کمبود ویتامین D در دوران کودکی با پرخاشگری و اختلالات خلقی در نوجوانی مرتبط است
بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان ,بهداشت کودکان , اخبار پزشکی, روانشناسی, دارونامه
به گزارش سایت ( news.umich.edu ) MICHIGAN NEWS
بر اساس تحقیقی جدید کودکانی که در سنین اوایل مدرسه که دچار کمبود ویتامین D بودند، دو برابر بیشتر از همسالانشان که سطح ویتامین بالاتری داشتند در معرض بروز مشکلات رفتاری و اختلالات خلقی در دوران نوجوانی قرار داشتند.
براساس این مطالعه دانشگاه میشیگان درباره کودکان مدرسه در بوگوتای کلمبیا، کمبود ویتامین D در دوران میانه کودکی می‌تواند منجر به رفتار پرخاشگرانه و همچنین اضطراب و افسردگی در نوجوانی شود.
دانشگاه میشیگان، کودکان با کمبود سطح ویتامین D خون، در مقایسه با کودکانی که سطح ویتامین بالاتری داشتند، بر اساس گزارش والدین‌شان، تقریباً دو برابر احتمال بروز مشکلات رفتاری نظیر رفتارهای پرخاشگرانه و قانون‌شکنی را نشان دادند.
همچنین، سطح پایین پروتئینی که ویتامین D را در خون منتقل می‌کند با رفتار پرخاشگرانه و علائم اضطراب/افسردگی گزارش شده توسط خود افراد مرتبط بوده است. این ارتباطات مستقل از شخصیت کودک، والدین و خانواده بودند.
_ ارتباط کمبود ویتامین D با اسکیزوفرنی و افسردگی
ادواردو ویلامور، استاد اپیدمیولوژی دانشکده بهداشت عمومی UM و نویسنده ارشد این مطالعه در مجله تغذیه گفت:
کودکانی که در سال‌های ابتدایی مدرسه خود کمبود ویتامین D دارند، در نوجوانی نمره بالاتری در تست‌هایی دارند که مشکلات رفتاری را اندازه می‌گیرند.
ویلیام گفت: کمبود ویتامین D با سایر مشکلات سلامت روان در بزرگسالی از جمله افسردگی و اسکیزوفرنی مرتبط است و برخی از مطالعات بر تأثیر وضعیت ویتامین D در دوران بارداری و کودکی متمرکز شده‌اند. با این حال، مطالعات کمی به دوران نوجوانی بسط داده شده است، مرحله‌ای که ممکن است اولین جایی باشد که مشکلات رفتاری ظاهر می‌شود و به شرایطی جدی تبدیل می‌گردد.
در سال ۲۰۰۶، تیم ویلیامور از طریق انتخاب تصادفی از مدارس ابتدایی دولتی، ۳۲۰۲ کودک ۵ تا ۱۲ ساله را به یک مطالعه کوهورت در بوگوتای کلمبیا شرکت داد. محققان اطلاعاتی در مورد عادات روزانه کودکان، سطح تحصیلات مادران، وزن و قد و همچنین پایین بودن امنیت غذایی خانواده و وضعیت اجتماعی-اقتصادی آنان به دست آوردند. محققان از برخی کودکان نمونه خون نیز گرفتند.
بعد از گذشت حدود شش سال، وقتی بچه‌ها ۱۱-۱۸ ساله بودند، محققان مصاحبه‌های پیگیری فردی را بصورت حضوری به صورت یک گروه تصادفی از یک سوم شرکت‌کنندگان اولیه انجام دادند و رفتار کودکان را از طریق پرسشنامه‌هایی که برای خود کودکان و والدین آنها قابل اجرا بود، ارزیابی کردند. تجزیه و تحلیل ویتامین D شامل ۲۷۳ نفر از شرکت کنندگان بود.
در حالی که نویسندگان محدودیت‌های مطالعه را تأیید می‌کنند، از جمله عدم اندازه‌گیری رفتارهای پایه اولیه، نتایج آنها حاکی از نیاز به مطالعات بیشتر شامل پی آمدهای عصب-رفتاری در سایر جمعیت هایی است که ممکن است کمبود ویتامین D یک مشکل بهداشت عمومی آنها باشد.
علاوه بر ویلامور، نویسندگان شامل سونیا رابینسون از دانشکده بهداشت عمومی U-M . کنستانزا مارتین و هنری الیوروس از دانشگاه لا سبانا، کلمبیا؛ مرسدس مورا پلازاس از بنیاد تحقیقات تغذیه و سلامت کلمبیا؛ و بتیسی لوزوف از مرکز رشد و توسعه انسانی و دانشکده پزشکی U-M مطالعه بودند.
منابع: