۸ علامت بیماری کرون که بر گوارش تأثیر نمی‌گذارد
بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان , دارونامه , فرناز اخباری
به گزارش سایت everydayhealth.com
بیماری کرون می‌تواند باعث علائمی فراتر از مشکلات گوارشی من جمله مشکلات پوستی، پوکی‌استخوان و حتی آرتریت باشد.
گاز، نفخ، اسهال، حالت تهوع: شما احتمالاً خیلی با این علائم بیماری کرون آشنا هستید، به‌خصوص اگر به‌طور مرتب آن‌را تجربه کنید. از آنجا که بیماری کرون یک بیماری سیستمیک در تمام بدن است، علائم آن می‌تواند فراتر از دستگاه گوارش شما باشد.
Nirmal Kaur مدیر مرکز بیماریهای التهابی روده در سیستم سلامت هنری فورد در دیترویت می‌گوید: « بیماری کرون یک بیماری گسترده در سطح بدن است که در اثر التهاب بیش از حد ایجاد می‌شود.» « برخی از افراد مبتلا به بیماری کرون فقط التهاب در روده دارند، اما حدود ۳۰ تا ۴۰ درصد از افراد دارای تظاهراتی غیر از روده یا علائم بیماری کرون در خارج از دستگاه گوارش هستند.»
در بیش‌تر موارد، درمان علائم غیرگوارشی کرون مانند درمان علائم مرتبط با روده است:
درمان دارویی اولیه: این داروها ممکن است شامل آمینوسالیسیلات (برای موارد خفیف)، عوامل سرکوب کننده سیستم‌ایمنی، درمان‌های بیولوژیک و کورتیکواستروئیدها باشد. در اکثر مردم، این داروها برای همه علائم کرون موثرند.
دکتر کور می‌گوید: « بیش‌تر مردم متوجه می‌شوند که وقتی علائم بیماری گوارشی کرون درمان می‌شود، علائم غیرگوارشی آن‌ها نیز بهبود می‌یابد.»
دانستن علائم غیرگوارشی بیماری کرون
در این‌جا هشت علائم بیماری کرون که در خارج از دستگاه گوارش است و علت وقوع، و این‌که چگونه می‌توانند به بهترین شکل ممکن مدیریت شوند، بیان می‌شود.
افزایش خطر ابتلا آرتریت. بنا به گزارش بنیاد کرون و کولیت آمریکا، به دلیل التهاب مرتبط با این بیماری، تا ۲۵ درصد از مبتلایان به کرون نیز دچار آرتریت می‌شوند. خطر آرتریت در مفاصل بزرگ‌تر مانند زانو، آرنج و مچ دست است که به آن آرتریت محیطی گفته می‌شود. « اما آرتریت در هر کجای افراد مبتلا به بیماری کرون قابل مشاهده است.» معمولاً اگر کرون درمان شود، آرتریت نیز بهبود می‌یابد.
افزایش خطر پوکی‌استخوان. دکتر Mariam Fayek، پزشک مرکز سلامت دستگاه گوارش زنان در بیمارستان زنان و نوزادان در Rhode Island Providence گفت: « افراد مبتلا به بیماری کرون نسبت به جمعیت عمومی در معرض خطر بالاتری از پوکی‌استخوان قرار دارند.» « التهاب مزمن بیماری کرون منجر به افزایش از دست دادن استخوان می‌شود و انها به احتمال زیاد دچار کمبود ویتامین D هستند که هر دوی این عوامل به خطر ابتلا به پوکی‌استخوان کمک می‌کنند.»
این کمبود ویتامین D تا حدی اتفاق می‌افتد زیرا آن بخش از روده که ویتامین D را جذب می‌کند بیمار است. یکی دیگر از عوامل موپر در افزایش خطر پوکی‌استخوان، استفاده از استروئیدها، به‌ویژه داروی پردنیزول است که استخوان‌ها را نازک می‌کند.
