می‌دهد که دیسک فشرده شده و از ستون مهره‌ها بیرون بزند. گاهی اوقات فتق دیسک میتواند گسسته شود که باعث درد بسیار بیشتری خواهد شد. این عارضه احساسی همچون اسپاسم عضلانی دارد. دیسک گسسته یا فتق دیسک میتواند ورزش کردن یا تحرک بیمار را دشوار کند. به مرور زمان، این عارضه باعث ضعف عضلانی شده که در نهایت منجر به اسپاسم کمر خواهد شد.
استرس و تشویش
استرس و تشویش روانی نیز میتواند باعث اسپاسم کمر شود. برخی افراد در مواجه با استرس به صورت ناخودآگاه عضلات خود را سفت کرده یا آدرنالین بیشتری ترشح می‌کنند. استرس و تشویش روانی باعث کاهش انگیزه فرد نیز می‌شود که در نهایت به عدم فعالیت فیزیکی فرد منجر خواهد شد. تمامی این فاکتورها در افزایش احتمال اسپاسم عضلانی نقش دارند. گاهی اوقات، حتی ممکن است فرد فشار روانی را همچون درد فیزیکی احساس کند، که به این پروسه جسمانی سازی یا سوماتیزاسیون گفته می‌شود. این درد کاملاً واقعی است، ولی از هیچ عارضه یا مصدومیت جسمانی ناشی نشده است.
لغزش به جلوی مهره کمر یا اسپوندیلولیستزی
ترک خوردگی یا شکستگی فشار(لینک به مقاله شکستگی کمر) در یکی از استخوان‌های ستون فقرات میتواند باعث اسپوندیلولیستزی یا لغزش به جلوی مهره کمر()شود. این عارضه میتواند منجر به تکان خوردن بخشی از ستون فقرات شخص از جای خود گردد. در نتیجه فقدان لیگامان میتواند باعث کمردرد شود که احساسی همچون اسپاسم عضلات دارد. ممکن است عضلات نیز در تلاش برای جبران کردن حرکت ستون فقرات دچار اسپاسم شوند که در نهایت منجر به ضعف خواهد شد. اسپوندیلولیستزی یا لغزش به جلوی مهره کمر علت شایع درد پایین کمر در ورزشکاران جوان است.
وجود مشکلات اسکلتی
پیچ خوردگی ستون فقرات، که در اسکولیوز رخ می‌دهد، ممکن است باعث اسپاسم عضلات در پایین کمر شود. به مرور زمان، این بدشکلی ستون‌فقرات میتواند منجر به در پیش گرفتن شیوه زندگی غیر فعال از طرف بیمار گردد. همین تغییر در شیوه زندگی در نهایت به ضعف عضلانی منتج خواهد شد که اسپاسم عضلات را بدتر می‌کند.
تنگی کانال نخاعی
تنگی کانال نخاع باعث می‌شود که طناب نخاعی به مرور زمان باریک‌تر شود. این امر باعث وارد آمدن فشار روی اعصاب ستون‌فقرات شده که به‌طور بالقوه میتواند باعث دردی شود که برای بیمار حسی همچون اسپاسم عضلات دارد. برخی افراد نسبت به درد با پوسچر ضعیف یا شیوه زندگی کمتر فعال پاسخ می‌دهند که باعث بدتر شدن اسپاسم‌ها خواهد شد.
التهاب مفاصل
آرتریت میتواند باعث احساس درد در پایین کمر شود که حسی همچون اسپاسم عضلات دارد ولی در حقیقت این عارضه برای مفاصل ستون فقرات ایجاد می‌کند. همچون سایر عارضه‌های دردناک، ممکن است برخی از مبتلا به آرتریت از فعالیت بدنی خود بکاهند که باعث ضعف عضلانی و اسپاسم بیشتر خواهد شد.
سندروم فیبرومیالژی
سندروم فیبرومیالژی یکی از عارضه‌های مزمن کمتر شناخته شده است که باعث درد و حساسیت در چندین نقطه از بدن می‌شود. بسیاری از افراد مبتلا به فیبرومیالژی، اسپاسم عضلات را تجربه خواهند کرد.
علائم اسپاسم عضلات کمر
داشتن درد در کمر میتواند عمل مخل زندگی شخصی و اجتماعی فرد باشد. پس اسپاسم‌های پایین کمر چه احساسی دارد؟ بسته به علت این اسپاسم‌ها، حس اسپاسم میتواند از خفیف تا بسیار شدید متغیر باشد. باید خاطر نشان کرد که علائم زیادی برای اسپاسم کمر وجود دارد، از جمله علائمی که در زیر به آنها اشاره شده است:
کمر درد؛
درد در لگن یا باسن؛
ضعف یا کشیدگی عضلانی؛
انحراف ستون‌فقرات؛
بیماری دراپ فوت یا افتادگی پا بیماری کشیده شدن پا روی زمین؛
خشکی و درد گردن؛
بی‌حسی یا سوزن سوزن شدن در پاها یا باسن؛
درد شانه یا بازو؛
خشکی در ستون‌فقرات؛
همچنین برخی افراد مبتلا به اسپاسم‌های پایین کمر علائم عصبی را نیز تجربه می‌کنند، همچون سردرد (مخصوصاً در پشت سر) یا سیاتیک، که باعث دردهای تیرکشنده در پشت یکی از پاها می‌شود. علاوه بر این، اسپاسم‌های کمر میتواند نشانه‌ای از یک عارضه جدی‌تر برای سلامتی فرد باشد. در صورت داشتن احساس غیرعادی همچون ضعف، بی‌حسی یا سوزن سوزن شدن در یک طرف از بدن، اختلال در تعادل، از دست دادن کنترل مثانه یا از دست دادن حس در اندام‌ها باید به پزشک مراجعه کنید.
عوامل خطری که می‌توانند منجر به کمر درد شود کدامند؟
فراتز از بیماری‌های پیش زمینه‌ای، برخی از سایر عوامل خطر نیز می‌توانند خطر ابتلای شخص به کمردرد را افزایش دهند از جمله:
سن: اولین حمله کمردرد معمولاً بین سنین ۳۰ الی ۵۰ سالگی رخ می‌دهد و کمر درد با افزایش سن شیوع بیشتری می‌یابد. هرچه سن افراد بیشتر می‌شود، از دست رفتن استحکام و قدرت استخوان‌ها بخاطر استیوپروزیس (پوکی‌استخوان) میتواند منجر به شکستگی شده، و در همین زمان، باعث کاهش خاصیت کشسانی و سفتی عضلات شود.
میزان تناسب اندام: کمر درد در بین افرادی که از لحاظ جسمانی تناسب ندارند بیشتر دیده می‌شود. ضعیف بود عضلات کمر و شکمی که نمی‌توانند به خوبی از ستون‌فقرات حمایت کنند. « ورزشکاران شب جمعه‌‌ای » ( کسانی که پس از خوردن و خوابیدن در تمام طول هفته، آخر هفته به فکر ورزش کردن می‌افتند) بیشتر از کسانی که بعنوان عادت روزانه فعالیت جسمانی با شدت متوسط را ترک نمی‌کنند، در معرض رنج کشیدن از مصدومیت‌های دردناک کمر قرار دارند. مطالعات نشان داده است که تمرینات هوازی با فشار کم برای حفظ یکپارچگی دیسک‌های بین مهره‌ای بسیار مفید است.
بارداری معمولاً با درد در پایین کمر همراه است، که بخاطر تغییرات در لگن و همچنین تفاوت در وزن نوزاد ایجاد می‌شود. علائم کمر معمولاً پس از زایمان از بین خواهد رفت.
افزایش وزن: داشتن افزایش وزن، چاقی یا اضافه کردن سریع وزن به میزانی چشمگیر میتواند باعث فشار آمدن روی کمر شده و منجر به درد در پایین کمر خواهد شد.
ژنتیک: برخی از علل کمر درد همچون اسپوندیلیت آنکیلوزان، نوعی از آرتروز کمر(لینک به مقاله آرتروز کمر) است که در آن مفاصل ستون‌فقرات سفت شده و به استخوان‌ها جوش می‌خورند که در نهایت منجر به عدم تحرک ستون فقرات خواهد شد، این بیماری ریشه‌ای ژنتیکی دارد.
