نوشته شده توسط فرناز اخباری

تغییرات شخصی در سبک زندگی می‌تواند نمایه خطر ابتلا به آلزایمر را تا ۱۴۵ درصد بهبود بخشد.

بیماری‌‌ها و راه درمان , پیشگیری بهتر از درمان , فرناز اخباری

 

 

به گزارش سایت medicalnewstoday.com

  • پیش‌بینی می‌شود تا سال ۲۰۵۰ تعداد افراد مبتلا به آلزایمر در سراسر جهان به ۱۵۳ میلیون نفر برسد.
  • اگرچه راه قطعی برای پیشگیری از این بیماری هنوز شناخته نشده است، اما محققان می‌دانند که اصلاح شیوه زندگی و سلامتی می‌تواند به کاهش خطر ابتلا به این بیماری کمک کند.
  • محققان دانشگاه کالیفرنیا – سانفرانسیسکو (UCSF) دریافتند که تغییرات شخصی شده در سلامت و شیوه زندگی ممکن است بتواند از دست دادن حافظه را در افراد در معرض خطر ابتلا به بیماری آلزایمر به تاخیر بیندازد و حتی از آن جلوگیری کند.

با برآورد محققان تعداد افراد مبتلا به بیماری آلزایمر در سراسر جهان تا سال ۲۰۵۰ به ۱۵۳ میلیون نفر می‌رسد، دانشمندان اخیراً برای ایجاد پیشگیری‌ها و درمان‌های جدید برای این نوع زوال عقل کار کرده‌اند.

از آن‌جایی که علت دقیق بیماری آلزایمر هنوز ناشناخته است، در حال حاضر راه قطعی برای پیشگیری از این بیماری وجود ندارد.

با این‌حال، تحقیقات قبلی نشان می‌دهد که برخی از اصلاحات سبک زندگی سالم ممکن است به کاهش خطر ابتلا به این عارضه در فرد کمک کند، این خطرات عبارتند از رژیم غذایی سالم، ورزش منظم، خواب کافی، ارتباط اجتماعی و مدیریت مسائل بهداشتی مانند فشار‌خون بالا ، دیابت که می‌تواند خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی را در افراد افزایش دهد.

همچنین مطالعه جدیدی از محققان دانشگاه کالیفرنیا- سان فرانسیسکو (UCSF)نشان می‌دهد تغییرات شخصی‌سازی شده در سلامت و سبک زندگی ممکن است بتواند از دست دادن حافظه را در افرادی که در معرض خطر ابتلا به بیماری آلزایمر قرار دارند، به تاخیر بیندازد و حتی از آن جلوگیری کند.

این مطالعه اخیراً در مجله JAMA Internal Medicine منتشر شده است.

اصلاح شیوه زندگی شخصی برای کاهش خطر آلزایمر

دکتر کریستین یافه، نایب رئیس و استاد دپارتمان‌های عصب‌شناسی، روان‌پزشکی، و اپیدمیولوژی و آمار زیستی UCSF، و اولین نویسنده و محقق اصلی این مطالعه، به مدیکال نیوز تودی گفت که تصمیم گرفتند تأثیر یک رویکرد سلامت شخصی و سبک زندگی را مطالعه کنند، زیرا در حالی که پزشکان در مورد عوامل خطر سبک زندگی برای بیماری آلزایمر می دانند، مشخص نیست که کاهش این عوامل خطر منجر به بهبود شناخت می شود یا خیر.

دکتر یافه ادامه داد: «تغییر دادن سلامت و رفتار مردم سخت است. «فرضیه ما این بود که یک رویکرد شخصی‌شده، که در آن عوامل خطر فردی افراد ارزیابی می‌شوند – نه یک اندازه برای همه – و فرد می‌تواند اهداف و راه‌های بهبود عامل خطر خود را انتخاب کند – به عنوان مثال. خواب، فعالیت بدنی، مشارکت اجتماعی – که ما می‌توانیم خطر را کاهش دهیم و این به شناخت بهتر منجر می‌شود.»

او افزود: “هیچ کس قبلاً این روش را امتحان نکرده است و ما متوجه شدیم که می‌توانیم عوامل خطر و شناخت را بهبود بخشیم، حتی اگر این اتفاق در طول کووید رخ داده باشد.” علاوه بر این، تنها تعداد انگشت شماری از کارآزمایی ها وجود دارد که مزایای شناختی را با مداخلات بر روی این عوامل سلامتی و سبک زندگی نشان داده اند.

در حالی که تغییرات کلی سلامت و سبک زندگی مطمئناً می تواند مؤثر باشد، کسانی که انگیزه کمتری برای انجام این تنظیمات دارند ممکن است از یک برنامه شخصی بهره ببرند.

یک طرح شخصی سازی شده برای اصلاح سلامت و سبک زندگی به افراد این امکان را می دهد تا با مشخص کردن مناطقی که می خواهند برای تغییر هدف قرار دهند، مسئولیت سلامت خود را بر عهده بگیرند.

و از آنجایی که هر فرد متفاوت است، یک رویکرد شخصی به مشاوران پزشکی اجازه می دهد تا پیشنهادات خود را به جای همه افراد، برای یک فرد تنظیم کنند.

مطالعه‌ای که در ژوئن ۲۰۲۱ منتشر شد نشان داد افرادی که توصیه‌های تغذیه‌ای شخصی دریافت می‌کنند، مصرف رژیم غذایی خود را بیشتر از افرادی که توصیه‌های رژیم غذایی عمومی دریافت می‌کنند، بهبود می‌بخشند.

مطالعه دیگری که در ژوئن ۲۰۲۱ منتشر شد، گزارش داد افرادی که از یک برنامه غذایی شخصی پیروی می کردند، عادات سبک زندگی و کاهش وزن بدن و BMI را تجربه کردند.

و تحقیقات منتشر شده در اکتبر ۲۰۱۹ نشان داد که توصیه‌های شخصی‌سازی شده درباره سبک زندگی که به سالمندان داده می‌شود به بهبود انعطاف‌پذیری و انگیزه کمک می‌کند و به کاهش درصد چربی بدن و دور باسن در مقایسه با افرادی که توصیه‌های کلی سبک زندگی دریافت می‌کنند کمک می‌کند.

عوامل خطر سبک زندگی برای زوال عقل

برای این مطالعه، دکتر یافه و تیمش ۱۷۲ شرکت کننده در مطالعه را بین سنین ۷۰ تا ۸۹ سال به کار گرفتند. همه شرکت‌کنندگان حداقل دو عامل از هشت عامل خطر زوال عقل را در شروع مطالعه ۲ ساله داشتند.

این عوامل خطر عبارت بودند از:

  • عدم تحرک بدنی
  • فشار خون کنترل نشده
  • دیابت کنترل نشده
  • خواب ضعیف
  • استفاده از داروهای تجویزی مرتبط با خطر زوال شناختی
  • علائم افسردگی بالا
  • ایزوله سازی اجتماعی
  • سیگاری بودن.

نیمی از شرکت کنندگان مربیگری شخصی شده را از پرستار و مربی بهداشت دریافت کردند و به آنها اجازه داده شد عوامل خطر خاصی را که می خواستند در مورد آنها کمک کنند انتخاب کنند.

این شرکت کنندگان هر چند ماه یک بار جلسات مربیگری را برای بررسی اهداف خود دریافت کردند. در طول همه گیری همه گیر، جلسات از حضوری به تلفنی تغییر یافت.

نیمی دیگر از شرکت کنندگان در مطالعه، مطالب آموزشی عمومی در مورد کاهش خطر زوال عقل را هر ۳ ماه یک بار برای آنها پست می کردند.

۷۴ درصد بهبود عملکرد شناختی

پس از ۲ سال، محققان دریافتند شرکت‌کنندگانی که مربی شخصی دریافت کرده‌اند، در تست‌های شناختی افزایش متوسطی را تجربه کرده‌اند که به میزان ۷۴ درصد بهبودی نسبت به گروه غیرشخصی‌شده است.

علاوه بر این، گروه  شخصی سازی شده نیز در مقایسه با گروه غیرشخصی، ۱۴۵ درصد در عوامل خطر و ۸ درصد بهبود کیفیت زندگی داشتند.

دکتر یافه گفت: “ما از دیدن چنین تفاوت بزرگی در گروه ها هیجان زده شدیم.” “این شواهد روشنی را ارائه می دهد که اگر بتوان این عوامل خطر قابل اصلاح را با این رویکرد شخصی کاهش داد، می توان شناخت را بهبود بخشید و از کاهش آن جلوگیری کرد که به احتمال زیاد از بیماری آلزایمر جلوگیری می کند.”

رویکردهای غیردارویی برای پیشگیری از خطر زوال عقل

نیوز تو دی همچنین با دکتر شانل کاسیس الهلو، پژوهشگر روان‌شناسی و روان‌شناسی اعصاب در برنامه‌های سلامت مغز و سبک زندگی موسسه علوم اعصاب اقیانوس آرام در سانتا مونیکا، کالیفرنیا، در مورد این مطالعه صحبت کرد.

دکتر الهلو، که در این تحقیق شرکت نداشت، گفت که این یافته‌ها را امیدوارکننده و دلگرم‌کننده می‌داند، زیرا نشان می‌دهد که مداخلات شخصی‌سازی شده در سلامت و سبک زندگی می‌تواند تأثیر مثبتی بر عملکرد شناختی در افراد مسن در معرض خطر بالای ابتلا به بیماری آلزایمر داشته باشد، که به طور بالقوه می‌تواند راه های جدیدی را برای رویکردهای غیردارویی باز کنید.

این یافته‌ها می‌تواند بر نحوه بحث ارائه‌دهندگان در مورد مداخلات سلامت و سبک زندگی با بیمارانی که در معرض خطر بالای ابتلا به بیماری آلزایمر هستند، با انتخاب یک رویکرد شخصی‌شده در مقابل رویکرد یک‌اندازه برای همه، تأثیر بگذارد. علاوه بر این، ارائه دهندگان ممکن است تمایل بیشتری برای ارجاع بیماران خود به مربیان بهداشتی [که] می توانند نیازها و ترجیحات خاص را برطرف کنند و همچنین به انگیزه پایبندی به تغییرات سبک زندگی کمک کنند.

دکتر الهلو گفت که او مایل است تحقیقات آینده در مورد این موضوع برای بررسی اثربخشی رویکردهای غیردارویی اضافی مانند آموزش شناختی و مدیریت استرس ادامه یابد.

وی افزود: «علاوه بر این، انجام مطالعات طولانی‌تر و بزرگ‌تر برای تأیید بیشتر اثربخشی مداخلات شخصی و رویکردهای غیردارویی در به تاخیر انداختن یا جلوگیری از زوال شناختی در افراد در معرض خطر ابتلا به بیماری آلزایمر ارزشمند خواهد بود.»

منع: medicalnewstoday.com


 

0
نوشته شده توسط فرناز اخباری

بررسی قدرت موسیقی برای زوال عقل

بیماری‌‌ها و راه درمان , پیشگیری بهتر از درمان , فرناز اخباری

 

به گزارش سایت medicalnewstoday.com

موسیقی می‌تواند به افراد مبتلا به زوال عقل کمک کند که برخی از جنبه‌های حافظه خود را بازیابی کنند، احساس آرامش بیش‌تری داشته باشند و خلق‌و خوی خود را تقویت کنند و شواهد این امر هر روز در حال افزایش است.موسیقی چیست که چنین تأثیر عمیقی بر مغز ما دارد؟ و آیا این اثر ماندگاری طولانی دارد؟

ممکن است به ویدیویی از یک فرد مسن مبتلا به زوال عقل برخورد کرده باشید که در آن یک قطعه موسیقی خاص باعث می‌شود او را به سمت موسیقی سوق دهد، سیل خاطرات را زنده کند، یا با وجود این‌که اعضای خانواده خود را به یاد نمی‌آورند، شروع به نواختن نت‌های آهنگی می‌کنند.

این پدیده همان چیزی است که بسیاری از مردم را در مورد اختلال عصبی که زوال عقل است گیج می‌کند. چگونه ممکن است کسی نام فرزندان خود را فراموش کند اما چیزی به پیچیدگی یک قطعه موسیقی کلاسیک را به خاطر بسپارد؟

این سؤال یکی از سؤالاتی بود که در پادکست ماه آوریل خود با عنوان «در گفتگو: بررسی قدرت موسیقی برای زوال عقل» به دنبال پاسخ آن بودیم. دکتر کلی جاکوبوفسکی، استادیار روانشناسی موسیقی در دانشگاه دورهام، و بیت وولف، خواننده، ترانه سرا و سفیر موسسه خیریه Music for Dementia، به گفت‌وگوی این ماه پیوستند.

چگونه موسیقی به سلامتی کمک می‌کند

موسیقی چه به صورت غنایی و چه دستگاهی، ترکیبی خلاقانه از ریتم، هارمونی و بیان احساسات است. همچنین مطالعات متعددی می‌تواند مزایای سلامتی فراوان آن را تایید کند.

برای مثال، مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۳ نشان داد که موسیقی می‌تواند قبل از موقعیت‌های استرس‌زا اثر آرامش‌بخش داشته باشد و به بهبود سریع‌تر سیستم عصبی کمک کند. مطالعه دیگری در همان سال نشان داد که گوش دادن به موسیقی به کاهش درد و اضطراب کودکان در بیمارستان کمک می کند.

علاوه بر مزایای فیزیولوژیکی آن، تحقیقات همچنین شواهدی از تأثیر مثبت موسیقی بر سلامت شناختی پیدا کرده است.

یک مطالعه اخیر نشان داد که تمرین و گوش دادن فعال به موسیقی ممکن است به کاهش اختلال عملکرد شناختی در افراد ۶۲ تا ۷۸ ساله کمک کند. محققان دریافتند که فعالیت‌های موسیقی، ماده خاکستری مغز را در برخی از نواحی افزایش می‌دهد که باعث افزایش انعطاف‌پذیری عصبی آن توانایی مغز برای بازسازی مجدد خود می‌شود، که برای یادگیری و شکل‌گیری خاطرات بسیار مهم است.

از نظر تمرین فعالانه موسیقی، یک مطالعه در سال ۲۰۲۳ همچنین نشان داد که آموزش طولانی مدت موسیقی ممکن است مزایای عملکردی بالقوه‌ای برای مغز داشته باشد و به جوان ماندن آن کمک کند.

چنین یافته‌هایی موسیقی را به ابزاری بالقوه قدرتمند در درمان زوال عقل تبدیل می‌کند که با مجموعه‌ای از علائم مشخص می‌شود که شامل از دست دادن حافظه و مشکلات در تفکر، زبان و حل مسئله است.

موسیقی به عنوان یک رابط

یکی دیگر از راه‌هایی که موسیقی ممکن است به سلامت شناختی کمک کند، تبدیل شدن به یک رسانه برای ارتباط است. مطالعات متعدد نشان داده است که انزوای اجتماعی و تنهایی می‌تواند پیشرفت زوال عقل را تسریع کند.

Beatie می‌گوید: «من احساس می‌کنم موسیقی قوی‌ترین رابط فوری ، تقریباً در بین هر تجربه و هنر است»

این خواننده/ترانه سرا معتقد است هنرها، به طور کلی – نه فقط موسیقی – می توانند از نظر پزشکی قدرتمند باشند و قدرت خود را فراتر از یک نوع سرگرمی گسترش دهند.

«از آنجایی که [موسیقی] فراگیر است، این چیزی نیست که فرد را ملزم به بلند شدن و رقصیدن یا نقاشی کند. کسی فقط می تواند فرکانس ها و کلمات و کل این منظره صوتی را جذب کند. برای من قطعاً موسیقی همیشه این نوع منبع قدرتمند بوده که از آن برای احساس خوب استفاده می کنم. [وقتی پاسخ‌هایی را که من به موسیقی دیده‌ام دیدید، احترام و قدردانی بی‌پایانی برای آن قائل هستید.»

در سکوت کامل بودن

با این حال، به همان اندازه که صدا و موسیقی بر سلامت ما تأثیر می گذارد، فقدان آن – سکوت – به همان اندازه تأثیرگذار است. مطالعه ای در سال ۲۰۲۰ نشان داد که سکوت می تواند آرامش بخش و درمانی باشد و فرکانس امواج مغزی را کاهش دهد و در عین حال فشار خون را کاهش دهد.

در واقع، تحقیقات همچنین مضرات صدای زیاد و صداهای بلند را بر سلامت شناختی نشان داده است. یک مطالعه  در سال ۲۰۲۲ نشان داد که قرار گرفتن مزمن در معرض صداهای بلند، مانند ترافیک سنگین، ممکن است یک عامل خطر خاص برای زوال عقل باشد.

مهمان ما Beatie با بازگو کردن تجربه‌اش در ساکت‌ترین اتاق جهان که آلبوم «فضای خام» خود را در اتاق بی‌نظیر Bell Labs ضبط کرد، افکار خود را در مورد تأثیر سکوت کامل بر او به اشتراک گذاشت.

«این یکی از عمیق‌ترین تجربیاتی بود که فکر می‌کنم تا به حال داشته‌ام، و این چیزی است که دائماً به آن بازمی‌گردم. حتی اکنون نیز به نظر می رسد که امروز تقریباً مرتبط تر شده است. از آنجایی که جهان به تازگی پر سر و صداتر شده است، هم از نظر صوتی و هم از نظر اطلاعاتی از همه جهات مورد هجوم صداهای زیاد، با رسانه های اجتماعی و اعلان ها، و همه این چیزهایی که به ما ضربه می زنند و به نوعی ما را گیج می کنند هستیم.

ساکت‌ترین اتاق

– Beatie Wolfe، خواننده/ترانه سرا:

“تو احساس سکوت می کنی. تقریباً مثل این است که شما کل این تنظیم مجدد حسی را احساس می کنید، و سیستم عصبی شما آرام می شود و صدا را به این روش خالص بدون پژواک و بدون طنین و بدون افزایش می شنوید. و می‌دانید که ما تقریباً اکنون بیش از حد از تکنولوژی فناوری استفاده می‌کنیم تا همه این چیزهایی را که در واقع ما انسان‌ها انهارا به وجود اورده ایم، از بین ببریم؟»

به نظر می‌رسید که بیتی بیش از بسیاری از مردم از این تجربه لذت می‌برد و در نهایت چند ساعت را در آن اتاق سپری کرد.

به من گفته شد که احتمالاً می‌توانم ۱۵ دقیقه در آنجا بمانم، زیرا صدای جریان خون در رگ‌هایتان را می‌‌شنوید و مهندسان معمولاً مجبور می‌شدند استراحت کنند، زیرا شدت آن بسیار شدید بود. من در نهایت خیلی بیشتر از حد تصورم ماندم، فکر می کنم ۱۰۰ ساعت یا بیشتر بود.

من در نهایت برای اولین بار برای چندین ساعت در آن‌جا بودم، وآن را بسیار آرام بخش دیدم، شاید نظر من نرمال نباشد. اما من عکس‌العمل متفاوتی نسبت به عصبانیت مردم داشتم، که فکر می‌کنم بهتر است که واقعاً خودتان باشید. من فکر می کنم یک عنصر آن در اتاق وجود دارد، شمابا خودتان تنها هستید، هیچ حواس پرتی وجود ندارد، چیزی وجود ندارد که شما را از آن فضای داخلی جدا کند.»

دانستن اشعار بیش از نام

دکتر گایت در مورد یادآوری متن آهنگ اما به خاطر نیاوردن نام فرزندان خود برای افراد مبتلا به زوال عقل، توجه را به تکرار و اینکه چگونه موسیقی می تواند بسیاری از مناطق و شبکه های مغز را به طور همزمان فعال کند، جلب کرد.

او پرسید:ما در مورد این، جهانی بودن موسیقی در مغز صحبت کرده‌ایم، اما تکرار نام کودک چیزی است که در طول زندگی اتفاق افتاده است، در حالی که این آهنگ ممکن است یک‌بار در ماه یا یک بار در سال باشد. چگونه می‌توانیم آن را توضیح دهیم؟»

دکتر Jakubowski گفت توانایی یاداوری کلمات آهنگ به حافظه رویه ای مربوط می‌شود.

«پس خاطرات رویه ای چیزی شبیه به خاطر سپردن دنباله های حرکتی هستند، مانند توانایی دوچرخه سواری، درست است؟ بنابراین، وقتی ممکن است افراد دیگر این نوع حافظه معنایی را برای نام‌ها و مکان‌ها نداشته باشند، هنوز هم این نوع حافظه را برای دنباله حرکتی آواز خواندن در کنار اشعار دارند، احتمالاً به این دلیل که قبلاً بارها با آن آهنگ خوانده‌اند، یا حداقل قبلاً بارها در ذهن خود برای آن قطعه موسیقی آواز خواندند.

او همچنین گفت که مغز ممکن است بخش‌های خاصی از این نوع حافظه را ذخیره کند، که می‌تواند توضیح دهد که چرا برخی افراد می‌توانند اشعار را به خاطر بیاورند یا آهنگی قدیمی را بر روی یک ساز بنوازند، حتی اگر دچار زوال عقل هستند.

او گفت: «اگر کسی قبلاً پیانو می‌نواخت، اغلب می‌تواند به نواختن آن قطعات آشنا روی پیانو ادامه دهد، حتی تا زمانی که بیماری طولانی مدت باشد.»

مشاهده اثرات موسیقی بر زوال عقل

در سال ۲۰۱۴، Beatie یک پروژه تحقیقاتی به نام «قدرت موسیقی» را در گروهی از خانه‌های مراقبت در بریتانیا که توسط Priory Group اداره می‌شد، تأسیس کرد.

به راحتی می توان در ویدیو و عکس‌های فوری آن تجربه مشاهده کرد که چگونه افراد مبتلا به زوال عقل در آن خانه های مراقبت شروع به ضربه زدن به پاهای خود، کف زدن و آواز خواندن می کنند، در حالی که برخی چشمانشان برق می‌زند.

او به ما گفت که چگونه همه چیز با تجربه پخش آهنگ های اصلی به زبان انگلیسی در خانه سالمندان پرتغالی شروع شد.

«در مورد پدرشوهرم، قرار بود فقط برای او بازی کنم، اما در نهایت برای کل این بخش متشکل از ۱۰۰ نفر مبتلا به زوال عقل و آلزایمر که همه پرتغالی بودند، بازی کردم. هیچکدام به انگلیسی صحبت نمی کردند. و آهنگ‌های جدید را پخش می‌کردم، آهنگ‌هایی به زبان انگلیسی که هیچ ارتباط قبلی با آن‌ها نداشتند. و من مردم را می دیدم که تا آنجا که می توانند با هم آواز می خوانند و کف می زنند و بیدار می شوند.

این به Beatie این ایده را داد که این فرضیه را آزمایش کند که خود موسیقی قدرتمند است، خواه قبلاً با آن آشنایی داشته باشید یا نه. او از الیور ساکس عصب شناس الهام گرفت که در کتاب موسیقیوفیلیا پیش بینی کرد که دانش قبلی موسیقی پیش نیازی برای تأثیرگذاری آن نیست.

هنگامی که او آهنگ‌های اصلی را برای افراد در خانه‌های مراقبت در بریتانیا پخش کرد، تأثیر یک آهنگ خاص بر تماشاگران برجسته شد.

تجزیه و تحلیل آن‌چه که یک آهنگ را جذاب می‌کند

دکتر Jakubowski در مورد اینکه چرا فکر می‌کند آهنگ “Wish” در میان ساکنان خانه مراقبتی که Beatie از آن بازدید کرده بود، یک موفقیت خاص بود.

«[S]o، به ویژه، Beatie از عبارات بسیار کوتاه استفاده می کند. [Y] تقریباً می‌توانید پیش‌بینی کنید که کلمه بعدی یا قافیه بعدی چه خواهد بود، که برای تشویق مردم به تلاش و آواز خواندن بسیار خوب است. تکرار زیاد است بنابراین شما شروع به پیش بینی می کنید، و بنابراین این ساختار خوب را برای مردم فراهم می کند تا بتوانند به آن بپیوندند.

به غیر از قافیه و همخوانی، دکتر Jakubowski گفت که ضرب بسیار واضح یکی دیگر از عناصر کمک کننده است.

او گفت:«تمپوی قطعه موسیقی در واقع بسیار نزدیک به آن چیزی است که ما آن را تمپوی ترجیحی برای انسان می نامیم. ما چیزی داریم که به آن نوعی سرعت حرکتی خود به خودی می گوییم، که اساساً اگر از شما بخواهم فقط یک ضرب را بدون شنیدن چیزی بکوبید، معمولاً مردم حدود ۱۲۰ ضربه در دقیقه می زنند که تقریباً سرعت آن قطعه موسیقی است. ”

«یک قطعه بسیار آسان برای دست زدن است زیرا ما احساس راحتی می کنیم که با آن سرعت دست بزنیم. بنابراین فکر می‌کنم که این امر نیز دعوت به مشارکت می‌کند.»

دکتر Jakubowski همچنین گفت که ساختار موسیقی باعث می شود دنبال کردن آن آسان شود.

او گفت: «اگر اشعار پیچیده ای نداشته باشید، و گهگاه این را داشته باشید، «اوه، اوه»، درک آن بسیار آسان است.

موسیقی چگونه خاطرات را تداعی می‌کند

دکتر Jakubowski به طور کلی در مورد MEAMS یا خاطرات زندگی‌نامه‌ برانگیخته از موسیقی تحقیق کرده است، اما معتقد است که پیامدهای مختلفی برای ارتباط آن با زوال عقل نیز وجود دارد.

او ابتدا در مورد تأثیر زنجیره ای موسیقی بر یادآوری حافظه صحبت کرد.

هنگامی که موسیقی یا هر نشانه ای که حافظه را فعال می کند، می تواند خاطرات دیگری را که به آن مرتبط هستند فعال کند. بنابراین، ایده این است که اگر موسیقی بتواند خاطره ای مرتبط با آن موسیقی را برانگیزد، ممکن است به ما کمک کند تا خاطرات دیگری را از آن دوره زمانی یا خاطراتی که به هم مرتبط هستند را بازگردانیم.»

دکتر یاکوبوفسکی در یکی از آثار خود موسیقی را با دیگر انواع نشانه‌های خاطرات زندگی‌نامه‌ای مقایسه کرد.

ما به طور کاملاً ثابت در چندین مطالعه دریافتیم که موسیقی در سراسر جهان تمایل دارد تا خاطرات مثبت بیشتری را نسبت به سایر نشانه‌ها از زندگی ما تداعی کند. بنابراین من فکر می‌کنم این یک مزیت بالقوه درمانی واضح است – به نظر می‌رسد موسیقی یک نشانه مؤثر برای بازگرداندن خاطرات مثبت از زندگی‌مان است. و این در واقع به نظر می رسد که حتی در بزرگسالان مسن تر نیز تقویت می شود.

دکتر Jakubowski امیدوار است که این امر باعث شود که تحقیقات بیشتری در این زمینه انجام شود و دریابیم

آیا این یافته ها برای افراد مبتلا به زوال عقل، به ویژه در مراحل بعدی این بیماری معتبر هستند یا خیر.

خاطرات، موسیقی و هویت

دکتر Jakubowski همچنین توضیح داد که چگونه موسیقی می‌تواند به افراد مبتلا به زوال عقل کمک کند که حس هویتی را که اغلب با از دست دادن حافظه شروع به از بین رفتن می‌کند، بازگرداند.

فکر می‌کنم فراتر از آن، اهمیت خاطرات زندگی‌نامه‌ای این است که وقتی می‌توانیم بریده‌ای از چیزی را از زندگی‌مان به یاد بیاوریم، واقعاً حس هویت و شخصیت ما را تقویت می‌کند و به ما یادآوری می‌کند که کی هستیم و از کجا آمده‌ایم. و این برای افرادی که تا حدودی احساس از دست دادن حافظه دارند بسیار مهم است، زیرا در این صورت احساس می‌کنند در لحظه گیر کرده‌اند و نمی‌توانند با گذشته خود ارتباط برقرار کنند، که می‌تواند بر سلامت روان آنها تأثیر بگذارد. .

– دکتر کلی جاکوبوفسکی

این حس ارتباط مجدد، احساس شخصیت و گذشته نیز بر مراقبین و همچنین اعضای خانواده تأثیر می گذارد. بنابراین دیدن آن نگاه اجمالی از شخصی که قبلاً می شناختید واقعاً بسیار مهم است. به اعضای خانواده و مراقبان، کمک می کند تا متوجه شوند که این فردهنوز یک شخص است، آنها گذشته ای دارند و این تاریخ غنی را دارند.”

تاثیر موسیقی چقدر دوام دارد؟

دکتر Jakubowski خاطرنشان کرد که در حالی که فواید موسیقی برای سلامتی کاملاً آشکار است، برای صحبت در مورد یک مزیت پایدار، قرار گرفتن در معرض مداوم مورد نیاز است.

«اگرموسیقی می‌شنوید، نمی‌توانید انتظار داشته باشید که برای همیشه، تا سال‌ها بعد، یک مزیت ماندگار وجود داشته باشد، زیرا سه سال پیش یک آهنگ را شنیدید. [H] تعامل پایدارتر با نوعی از موسیقی، مزایای بیش‌تری نسبت به شنیدن موسیقی و دیگر نشنیدن آن دارد.»

او همچنین خاطرنشان کرد که مردم می‌توانند به طرق مختلف به موسیقی بپردازند.

«[E]حتی گوش دادن به موسیقی ضبط شده، به نوعی منظم، برای افراد مبتلا به زوال عقل دارای مزایای ماندگاری است کاهش بی‌قراری، کاهش بی‌تفاوتی، بهبود خلق‌و‌خو، گاهی اوقات تقویت احساس هویت و غیره. بنابراین فکر می‌کنم راه‌های مختلفی وجود دارد که می‌توانید با موسیقی ارتباط برقرار کنید.»

آیا موسیقی می‌تواند برای مردم مضر باشد؟

دکتر Jakubowski تاکید کرد که موسیقی درمانی ممکن است دارای معایب بالقوه‌ای در درمان زوال عقل باشد.

او می‌گوید: «موسیقی برای هر فردی، صرف نظر از اینکه او دچار زوال عقل باشد، جنبه‌های منفی بالقوه دارد، زیرا گاهی اوقات موسیقی می‌تواند به عنوان مثال، با خاطره‌ای آسیب‌زا از زندگی شما مرتبط باشد».

«[E] حتی اگر این یک خاطره آسیب‌زا نباشد، می‌تواند به نوعی یادآور مراسم خاکسپاری یا از دست دادن یکی از اعضای خانواده باشد. بنابراین، وقتی به انتخاب موسیقی فکر می‌کنیم باید مراقب باشیم که به این چیزها فکر می‌کنیم.»

او همچنین ترجیحات و تمام ژانرهای مختلف موسیقی را در آنجا حس کرد. این ممکن است اثرات ناخواسته ای ایجاد کند، به ویژه برای افراد مبتلا به زوال عقل. او گفت که موسیقی درمانگران باید به دقت در مورد انتخاب موسیقی مورد استفاده در جلسات خود فکر کنند.

«اگرکسی مطلقاً از برخی موسیقی‌ها متنفر است، احتمال کم‌تری دارد که برای مدیریت آشفتگی و خلق‌و‌خوی مؤثر باشد. این به همان چیزی که در همان ابتدای مکالمه در مورد آن صحبت کردیم برمی‌گردد که گاهی صداهایی در محیط ما می‌تواند مضر و آزاردهنده باشد. بنابراین ما نمی‌خواهیم مردم را مجبور کنیم به موسیقی‌هایی گوش دهند که به‌طور خاص دوست ندارند، یا ممکن است واکنش منفی نشان دهند.»

جدای از دوست داشتن و دوست نداشتن، چنین تجربیاتی گواهی بر قدرت موسیقی بر سلامت و تندرستی است. با این حال، اینکه آیا واقعاً می تواند به تعویق انداختن پیشرفت زوال عقل کمک کند، موضوعی است که نیاز به مطالعه بیشتر دارد

در پایان، می‌خواهم یک سوال ازخوانندگان داشته باشم: آن آهنگی که هرگز نمی‌تواند پاسخی احساسی برای شما ایجاد کند چیست چه خاطراتی از شادترین روز زندگی شما را یادآوری کند یا یک دل شکستگی را به شما یادآوری کند؟

منبع: medicalnewstoday.com


 

0
نوشته شده توسط فرناز اخباری

آن‌چه که باید در مورد کلسترول بالا بدانید

بیماری‌‌ها و راه درمان , پیشگیری بهتر از درمان , فرناز اخباری

 

به گزارش سایت healthline.com

دلایل کلسترول بالا شامل رژیم غذایی، سیگار کشیدن و ژنتیک است. کلسترول بالا به ندرت باعث ایجاد علائم می‌شود، بنابراین اگر در معرض خطر هستید، انجام غربالگری‌‌های معمول کلسترول مهم است. کلسترول بالا یک مشکل بسیار رایج در ایالات متحده است در واقع، طبق گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)‌، نزدیک به ۹۴ میلیون بزرگسال ایالات متحده در سنین ۲۰ سال یا بیشتر دارای کلسترول بالای مرزی هستند.

با این‌حال، از آن‌جایی که این وضعیت اغلب می‌تواند بدون هیچ علامت واقعی ظاهر شود، حتی ممکن است تا زمانی که به پزشک خود مراجعه نکنید، ندانید که به آن مبتلا هستید.

اگر می‌پرسید چه چیزی باعث کلسترول بالا می‌شود، اگر تشخیص داده شد چه کاری باید انجام دهید، و اگر فکر می‌کنید راه‌هایی برای ازبین بردن آن وجود دارد (نکته: وجود دارد)، برای همه پاسخ‌ها به ادامه مطلب بروید.

کلسترول چیست؟

کلسترول نوعی لیپید است. یک ماده مومی شکل و چربی مانند است که در کبد به‌طور طبیعی تولید می‌شود. برای تشکیل غشای سلولی، هورمون‌های خاص و ویتامین D حیاتی است.

کلسترول در آب حل نمی‌شود، بنابراین نمی‌تواند به خودی خود از طریق خون عبور کند. برای کمک به انتقال کلسترول، کبد شما لیپوپروتئین تولید می‌کند.

لیپوپروتئین‌ها ذرات ساخته شده از چربی و پروتئین هستند. آن‌ها کلسترول و تری گلیسیرید، نوع دیگری از چربی را از طریق جریان خون شما حمل می‌کنند. دو شکل اصلی لیپوپروتئین عبارتند از لیپوپروتئین با چگالی کم (LDL) و لیپوپروتئین با چگالی بالا (HDL).

کلسترول LDL هر کلسترولی است که توسط لیپوپروتئین‌های با چگالی کم حمل می‌شود. اگر خون شما حاوی کلسترول LDL بیش از حد باشد، ممکن است تشخیص داده شود که کلسترول بالا دارید. بدون درمان، کلسترول بالا ممکن است منجر به بسیاری از مشکلات سلامتی، از جمله حمله قلبی و سکته شود.

کلسترول بالا به ندرت در آغاز علائم ایجاد می‌کند. به همین دلیل مهم است که سطح کلسترول خود را به‌طور منظم بررسی کنید.

علائم کلسترول بالا

در بیشتر موارد، کلسترول بالا یک وضعیت «بی‌صدا» است. معمولاً هیچ علامتی ایجاد نمی‌کند. بسیاری از افراد تا زمانی که دچار عوارض جدی مانند حمله قلبی یا سکته مغزی نشوند، حتی متوجه نمی‌شوند که کلسترول بالایی دارند.

به همین دلیل است که غربالگری معمول کلسترول مهم است. اگر ۲۰ سال یا بیش‌تر دارید، از پزشک خود بپرسید که آیا باید غربالگری معمول کلسترول را انجام دهید. و بدانیدکه چگونه این غربالگری می‌تواند به‌طور بالقوه جان شما را نجات دهد.

علل کلسترول بالا

خوردن بیش از حد غذاهای حاوی کلسترول، چربی‌‌های اشباع شده و چربی‌های ترانس ممکن است خطر ابتلا به کلسترول بالا را افزایش دهد. زندگی با چاقی نیز می‌تواند خطر ابتلا را افزایش دهد. سایر عوامل سبک زندگی که می‌توانند در افزایش کلسترول نقش داشته باشند عبارتند از کم تحرکی و سیگار کشیدن.

ژنتیک شما همچنین می‌تواند بر شانس ابتلا به کلسترول بالا تأثیر بگذارد. ژن‌ها از والدین به فرزندان منتقل می‌شوند. ژن‌های خاصی به بدن کمک می‌کند که چگونه کلسترول و چربی‌ها را پردازش کند. اگر والدین شما کلسترول بالایی دارند، ممکن است شما نیز در خطر ابتلا به آن باشید.

در موارد نادر، کلسترول بالا ناشی از هیپرکلسترولمی خانوادگی است. این اختلال ژنتیکی از حذف LDL توسط بدن شما جلوگیری می‌کند. بر اساس یافته موسسه ملی تحقیقات ژنوم انسانی، اکثر بزرگسالان مبتلا به این بیماری دارای سطح کلسترول کلی بالای ۳۰۰ میلی‌گرم در دسی‌لیتر و سطوح LDL بالای ۲۰۰ میلی‌گرم در دسی‌لیتر هستند.

سایر بیماری‌ها مانند دیابت و کم‌کاری تیروئید نیز ممکن است خطر ابتلا به کلسترول بالا و عوارض مرتبط را افزایش دهند.

کلسترول LDL یا «کلسترول بد»

کلسترول LDL اغلب «کلسترول بد» نامیده می‌شود. کلسترول را به شریان‌های شما می‌رساند. اگر سطح کلسترول LDL شما بیش از حد بالا باشد، می‌تواند روی دیواره رگ‌های شما رسوب کند.

این تجمع به عنوان پلاک کلسترول نیز شناخته می‌شود. این پلاک می‌تواند شریان‌های شما را باریک کند، جریان خون شما را محدود کند و خطر لخته شدن خون را افزایش دهد. اگر لخته خون شریان قلب یا مغز شما را مسدود کند، می تواند باعث حمله قلبی یا سکته شود.

کلسترول HDL یا «کلسترول خوب»

کلسترول HDL گاهی اوقات «کلسترول خوب» نامیده می‌شود. این به بازگشت کلسترول LDL به کبد کمک می‌کند تا از بدن شما خارج شود. این به جلوگیری از تجمع پلاک کلسترول در شریان‌های شما کمک می‌کند. وقتی سطح کلسترول HDL سالمی دارید، می‌تواند به کاهش خطر لخته شدن خون، بیماری قلبی و سکته کمک کند.

تری‌گلیسیرید، نوع متفاوتی از لیپیدها

تری‌گلیسیرید نوع دیگری از چربی است. آن‌ها با کلسترول متفاوت هستند. در حالی که بدن شما از کلسترول برای ساخت سلول‌ها و هورمون‌های خاص استفاده می‌کند، از تری‌گلیسیرید به عنوان منبع انرژی استفاده می‌کند.

وقتی کالری بیش‌تری از آنچه بدنتان می‌تواند فورا مصرف کند می‌خورید، آن کالری‌ها را به تری‌گلیسیرید تبدیل می‌کند. تری‌گلیسیرید را در سلول‌های چربی شما ذخیره می‌کند. همچنین از لیپوپروتئین‌ها برای گردش تری‌گلیسیرید در جریان خون استفاده می‌کند.

اگر به‌طور منظم کالری بیش‌تری از آن‌چه بدن‌تان می‌تواند مصرف کند مصرف کنید، ممکن است سطح تری‌گلیسیرید شما خیلی بالا برود. این می‌تواند خطر ابتلا به چندین مشکل سلامتی، از جمله بیماری قلبی و سکته را افزایش دهد.

پزشک شما می‌تواند از یک آزمایش خون ساده برای اندازه‌گیری سطح تری‌گلیسیرید و همچنین سطح کلسترول شما استفاده کند.

سطح کلسترول خود را بررسی کنید

اگر ۲۰ سال یا بیش‌تر دارید، انجمن قلب آمریکا توصیه می‌کند که سطح کلسترول خود را حداقل هر ۴ تا ۶ سال یک بار بررسی کنید. اگر سابقه کلسترول بالا یا سایر عوامل خطر بیماری قلبی عروقی دارید، ممکن است پزشک شما را تشویق کند که سطح کلسترول خود را بیش‌تر آزمایش کنید.

پزشک شما می‌تواند از پانل لیپیدی برای اندازه‌گیری سطح کلسترول تام، و همچنین کلسترول LDL، کلسترول HDL و تری‌گلیسیرید شما استفاده کند. سطح کلسترول کل شما مقدار کل کلسترول خون شما است. این شامل کلسترول LDL و HDL است.

اگر سطح کلسترول تام یا کلسترول LDL شما بیش از حد بالا باشد، ممکن است پزشک کلسترول بالا برای شما تشخیص دهد. زمانی که سطح LDL شما بسیار بالا و سطح HDL شما بسیار پایین باشد، کلسترول بالا می تواند خطرناک باشد.

نمودار سطح کلسترول

تشخیص کلسترول بالا به‌طور خودکار به این معنی نیست که دارو مصرف خواهید کرد. اگر پزشک شما برای شما دارو تجویز کند، عوامل مختلفی ممکن است بر نوع دارویی که توصیه می‌کند تأثیر بگذارد.

با در نظر گرفتن این موضوع، اکثر پزشکان از اندازه‌گیری های کلی برای تصمیم‌گیری در مورد برنامه‌های درمانی استفاده می‌کنند. آن‌ها ممکن است این اندازه‌گیری‌ها را به‌عنوان کلسترول مطلوب، مرزی بالا یا کلسترول بالا دسته‌بندی کنند.

بر اساس کتابخانه ملی پزشکی، کلسترول کل اکثر بزرگسالان را می‌توان به صورت زیر دسته بندی کرد:

کلسترول کلی

دسته‌بندی

کمتر از ۲۰۰ میلی‌گرم بر دسی‌لیتر

نرمال

۲۰۰-۲۳۹ میلی‌گرم بر دسی‌لیتر

لب مرز

۲۴۰ میلی‌گرم بر دسی‌لیتر و بالاتر

بالا

 

کتابخانه ملی پزشکی همچنین سطوح بالای کلسترول LDL (“بد”) را بهینه ارائه می‌دهد.

سطح کلسترول LDL

دسته‌بندی

کمتر از ۱۰۰ میلی‌گرم بر دسی‌لیتر

بهینه

۱۰۰-۱۲۹

نزدیک بهینه

۱۳۰-۱۵۹

لب مرز

۱۶۰-۱۸۹

بالا

بالاتر از ۱۹۰

خیلی بالا

 

باز هم این اندازه‌گیری‌ها کلی هستند. قبل از تصمیم‌گیری در مورد برنامه درمانی، شما و پزشکتان سایر عوامل شخصی را در نظر خواهید گرفت.

دستورالعمل های اخیر برای سطح کلسترول سالم

بدن شما برای عملکرد صحیح به مقداری کلسترول از جمله مقداری LDL نیاز دارد. اما اگر سطح LDL شما خیلی بالا باشد، می‌تواند خطر ابتلا به مشکلات جدی سلامتی را افزایش دهد.

در سال ۲۰۱۸، کالج آمریکایی متخصصان قلب و انجمن قلب آمریکا توصیه‌های خود را برای درمان کلسترول بالا به روز کردند.

طبق دستورالعمل‌های جدید، علاوه بر سطح کلسترول، توصیه‌های درمانی سایر عوامل خطر بیماری‌های قلبی، مانند سابقه خانوادگی و سایر مسائل سلامتی را تجزیه و تحلیل می‌کنند. دستورالعمل‌ها از همه این عوامل برای در نظر گرفتن شانس کلی فرد برای ایجاد عوارض در طول ۱۰ سال آینده استفاده می‌کنند.

عوامل خطر برای کلسترول بالا

اگر:

  • چاق باشید.
  • مقدار زیادی چربی‌های اشباع و ترانس مانند چربی‌های موجود در فست‌فودها مصرف کنید.
  • فعالیت بدنی محدودی داشته باشید.
  • محصولات تنباکویی مصرف کنید.
  • سابقه خانوادگی کلسترول بالا داشته باشید.
  • مبتلا به دیابت، بیماری کلیوی یا کم‌کاری تیروئید هستید.

افراد در هر سن، جنسیت و قومیت ممکن است کلسترول بالایی داشته باشند.

عوارض کلسترول بالا

بدون درمان، کلسترول بالا می‌تواند باعث ایجاد پلاک در شریان‌های شما شود. با گذشت زمان، این پلاک می‌تواند شریان‌های شما را باریک کند که در نهایت منجر به آترواسکلروز شود.

آترواسکلروز یک بیماری جدی است. می‌تواند جریان خون را از طریق شریان‌ها محدود کند. همچنین خطر ایجاد لخته‌های خونی خطرناک را افزایش می‌دهد.

آترواسکلروز می تواند منجر به بسیاری از عوارض تهدید کننده زندگی شود، مانند:

  • سکته؛
  • حمله قلبی؛
  • آنژین صدری، یا درد قفسه سینه؛
  • فشار‌خون بالا؛
  • بیماری عروق محیطی؛
  • بیماری مزمن کلیوی.

کلسترول بالا همچنین می‌تواند باعث عدم تعادل صفرا شود و خطر ابتلا به سنگ کیسه صفرا را افزایش دهد. راه‌های دیگری که کلسترول بالا می‌تواند بر بدن شما تأثیر بگذارد را بشناسید.

چگونه کلسترول را کاهش دهیم

اگر کلسترول بالا دارید، پزشک ممکن است تغییرات سبک زندگی را برای کمک به کاهش آن توصیه کند. به‌عنوان مثال، آنها ممکن است تغییراتی را در رژیم غذایی، عادات ورزشی یا سایر جنبه‌های برنامه روزانه شما توصیه کنند. اگر سیگار می‌کشید، احتمالاً به شما توصیه می‌کنند که آن را ترک کنید. پزشک شما همچنین ممکن است داروها یا درمان‌های دیگری را برای کمک به کاهش سطح کلسترول شما تجویز کند. در برخی موارد ممکن است شما را برای مراقبت بیشتر به متخصص ارجاع دهند.

کاهش کلسترول از طریق رژیم غذایی

برای کمک به دستیابی و حفظ سطح کلسترول سالم، پزشک ممکن است تغییراتی را در رژیم غذایی شما توصیه کند.

به‌عنوان مثال، آنها ممکن است به شما توصیه کنند:

  • مصرف غذاهای حاوی کلسترول، چربی‌های اشباع شده و چربی‌های ترانس را محدود کنید.
  • منابع پروتئین بدون چربی مانند مرغ، ماهی و حبوبات را انتخاب کنید.
  • طیف گسترده‌ای از غذاهای پر فیبر مانند میوه‌ها، سبزیجات و غلات کامل را بخورید.
  • به جای غذاهای سرخ شده، غذاهای پخته، آب پز، بخارپز، کبابی و برشته را انتخاب کنید.
  • در صورت امکان از فست‌فود و غذاهای شیرین و از پیش بسته‌بندی شده خودداری کنید.

غذاهایی که دارای کلسترول، چربی‌های اشباع شده یا چربی‌های ترانس هستند عبارتند از:

  • گوشت قرمز، زرده تخم مرغ، و محصولات لبنی پرچرب؛
  • غذاهای فرآوری شده با چربی یا روغن پالم؛
  • غذاهای سرخ شده مانند چیپس سیب‌زمینی، حلقه‌های پیاز و مرغ سرخ‌ شده؛
  • برخی از محصولات پخته شده، مانند برخی از کلوچه‌ها و شیرینی‌ها.

خوردن ماهی و سایر غذاهای حاوی اسیدهای چرب امگا ۳ نیز ممکن است به کاهش سطح LDL شما کمک کند. به‌عنوان مثال، ماهی قزل‌آلا، ماهی خال مخالی و شاه ماهی منابع غنی امگا ۳ هستند. گردو، بادام، دانه کتان آسیاب شده و آووکادو نیز حاوی امگا ۳ هستند.

داروهای کلسترول

در برخی موارد، پزشک ممکن است داروهایی برای کمک به کاهش سطح کلسترول شما تجویز کند.