قبل از دهه ۱۹۹۰ ، درمان‌های زیادی برای بیماری کرون به‌غیر از پردنیزولون نبود، بنابراین بسیاری از مبتلایان به بیماری کرون که در سنین بالاتر هستند، این دارو را دریافت کرده‌اند و هم اکنون پوکی‌استخوان دارند. پردنیزون هنوز به عنوان یک درمان موقت برای کرون متوسط تا شدید مورد استفاده قرار می‌گیرد، در حالی که سایر درمان‌ها نیستند و در برخی از افراد جوان مبتلا به این بیماری خطر پوکی‌استخوان را افزایش می‌دهد.
جهت کاهش استئوپروز:
• از استفاده طولانی مدت از پردنیزون خودداری کنید؛
• تمرینات منظم کاهش وزن را انجام دهید؛
• از کشیدن سیگار خودداری کنید؛
• الکل و کافئین را به حداقل برسانید؛
• یک رژیم غذایی سالم و متعادل داشته باشید؛
دکتر فایک می گوید: « همچنین باید میزان ویتامین D خود را بررسی کرده و آزمایش منظم تراکم استخوان را انجام دهید.»
مشکلات پوستی. بیماری کرون می‌تواند باعث ایجاد برخی از بیماریهای پوستی از جمله اریتما ندوزوم شود که بانودول‌های قرمز تندر بر روی پاها و ساق پاها و پیودرما گانگرونوزوم مشخص می‌شود که زخم‌های دردناک بزرگی هستند.
این شرایط پوستی ناشی از روند التهابی بیماری کرون است و درمان برای آن‌ها درمان بیماری کرون است که گاهی اوقات همراه با درمان موضعی توسط متخصص پوست است. یکی دیگر از بیماریهای پوستی پسوریازیس است. اگرچه به نظر می‌رسد پسوریازیس به دلیل وجود پچ‌های با پوسته‌های نقره ای است، یک بیماری پوستی است، اما در واقع یک بیماری التهابی است. این بیماری همچنین به آرتریت و بیماری کرون از طریق آرتریت پسوریاتیک‌های بوجود آمده مرتبط می‌باشد، و یک بیماری التهابی مفصلی است که می‌تواند باعث آسیب به استخوان و مفاصل شود.
فایک می‌گوید: « برخی از داروهایی که برای درمان بیماری کرون استفاده می‌شود خطر ابتلا به سرطان پوست غیرملانومتو و ملانوما ا را افزایش می‌دهد.» به عنوان مثال، آزاتیوپرین و مرکاپتوپورین ممکن است خطر ابتلا به سرطان سلول هایاسکواموس و بازال پوست را افزایش دهد، و عوامل بیولوژیکی مانند داروهای ضد TNF ممکن است خطر ابتلا به ملانوما را افزایش دهند. فایک می‌گوید، همیشه از ضدآفتاب استفاده کنید، میزان آفتاب بیش از حد را به حداقل برسانید و تا زمانی که از این داروها استفاده می‌کنید سالانه توسط پزشک متخصص پوست ویزیت شوید.
فایک می‌گوید: « افراد مبتلا به بیماری کرون می‌توانند کم‌خون شوند و به دلیل از دست دادن خون و التهاب دچار خستگی شوند.» « خستگی می‌تواند ناشی از افسردگی همراه باشد، که در افراد با بیماریهای مزمن مانند بیماری کرون شایع است.»
کمبود ویتامین D همچنین می‌تواند به خستگی کمک کند، همان‌طور که التهاب در بدن ممکن است همراه با بیماری کرون باشد.
کاور می‌گوید: « مصرف مکمل‌های ویتامین D و آهن و درمان موثر بیماری کرون می‌تواند به رفع خستگی کمک کند.»
زخم دهان: در حالی که زخم‌های دهان یک علامت مشترک بیماری کرون نیست، التهاب کرون می‌تواند هر بخشی از دستگاه گوارش را از دهان تا روده درگیر کند.
فایک می‌گوید: « درگیری شدید دهان ممکن است همراه با زخم‌های آفتی (زخم‌های کانکر) یا درد در دهان و لثه همراه باشد.» این زخم‌های دردناک دهان معمولاً در هنگام وقوع کرون رخ می‌دهد و در لثه‌ها یا قسمت زیرین زبان ظاهر می‌شود. علاوه بر درمان کرون، شستشودهنده یا ژل‌های تسکین‌دهنده درد، شستشودهنده آنتی‌بیوتیکی خوراکی یا کورتیکواستروئیدها ممکن است کمک کند.