عوامل خطر وابسته به شغل: داشتن شغلی که نیازمند بلند کردن، هل دادن یا کشیدن اجسام سنگین است، مخصوصاً اگر با پیچ خوردن یا لرزش ستون فقرات همراه باشد میتواند منجر به درد و مصدومیت کمر شود. شغل‌های بدون فعالیت بدنی نیز میتواند دلیل یا یکی از دلایل درد باشد، مخصوصاً اگر مجبور باشید با وضعیت بدنی نامناسب برای تمام طول روز روی صندلی بنشینید بدون حمایت کافی از کمر.
عوامل سلامت روانی: مشکلات زمینه‌ای سلامت روانی همچون اضطراب و افسردگی میتواند بر میزان تمرکز فرد روی درد خود و همچنین درک فرد از شدت آن درد تأثیر بگذارد. دردی که مزمن باشد نیز میتواند یکی از دلایل شکل گیری چنین عوامل روانشناختی شود. استرس میتواند به گونه‌های مختلف روی بدن تأثیر بگذارد، از جمله میتواند باعث تنش عضلانی شود.
وزن بیش از حد کوله پشتی برای کودک: کمر دردی که به مصدومیت یا سایر علل شناخته شده مرتبط نباشد در کودکان پیش از سنین نوجوانی غیر طبیعی است. هرجند، وزن بیش از حد کوله پشتی که با کتب مدرسه و تغذیه پر شده باشد میتواند باعث کشیدگی کمر شده و باعث خستگی عضلات شود. آکادمی جراحان ارتوپدی آمریکا توصیه می‌کنند که کوله پشتی کودک نباید سنگین‌تر از ۱۵ الی ۲۰ درصد وزن بدن خود کودک باشد.
اسپاسم کمر میتواند دردناک و کلافه کننده باشد. همچنین میتواند باعث شود برخی افراد ورزش را کنار بگذارند یا فعالیت خود را کمتر کنند، که همین مسئله باعث وخامت بیشتر مشکل خواهد شد. بهترین راه برای برطرف کردن اسپاسم کمر حفظ میزان فعالیت و انجام اقدامات درمانی در منزل است. اگر درد برطرف نشد، بهترین کار مراجعه به پزشک خواهد بود.
تشخیص اسپاسم عضلات کمر
تشخیص علت کمر درد و اسپاسسم کمر میتواند دشوار باشد. برای برخی افراد، برای مثال مبتلایان به فیبرومیالژی، تشخیص بیماری شاید به رد کردن احتمال سایر علل بیماری نیاز داشته باشد، که برای این کار باید احتمال وجود سایر عارضه‌ها بررسی و رد شود تا علت اصلی بیماری مشخص گردد. پزشک سابقه کامل پزشکی شما را استخراج کرده و درباره جزئیات اسپاسم نیز از شما سوالاتی خواهد پرسید. همچنین ممکن است به معاینه جسمانی یا اسکن تصویری از کمر و ستون فقرات هم نیاز باشد. اگر علائم دیگری نیز وجود داشته باشد، پزشک احتمالاً بررسی خواهد کرد که این علائم به اسپاسم عضلات مرتبط هستند یا خیر.
رایج‌ترین روش‌های درمان اسپاسم کمر
اگر در مورد هریک از روش‌های درمانی اسپاسم کمر سوالی دارید در این قسمت کلیک کنید.
درمان به علت این علائم بستگی دارد. اگرچه ورزش کردن و انجام تمرینات کششی ممکن است بسیاری از علل اسپاسم کمر را بهبود بخشد، ولی این درمان‌ها برای عارضه‌های مزمن اثربخش نخواهند بود. بسته به تشخیص پزشک، پزشک میتواند یکی از موارد زیر را توصیه کند:
کاهش استرس روی کمر
برای اسپاسم‌های بسیار شدید عضلات، شاید درد بسیار زیادی را در هنگام حرکت احساس کنید و بخواهید تنها به کمر استراحت دهید. در هنگام استراحت، می‌توانید با خوابیدن به پشت و قرار دادن چند بالشت برای حمایت و دادن شیب اندکی به کمر و همچنین قرار دادن بالشت زیر زانوها، فشار را از روی کمر کاهش دهید، همچنین می‌توانید روی صندلی‌هایی که امکان خم کردن آنها وجود دارد، با شیب کمی نشسته و زانوهای خود را اندکی خم کنید.
تا حد ممکن پیاده‌روی کنید
تا حد توان، سعی کنید تا جای ممکن تحرک داشته باشید. برای مثال، شاید بخواهید یک روز عمدتاً استراحت کنید و فردای آن روز چندین پیاده‌روی کوتاه در اطراف منزل انجام دهید و مجدداً فردای آن روز هر ساعت یا هر نیم ساعت، پیاده‌روی‌هایی کوتاهی را انجام دهید، یا در صورت امکان پیاده‌روی خود را طولانی‌تر کنید. عدم فعالیت برای مدت زمان زیاد، باعث خشکی عضلات شده و به احتمال خیلی زیاد منجر به درد بیشتر نیز خواهد شد. عموماً پیاده روی فشار زیادی به کمر وارد نمی‌کند و جریان خون را بهبود می‌بخشد، که در نتیجه به افزایش سرعت بهبودی کمک خواهد کرد.
یخ‌تراپی
گذاشتن چند قطعه یخ داخل یک پلاستیک و حوله و گذاشتن این مجموعه روی ناحیه دردناک، یا استفاده از کمپرس یخ روی ناحیه دردناک پشت راه دیگری برای کمکم به تسکین زبانه کشیدن حاد درد است. بعنوان یک قانون کلی، یخ‌تراپی به کاهش التهاب موضعی کمک کرده که به نوبه خود در تسکین درد تأثیر خواهد داشت. می‌توانید از کمپرس یخ موجود در بازار استفاده کنید یا برای خود یکی بسازید. برای مثال، می‌توانید چند قطعه یخ یا یک بسته سبزیجات یخ زده را داخل کیسه ریخته، کمی آبی در آن بریزید تا برآمدگی آن را کاهش دهد، سپس مجموعه را داخل یک کیسه دیگر گذاشته تا نشتی نکند، آن را با حوله بپوشانید تا از پوست در برابر سوختگی با یخ محافظت شود و این مجموعه را روی ناحیه دردناک در پشت یا کمر خود قرار دهید.
پدهای گرم‌کننده و روش‌های درمانی با گرما
استفاده از پدهای گرم کننده (زیفت) روی ناحیه درگیر میتواند باعث تسکین درد شود. برخی افراد بهترین تسکین درد را در گرما می‌یابند و برخی نیز از تعویض این دو درمان بهره می‌برند. باید یکبار این دو درمان را امتحان کنید تا ببینید کدام برای شما بهتر جواب می‌دهد و سپس با فیزیوتراپ یا پزشک خود صحبت کنید تا او درباره آن نوع درمانی که برای وضعیت شما مناسب‌تر است پیشنهادات خود را ارائه دهد.
داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDها)
داروهای ضدالتهاب غیر استروئیدی (NSAIDها) می‌توانند به کاهش التهاب و درد کمک کنند. مثال‌هایی از داروهای ضدالتهاب غیر استروئیدی بدون نسخه عبارتند از ایبوپروفن (با نام‌های آدویل یا موترین)، ناپروکسن (با نام تجاری آلیو) و آسپرین. برخی افراد گزارش کرده‌اند که استامینوفن (با نام تجاری تیلنول)، که درد را برطرف می‌کند ولی تأثیری بر التهاب ندارد، نیز موثر است.
آرام‌بخش‌های عضلات
داروهای تجویزی آرام بخش‌های عضلات که مستقیماً عضلات را هدف نمی‌گیرند، بلکه به جای تأثیر آرام بخشی کلی روی تمام بدن دارند. این داروها معمولاً فقط وقتی تجویز می‌شوند که درد حادی و بسیار شدیدی وجود داشته باشد و فقط برای مقاطع زمانی کوتاه مدت تجویز می‌شوند. برخی از مثال‌های این داروهای آرام بخش عضلات عبارتند از والیوم و فلکسریل.