استاتین‌ها رایج‌ترین داروهایی هستند که برای کلسترول بالا تجویز می‌شوند. آن‌ها مانع از تولید کلسترول بیش‌تر در کبد شما می‌شوند.

نمونه‌هایی از استاتین‌ها عبارتند از:

  • آتورواستاتین (لیپیتور)؛
  • فلوواستاتین (لسکول)؛
  • روزوواستاتین (کرستور)؛
  • سیمواستاتین (Zocor).

پزشک شما همچنین ممکن است داروهای دیگری را برای کلسترول بالا تجویز کند، مانند:

  • نیاسین؛
  • رزین‌ها یا مواد جداکننده اسید صفراوی، مانند کولسوالام (ولچول)، کلستیپول (کولستید)، یا کلستیرامین (پروالیت)
  • مهارکننده‌های جذب کلسترول، مانند ezetimibe (Zetia)
  • مهارکننده‌های PCSK9، مانند alirocumab (Praluent) و evolocumab (Repatha)

برخی از محصولات حاوی ترکیبی از داروها برای کمک به کاهش جذب کلسترول بدن از غذاها و کاهش تولید کلسترول در کبد هستند. یک مثال ترکیبی از ازتیمیب و سیمواستاتین (ویتورین) است.

درمان‌های خانگی برای کاهش کلسترول به‌طور طبیعی

در برخی موارد، ممکن است بتوانید سطح کلسترول خود را بدون مصرف دارو کاهش دهید. به عنوان مثال، ممکن است داشتن یک رژیم غذایی مغذی، ورزش منظم، و اجتناب از سیگار کشیدن و محصولات تنباکو کافی باشد.

برخی افراد همچنین ادعا می‌کنند که برخی مکمل‌های گیاهی و تغذیه‌ای ممکن است به کاهش سطح کلسترول کمک کند.

به عنوان مثال،:

  • سیر؛
  • زالزالک؛
  • گون؛
  • برنج مخمر قرمز؛
  • مکمل‌های گیاهی استرول و استانول؛
  • پسیلیوم بور، که در پوسته دانه پسیلیوم یافت می‌شود؛
  • دانه کتان آسیاب‌شده.

با این حال، سطح شواهد حمایت از این ادعاها متفاوت است. همچنین، سازمان غذا و دارو (FDA) هیچ یک از این محصولات را برای درمان کلسترول بالا تایید نکرده است. تحقیقات بیش‌تری لازم است تا بدانیم آیا آن‌ها می‌توانند به درمان این بیماری کمک کنند یا خیر.

همیشه قبل از مصرف هر گونه مکمل گیاهی یا غذایی با پزشک خود صحبت کنید. در برخی موارد، آنها ممکن است با داروهای دیگری که مصرف می‌کنید تداخل داشته باشند.

چگونه از کلسترول بالا جلوگیری کنیم

شما نمی‌توانید عوامل خطر ژنتیکی کلسترول بالا را کنترل کنید. با این حال، عوامل سبک زندگی قابل مدیریت هستند.

برای کاهش خطر ابتلا به کلسترول بالا:

  • رژیم غذایی مغذی داشته باشید که کلسترول و چربی حیوانی پایینی داشته باشد و فیبر بالایی داشته باشد.
  • از مصرف زیاد الکل خودداری کنید.
  • وزن میانگین ​​را حفظ کنید.
  • به طور منظم تمرین کن.
  • از سیگار کشیدن خودداری کنید.

توصیه‌های پزشک خود را برای غربالگری معمول کلسترول دنبال کنید. اگر در معرض خطر کلسترول بالا یا بیماری عروق کرونر قلب هستید، احتمالاً شما را تشویق می‌کنند که سطح کلسترول خود را به‌طور منظم آزمایش کنید.

نتیجه‌گیری:

در بیش‌تر موارد، کلسترول بالا هیچ علامتی ندارد. اما بدون درمان، کلسترول بالا می‌تواند باعث مشکلات جدی سلامتی شود. خبر خوب این است که پزشک می‌تواند به شما در مدیریت این وضعیت کمک کند و در بسیاری از موارد می تواند به شما در جلوگیری از عوارض کمک کند.

برای اطلاع از داشتن کلسترول بالا، از پزشک خود بخواهید که سطح کلسترول شما را آزمایش کند، به خصوص اگر ۲۰ سال یا بیش‌تر دارید. اگر تشخیص دادند که کلسترول بالا دارید، از آن‌ها در مورد گزینه‌های درمانی خود بپرسید.

برای کاهش خطر عوارض ناشی از کلسترول بالا، عادات سبک زندگی سالم را تمرین کنید و از برنامه درمانی توصیه شده پزشک خود پیروی کنید.

خوردن یک رژیم غذایی متعادل، ورزش منظم و اجتناب از محصولات تنباکو ممکن است به شما در دستیابی و حفظ سطح کلسترول سالم کمک کند. همچنین می‌تواند به کاهش خطر عوارض ناشی از کلسترول بالا کمک کند.

 

منبع: healthline.com


 

 

0
نوشته شده توسط فرناز اخباری

۸ درمان خانگی طبیعی برای زانو درد

بیماری‌‌ها و راه درمان , پیشگیری بهتر از درمان , فرناز اخباری

 

به گزارش سایت healthline.com

میزان درد خود را ارزیابی کنید

اگر زانو درد خفیف تا متوسط ​​دارید، اغلب می‌توانید آن را در خانه درمان کنید. بسته به این‌که این درد به دلیل پیچ‌خوردگی یا آرتریت باشد، راه‌های مختلفی برای مدیریت آن وجود دارد. درد ناشی از التهاب، آرتریت یا آسیب جزئی اغلب بدون راه حل های پزشکی برطرف می شود. درمان های خانگی می تواند تا حدی بهبودی ایجاد کند و در مدیریت علائم کمک کند. اما اگر درد متوسط ​​تا شدید باشد، یا اگر علائم باقی بماند یا بدتر شود، ممکن است برای ارزیابی کامل نیاز به مراقبت های پزشکی باشید.

۱٫RICE(مخفف ۴ کلمه) را برای کشیدگی و رگ به رگ شدن امتحان کنید

اگر پای شما پیچ خورده، زمین خورده‌اید‌، یا زانوی‌تان تحت فشار بوده یا رگ به رگ شده ، انجام موارد زیر می تواند مفید باشد

  • استراحت کردن؛
  • یخ؛
  • فشرده‌سازی؛
  • بالا بردن پا.

پاهای خود را بالا ببرید و یک کمپرس سرد یا کیسه یخ روی زانو بگذارید. اگر یخ نداشته سبزیجات منجمد مانند نخودفرنگی نیز موثر خواهند بود.

برای جلوگیری از تورم زانوی خود را با یک باند فشاری بپیچید، اما نه آن‌قدر محکم که گردش خون را قطع کند. در حالی که در حال استراحت هستید، پای خود را بالا نگه دارید.

۲. تای‌چی

تای‌چی یک ورزش چینی باستانی از ورزش ذهن و بدن است که تعادل و انعطاف‌پذیری را بهبود می‌بخشد.

در مطالعه‌ای در سال ۲۰۰۹، محققان دریافتند که تمرین تای‌چی به ویژه برای افراد مبتلا به استئوآرتریت مفید است. رهنمودهای کالج آمریکایی روماتولوژی و بنیاد آرتریت منبع معتبر آن را به عنوان یک گزینه درمانی برای OA توصیه می‌کند. تای‌چی می‌تواند به کاهش درد و افزایش دامنه حرکتی کمک کند. همچنین شامل تنفس عمیق و آرامش است. این جنبه‌ها ممکن است به کاهش استرس و مدیریت درد مزمن کمک کنند.

۳. ورزش

ورزش روزانه می تواند به شما کمک کند عضلات خود را قوی نگه دارید و تحرک خود را حفظ کنید. این یک ابزار ضروری برای درمان استئو آرتریت و سایر علل زانو درد است. استراحت دادن به پا یا محدود کردن حرکات ممکن است به شما در جلوگیری از درد کمک کند، اما همچنین می‌تواند مفصل را سفت کرده و بهبودی را کٌند کند. در مورد استئو آرتریت‌، ورزش کافی ممکن است سرعت آسیب به مفصل را افزایش دهد.

کارشناسان دریافته‌اند که برای افراد مبتلا به استئوآرتریت،  تمرین با فرد دیگری می‌تواند بیشتر مفید باشد. آن فرد می تواند یک مربی شخصی یا یک دوست ورزشی باشد. کارشناسان همچنین به افراد توصیه می کنند فعالیتی را که از آن لذت می برند پیدا کنند.

فعالیت‌های کم تاثیر گزینه خوبی هستند، مانند:

  • دوچرخه‌سواری؛
  • پیاده‌روی؛
  • شنا یا ورزش در آب؛
  • تای‌چی یا یوگا.

با این‌حال، ممکن است تا مدتی نیاز به انجام ندادن ورزش داشته باشید اگر موارد زیر را دارید:

  • یک آسیب، مانند رگ به رگ شدن یا کشیدگی؛
  • درد شدید زانو؛
  • تشدید علائم.

هنگامی که پس از آسیب‌دیدگی به فعالیت باز می‌گردید، ممکن است لازم باشد گزینه ملایم تری نسبت به آن‌چه که معمولا استفاده می‌کنید انتخاب کنید. از پزشک یا فیزیوتراپیست خود بخواهید که به شما در طراحی برنامه‌ای که برای شما مناسب است کمک کند و با تغییر علائم آن را تطبیق دهید.

۴. مدیریت وزن

اضافه وزن و چاقی می‌تواند فشار بیش‌تری را به مفاصل زانو وارد کند. به گفته بنیاد آرتریت، ۱۰ پوند وزن اضافی می‌تواند بین ۱۵ تا ۵۰ پوند به مفصل فشار بیاورد. این بنیاد همچنین به ارتباط بین چاقی و التهاب اشاره می‌کند. به‌عنوان مثال، افرادی که شاخص توده بدنی بالایی دارند (BMI) نسبت به افرادی که BMI پایینی دارند، شانس بیش‌تری برای ابتلا به استئوآرتریت دست دارند. اگر یک بیماری طولانی مدت باعث درد در زانوهای شما می‌شود، مدیریت وزن ممکن است با کاهش فشار روی آن‌ها به تسکین علائم کمک کند. اگر زانو درد و BMI بالا دارید، پزشک می‌تواند به شما کمک کند وزن مورد نظر خود را تعیین کنید و برنامه‌ای برای رسیدن به هدف‌تان تنظیم کنید که شامل تغییرات رژیم غذایی و ورزش خواهد بود.

۵. گرما و سرما درمانی

یک پد گرم کننده می‌تواند به تسکین درد در هنگام استراحت زانو کمک کند. درمان سرمایی نیز می‌تواند به کاهش التهاب کمک کند.

در این‌جا چند نکته برای اعمال گرما و سرما درمانی وجود دارد:

  • تناوب بین سرما و گرما.
  • حرارت را هر بار تا ۲۰ دقیقه اعمال کنید.
  • برای ۲ روز اول پس از آسیب، ۴ تا ۸ بار در روز به مدت ۲۰ دقیقه از پدهای سرد استفاده کنید.
  • در ۲۴ ساعت اول پس از آسیب بیشتر از یک بسته ژل یا سایر پک های سرد استفاده کنید.
  • هرگز یخ را مستقیماً روی پوست قرار ندهید.
  • قبل از استفاده بررسی کنید که پد حرارتی خیلی داغ نباشد.
  • اگر مفصل شما در هنگام درد، گرم است از گرما درمانی استفاده نکنید.
  • دوش آب گرم یا دوش آب گرم در صبح ممکن است سفت شدن مفاصل را کاهش دهد.

پارافین و پمادهای حاوی کپسایسین راه های دیگری برای اعمال گرما و سرما هستند.

۶. پماد گیاهی

در یک مطالعه در سال ۲۰۱۱، محققان اثرات تسکین‌دهنده درد پمادهای ساخته شده از موارد زیر را بررسی کردند:

  • دارچین؛
  • زنجبیل؛
  • ماستیک(نوعی کندر)؛
  • روغن کنجد.

آن‌ها دریافتند که این پمادها به اندازه کرم‌های بدون نسخه آرتریت حاوی سالیسیلات موثر است که یک درمان موضعی تسکین درد است. برخی از افراد این نوع درمان ها را کارآمد می دانند، اما شواهد کافی برای اثبات تأثیر قابل توجه درمان گیاهی بر زانو درد وجود ندارد.

بهتر است قبل از امتحان هر گونه درمان جایگزین، با پزشک یا داروساز مشورت کنید.

۷٫پوست درخت بید

مردم گاهی اوقات از عصاره پوست درخت بید برای درد مفاصل استفاده می‌کنند، زیرا ممکن است به تسکین درد و التهاب کمک کند. با این‌حال، مطالعات منبع مورد اعتماد شواهد ثابت کافی برای اثبات کارایی آن پیدا نکرده‌اند.

ممکن است برخی از مشکلات ایمنی نیز وجود داشته باشد. قبل از امتحان کردن پوست درخت بید، در صورت وجود موارد زیر با پزشک خود مشورت کنید:

  • وجود مشکلات گوارشی، دیابت یا مشکلات کبدی؛
  • مصرف داروهای رقیق‌کننده خون یا داروهای کاهش فشار‌خون؛
  • مصرف داروی ضد‌التهاب دیگر؛
  • مصرف استازولامید برای درمان حالت تهوع و سرگیجه؛
  • حساسیت به آسپرین؛
  • سن زیر ۱۸ سال.

قبل از استفاده از هر داروی طبیعی یا جایگزین با پزشک یا داروساز مشورت کنید.

۸٫عصاره زنجبیل

زنجبیل در اشکال مختلفی موجود است، از جمله:

  • مکمل؛
  • چای زنجبیل، از پیش ساخته شده یا خانگی از ریشه زنجبیل؛
  • ادویه آسیاب شده یا ریشه زنجبیل برای طعم دادن به غذاها.

نویسندگان مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۵ دریافتند که زنجبیل به کاهش درد آرتریت کمک می‌کند، زمانی که مردم از آن در کنار درمان‌های تجویزی برای آرتریت استفاده می‌کردند.

درمان‌هایی که باید از آنها اجتناب کنید: گلوکزامین، کندرویتین سولفات و موارد دیگر

درمان‌های دیگری که گاهی اوقات افراد استفاده می‌کنند عبارتند از:

  • مکمل‌های گلوکزامین؛
  • مکمل‌های کندرویتین سولفات؛
  • هیدروکسی کلروکین؛
  • تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست( TENS)؛
  • کفش‌ها و کفی‌های اصلاح شده؛
  • با این‌حال، دستورالعمل‌های فعلی به مردم توصیه می‌کنند که از این درمان‌ها استفاده نکنند. عملکرد آن‌ها هنوز در تحقیقات نشان داده نشده است و برخی حتی ممکن است اثرات نامطلوبی داشته باشند.
  • سازمان غذا و دارو (FDA) )مکمل‌ها و سایر داروهای گیاهی را بررسی نمی‌کند. این بدان معناست که شما نمی‌توانید از محتوای یک محصول یا تأثیری که ممکن است داشته باشد مطمئن باشید.
  • قبل از امتحان هر نوع درمان مکمل، با پزشک خود مشورت کنید تا مطمئن شوید که برای شما مناسب است.
  • چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد
  • می‌توانید بسیاری از علل زانو درد را در خانه درمان کنید، اما برخی از آنها به مراقبت های پزشکی نیاز دارند.

در صورت مشاهده هر یک از موارد زیر با پزشک خود تماس بگیرید:

  • درد و تورم شدید؛
  • تغییر شکل یا کبودی شدید؛
  • علائم در سایر قسمت‌های بدن؛
  • علائمی که بیش از چند روز ادامه داشته باشند یا به جای بهتر شدن بدتر شوند؛
  • سایر بیماری‌ها که می‌تواند بهبود را پیچیده کند؛
  • علائم عفونت، مانند تب.

پزشک شما یک معاینه فیزیکی انجام خواهد داد. آن‌ها ممکن است برخی از آزمایشات مانند آزمایش خون یا اشعه ایکس را انجام دهند.

اگر مشکلی دارید که نیاز به کمک پزشکی دارد، هر چه زودتر ارزیابی کنید و درمان را شروع کنید، که در نهایت احتمالاً چشم‌انداز بهتری خواهید داشت.

 

منبع: healthline.com


 

0
نوشته شده توسط فرناز اخباری

آیا من برای ابتلا به بیماری آلزایمر یا زوال‌عقل خیلی جوان هستم ؟ از دیدگاه مدرسه عالی پزشکی دانشگاه هاروارد

بیماری‌‌ها و راه درمان , پیشگیری بهتر از درمان , فرناز اخباری

 

به گزارش سایت health.harvard.edu

اگر در دهه ۸۰ یا ۷۰ زندگی خود هستید و متوجه شده‌اید که دچار کمی از دست دادن حافظه شده‌اید، منطقی است که نگران ابتلا به بیماری آلزایمر یا نوع دیگری از زوال عقل باشید. اما اگر در دهه ۶۰، ۵۰ یا ۴۰ سالگی خود باشید، چه می‌شود… مطمئناً این سنین برای بیماری آلزایمر یا زوال عقل بسیار زود می‌باشد.

حدود ۱۰ درصد از بیماری آلزایمر در سنین پایین شروع می‌شود و قبل از ۶۵ سالگی شروع می‌شود.

از میان بیش از ۵۵ میلیون نفری که در سراسر جهان مبتلا به زوال عقل هستند، تقریباً ۶۰ تا ۷۰ درصد آنها به بیماری آلزایمر مبتلا هستند. و از بین ۳۳ تا ۳۸٫۵ میلیون نفر مبتلا به بیماری آلزایمر، از دست دادن حافظه یا سایر علائم در ۱۰٪ آن‌ها قبل از ۶۵ سالگی شروع شده است. در واقع آلزایمر شایع ترین علت زوال عقل در دوران جوانی است. اخیرا در یک مطالعه در هلند نشان دادند که از بین افرادی که با تشخیص زوال عقل در جوانی هستند، ۵۵٪ مبتلا به بیماری آلزایمر، ۱۱٪ دچارزوال عقل عروقی، ۳٪ زوال عقل پیشانی گیج‌گاهی، ۳٪ زوال عقل بیماری پارکینسون، ۲٪ زوال عقل لوئی بادی، و ۲% دچار آفازی پیشرونده اولیه می‌باشند.

شروع زوال عقل در جوانی غیر‌معمول است

به‌طور واضح، زوال عقل با شروع جوانی (طبق تعریف قبل از سن ۶۵ سالگی شروع می‌شود، و گاهی اوقات شروع زودرس زوال عقل نامیده می‌شود) غیر‌معمول است. یک مطالعه در نروژ نشان داد که شروع زوال عقل درجوانی در ۱۶۳ نفراز هر ۱۰۰۰۰۰ نفر رخ می‌دهد. این حالت در کم‌تر از ۰٫۵٪ از جمعیت است. بنابراین، اگر کم‌تر از ۶۵ سال دارید و متوجه مشکلاتی در حافظه خود شده‌اید، ۹۹٫۵ درصد احتمال دارد که علتی غیر از زوال عقل داشته باشد.

در این نظریه چند استثنا وجود دارد. از آن‌جایی که این افراد یک نسخه اضافی از کروموزوم دارند که حامل ژن آمیلوئید موجود در پلاک‌های آلزایمر است، بیش از نیمی از افراد مبتلا به سندرم داون معمولاً در دهه ۴۰ و ۵۰ زندگی خود به بیماری آلزایمر مبتلا می‌شوند. سایر ناهنجاری‌های ژنتیکی که در خانواده‌ها وجود دارند نیز می‌توانند باعث شروع بیماری آلزایمر در دهه‌های ۵۰، ۴۰ یا حتی ۳۰ سالگی شوند‌. اما اگر یکی از والدین شما در سنین پایین به بیماری آلزایمر مبتلا شده باشد شما میزان ریسک بیماری آلزایمر در جوانی را خواهید فهمید.

شروع بیماری آلزایمر درجوانی چه تفاوتی با شروع دیرتر بیماری دارد؟

اولین چیزی که باید به وضوح بیان شود این است که همان‌طور که هیچ دو نفری شبیه هم نیستند، هیچ دو فرد مبتلا به بیماری آلزایمر علائم مشابهی ندارند حتی اگر بیماری در یک سن مشابه شروع شده باشد. با این وجود، تفاوت‌هایی بین بیماری آلزایمر با شروع در جوانی و نوع آلزایمر در سنین مسن‌تر وجود دارد.

افراد مبتلا به آلزایمر معمولی با شروع دیررس که از سن ۶۵ سالگی یا بالاتر شروع می‌شود، ترکیبی از تغییرات در تفکر و حافظه ناشی از بیماری آلزایمر به اضافه تغییراتی که بخشی از پیری طبیعی است را نشان می‌دهند.

قسمت‌هایی از مغز که در پیری طبیعی بیش‌ترین تغییر را می‌کنند، لوب‌های فرونتال هستند. لوب‌های پیشانی مسئول بسیاری از عملکردهای شناختی مختلف، از جمله حافظه فعال توانایی نگهداری اطلاعات در مغز و دستکاری آن‌ها و بینش فرد نسبت به مواجهه با مشکلات است.

این بدان معناست که در رابطه با عملکرد شناختی، افراد مبتلا به بیماری آلزایمر در جوانی ممکن است مشکلات نسبتاً مجزایی در حافظه اپیزودیک خود توانایی ایجاد خاطرات جدید برای یادآوری قسمت‌های اخیر زندگی خود نشان دهند. افراد مبتلا به بیماری آلزایمر دیررس مشکلاتی در حافظه اپیزودیک، حافظه کاری و بینش نشان می‌دهند. بنابراین، شما تصور می‌کنید که زندگی برای کسانی که دچار بیماری آلزایمر در پیری هستند سخت‌تر است.

افسردگی و اضطراب در بیماری آلزایمر در فرد جوان شایع‌تر است

افراد مبتلا به بیماری آلزایمر دیررس به‌طور متوسط ​​در شناخت و عملکرد روزانه خود نسبت به افراد مبتلا به بیماری آلزایمر جوان، از زمانی که بیماری شروع می‌شود، آسیب بیش‌تری نشان می‌دهند. با این‌حال، از آن‌جایی که بینش آن‌ها نیز مختل است، افرادی که بیماری دیررس دارند، چندان متوجه این مشکلات نمی‌شوند. اکثر بیماران با شروع دیررس بیماری آلزایمر به من می‌گویند که مشکلات حافظه آن‌ها بسیار خفیف است یا این‌که اصلاً مشکل حافظه ندارند‌. یافته‌ای که اخیرا توسط گروهی از محققان در کانادا تایید شده است نشان  می‌دهد که بیماران مبتلا به آلزایمر در سنین پایین، از آن‌جایی که بینش بیش‌تری دارند، اغلب در مورد وضعیت خود افسرده و نگران آینده هستند. و شواهد اخیر نشان می‌دهد که در افراد مبتلا به آلزایمر جوان‌، علاوه بر ایجاد افسردگی و اضطراب، ،از نظر آسیب‌شناسی پیشرفت سریع‌تری دارند.

یکی دیگر از جنبه‌های غم‌انگیز شروع بیماری آلزایمر درجوانی این است که با تأثیر بیماری بر افراد در ابتدای زندگی‌شان‌‌‌، بیش‌تر از بیماری دیررس خانواده‌ها را مختل می‌کند. کودک نوجوان و جوان دیگر نمی‌توانند از والدین خود راهنمایی بگیرند. افرادی که ممکن است در خانه از کودکان مراقبت کنند، علاوه بر مراقبت از والدین سال‌‌خورده و کار تمام وقت اکنون باید از همسر خود نیز مراقبت کنند‌.

اگر کم‌تر از ۶۵ سال دارید و مشکلات حافظه دارید چه باید بکنید؟

همان‌طور که گفتم، اگر کم‌تر از ۶۵ سال دارید و مشکلات حافظه دارید، احتمال ابتلا به آلزایمر بسیار کم است. اما اگر اینطور باشد، منابعی از موسسه ملی پیری وجود دارد که می‌تواند کمک کند.

چه چیز دیگری می‌تواند باعث مشکلات حافظه در سنین پایین شود؟ شایع‌ترین علت مشکلات حافظه زیر ۶۵ سال، کم خوابی است. سایر علل مشکلات حافظه در دوران جوانی عبارتند از یائسگی، عوارض جانبی داروها، افسردگی، اضطراب، داروهای غیرقانونی، الکل، حشیش، آسیب به  سر، کمبود ویتامین، اختلالات تیروئید، شیمی درمانی، سکته مغزی و سایر اختلالات عصبی.

در اینجا مواردی وجود دارد که هر فردی در هر سنی می تواند برای بهبود حافظه خود و کاهش خطر ابتلا به زوال عقل انجام دهد:

  • ورزش هوازی انجام دهید.
  • غذاهای مدیترانه‌ای بخورید.
  • از مصرف الکل، حشیش و مواد مخدر خودداری کنید.
  • خوب بخوابید.
  • در فعالیت‌های اجتماعی شرکت کنید.
  • فعالیت‌های جدید و محرک شناختی را دنبال کنید، به موسیقی گوش دهید، ذهن آگاهی را تمرین کنید، و نگرش ذهنی مثبتی داشته باشید.

منبع: health.harvard.edu


 

0
نوشته شده توسط فرناز اخباری

۹ نکته برای جلوگیری از خواب‌‌آلودگی بیش از حد در طول روز

بیماری‌‌ها و راه درمان , پیشگیری بهتر از درمان , فرناز اخباری

 

به گزارش سایت masterclass.com

به دنبال نداشتن خواب خوب‌، پرانرژی بودن و متمرکز ماندن در طول روز می‌تواند چالش برانگیز باشد. با این‌حال، بسیاری از روش‌های طبیعی و مؤثر برای بیدار ماندن می‌توانند به فرد کمک کنند تا اثرات نامطلوب کیفیت خواب ضعیف را جبران کنید.

۴ عاملی که باعث خواب‌آلودگی در طول روز می‌شود:

چه در شیفت شب کار ‌کنید یا شب زنده داری داشته باشید، کیفیت پایین خواب می‌تواند بر توانایی شما در عملکرد روز بعد تأثیر بگذارد و مجبور شوید استرس‌های روزانه زندگی را که با خواب‌آلودگی شدید در طول روز بوجود می‌آید مدیریت کنید.

چند عامل وجود دارد که می‌تواند باعث خواب‌آلودگی در طول روز شود:

۱٫ محرومیت از خواب: کمبود خواب زمانی اتفاق می‌افتد که شما به طور معمول در شب به اندازه کافی نخوابید. در حالی که هفت تا هشت ساعت خواب با کیفیت برای اکثر بزرگسالان پایه است، مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری تخمین می‌زند که یک سوم بزرگسالان آمریکایی‌، کاهش خواب چشمگیری دارند. این کمبود خواب می‌تواند زندگی روزمره را مختل کند و منجر به گیجی، خستگی در طول روز و تاخیر در زمان واکنش شود.

۲٫ اختلالات خواب: اختلال خواب یک بیماری است که در برنامه منظم خواب فرد اختلال ایجاد می‌شود. علائم اختلال خواب شامل خواب‌آلودگی در طول روز، مشکلات تمرکز، بی‌نظمی تنفس، اختلال عملکرد و تحریک پذیری است. بدون خواب کافی، بدن شما ممکن است روز بعد دچار اختلال شود که منجر به چرخه‌ای از خستگی در طول روز شود.

۳٫ خواب منقطع: منقطع شدن خواب به برانگیختگی در طول چرخه خواب اشاره دارد که ریتم نرمال ساعت زیستی را از بین می‌برد و منجر به اختلال در خواب و در کل بد خوابی می‌شود. منقطع شدن خواب و کاهش خواب ناشی از آن به تفاوت‌های قابل‌توجهی در عملکرد بیداری منجر می‌شود و در نتیجه خواب‌آلودگی در طول روز ایجاد می‌کند.

۴٫ داروها: داروهای خواب‌آور می‌توانند باعث خواب شوند اما در نهایت باعث ایجاد خواب با کیفیت پایین می‌شوند. یک شب کاملاً احیاگر و نیرو بخش شامل خواب REM و خواب عمیق است و برخی از داروهای بدون نسخه این مراحل چرخه خواب و بیداری را مختل می‌کنند و در نتیجه صبح روز بعد احساس خستگی طولانی‌ مدت به جا می‌گذارند. علاوه بر این، سایر داروها، مانند آنتی هیستامین ها یا بنزودیازپین ها، می توانند باعث خستگی در طول روز شوند.

چگونه می‌توان از خواب‌آلودگی در طول روز جلوگیری کرد

برخی افراد قهوه می‌نوشند یا میان وعده‌های شیرین می‌خورند تا سطح انرژی خود را در طول روز افزایش دهند، اما این راه حل‌های کوتاه مدت می‌تواند منجر به خستگی مجدد و بیش‌تر شود.

در این‌جا لیستی از بهترین روش‌ها برای کمک به شما در جلوگیری از خواب‌آلودگی در طول روز آمده است:

۱٫ یک میان وعده سبک بخورید. یک میان وعده سبک و سالم (مانند یک قاشق کره بادام زمینی خانگی، چند چوب کرفس، یا یک وعده ماست ساده) می‌‌تواند انرژی را افزایش داده و از خواب‌آلودگی در طول روز جلوگیری کند. از خوردن تنقلاتی که حاوی شکر افزوده می‌باشند خودداری کنید، زیرا سطح انسولین را افزایش می‌دهد و پس از کاهش این سطوح باعث می‌شود احساس خستگی بیش‌تری کنید.

۲٫ مایعات بنوشید. کم‌آبی بدن گاهی اوقات باعث ایجاد احساس خستگی می‌شود. سعی کنید مایعاتی مانند آب خنک یا نوشابه (به جای نوشیدنی‌های کافئین‌دار یا نوشیدنی‌های انرژی‌زا) بنوشید تا بدن خود را هیدراته کرده تا در بیدار ماندن شما کمک کننده باشد.

۳٫ روتین روزمره زندگی خود را به صورت چرخشی تغییر دهید. اگر روتین مشخصی دارید، تغییر وظایف یا کار بر روی یک فعالیت متفاوت می‌تواند مغز شما را تحریک کند و انرژی را تقویت کند.

۴٫ به صورت خود آب سرد بپاشید. اگر در طول روز در محل کار احساس خواب‌آلودگی می‌کنید، پاشیدن آب سرد روی صورت‌تان در طول یک زمان سریع استراحت در سرویس بهداشتی، گردش خون را بهبود می‌بخشد و باعث می‌شود احساس هوشیاری بیش‌تری داشته باشید

۵٫ شروع به مکالمه کنید. گاهی اوقات تحریک کردن خود با مکالمه راهی عالی برای بیدار ماندن است. فرموله کردن پرسش‌ها و پاسخ‌ها می‌تواند مغز را تحریک کند و به شما انرژی طبیعی بدهد.

۶٫ چرت کوتاه بزنید. یکی از بهترین راه‌ها برای از بین بردن عوارض خستگی یا کم‌خوابی، چرت زدن سریع برای انرژی دوباره بدن است. مطالعات علوم اعصاب نشان داده است که یک چرت ۲۰ دقیقه‌ای ممکن است به اندازه یک چرت طولانی‌تر احیا کننده باشد. با این حال، به یاد داشته باشید که قبل از چرت زدن ساعت تنظیم کنید، زیرا چرت زدن برای مدت طولانی‌تر می‌تواند باعث خستگی بیش‌تر شود.

۷٫ اختصاص دادن زمانی برای نگاه نکردن به صفحه نمایش کامپیوتر. خیره شدن به نورهای درخشانی که از وسایل الکترونیکی ساطع می‌شود می‌تواند باعث خستگی چشم و تشدید احساس خستگی شود. یک آلارم ساعتی روی کامپیوتر یا تلفن خود تنظیم کنید تا به شما یادآوری کند که پنج دقیقه استراحت درنگاه کردن به صفحه نمایش داشته باشید تا چشمان شما استراحت کنند.

