بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان , بهداشت کودکان , والدین موفق , روانشناسی , مشاوره خانواده

اکثر شیرخواران، اگر در وضعیت راحتی قرار داشته باشند، غذای کافی خورده باشند و در معرض جریان هوای تازه و خنک باشند، به قدر نیازشان می‌خوابند. در ماه‌های اول زندگی، اکثر شیرخواران در فاصلهٔ دو غذا خواب هستند، هر چند برخی، از همان آغاز ممکن است در ساعات خاصی از روز بیدار بمانند. در پایان سال اول عمر، اکثر شیرخواران در روز فقط دو وعده خواب کوتاه، پس از غذای صبح و ظهر، دارند. در فاصله ۱ تا ۱.۲ سالگی معمولا یکی از این دو خواب حذف می‌شود. اگر چرت بعدازظهر زیاد طولانی شود، کودک دوست ندارد شب زود به رختخواب برود. این را در نظر بگیرید که نیاز به خواب در کودکان نیازی جدی از دید روانشناسی می‌باشد است.

_ نیاز به خواب در کودکان
شیرخواران به اندازهٔ نیاز خود می‌خوابند. اما، دو ساله‌ها، نه. آن‌ها ممکن است بر اثر هیجان مفرط، کشمکش، تنیدگی، یا ترس‌های مختلف بیدار بمانند و نیاز به خواب در آن‌ها برطرف نشود.
مقاومت در برابر به بستر رفتن در فاصلهٔ ۱ تا ۲ سالگی به اوج می‌رسد، وقتی کودک را در گهواره تنها می‌گذارند.
شروع به گریه می‌کند یا بلند می‌شود و می‌خواهد والدینش را پیدا کند. علت معمولا اضطراب جدایی یا تلاش کودک برای سلطه‌یابی بر محیط است.
وقتی کودک از بستر خارج می‌شود، بهترین راه ادارهٔ موقعیت آن است که والدین دوباره او را در تختش قرار دهند، و سپس در راهرو بایستند تا مطمئن شوند که کودک در بستر خود باقی می‌ماند. والدین باید از کارهای زیر اجتناب کنند:

اجازه دهند کودک بیدار بماند
در کنار او دراز بکشند
داستان‌های بیشتری برای او بخوانند و اجازه دهند بیشتر بازی کند
او را به بستر خود ببرند

وقتی کودک بفهمد که اجازه ندارد از بسترش خارج شود و نمی‌تواند والدین را به داستان گویی و بازی بیشتر و غذا اغوا کند. معمولاً آرام می‌گیرد و به خواب می‌رود.
این وظیفهٔ والدین است که نیاز به خواب در کودکان را برطرف کنند. کودک متوسط ۲ ساله به ۱۲ ساعت خواب شبانه و ۱ تا ۲ ساعت خواب روزانه نیاز دارد.
خواب‌های کوتاه روزانه تدریجاً در طول چند سال قطع می‌شوند. در فاصله ۶ تا ۹ سال به ۱۱ ساعت خواب و در فاصله سنی ۱۰ تا ۱۲ سال به ۱۰ ساعت خواب نیاز دارند.
نیاز بعضی از کودکان به خواب ممکن است بیش‌تر یا کمتر از ارقام ذکر شده باشد.

_ تامین موضوع نیاز به خواب در کودکان
والدین می‌توانند به منظور ایجاد عادات خواب منظم در فرزند اقدامات زیر را انجام دهند:

۱. هر شب در ساعت معینی کودک را در بسترش بگذارند.

۲. زمان خواب را با آرامش قرین کنند. او را بشویند، لباسش را بیرون بیاورند، لباس خواب به او بپوشانند، غذای سبکی به او بدهند.
عروسکش را در کنارش قراردهند، داستانی برای او بخوانند، روانداز او را بکشند، و او را برای شب به خیر ببوسند. کودکان با روال منظم بالنده‌تر و بر اثر تغییر آشفته می‌شوند.
حفظ روال به پیدایش احساس امنیت در کودک کمک کرده و آمادگی لازم برای خواب را در او ایجاد می‌کند. علاوه‌براین، گذاشتن کودک در بستر خودش از خواباندن او در مکان‌های غریبه، که به تلاش و توجه بیشتر نیاز دارد، آسان‌تر است.

۳. از تحریک بیش از حد کودک در ساعات پیش از خواب خودداری کنند. بازی‌های خشن، آشفته شدن روابط والد _ کودک، یا وجود تنش در خانواده سبب بی‌خوابی در کودک و عدم پاسخ‌گویی به نیاز به خواب در کودکان می‌شود.
والدین نمی‌توانند انتظار داشته باشند که کودکان بلافاصله بعد از بازی خشن یا جرو بحث والدین به خواب بروند.

۴. ترتیبی بدهند که زمان خواب توأم آرامش و شادی باشد. بردن محبت‌آمیز کودک به بستر از صدور فرمان خشمگینانه رفتن به بستر تنبیه آنان برای آن که بلافاصله اطاعت امر نکرده‌اند، بسیار خوشایندتر است .

۵. از فرستادن کودک به بستر به‌عنوان روش تنبیهی خودداری کنند. چون سبب می‌شود آن‌ها رفتن به بستر را با مجازات مرتبط کنند، در نتیجه فرستادن آن‌ها به بستر در سایر اوقات دشوارتر شود.

۶. وقتی به دنبال نیاز به خواب در کودکان هستید از گفتن داستان‌ها یا تماشای برنامه‌های تلویزیونی ترسناک که ممکن است به بروز کابوس، خصوصاً در کودکان ۳ تا ۴ ساله که قادر به تشخیص واقعیت از خیال نیستند منجر شود، پرهیز کنند.
علایم وحشت شبانه عبارتند از بیداری ناگهانی و جیغ کشیدن. این اتفاق در فاصله سنی ۳ تا ۸ سال شایع‌تر است.
بر آورد می‌شود که خواب‌گردی در ۱۵% از کودکان ۵ تا ۱۲ ساله دیده می‌شود. رویدادهای استرس‌زا ممکن است سبب شروع یک دوره خواب‌گردی شوند.

اگر این مشکلات ادامه یافتند، ممکن است برای درمان آن‌ها به کمک روان‌شناس نیاز باشد.

منبع: wikiravan.com