فیزیوتراپی
در فیزیوتراپی، متخصصین آموزش دیده عملکردهای جسمانی مرتبط با، برای مثال مصدومیت‌ها، ناتوانی‌ها، بیماری یا عارضه‌های پزشکی را معاینه و درمان می‌کنند. متخصص فیزیوتراپی، پزشک متخصص آموزش دیده و مورد تأییدی است که در کمک و مراقبت کردن از بیماران در تمام مراحل درمانی تجربه دارد، از مرحله تشخیص اولیه تا مراحل توان بخشی و پیشگیرانه در حین بهبودی از بیماری. فیزیوتراپی ممکن است بعنوان یک گزینه مجزا مطرح شود یا ممکن است با سایر درمان‌ها همراه گردد. در هر صورت، بیماری که از فیزیوتراپی بهره می‌گیرد میتواند انتظار داشته باشد تا:
تحت معاینه و ارزیابی جسمانی قرار بگیرد، از جمله سابقه سلامتی و برخی فرآیندهای آزمایشی خاصی، شامل ارزیابی وضعیت قرار گیری بدن، حرکت، انعطاف پذیری و تحرک و عملکرد عضله و مفصل.
تشخیص پزشکی، ترسیم دورنمای بیماری، طرح درمان و اهداف درمانی کوتاه و بلند مدت دریافت کند.
درمان و مداخله فیزیوتراپی را بر اساس ارزیابی و تشخیص درمان گر دریافت کند.
توصیه‌های برای خود کنترلی از پزشک بگیرد
بیماران غالباً در تمرینات ورزشی که می‌توانند در منزل انجام دهند با پزشک تمرین می‌کنند، تا به آنها کمک کند که موثرتر این تمرینات را انجام دهند.
کایروپراکتیک (درمان دستی)
تصور می‌شود که درمان دستی توسط کایروپراکتور (درمان گر دستی) یا سایر متخصصین آموزش دیده این نوع درمان، درد کمر را با برداشتن فشار از روی بافت حساس عصبی تسکین داده، دامنه حرکتی را افزایش دهد، جریان خون را بازیابی کند، تنش عضلانی را کاهش دهد و مجموعه‌ای از واکنش‌های شیمیایی را در بدن ایجاد کند (همچون رهاسازی اندروفین) که بعنوان مسکّن طبیعی عمل نماید.
ماساژ درمانی
پزشکان عقیده دارند که ماساژ کمر برای درمان اسپاسم این ناحیه، درد کمر را با بهبود جریان خون، کاهش خشکی عضلات، افزایش دامنه حرکتی و افزایش میزان آندروفین در بدن تسن می‌دهد. ماساژ گردش خون را بهبود می‌بخشد که این امر به بهبودی درد عضله ناشی از فعالیت جسمانی کمک می‌کند. همچنین ماساژ باعث افزایش میزان اندروفین خواهد شد. افزایش میزان اندروفین در واقع یکی از بزرگ‌ترین مزایای ماساژ درمانی است. اندروفین یکی از مواد شیمیایی ساخت بدن است که به شما احساس سرزندگی می‌دهد و به همین خاطر در مدیریت دردهای مزمن بسیار موثر است.
امواج ماوراء صوت
درمان با امواج ماوراء صوت از امواج صوتی با فرکانس بسیار بالا استفاده می‌کند تا جریان خون را بهبود داده و با گرم کردن تاندون‌ها، عضلات و بافت‌ها باعث التیام درد بیمار شود. استفاده از این درمان در تمام سنین بلامانع است. امواج ماوراء صوت، درمانی بی خطر است زیرا در این درمان از امواج یا پژواک صوتی برای درمان استفاده می‌شود نه از تابیدن اشعه.
تحریک الکتریکی
تحریک الکتریکی که به آن E-stim نیز گفته می‌شود، از قرار الکترودهای موضعی روی پوست استفاده می‌کند تا درد را کاهش داده و ظرفیت‌های عملکردی شخص را افزایش دهد. یکی از انواع درمان‌ها با تحریک الکتریکی، تحریک الکتریکی عصب یا الکتروتراپی (TENS) است. گاهی اوقات، از داروهای ضدالتهابی نیز در کنار انواع خاصی از درمان‌های الکتروتراپی استفاده می‌شود و به آن یونتوفورزیس گفته می‌شود.