۸٫ تمرینات تنفس عمیق را امتحان کنید. یک مکان آرام در فضای باز پیدا کنید که بتوانید تمرینات تنفس عمیق انجام دهید. هنگام بازدم، به ماهیچه‌های خود را ریلکس کنید تا رگ‌های خونی باز شود و اکسیژن بیشتری به ماهیچه‌ها می‌رسد، که سطح اکسیژن خون را افزایش می‌دهد و باعث می‌شود بعد از یک شب بی‌خوابی بیش‌تر احساس بیداری و هوشیاری کنید.

۹٫ ورزش سبک را امتحان کنید. پیاده‌روی سریع ۱۰ دقیقه ای می‌تواند به افزایش ضربان قلب شما کمک کند و سطح انرژی را افزایش دهد. اگر نمی‌توانید در هوای تازه بیرون بروید، حرکات کششی سبک یا تعدادی پرش داشته باشید تا ضربان قلب خود را افزایش دهید.

آیا می‌خواهید بیش‌تر بدانید؟

با عضویت سالانه MasterClass و ویدیوهای آموزشی انحصاری از دکتر متیو واکر، نویسنده کتاب «چرا می‌خوابیم» و موسس و مدیر مرکز علوم خواب انسانی در دانشگاه کالیفرنیا، برکلی، بهترین لحظات زندگی خود را داشته باشید. با بررسی نکات متیو برای چرت زدن بهینه و اطلاعاتی در مورد کشف ریتم‌های ایده‌آل بدن‌تان، شما در کم‌ترین زمان خواب عمیق‌تری خواهید داشت.

منع:  masterclass.com


 

0
نوشته شده توسط فرناز اخباری

۷ تا از بهترین مکمل‌های پروبیوتیک برای کاهش وزن

بیماری‌‌ها و راه درمان , پیشگیری بهتر از درمان , فرناز اخباری

 

به گزارش سایت medicalnewstoday.com

پروبیوتیک‌ها باکتری‌های زنده‌ای هستند که به غذاها و نوشیدنی‌ها اضافه یا مخلوط می‌شوند. برخی از مطالعات حاکی از ارتباط بین مصرف پروبیوتیک و کاهش وزن در یک رژیم غذایی متعادل است. با این‌حال، آزمایش‌های بالینی بیشتر به تعیین این‌که چگونه پزشکان می‌توانند از آن برای درمان بیمار استفاده کنند، کمک خواهد کرد.

نگاهی گذرا به ۷ بهترین پروبیوتیک برای کاهش وزن در سال ۲۰۲۲

  • بهترین بدون طعم: Garden of Life Dr. Formulated Probiotics Fitbiotic Powder
  • بهترین با گیاهان اضافه شده: فصل جدید پروبیوتیک مدیریت وزن
  • بهترین با چندین سویه باکتری: Solaray Mycrobiome Weight Formula
  • بهترین برای متابولیسم: متابولیسم Culturelle + کپسول های کنترل وزن
  • بهترین تک سویه: دکتر مرکولا بیوتین
  • بهترین با پری‌بیوتیک اضافه شده: RenewLife Healthy Weight 2-in-1
  • بهترین زمان ماندگاری: Probulin TrimSynergy

پروبیوتیک‌ها چه می‌کنند؟

پروبیوتیک‌ها میکروارگانیسم‌های زنده‌ای هستند که ممکن است با مصرف آن‌ها برای سلامتی مفید باشند. به‌طور معمول، آنها به شکل ماست یا نوشیدنی‌ها و مکمل‌های فرموله شده خاص هستند. آن‌ها همچنین در غذاهای تخمیر شده مانند کفیر، تمپه، کامبوچا، میسو، کیمچی و کلم ترش موجود هستند.

پروبیوتیک‌ها می‌توانند میکروبیوم روده را دستکاری کنند. میکروبیوم روده به جمع آوری و فعالیت میکروارگانیسم‌ها، از جمله باکتری‌ها، که در دستگاه گوارش (GI) هستند، اشاره دارد.

انتخاب های غذایی می تواند میکروبیوم روده را به روش های مفید یا مضر برای سلامت کلی تحت تاثیر قرار دهد. افراد می توانند با استفاده از مکمل های پروبیوتیک یا غذاهای فرموله شده، باکتری های مفیدی مانند لاکتوباسیل ها یا بیفیدوباکتریوم را به میکروبیوم روده اضافه کنند.

سازمان غذا و نوشیدنی (FDA) پروبیوتیک ها را تنظیم نمی کند و آنها را مانند سایر مکمل های بهداشتی درمان می کند. با این حال، به طور کلی آنها را ایمن در نظر می گیرد.

علاوه بر این، FDA بسیاری از میکروارگانیسم‌ها را در فهرست منابع عمومی شناخته‌شده به‌عنوان منبع مطمئن (GRAS) شامل می‌شود، مانند سویه‌های پروبیوتیک‌های تولیدکننده اسید لاکتیک که معمولاً در ماست، لاکتوباسیلوس بولگاریکوس و استرپتوکوک ترموفیلوس استفاده می‌شوند.

پروبیوتیک‌ها و کاهش وزن

رابطه بین پروبیوتیک‌ها و کاهش وزن پیچیده است و موضوع تحقیقات در حال انجام است.

یک بررسی علمی در سال ۲۰۲۱ از داده‌ها نشان می دهد که مصرف پروبیوتیک‌ها می‌تواند منجر به کاهش وزن در طول ۱۲ هفته در ترکیب با سایر عادات سبک زندگی سالم مانند فعالیت بدنی منظم شود.

منبع مورد اعتماد دیگری به رابطه بین چاقی و میکروبیوم روده پرداخت. افرادی که شاخص توده بدنی (BMI) بالاتری دارند، ممکن است تنوع میکروبیوم روده خود را کاهش دهند. این بررسی نشان می‌دهد که مصرف پروبیوتیک‌ها ممکن است میکروبیوم روده را به گونه‌ای تغییر دهد که با تنظیم اشتها، متابولیسم و ​​مصرف انرژی باعث کاهش وزن در افراد با BMI بالا شود.

خطرات و ایمنی پروبیوتیک

مشابه سایر مکمل‌ها، پروبیوتیک‌ها مشمول مقررات مشابه داروها یا غذا نیستند. این فقدان مقررات در مورد مکمل‌ها صدق می‌کند.

بنابراین، همیشه نمی‌توان اطمینان حاصل کرد که پروبیوتیک حاوی سویه‌های باکتری و مقادیری است که ممکن است یک محصول ادعا کند.

علاوه بر این، بسیاری از جمعیت باکتری‌ها در مکمل‌های پروبیوتیک ممکن است در طول زمان به دلیل شرایط نگهداری یا نوسانات دما تغییر کنند.

مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۵ موارد بسیار نادری از تداخلات ناخواسته باکتری و میزبان یا سایر عوارض جانبی پروبیوتیک‌ها را گزارش می‌دهد که معمولاً در افراد دچار سرکوب سیستم‌ایمنی یا افرادی که به شدت بیمار هستند. محققان خاطرنشان می‌کنند که مصرف مکمل‌ها همیشه خطراتی را به همراه دارد و ایمنی پروبیوتیک‌ها نیاز به مطالعه بیش‌تر دارد.

غذاهای حاوی پروبیوتیک، مانند ماست، توسط FDA تنظیم می‌شوند. آن‌ها ممکن است به اندازه مکمل‌ها حاوی پروبیوتیک نباشند، اما ممکن است به‌طور کلی برای افرادی که نگران خطرات هستند گزینه ایمن‌تری باشند.

پروبیوتیک‌ها جایگزینی برای طب سنتی نیستند. پروبیوتیک‌ها نباید توسط افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند یا به شدت بیمار هستند مصرف کنند. در صورت بارداری یا شیردهی، قبل از مصرف با پزشک مشورت کنید. پروبیوتیک‌ها نمی‌توانند هیچ بیماری یا شرایطی را درمان یا درمان کنند.

روش انتخاب

Medical News Today محصولاتی را انتخاب می کند که معیارهای زیر را داشته باشند:

  • مواد تشکیل‌دهنده: MNT محصولات حاوی مواد ایمن و با کیفیت بالا را انتخاب می‌کند که به وضوح برچسب‌گذاری شده‌اند. آن‌ها همچنین باید تأیید کنند که عاری از آفت‌کش‌ها، فلزات سنگین و کپک هستند.
  • دوز: MNT محصولاتی را انتخاب می‌کند که باید دوز مکمل را به وضوح بیان کنند.
  • اندازه سرو: MNT محصولاتی را انتخاب می‌کند که تولیدکنندگان در آن‌ها دوز ایمن را توصیه می‌کنند.
  • تست شخص ثالث: MNT محصولاتی را انتخاب می‌کند که باید توسط یک آزمایشگاه مطابق با ISO 17025 تحت آزمایش شخص ثالث برای آلاینده‌ها قرار گیرند.

گواهی تجزیه و تحلیل موجود: MNT شرکت‌هایی را انتخاب می‌کند که شفافیت را نشان می‌دهند و گواهی تجزیه و تحلیل محصول (COA) را پس از دریافت نتایج آزمایشگاه شخص ثالث خود به اشتراک می‌گذارند.

منبع: medicalnewstoday.com


 

0
نوشته شده توسط فرناز اخباری

مطالعه جدید نشان‌دهنده ارتباط مصرف کمتر الکل با مغز سالم‌تر می‌‌باشد

بیماری‌‌ها و راه درمان , پیشگیری بهتر از درمان , فرناز اخباری

 

به گزارش سایت medicalnewstoday.com

  • یک مطالعه جدید گزارش می‌دهد که نوشیدن سنگین‌تر با کاهش حجم در مناطق خاصی از مغز مطابقت دارد.
  • محققان می‌گویند در حالی که پرهیز از الکل سالم‌ترین است، اما فواید آن در افرادی که نوشیدن الکل خود را محدود کردند نیز مشاهده شد.
  • افزایش مصرف الکل با خطر بالاتر طیف وسیعی از بیماری‌های نامطلوب همراه است.

یک مطالعه جدید گزارش می‌دهد که کاهش نوشیدن الکل چه به معنای پرهیز کامل یا صرفاً کاهش آن برای سلامت مغز افرادی که اختلال مصرف الکل دارند مفید است.

اطلاعات منتشر شده در مجله الکل: تحقیقات بالینی و تجربی مغز ۶۸ شرکت‌کننده بزرگسال بین سنین ۲۸ تا ۷۰ سال را مورد تجزیه و تحلیل قرار داد که همه آنها به اختلال مصرف الکل مبتلا بودند. محققان دریافتند که افراد مبتلا به اختلال مصرف الکل نسبت به افرادی که اختلال مصرف الکل نداشتند، حجم قشر کمتری در سراسر مغز خود دارند. آن‌هایی که به شدت الکل مصرف می‌کردند بیشترین کاهش را در حجم قشر مغز داشتند.حجم نمونه برای این مطالعه کوچک و بیشتر از جانبازان نیروهای مسلح ایالات‌متحده بود.

با این‌حال، کارشناسان می‌گویند که بینش‌های جالبی در مورد برخی از معایب کمتر شناخته شده نوشیدن سنگین ارائه می‌دهد.

کاهش آسیب و اختلال مصرف الکل

آپریل می، فوق دکترا در مراکز تحقیقاتی، آموزشی و بالینی بیماری روانی Sierra Pacific VA، و دانشگاه استنفورد در کالیفرنیا، اولین نویسنده این مطالعه بود.

او به مدیکال نیوز تودی گفت که محققان انتظار داشتند بین مصرف الکل و کاهش حجم مغز همبستگی ببینند، اما او اضافه کرد که درداده ها هنوز هم یافته‌های شگفت انگیز دارند.

می توضیح داد: «آنچه شگفت‌انگیز بود این بود که چگونه افرادی که به سطوح کم خطر مصرف الکل بازگشتند، پس از درمان به افرادی که از مصرف الکل خودداری کردند ، نگاه می‌کردند. از ۳۴ ناحیه مغزی که ما مورد بررسی قرار دادیم، این گروه‌ها فقط در دو ناحیه متفاوت بودند. این نتایج واقعاً حاکی از قابلیت دوام رویکردهای کاهش آسیب در درمان اختلال مصرف الکل است.»

می اضافه کرد که در حالی که بزرگ‌ترین فواید همیشه در افرادی دیده می‌شود که به‌طور کامل از الکل خودداری می‌کنند، نتایج نشان می‌دهد که کاهش مصرف نوشیدنی پرخطر به کم خطر ممکن است فایده‌ای داشته باشد.

نوشیدن کمتر الکل نیز فواید سلامتی دارد

می گفت که هر نوع عود اغلب به عنوان «شکست درمانی» در نظر گرفته می‌شود، که به این پیام کمک می‌کند که بهبودی یک پیشنهاد همه یا هیچ است.

او گفت: «پرهیز کاری ایده‌آل است، اما برخی از افراد ممکن است هنوز در مرحله‌ای نباشند که بتوانند این تغییر را ایجاد کنند. این یافته‌ها نشان می‌دهند که این موضوع همه یا هیچ نیست و حتی کاهش قابل‌‌توجه در سطح نوشیدن می‌تواند مفید باشد و افرادی که حفظ پرهیز کامل برایشان مشکل است، لازم نیست به‌طور کامل آن را کنار بگذارند.»

به دلیل اخطارهای مطالعه حجم نمونه کوچک، همراه با جمعیتی که عمدتاً جانبازان هستند فرصت زیادی برای تحقیقات بیش‌تر در این زمینه وجود دارد. می گفت که مطالعات آینده می‌تواند بررسی کند که آیا ویژگی‌های عصبی زیستی که قبل از درمان وجود داشت می‌تواند عاملی در الگوهای متفاوت مصرف الکل باشد یا خیر.

می گفت: «اگر چنین است، اینها ممکن است نشانگرهای بالینی باشند که نشان می‌دهد چه کسی بیشترین احتمال را برای پرهیز دارد و چه کسی کمتر احتمال دارد، به‌طوری که مداخلات می‌تواند برای هر فرد بهتر طراحی شود تا به بهبود نتایج درمان کمک کند.»

ما همچنین واقعاً دوست داریم بررسی کنیم که چگونه این تفاوت های عصبی زیستی با عملکرد روزمره و کیفیت زندگی مرتبط است.

مقدار زیاد الکل چقدر است؟

به نظر می‌رسد دستورالعمل‌ها برای مصرف الکل در حال تغییر هستند.

دستورالعمل‌های غذایی ۲۰۲۰-۲۰۲۵ برای آمریکایی‌ها منبع مورد اعتماد، که با همکاری وزارت بهداشت و خدمات انسانی ایالات‌متحده و وزارت کشاورزی ایالات‌متحده انجام شده است، توصیه می‌کند که مردان بیش از دو نوشیدنی در روز ننوشند و به زنان توصیه می‌شود مصرف خود را به یک نوشیدنی در روز محدود کنند.

از سوی دیگر، کانادا دو نوشیدنی یا کم‌تر در هفته را برای جلوگیری از مشکلات سلامتی مرتبط با الکل توصیه می‌کند در حالی که هلند صفر تا یک نوشیدنی در روز را توصیه می‌کند.

دکتر مایکل اولا مدیر پزشکی مرکز بهبودی اسپرینگ ولی در نیوجرسی و متخصص در روانپزشکی و درمان اعتیاد است.

او به مدیکال نیوز تودی با بیان اینکه تعاریف استانداردی برای نوشیدن وجود دارد، گفت: نوشیدن سبک یک تا دو نوشیدنی در روز، نوشیدن متوسط ​​​​دو تا سه نوشیدنی در روز، نوشیدن سنگین سه تا پنج نوشیدنی در روز و نوشیدن سوء مصرف بیش از پنج نوشیدنی در روزاست.

اولا توضیح داد: «هر فردی متفاوت است و ممکن است قبل از این‌که مصرف الکل او مشکل ساز شود، مراحل مختلفی را طی کند.» «مرحله اول، سوء‌استفاده گاه و بی‌گاه و نوشیدن زیاد الکل، معمولاً به سرعت به یک مشکل تبدیل می‌شود. معمولاً با مصرف گاه به گاه چهار یا بیشتر نوشیدنی در عرض دو ساعت شروع می‌شود.

