بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان. , شیرین کریمی , اخبار پزشکی , بهداشت بانوان , بارداری و زایمان

به گزارش سایت news-medical.net

نتایج یک تحلیل جامع دربارۀ ورزش و نقش محافظت‌کننده آن برای افراد بیماری که در معرض خطر بالای ابتلا به سرطان پستان هستند نشان می‌دهد، زنانی که ورزش می‌کنند نه تنها عمر طولانی‌تری دارند بلکه احتمال بیشتری دارد که بعد از درمان به سرطان مبتلا نشوند. علاوه بر این، این مطالعه حاکی از آن است که حتی ورزش متوسط نیز می‌تواند مفید باشد.

حداقل دو ساعت و نیم ورزش در هفته – کم‌ترین زمانی که طبق دستورالعمل‌های فدراسیون است- می‌تواند تأثیر بزرگی بر روی زنانی داشته باشد که در معرض خطر بالای ابتلا به سرطان پستان هستند.

دکتر ریکی کانیوتو، مدیر این تحقیق می‌گوید: «تحقیقات ما نشان می‌دهد که برخی فعالیت‌های بدنی برای نجات از شرِ سرطان به مراتب بهتر از آن است که هیچ فعالیتی نداشته باشید و به همان اندازه تمرین های بیشتر مفیدتر است.»

مطالعۀ دکتر کانیوتو بخشی از یک آزمایش بالینی است که به دست شبکه تحقیقاتی سرطان SWOG اجرا شده است، این شبکه آزمایش بالینی سرطان توسط مؤسسه ملی سرطان (NCI)، بخشی از انستیتوی ملی بهداشت (NIH) و عضو قدیمی‌ترین و بزرگترین تیم تحقیقی در سطح ملی طراحی شده است.

مدت‌هاست که تحقیقات بین ورزش و عدم ابتلا به سرطان ارتباط مثبت نشان داده‌اند. این‌طور که پیداست افرادی که بیشتر از قبل یا بعد از درمان سرطان ورزش می‌کنند طولانی‌تر زندگی می‌کنند. آنچه مطالعه SWOG را منحصر به فرد می‌کند این است که این مطالعه بر روی بیمارانی انجام شده است که در معرض خطر بیش‌تر ابتلا به سرطان پستان قرار دارند، نتیجۀ این مطالعه نشان داد که آن دسته از بیماران که پس از درمان ورزش کرده‌اند بازگشت سرطان پستان در آن‌ها احتمال کم‌تری داشته است. تمایز دیگر این مطالعه در مقیاس زمانی آن است. هم قبل از درمان و بعد از درمان و هم در زمان انجام شیمی‌درمانی از بیماران در مورد ورزش سوال شد.

دکتر کانیوتو، استادیار انکولوژی در گروه پیشگیری و کنترل سرطان در مرکز جامع سرطان راسوِل‌پارک، در نظر داشت تأثیر میزان ورزش و زمان‌بندی آن را بر روی زنانی که در معرض خطر بالای ابتلا به سرطان پستان هستند یا احتمال دارد سرطان آنها عود کند تعیین کند. این مطالعه شامل بیماران مبتلا به سرطان پستان مرحله  دو یا سه و یا سرطان مرحله یک در معرض خطر بالا بود که تمام مراحل احتمال بازگشت بالایی دارند زیرا تومور اولیه بزرگ بود یا سرطان به غدد لنفاوی سرایت کرده بود. تعداد ۲۷۱۶ بیمار برای شرکت در این مطالعه نام‌نویسی کردند و ۱۶۰۷ نفر از آنان برای پاسخ به پرسشنامه دربارۀ ورزش و رژیم غذایی و سایر عادات روزمره در طول درمان اعلام رضایت کردند. قبل از تشخیص سرطان سینه از آن‌ها در مورد عادت‌های فعلی و همچنین روال‌ زندگی روزمره سؤال شد. در هنگام ثبت نام از بیماران و بعد در زمانی که تحت شیمی‌درمانی قرار گرفتند، و بعد یک سال پس از درمان و دوباره دو سال بعد از درمان به این پرسشنامه پاسخ دادند، چهار مرتبه پرسشنامه‌ها پاسخ داده شد و بیش از ۸۰ درصد به تمام پرسشنامه‌ها پاسخ دادند.

در مورد ورزش از بیماران سؤال شد که چه نوع فعالیت بدنی انجام می دهند، برای چه مدت و چند بار این پاسخ‌ها بر اساس دستورالعمل‌های بدنی وزارت بهداشت، خدمات بهداشتی و خدمات انسانی آمریکا برای آمریکایی‌ها طبقه‌بندی شده‌اند، بر اساس این دستورالعمل‌ها حداقل دو ساعت و نیم فعالیت با شدت متوسط در هفته یا یک و ربع ساعت فعالیت شدید در هفته لازم است. سپس دکتر کانیوتو و تیم وی به بررسی نتایج پس از درمان برای گروه‌های مختلف پرداختند.

این چیزی است که آنها یافتند:

• بیمارانی که حداقل رهنمودهای مربوط به ورزش فدراسیون را رعایت کرده‌اند، قبل و بعد از درمان، خطر بازگشت سرطان در آن‌ها به میزان قابل توجهی کاهش یافته است، مقدار این کاهش ۵۵ درصد بود.
• بیمارانی که حداقل دستورالعمل ورزش فدراسیون را رعایت کرده‌اند، قبل و بعد از درمان، خطر مرگ را به میزان قابل‌توجهی کاهش داده‌اند، مقدار این کاهش ۶۸ درصد بود.
• بیمارانی که فقط پس از درمان شروع به ورزش کردند نیز بهبودهای چشمگیری داشتند، مقدار ۴۶٪ احتمال عود سرطان کاهش یافت و ۴۳٪ احتمال مرگ کاهش داشت.
• چند ساعت ورزش مداوم در هر هفته منجر به همان بهبودها و نجات یافتن از سرطان می‌شود.

دکتر کانیوتو می‌گوید: «آنچه این نتایج برای پزشکان و بیماران ارائه می‌دهد این است که حتی یک روال متوسط ورزشی که بعد از درمان سرطان انجام شود، می‌تواند به زنانی که در معرض خطر بالای ابتلا به سرطان پستان هستند کمک کند تا زندگی طولانی‌تر و سالم‌تری داشته باشند. شروع پیاده‌روی، یوگا، دوچرخه سواری، یا شنا هرگز دیر نیست. بیشترِ این فعالیت‌ها رایگان هستند.»

منبع: news-medical.net