شاک ویو تراپی
در شاک ویو تراپی امواج صوتی داخل و اطراف مفاصل فاست متمرکز می‌شوند. شاک ویو (امواج ضربه‌ای) چسبندگی‌ها را از بین برده و باعث جریان یافتن خون در ناحیه می‌شود که به غضروف مفصل کمک می‌کند تا خود را بازسازی کند. شاک ویوی تراپی نتایج بلند مدت بسیار خوبی داشته و هزینه و عوارض جانبی زیادی ندارد.
جراحی (جراحی رفع فشار از روی نخاع)
جراحی برای برطرف کردن اسپاسم کمر معمولاً فقط زمانی توصیه می‌شود که درد شدید بوده و درمان‌های غیر جراحی، همچون داروی مسکّن و فیزیوتراپی تأثیری نداشته باشند. هدف از جراحی تغییر مکانیسم‌های پس زمینه‌ای در ستون فقرات است که باعث درد می‌شوند، همچون میکرو حرکت بیش از حد، التهاب و/یا تنش عضلانی. درمان‌های غیرجراحی معمولاً برای بیش از ۶ الی ۱۲ هفته پیش از در نظر گرفتن جراحی توصیه نمی‌شود، هرچند در بیشتر موارد درمان‌های غیرجراحی بیشتر از این مدت نیز به کار گرفته می‌شود. تخمین زده می‌شود که تعداد کمی از بیماران مبتلا به اسپاسم کمر بطرز موفقیت‌آمیزی با استفاده از روش‌های غیرجراحی درمان نمی‌شوند و نیاز به جراحی برای تسکین درد و بهبود تحرک دارند. جراحی رفع فشار از روی نخاع یک اصطلاح عمومی ست که برای عمل‌های مختلفی اطلاق می‌شود که با هدف تسکین علائم ناشی از فشار یا فشردگی روی طناب نخاعی و یا ریشه‌های عصب انجام می‌گیرد. شما انتخاب‌های مختلفی دارید، از جمله کورپکتومی، دیسککتومی، لامینوتومی، فورامینوتومی یا برداشتن استئوفیت.
چرا جراحی رفع فشار از روی نخاع انجام می‌شود؟
جراحی رفع فشار از روی نخاع یک اصطلاح عمومی ست که برای عمل‌های مختلفی اطلاق می‌شود که با هدف تسکین علائم ناشی از فشار یا فشردگی روی طناب نخاعی و/یا ریشه‌های عصب انجام می‌گیرد. دیسک‌های بیرون زده یا فروپاشیده، مفاصل ضخیم شده، لیگامان‌های شل شده و زائده‌های استخوانی میتواند کانال نخاعی و دریچه‌های عصب‌های نخاعی (فورامن) را باریک کرده و باعث حساسیت شود. علائم فشردگی عصب نخاعی عبارتند از: درد، بی‌حسی، سوزن سوزن شدن، ضعف، لرزش.
در موارد شدید، فشار روی اعصاب نخاعی میتواند باعث فلجی و مشکلاتی در مثانه و/یا عملکرد روده شود. در ادامه تکنیک‌های متداول برای برداشتن فشار از روی نخاع آورده شده است:
دیسککتومی: این جراحی شامل برداشتن بخشی از دیسک برای تسکین فشار روی ریشه‌های عصب مجاور است.
لامینوتومی یا لمینکتومی: این عمل‌ها شامل برداشتن بخش کوچکی از قوس‌های استخوانی کانال نخاعی به نام لامنیاست. در طی لامینوتومی، تنها یک بخش از لامینا برداشته می‌شود. در طی لامینکتومی تمام لامینا برداشته می‌شود. برداشتن لامینا اندازه کانال نخاعی را افزایش می‌دهد که باعث برداشته شدن فشار از روی نخاع خواهد شد.