مرحله دوم افزایش نوشیدن الکل است، جایی که فرد برای تفریح ​​یا مبارزه با استرس بیشتر به الکل وابسته می‌شود، در حالی که مرحله سوم نوشیدن الکل مشکل‌ساز زمانی است که اثرات اعتیاد به الکل آشکار می‌شود.

اولا گفت: «مرحله چهارم مرحله وابستگی است و زمانی است که وابستگی به الکل از قبل شکل گرفته است و افزایش نوشیدن به دلیل تحمل ادامه می‌یابد. این مرحله همچنین مرحله‌ای است که وقتی فرد هوشیار می‌شود، علایم نرسیدن الکل به بدن آشکار می‌شود. مرحله آخر اعتیاد است، جایی که رفتارهای اجباری شروع می‌شود، مانند ولع جسمی و روانی برای مواد.

در حالی که این تعاریف به خودی خود توضیحی به نظر می‌رسند، مقدار زیادی از تفاوت‌های ظریف وجود دارد و حتی افرادی که خود را به عنوان فردی در مرحله نوشیدنی‌های سبک می‌بینند باید مراقب باشند. اولا گفت که بسته به فرد، نوشیدن الکل می‌تواند در مرحله اول مشکل‌ساز شود، در حالی که دیگران ممکن است تا مرحله دو یا سه متوجه معایب آن نشوند.

اولا توضیح داد: «همه چیز به دفعات و مقدار ماده بستگی دارد.

اثرات مصرف بیش از حد الکل به سلامتی

مضرات سلامتی مصرف زیاد الکل به خوبی شناخته شده است. از جمله، می تواند خطر آسیب کبدی و سایر بیماری های مزمن را افزایش دهد.

مؤسسه ملی سوء مصرف الکل و اعتیاد به الکل گزارش می دهد که ۴۷ درصد از مرگ و میر ناشی از بیماری کبدی در ایالات متحده در سال ۲۰۲۱ مربوط به الکل است، از هر ۳ پیوند کبد ۱ نفر در ایالات متحده ناشی از بیماری های کبدی مرتبط با الکل و اکثریت قریب به اتفاق مرگ و میر سیروز ناشی ازمصرف الکل است. مصرف زیاد الکل همچنین خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی، پانکراتیت، گاستریت، آسیب اندام ها و مشکلات سلامت روان را افزایش می دهد.

«نوشیدن طولانی مدت مشروبات الکلی معمولاً منجر به تیرگی روابط، مانند قطع روابط دوستانه و خانواده های از هم گسیخته می شود. این همچنین می تواند منجر به از دست دادن شغل و مشکلات مالی شود. “در موارد بدتر، مصرف طولانی مدت الکل می تواند زندگی شما را زیر و رو کند، به خصوص زمانی که شروع به مواجهه با مسائل قانونی مرتبط با الکل کنید.”

با این‌حال، می‌توان مصرف الکل را متوقف کرد یا کاهش داد. همان‌طور که نویسندگان این مطالعه اشاره کردند، برای مشاهده نتایج مثبت لازم نیست به‌طور کامل از آن پرهیز کنید.

اولا می‌گوید یک مکان مناسب برای شروع صحبت کردن با پزشک در مورد سابقه و مبارزه با الکل لازم است.

او گفت: «این به پزشک کمک می‌کند تا بفهمد که آیا مسائل اساسی منجر به رسیدن به این نقطه شده است یا خیر. علاوه بر اطلاعات مصرف الکل، شما همچنین باید اهداف و انگیزه‌های خود را با پزشک خود در میان بگذارید. انجام این کار می‌تواند به آن‌ها کمک کند تا استراتژی‌هایی را در مورد چگونگی دستیابی به این اهداف و شناسایی گزینه درمانی مناسب برای شما تعیین کنند. همچنین می‌تواند به آن‌ها کمک کند تا بفهمند که چگونه لازم است با شما کار کنند.»

 

منبع: medicalnewstoday.com


 

0
نوشته شده توسط فرناز اخباری

۲ پروبیوتیک ممکن است به کاهش فشار‌خون کمک کند

بیماری‌‌ها و راه درمان , پیشگیری بهتر از درمان , فرناز اخباری

 

به گزارش سایت medicalnewstoday.com

  • عوامل خطر برای فشار‌خون بالا یا فشار‌خون بالا شامل خوردن رژیم غذایی ناسالم، ورزش نکردن، سیگار کشیدن یا نوشیدن بیش از حد الکل و چاقی یا اضافه وزن است.
  • شواهدی در حال افزایش است که پروبیوتیک‌ها، چه به عنوان مکمل یا به عنوان بخشی از رژیم غذایی مصرف شوند، ممکن است به کاهش فشار‌خون نیز کمک کنند.
  • اکنون، یک مطالعه دو پروبیوتیک را شناسایی کرده است که باعث کاهش فشار‌خون در موش‌های مبتلا به فشار خون بالا می‌شود و نشان می‌دهد که آن‌ها می‌توانند تأثیر مشابهی در افراد داشته باشند.

بر اساس مطالعات سازمان بهداشت جهانی، فشار‌خون بالا، حدود ۱٫۲۸ میلیارد نفر از افراد بالای ۳۰ سال را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می‌دهد. تقریباً نیمی از آن‌ها از ابتلای خود به این عارضه بی‌خبرند، زیرا، ممکن است فشار خون بسیار بالا باشد و معمولاً هیچ علامتی نداشته باشند.

در ایالات متحده، تقریباً نیمی از همه بزرگسالان (۴۸٫۱٪) فشار خون بالا دارند یا برای آن دارو مصرف می‌کنند.

پرفشاری خون خطر ابتلا به مشکلات شدید سلامتی، از جمله نارسایی قلبی و حملات قلبی، آنوریسم، نارسایی کلیه، سکته مغزی، قطع عضو، و رتینوپاتی‌های فشار خون بالا را در چشم افزایش می‌دهد که می‌تواند منجر به نابینایی شود.

افراد می‌توانند با ترک سیگار، عدم مصرف زیاد الکل، حفظ وزن مناسب و داشتن یک رژیم غذایی سالم، خطر را کاهش دهند.

در یک منبع معتبر تحقیقاتی نشان داده است که یک رژیم غذایی سالم،, رژیم غذایی مدیترانه ای، به‌طور مثبت بر میکروبیوم روده تأثیر می‌گذارد. یکی از راه‌هایی که می‌تواند این کار را انجام دهد، افزایش تعداد پروبیوتیک‌ها یا باکتری‌های مفید در روده است.

اکنون، یک مطالعه روی موش دو پروبیوتیک خاص بیفیدوباکتریوم و لاکتوباسیلوس را شناسایی کرده است که به نظر می‌رسد فشار خون را کاهش می‌دهند.

این مطالعه که توسط محققان دانشگاه سیتی هنگ کنگ و دانشگاه کشاورزی مغولستان هدایت می شود، در mSystems، مجله انجمن میکروبیولوژی آمریکا منتشر شده است.

نحوه تاثیر باکتری‌های روده بر فشار‌خون

مطالعات مختلف نشان داده اند که عدم تعادل در باکتری های روده با فشار خون بالا در حیوانات و افراد مرتبط است. متابولیسم باکتری ها می تواند بر سیستم ایمنی تأثیر بگذارد و باعث التهاب و اختلال عملکرد اندوتلیال شود که همه اینها بر کنترل فشار خون تأثیر می گذارد.

به نظر می رسد برخی از باکتری ها تأثیر مطلوبی بر فشار خون دارندو چندین مطالعه دریافته اند که گونه های لاکتوباسیلوس و Bifidobacterium spp که هر دو در محصولات لبنی یافت می شوند، می توانند فشار خون را کاهش دهند.

در این مطالعه جدید، محققان اثرات دو گونه Bifidobacterium lactis M8 و Lactobacillus rhamnosus M9 را بر روی موش هایی که پس از نوشیدن آب حاوی ۱۵ درصد فروکتوز به جای آب خالص دچار فشار خون بالا شده بودند، بررسی کردند.

برای آزمایش ۱۶ هفته ای، محققان موش ها را به چهار گروه تقسیم کردند. یکی آب آشامیدنی فروکتوز به همراه نمک از طریق انفوزیون داخل معده داشت، دیگری آب فروکتوز به اضافه B. lactis، سومی آب فروکتوز به اضافه L. rhamnosus، و گروه کنترل فقط آب خالص داشتند. به موش ها پروبیوتیک ها از طریق سالین داخل معده داده شد.

در موش‌هایی که فشارخون بالا داشتند و پروبیوتیک دریافت کردند، فشار خون به میزان قابل توجهی در طول مطالعه کاهش یافت و به همان سطح موش‌های کنترل بازگشت. موش های تغذیه شده با فروکتوز که تحت درمان با پروبیوتیک قرار نگرفته بودند همچنان فشار خون بالایی داشتند.

دکتر چنگ هان چن، متخصص قلب و عروق  و مدیر پزشکی برنامه قلب ساختاری در مرکز پزشکی MemorialCare Saddleback در لاگونا هیلز، که در این مطالعه شرکت نداشت، به مدیکال نیوز امروز گفت:

این مطالعه از یک موش خاص با فروکتوز بالا استفاده کرد

موش های مدل فشار خون بالا، و نشان داد که پروبیوتیک های B. lactis M8 و L. rhamnosus M9 منجر به کاهش فشار خون در این موش ها شد.

پروبیوتیک‌‌ها به تعادل مجدد میکروبیوم روده کمک می‌کنند

پروبیوتیک‌ها نه تنها فشار‌خون را کاهش دادند، بلکه به نظر می‌رسید که ترکیب میکروبیوم روده موش‌ها را نیز تغییر می‌دهند.

به نظر می‌رسد اثر [کاهش فشار‌خون] به دلیل این پروبیوتیک‌ها باشد که تعادل میکروبیوم روده را تنظیم می‌کنند، که به‌ویژه با افزایش سطح باکتری‌های مرتبط با فشار خون پایین (لاوسونیا و پیرولوبوس)، و کاهش سطح باکتری‌های مرتبط با افزایش فشار خون (Alistipes و Alloprevotella) همراه می باشد.

دکتر چنگ‌هان چن پروفسور جون لی، استادیار بیوانفورماتیک در دانشگاه سیتی هنگ کنگ، و پروفسور ژیهونگ سان، میکروبیولوژیست در دانشگاه کشاورزی مغولستان‌، از نویسندگان اصلی این مطالعه، به MNT گفتند که چرا تغییر در باکتری‌های روده ممکن است چنین تأثیری داشته باشد:

ما معتقدیم که دلیل اصلی تاثیر این پروبیوتیک‌ها، B. lactis M8 و L. rhamnosus M9 بر فشار‌خون در موش‌ها، ارتباط نزدیکی با تنظیم فعالیت‌های متابولیک میزبان دارد. کاهش فشار‌خون مشاهده شده با افزایش Lawsonia و Pyrolobus و کاهش Alistipes و Alloprevotella مرتبط بود.

هر دو سویه مسیرهای متابولیک را تنظیم می‌کنند از جمله انقباض عضلات صاف عروق، سیناپس سروتونرژیک و سیناپس کولینرژیک. این مطالعه راه‌های پیچیده‌ای را که از طریق آن میکروبیوتای روده بر سلامت کلی میزبان تأثیر می‌گذارد، روشن می‌کند.

آیا این می‌تواند در افراد کار کند؟

خیلی زود است که بدانیم آیا این داده‌ها به‌طور گسترده‌تری برای افراد قابل استفاده است یا خیر. مرحله بعدی این تحقیق آزمایش و تکرار این یافته‌ها در انسان خواهد بود. تمرکز قابل‌توجهی بر مطالعه میزان و مدت درمان پروبیوتیکی است که اثر درمانی را نشان می‌دهد.

– دکتر چنگ هان چن پروفسور لی و سان در حال انجام تحقیقات بیشتر در این زمینه هستند:

«بر اساس دانش قبلی ما، در تحقیقات در حال انجام ما، مصرف پروبیوتیک پیشنهادی [برای افراد] بین ۳۰ تا ۵۰ میلیارد در روز برای مدت سه ماه است.»

با این‌حال، آنها هشدار می‌دهند: « که ترکیب میکروبیوتای روده می تواند در افراد مختلف یا بر اساس عواملی مانند سن و جنسیت متفاوت باشد. در نتیجه، اثربخشی پروبیوتیک ها می تواند متفاوت باشد. بنابراین، تعیین دوز ایده‌آل و مدت زمان نیاز به اعتبار بیشتر با حمایت یافته‌های بالینی دارد.

۲ پروبیوتیک ممکن است به کاهش فشار‌خون کمک کند

تحقیقات نشان می‌‌دهد که مصرف مکمل‌های پروبیوتیک ممکن است به کنترل فشار‌خون بالا کمک کند. رابرت مایکل/ تصویر از طریق گتی ایماژ

  • عوامل خطر برای فشار‌خون بالا شامل خوردن رژیم غذایی ناسالم، ورزش نکردن، سیگار کشیدن یا نوشیدن بیش از حد الکل و چاقی یا اضافه وزن است.
  • شواهدی در حال افزایش است که پروبیوتیک‌ها، چه به‌عنوان مکمل یا به عنوان بخشی از رژیم غذایی مصرف شوند، ممکن است به کاهش فشار‌خون نیز کمک کنند.
  • اکنون، یک مطالعه دو پروبیوتیک را شناسایی کرده است که باعث کاهش فشار‌خون در موش‌های مبتلا به فشار‌خون بالا می‌شود و نشان می‌دهد که آن‌ها می‌توانند تأثیر مشابهی در افراد داشته باشند.

بر اساس یافته‌های سازمان بهداشت جهانی، فشار خون بالا  حدود ۱٫۲۸ میلیارد نفر از افراد بالای ۳۰ سال را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می‌دهد. تقریباً نیمی از آن‌ها از ابتلای خود به این عارضه بی‌خبرند، زیرا، مگر اینکه فشار‌خون بسیار بالا باشد، معمولاً هیچ علامتی ایجاد نمی‌کند.

در ایالات متحده، تقریباً نیمی از همه بزرگسالان (۴۸٫۱٪) فشار خون بالا دارند یا برای آن دارو مصرف می‌کنند.

پرفشاری خون خطر ابتلا به مشکلات شدید سلامتی، از جمله نارسایی قلبی و حملات قلبی، آنوریسم، نارسایی کلیه، سکته مغزی، قطع عضو، و رتینوپاتی‌های فشار‌خون بالا را در چشم افزایش می‌دهد که می‌تواند منجر به نابینایی شود.

 

آیا باید پروبیوتیک‌ها را در رژیم غذایی خود قرار دهید؟

اگرچه این مطالعه شواهد قطعی مبنی بر این‌که پروبیوتیک‌ها فشار خون را کاهش می‌دهند ارائه نمی‌کند، شواهد برای فواید سلامتی آنها در حال افزایش است. بررسی سال ۲۰۱۳ از مطالعات منبع مورد اعتماد نشان داد که پروبیوتیک‌ها ممکن است سلامت روده را بهبود بخشند و در درمان عدم تحمل لاکتوز‌، اسهال مرتبط با آنتی‌بیوتیک، اسهال عفونی و آلرژی مفید هستند.

یک بررسی در سال ۲۰۱۷ نشان داد که مصرف لاکتوباسیلوس می‌تواند کلسترول کل خون را به میزان قابل‌توجهی کاهش دهد.

پروبیوتیک‌ها را می‌توان به‌‌عنوان مکمل یا به عنوان بخشی از یک رژیم غذایی سالم مصرف کرد.

دکتر چن توصیه کرد: «مردم مواد مغذی خود مانند پروبیوتیک ها را از طریق غذای طبیعی به جای مکمل ها دریافت می کنند، زیرا غذا مجموعه کامل تری از مواد مغذی دارد.

با این‌حال، پروفسور لی و سان پیشنهاد می‌کنند: «مصرف پودرهای پروبیوتیک یا کپسول‌هایی که دارای فعالیت قوی، مقدار کافی و سویه‌های متنوع هستند» تا اطمینان حاصل شود که یک منبع ثابت دریافت می‌کنید.