تب و عفونت. فایک توضیح می‌دهد: « تب به دلیل التهاب کم این بیماری است ،و می‌تواند نشانه بیماری کرون باشد.» « تب در بیمارانی که برای درمان کرون داروی سرکوب سیستم‌ایمنی بدن مصرف می‌کند باید مورد توجه باشد.»
فایک توضیح می‌دهد: « که برخی از افراد مبتلا به بیماری شدید کرون می‌توانند آبسه‌های شکمی ( التهابی که از دیواره روده تا حفره شکم )، داشته باشند.»
وی می‌گوید: « بیمارانی که داروهای سرکوب‌کننده سیستم‌ایمنی مصرف می‌کنند در معرض خطر برخی از عفونت‌های قارچی و عود توبرکولوزیس هستند.» به گفته وی، اگر تب بیش از ۱۰۰٫۵ درجه فارنهایت( معادل ۳۸٫۵ درجه سانتی‌گراد) دارید، باید سریعاً با متخصص گوارش تماس بگیرید. اگر منبع تب یک عفونت باشد، احتمالاً با آنتی‌بیوتیک درمان خواهید شد.
فایک می‌گوید: « برای مبتلایان به کرون که تحت درمان سرکوب سیستم‌ایمنی هستند، باید در مورد واکسن‌های خود به روز باشند. البته واکسن‌های ویروس ضعیف شده و زنده نباید به افرادی که تحت درمان با سرکوب‌کننده‌های سیستم‌ایمنی قرار دارند، داده شود.
آن‌ها باید واکسن‌های غیرفعال زیر را دریافت کنند:
• واکسن سالانه آنفولانزا.
• واکسن‌های خاصی پنومونی. (با پزشک خود مشورت کنید که کدام یک از آن‌ها برای افرادی که درمان سرکوب‌کننده سیستم‌ایمنی می‌گیرند مناسب است.)
• DTP (دیفتری، کزاز و سیاه سرخ). که باید به عنوان تقویت‌کننده مصرف شود، به خصوص اگر بیش از ۱۰ سال از آخرین واکسن شما گذشته باشد.
سایر واکسن‌های غیرفعال شده عبارتند از: واکسن هپاتیت A، آنفولانزای نوع B هموفیلئس(HIB)، مننگوکوک و واکسن HPV.
پزشک شما می‌تواند در تعیین برنامه واکسیناسیون به شما کمک کند.
میگرن. برخی از مبتلایان به بیماری کرون یا کولیت اولسراتیو می‌توانند سردرد میگرنی داشته باشند که تصور می‌شود به علت التهاب باشد.
کاور می‌گوید: « هنگامی که مردم داروهای دیگر برای علائم بیماری کرون مصرف می‌کنند، سردردهای میگرنی آن‌ها نیز بهبود می‌یابد.»
عفونت چشم: کاور می‌گوید: « دو نوع بیماری چشمی در افراد مبتلا به بیماری کرون وجود دارد و هر دو اورژانسی هستند.» اولین مورد، اپی‌سکلریت است که تحریک و التهاب اپی‌سکلرا است ( یک لایه نازک از بافت که قسمت سفید چشم را پوشانده است).
او می‌گوید: « اپی سکلریت بسیار دردناک است، و چشم را قرمز می‌کند.» دوم یووئیت است که التهاب یووا،( لایه میانی چشم) است.
کاوی می‌گوید: « یووییت باعث درد مشخصی می‌شود. طبق آکادمی چشم پزشکی آمریکا، قرمزی ناگهانی، تاری دید و حساسیت به نور از دیگر علائم احتمالی هستند.» بلافاصله با پزشک خود یا سرپرست اوژانس تماس بگیرید.
همانند علائم گوارشی بیماری کرون، این علائم غیرگوارشی به احتمال زیاد در حین شروع یا تشدید کرون شما می‌باشد. اگر به بیماری کرون مبتلا هستید و هر کدام از این علائم را تجربه کرده‌اید، فوراً با پزشک خود صحبت کنید تا مراقبت‌های لازم داشته باشید.
منبع: everydayhealth.com