فورامینوتومی یا فورامینکتومی: هر دو عمل برای گشوده کردن دریچه برای ریشه‌های عصب نخاعی که از طناب نخاعی منشعب می‌شوند انجام می‌شود که در طی آن بخشی از استخوان و سایر بافت‌ها برداشته می‌شود. فورامینکتومی معمولاً به عملی گفته می‌شود که بخشی بزرگی از استخوان و بافت در طی آن برداشته خواهد شد.
برداشتن استئوفیت: این عمل شامل برداشتن زائده‌های استخوانی است که به آنها استئوفیت یا خار استخوانی نیز گفته می‌شود.
کورپکتومی: در این جراحی بدنه مهره و همچنین دیسک را برداشته می‌شود.
تارکیبی از چندین تکنیک در این جراحی مورد استفاده قرار می‌گیرد، در برخی موارد ممکن است برای بازگرداندن ثبات به ستون فقرات به فیوژن مهره هم نیاز باشد.
پروسه ریکاوری برای جراحی برداشتن فشار از روی نخاع چیست؟
بسته به میزان جراحی شما، برای چهار الی پنج روز در بیمارستان بستری خواهید ماند. برای کنترل درد دارو تجویز خواهد شد. بازتوان بخشی ممکن است طولانی باشد و به احتمال زیاد شامل برنامه فیزیوتراپی است. جراحی برای تسکین فشار از روی ریشه عصب در ۸۰ الی ۹۰ درصد بیماران موفقیت آمیز خواهد بود. جراحی دژنراسیون پس زمینه‌ای مهره‌ها را که ناشی از فرسودگی یا افزایش سن باشد درمان نخواهد کرد، پس بازگشت علائم پس از جراحی نیز ممکن است.
ورزش رفع اسپاسم عضلات کمر
انجام تمرینات ورزشی منظم و روزانه کمر میتواند از درد کمر پیشگیری کرده و/یا شدت و مدت هرگونه « زبانه کشیدن » درد را کاهش دهد.
کشش با چرخش لگن
شاید اساسی‌ترین و مهم‌ترین تمرین ورزشی و کششی برای کمر این تمرین باشد:
به پشت روی زمین دراز کشیده، زانوهای خود را خم کرده و کف پاهای خود را روی زمین بگذارید.
دستان خود را روی شکمتان نگاه دارید تا حرکت کردن عضلات شکمی و کمری را در حین انجام صحیح حرکات حس کنید.
قوس کمر خود را صاف کنید. به آرامی با سفت کردن عضلات شکمی و چرخش و لغزش لگن، کمر خود را روی زمین فشار دهید
برای ۳ ثانیه در همین حالت بمانید، سپس تمام انقباضات عضلات را رها کنید و اجازه دهید قوس کمر به حالت عادی بازگردد.
حفظ چرخش لگن از حفظ سایر وضعیت‌ها دشوارتر است. عضلات به سرعت ضعیف می‌شوند. سعی کنید هر بار چرخش لگن را برای مدت طولانی‌تری حفظ کنید. نهایتاً سعی کنید این وضعیت را برای ۲۰ ثانیه حفظ کنید.
به یاد داشته باشید که اگر درد حاد کمر به سراغتان آمد یا درد بطور ناگهانی افزایش یافت، تمرین را متوقف کنید.
از حالت چرخش لگن در هنگام انجام سایر تمرینات کشش و ورزشی برای محافظت از کمر بهره ببرید.
کشش کمر با رساندن زانوها به قفسه سینه
در حین انجام این تمرین کششی کمر، عضلات پشت و باسن خود را ریلکس نگاه دارید، بیشتر فعالیت‌ها در این تمرین با استفاده از دست‌ها و بازوها انجام می‌شود. در حین انجام کشش کمر نباید دردی احساس کنید، تنها باید کشش نرمی احساس شود.
به پشت دراز بکشید. زانوهای خود را بگیرید. همزمان با کشیدن آنها به سمت بالا روی قفسه سینه، احساس کشیدگی در کمر باید داشته باشید. به آرامی حرکت کنید و در طول این کشش تنفس کنید.
به آرامی کمر خود را روی زمین فشار دهید.
این تمرین را هشت الی ده بار انجام دهید، مطمئن شوید که وقتی کمر خود را روی زمین نگاه داشته‌اید تا ۱۰ بشمارید و سپس رها کنید.
کشش کمر انداختن زانو به طرفین
برای انجام این تمرین، حرکات زیر را انجام دهید:
به پشت دراز کشیده و هر دو زانوی خود را به سمت زانوی خود بیاورید.
شانه‌های خود را صاف روی زمین بگذارید و در عین حال به زانوهای خود فرصت دهید به یک طرف بدن بیافتند، تنها تا جایی که به زانوها فشار نیاید آنها را در طرفین رها کنید، نگذارید در این حرکت دردی احساس کنید.
کمر خود را صاف روی زمین نگاه دارید تا از مصدومیت جلوگیری شود.
برای ۳۰ ثانیه در همین حالت بمانید.
زانوهای خود را بالا آورده و حرکت را برای سمت دیگر تکرار کنید.
برای ۳۰ ثانیه در همین حالت بمانید. این حرکت را تا وقتی که کمر احساس ریلکس‌تر و شل تر شدن پیدا کند ادامه دهید.
کشش همسترینگ
وقتی که عضلات همسترینگ قرار گرفته در پشت ران را کش می‌دهید، با نیروی بیش از حد کشش را انجام ندهید و همچنین بیش از حد همسترینگ را کش ندهید. ممکن است عضلاتی که خیلی سفت هستند یا اسپاسم زیادی دارند با این حرکت مصدوم شده یا پاره شوند.
روی زمین یا تخت بنشینید. یکی از پاهای خود را همانطور که در تصویر بالا می‌بینید روبروی خود دراز کنید.
پای دیگر خود را خم کنید یا در کنار پای خود بگذارید تا کف پای دیگرتان تا حد ممکن روبروی قسمت داخلی ران پا قرار گیرد.
به آرامی و به نرمی به جلو خم شوید. کار اولیه کشش عضلات همسترینگ با متمایل کردن وزن سر و بالا تنه به سمت جلو انجام می‌شود و پشت ران‌ها و کمر کش می‌آید. در این حرکت از زور استفاده نکنید.
با هر دو دست سعی کنید کف پای خود را بگیرد تا وقتی که کششی نرم و بدون ناراحتی را در پشت ران و باسن خود حس کنید.
برای ۱۵ الی -۲۰ ثانیه در همین حالت بمانید.
این حرکت را حداقل ۶ بار تکرار کرده و برای ۱۲ ست انجام دهید.
کشش کمر در حالت دعا
وضعیت بدن خود را همانطور که در همان وضعیتی که در تصویر بالا می‌بینید نگاه دارید:
این وضعیت بدن را حفظ کرده و ریلکس باشید، در حالی که نوک انگشتان خود را به سمت جلو و باسن را به سمت عقب می‌کشید تا وقتی که احساس کشش نرم و بدون ناراحتی را در ستون فقرات و کمر خود حس کنید.
برای ۳۰ ثانیه در همین حالت بمانید.
این حرکت را تا جای ممکن تکرار کنید.
پیشگیری از گرفتگی و اسپاسم عضلات کمر
همیشه نمی‌توان از اسپاسم کمر جلوگیری کرد و انجام اقدامات مناسب مراقبتی میتواند خطر مشکلات مزمن کمر را کاهش دهد. بیماران باید از توصیه‌های پزشک خود پیروی کرده و اطمینان حاصل کنند که حداقل ۱۵۰ دقیقه تمرین هوازی با شدت متوسط یا ۷۵ دقیقه تمرین هوازی با شدت بالا را در طول هفته انجام دهند. همچنین توصیه می‌شود که تمرینات افزایش استقامت عضلات را در حداقل دو روز از هفته انجام دهید. مدیریت استرس، از جمله مدیتیشن یا تنفس عمیق میتواند از سفتی ناخودآگاه عضلات جلوگیری کند. افرادی که مدت‌های متمادی را در حالت نشسته سپری می‌کنند باید به‌طور منظم حرکات کششی را انجام داده و وقفه‌های زمانی ساعتی برای خود برنامه ریزی کنند. تصحیح پوسچر یا وضعیت قرار گرفتن بدن نیز میتواند درد ناشی از نشستن برای مدت‌های متمادی را کاهش دهد.
منبع: drorthoped.com