با این حال، آنها هشدار می دهند که افرادی که دارای نقص ایمنی هستند باید قبل از مصرف هر گونه مکمل پروبیوتیک با پزشک خود مشورت کنند.

اکثر مردم از یک رژیم غذایی متعادل و سالم با مقدار زیادی میوه و سبزیجات تازه، ماست، پنیر و غذاهای تخمیری بهره‌مند خواهند شد.

دکتر چن توصیه می‌کند: «به‌طور کلی به مردم توصیه می‌کنم از یک رژیم غذایی متعادل و متنوع از غذاهای سالم استفاده کنند که شامل غذاهای حاوی پروبیوتیک و پربیوتیک است.»

منع:medicalnewstoday.com


 

0
نوشته شده توسط فرناز اخباری

هر آن‌چه باید درباره ویروس اپشتین بار بدانید

بیماری‌‌ها و راه درمان , پیشگیری بهتر از درمان , فرناز اخباری

 

به گزارش سایت healthline.com

ویروس اپشتین بار (Epstein-Barr) چیست؟

ویروس اپشتین بار EBV یک ویروس از خانواده هرپس ویروس است که می‌تواند انسان را آلوده کند واین عفونت EBV بسیار رایج است. ممکن است بدون این‌که از وجود آن اطلاع داشته باشید به این ویروس مبتلا شده باشید. بیماری که ممکن است عفونت EBV با آن مرتبط باسد مونونوکلئوز عفونی یا مونو است. با این‌‌حال، کارشناسان در حال تحقیق بر روی رابطه بالقوه بین EBV و سایر بیماری‌ها، از جمله سرطان، بیماری‌های خودایمنی و کووید طولانی هستند.

علائم EBV

عفونت EBV همیشه علائم ندارد و موارد بدون علامت  به ویژه درکودکان دیده می‌شود.

نوجوانان و بزرگسالان بیشتر احتمال دارد علائمی داشته باشند که می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

  • تب؛
  • احساس خستگی یا خستگی؛
  • سردرد؛
  • گلو درد؛
  • تورم غدد لنفاوی در گردن یا زیر بغل؛
  • لوزه‌های متورم؛
  • بزرگ شدن طحال (سپلنومگالی) یا کبد متورم؛
  • بدن درد؛
  • بثورات پوستی.

این علائم ممکن است ۲ تا ۴ هفته طول بکشد، اگرچه احساس خستگی ممکن است هفته‌ها یا ماه‌ها باقی بماند.

اگر طحال بزرگ شده است، پزشکان ممکن است توصیه کنند ورزش‌های برخوردی را تا زمان بهبودی کامل محدود کنید تا از پارگی طحال جلوگیری شود.

نحوه انتقال ویروس

EBV از طریق مایعات بدن، به ویژه بزاق، از فردی به فرد دیگر سرایت می‌کند. به همین دلیل است که مونونوکلئوز که یکی از شناخته شده‌ترین عفونت‌های EBV می‌باشد، معمولاً به عنوان «بیماری بوسیدن» شناخته می‌شود. اما ممکن است با وسایل شخصی مشترک مانند مسواک یا ظروف غذا خوردن با فردی که عفونت EBV فعال دارد به ویروس مبتلا شوید. EBV همچنین می‌تواند از طریق خون و مایع منی منتقل شود. EBV می تواند به محض مبتلا شدن فرد به دیگران سرایت کند. این بدان معناست که می‌‌تواند حتی قبل از شروع علائم عفونت فعال منتقل شود.

تا زمانی که ویروس فعال است، EBV می تواند به دیگران منتقل شود، که هفته‌ها یا حتی ماه‌ها می‌تواند باشد. هنگامی که ویروس غیرفعال شد، دیگر نمی‌تواند به دیگران منتقل شود، مگر اینکه دوباره فعال شود.

تشخیص EBV

عفونت‌های بالقوه EBV اغلب بدون هیچ آزمایشی تشخیص داده می‌شوند. با این‌حال، آزمایش خون می‌تواند وجود آنتی‌بادی‌های مرتبط با EBV را تشخیص دهد.

یکی از این تست‌ها monospot می‌باشد. با این‌حال، مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری استفاده از آن را برای عموم توصیه نمی‌کند زیرا نتایج این تست همیشه دقیق نیستند.

علاوه بر آزمایش مونواسپات، آزمایش‌های خون دیگری برای آنتی‌بادی‌های اختصاصی‌تر EBV وجود دارد، از جمله:

  • آنتی‌ژن کپسید ویروسی VCA‌‌: آنتی‌بادی‌های ضد VCA در اوایل عفونت ظاهر می‌شوند. نوع anti-VCA IgM پس از چند هفته ناپدید می‌شود در حالی که نوع دیگر anti-VCA IgG مادام العمر باقی می‌ماند.
  • آنتی‌ژن اولیه EA‌: آنتی‌بادی‌های EA در طول یک عفونت فعال ظاهر می‌شوند. آن‌ها معمولاً پس از چندین ماه غیرقابل تشخیص می‌‌شوند، اگرچه ممکن است در برخی افراد برای مدت طولانی‌تری باقی بمانند.
  • آنتی‌ژن هسته‌ای: (EBNA) آنتی‌بادی‌های ضد EBNA به آرامی در ماه‌های بعد از عفونت ظاهر می‌شوند و می‌توانند در طول زندگی فرد شناسایی شوند.

پزشک این نتایج و سایر عوامل‌، از جمله سلامت کلی فرد و هر گونه بیماری زمینه‌ای را برای تشخیص در نظر می‌گیرد.

درمان EBV

هیچ درمان یا واکسن خاصی برای EBV وجود ندارد. و از آن‌جا که این بیماری ویروسی است، عفونت‌های EBV به آنتی‌بیوتیک‌ها پاسخ نمی‌دهند.

در عوض، درمان این بیماری بر مدیریت علائم رایج تمرکز دارد. که شامل:

  • استراحت کافی؛
  • نوشیدن مایعات زیاد؛
  • مصرف مسکن‌های بدون نسخه برای کاهش تب یا گلودرد؛
  • اجتناب از ورزش‌های برخوردی یا بلند کردن اجسام سنگین.

عوارض

در برخی موارد، عفونت EBV می‌تواند منجر به عوارض شود، برخی از آنها خفیف و برخی جدی می‌باشند.

این عوارض شامل:

  • پارگی طحال؛
  • کم‌خونی؛
  • کاهش تعداد پلاکت (ترومبوسیتوپنی)؛
  • هپاتیت؛
  • میوکاردیت؛
  • بیماری‌های موثر بر سیستم عصبی، از جمله آنسفالیت، مننژیت، و سندرم گیلن‌باره.

اگر مشکوک به عفونت فعال EBV هستید و یا نگران علائم ایجاد شده هستید، بهتر است به پزشک مراجعه کنید. آن‌ها می‌توانند شما را از نظر علائم عوارض زیر نظر بگیرند و به شما پیشنهاد دهند که در زمان بهبودی به دنبال چه چیزی باشید.

علائم فعال شدن مجدد

هنگامی که به EBV مبتلا شدید، ویروس تا آخر عمر در بدن شما غیر‌فعال می‌ماند که به این حالت تاخیر می‌گویند. در برخی موارد، ویروس می‌تواند دوباره فعال شود. در بسیاری از افراد، معمولاً علائمی ایجاد نمی‌کند. اما در برخی دیگر، می‌تواند باعث عفونت‌های مزمن یا به صورت سریالی شود.

EBV فعال شده مجدد ممکن است در افرادی که سیستم‌ایمنی ضعیفی دارند علائمی مشابه علائم عفونت اولیه EBV ایجاد کند.

فعال‌سازی مجدد EBV و COVID

EBV و COVID-19 توسط ویروس‌های مختلف ایجاد می‌شوند. با این‌حال، یک مطالعه تحقیقاتی از ۲۰۲۱ Trusted Source و دیگری از ۲۰۲۲ Trusted Source نشان می‌دهد که التهاب ناشی از COVID-19 ممکن است باعث فعال شدن مجدد EBV در برخی افراد شود.

در برخی از افرادی که با COVID-19 در بیمارستان بستری شده بودند نیز مشخص شد که EBV مجدداً فعال شده است.

کووید طولانی، که به عنوان بیماری پس از کووید ۱۹ نیز شناخته می شود، و فعال شدن مجدد EBV علائم مشترک بسیاری دارند. مطالعات بالا نشان می‌دهد که فعال شدن مجدد EBV ممکن است برخی از علائم کووید طولانی را ایجاد کند. EBV تنها بیماری مرتبط با کووید طولانی مدت نیست. ابتلا به دیابت نوع ۲ یا آنتی‌بادی‌های خاص مرتبط با بیماری‌های خودایمنی مانند لوپوس و آرتریت روماتوئید نیز ممکن است با ابتلا به کووید طولانی مرتبط باشد. بار ویروسی بالا یا مقدار ویروس در خون در اوایل عفونت نیز یک عامل خطر محسوب می‌شود. هنوز مطالعات بیشتری برای درک بهتر ارتباط بین EBV و کووید طولانی مدت مورد نیاز است.

EBV مزمن

در موارد بسیار نادر، عفونت EBV می‌تواند منجر به یک بیماری مزمن به نام EBV فعال مزمن CAEBV شود. که با علائم مداوم و نتایج آزمایش خون مشخص می‌شود که عفونت فعال EBV همچنان وجود دارد.

CAEBV به عنوان یک عفونت EBV معمولی شروع می شود اما سیستم‌ایمنی برخی از افراد قادر به کنترل عفونت نیست و به ویروس فعال اجازه می‌دهد به جای خاموش شدن همچنان باقی بماند.

علائم CAEBV می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

  • غدد لنفاوی متورم یا حساس؛
  • تب؛
  • بزرگ شدن کبد (هپاتومگالی) یا طحال (اسپلنومگالی)؛
  • خستگی؛
  • گلو درد؛
  • سردرد؛
  • درد عضلانی؛
  • سفتی مفصل؛
  • کم‌خونی
  • نارسایی کبد.

اما همچنان علت ابتلا برخی از افراد به CAEBV مشخص نمی‌باشد. اما دانشمندان بر این باورند که عوامل ژنتیکی یا جهش در سلول‌های آلوده به EBV ممکن است نقش داشته باشند. علاوه بر این، CAEBV در آسیا، آمریکای مرکزی و آمریکای جنوبی رایج‌تر است. در حال حاضر، تنها درمان موثر برای CAEBV پیوند سلول‌های بنیادی خون‌ساز است.

با گذشت زمان، CAEBV می‌تواند عوارض متعددی ایجاد کند، از جمله:

  • سیستم‌ایمنی ضعیف؛
  • لنفوم؛
  • سرطان خون؛
  • سندرم هموفاگوسیتیک، یک اختلال ایمنی نادر؛
  • نارسایی ارگان‌ها.

آیا EBV می‌تواند باعث سرطان شود؟

عفونت EBV می‌تواند خطر ابتلا به برخی سرطان‌های نادر را افزایش دهد. زیرا جهش در سلول‌های آلوده به EBV می‌تواند منجر به تغییرات سرطانی شود.

با توجه به یک منبع مورد اعتماد از جامعه سرطان آمریکا، برخی از انواع سرطان که ممکن است با EBV مرتبط باشند عبارتند از:

  • سرطان‌های نازوفارنکس یا سرطان های پشت بینی؛
  • انواع خاصی از لنفوم، از جمله لنفوم بورکیت؛
  • لنفوم هوچکین؛
  • آدنوکارسینوم معده (سرطان معده).

سرطان‌های مرتبط با EBV ناشایع هستند. اکثر افرادی که عفونت EBV داشته اند لزوما به یکی از این سرطان‌ها مبتلا نمی‌شوند. کارشناسان هنوز در تلاش برای شناسایی این جهش‌های خاص و علت ایجاد عفونت EBV هستند. اما به‌طور کلی، تخمین زده می‌شود که عفونت EBV تنها در حدود ۱ درصد از سرطان‌ها در سراسر جهان نقش دارد.

آیا EBV می‌تواند باعث بیماری‌های دیگر شود؟

EBV همچنین ممکن است در ایجاد سایر بیماری‌ها از جمله اختلالات خود ایمنی و اسکیزوفرنی نقش داشته باشد.

اختلالات خود‌ایمنی

مدت‌ها تصور می‌شد که EBV با اختلالات خود‌ایمنی مانند لوپوس مرتبط است. دانشمندان معتقدند که EBV ممکن است باعث تغییراتی در نحوه بیان برخی از ژن‌ها شود. این بیان ژن تغییر یافته می‌تواند خطر ابتلا به یک اختلال خود‌ایمنی را افزایش دهد. در یک مطالعه در سال ۲۰۱۸ که توسط مؤسسه ملی آلرژی و بیماری‌های عفونی و سایر اجزای NIH پشتیبانی می‌شد ارتباط بالقوه‌ بین EBV و افزایش خطر ابتلا به لوپوس، یک بیماری خودایمنی، را نشان داد.

نویسندگان این مطالعه معتقدند که مکانیسم مشابهی در ارتباط بین  EBV و لوپوس باشد، که ممکن است EBV را با سایر بیماری‌های خودایمنی مرتبط کند، که شامل موارد زیر می باشد:

  • مولتیچل اسکلروز؛
  • روماتیسم مفصلی؛
  • بیماری سلیاک؛
  • دیابت نوع ۱
  • بیماری التهابی روده؛
  • آرتریت روماتویید جوانان؛
  • ‌بیماری‌های خود‌ایمنی تیروئید، از جمله تیروئیدیت هاشیموتو و بیماری گریوز.

EBV ممکن است ژن‌های خاصی را فعال کند که می‌تواند خطر ابتلا به بیماری خود‌ایمنی را در ترکیب با عوامل دیگر تحت تأثیر قرار دهد. با این‌حال، تحقیقات بیش‌تری برای درک کامل ارتباط بالقوه بین EBV و شرایط خودایمنی مورد نیاز است.

اسکیزوفرنی:

یک مطالعه در سال ۲۰۱۹ میزان عفونت EBV را در بیش از ۷۰۰ نفر با  بدون اسکیزوفرنی بررسی کردند. افراد مبتلا به اسکیزوفرنی نسبت به سایرین دارای سطوح بالاتر آنتی‌بادی برای برخی از پروتئین‌های EBV بودند که نشان می‌دهد پاسخ ایمنی غیرعادی به ویروس داشتند. یافته ها همچنین نشان داد که شرکت‌کنندگانی که عوامل خطر ژنتیکی برای اسکیزوفرنی و همچنین آنتی‌بادی‌های بالا را داشتند، بیش از هشت برابر بیشتر از گروه کنترل در معرض ابتلا به اسکیزوفرنی بودند.

یک مطالعه دیگر در سال ۲۰۲۱ که توسط همان محقق انجام شد نشان داد که در ۸۴ فرد مبتلا به اسکیزوفرنی، وجود مقدار بیش‌تری از آنتی‌بادی‌ها با عملکرد شناختی پایین‌تر همراه بود. نویسندگان این مطالعه دریافتند که قرار گرفتن در معرض EBV ممکن است به افزایش نقص‌های شناختی در افراد مبتلا به اسکیزوفرنی منجر شود.

تحقیقات بیش‌تری برای مطالعه ارتباط احتمالی بین عفونت EBV و اسکیزوفرنی مورد نیاز است.

نتیجه‌گیری:

عفونت EBV بسیار شایع است و از طریق تماس با مایعات بدن افرادی که به آن مبتلا هستند منتقل می‌شود. اغلب، افراد در دوران کودکی به ویروس مبتلا می‌شوند و هیچ علامتی ندارند. اگر یک نوجوان یا بزرگسال بیمار شود، ممکن است علائمی مانند خستگی، تورم غدد لنفاوی و تب را داشته باشد.

در موارد بسیار نادر، EBV می‌تواند باعث عفونت مزمن شود که در صورت عدم درمان می‌تواند کشنده باشد. EBV همچنین با بیماری‌های مختلفی از جمله سرطان، اختلالات خود‌ایمنی و کووید طولانی مرتبط است. با این حال، تحقیقات بیش‌تری برای تعیین نقش کلی EBV در این بیماری‌ها مورد نیاز است.

منبع: healthline.com


 

0
1 2 3 4 164