نوشته شده توسط فرناز اخباری

غربالگری جدید سرطان‌، مشکلات مشابه: آیا می‌توان به آزمایش جدید اعتماد کرد؟

بیماری‌‌ها و راه درمان , پیشگیری بهتر از درمان , فرناز اخباری

 

به گزارش سایت webmd.com

آزمایش خونی که ۵۰ نوع سرطان را غربالگری می‌کند معروف به تست گالری هیچ علامت مثبتی را تشخیص نداده بود.

این خبر برای هر کسی خوشایند خواهد بود، به ویژه برای یک آتش‌نشان که شغلش ۹ درصد بیش‌تر از یک فرد معمولی خطر ابتلا به سرطان دارد و ۱۴ درصد بیش‌تر در معرض خطر مرگ ناشی از آن است. واحد MESA  پیش از این در ۳ سال گذشته دو سرباز خود را بر اثر سرطان از دست داده بود. هر دو بیش از یک دهه از آرنز جوان‌تر بودند.

اما زمانی که شهر MESA غربالگری رایگان بیشتری را ارائه کرد از جمله MRI تمام بدن برای آتش‌نشانان بالای ۵۰ سال آرنز در ابتدا آن را انجام نداد. با داشتن تست گالری منفی، او نمی‌خواست زمان بیش‌تری را صرف آن کند.

با این‌حال، به دلیل رد کردن آزمونی که به بسیاری از همکارانش پیشنهاد نشده بود احساس گناه می‌کرد. او سعی کرد با تحقیق اضطراب خود را آرام کند. جستجو در وب سایت شرکت او را راحت نکرد. به گفته Grail Bio، سازنده تست Galleri، نتیجه «هیچ سیگنال سرطانی شناسایی نشد» سرطان را رد نمی‌کند.

آرنز ام‌آر‌آی رایگان خود را رزرو کرد.

نتایج بررسی او‌: مرحله اول سرطان کلیه بود که در آزمون گالری نشان داده نشده بود.

آرنز تست گالری رایگان خود را از طریق یک برنامه غربالگری سرطان که توسط شهر مسا در مرکز سرطان وینسره در اسکاتسدیل تامین شده بود، دریافت کرد. این برنامه تحت برنامه انکولوژیست پرتودرمانی و یکی از مالکان Vincere،دکتر Vershalee Shukla، اولین پاسخ‌دهندگان را در بیش از ۱۰ شهر آریزونا بدون هیچ هزینه ای غربال می‌کند.

Vincere مدت کوتاهی پس از آزمایشی که برای مصرف‌کنندگان در ژوئن ۲۰۲۱ راه‌اندازی شد، استفاده از Galleri را آغاز کرد. از آن زمان، اولین برنامه پاسخ‌دهنده به کاربر مشتاق این آزمایش تبدیل شده است.

اما توانایی گالری در شناسایی سرطان و شاید مهم‌تر از آن، پیامدهای ناشی از نتایج اشتباه، از زمان راه اندازی این آزمایش مورد بررسی قرار گرفته است. Galleri که هنوز مورد تایید FDA قرار نگرفته است، هنوز آنقدر جدید است که تعداد کمی از آنها می دانند که نتایج نادرست در عمل چگونه به نظر می رسند و هر چند وقت یکبار ممکن است رخ دهند.

این تست “خوب” است اما “هنوز آماده نیست”

پس از اجرای آزمایش بر روی حدود ۲۰۰۰ پاسخ دهنده اولیه، Shukla می تواند بینش هایی در مورد ارزش واقعی آزمون در یک جمعیت پرخطر ارائه دهد.

او می گوید: غربالگری سرطان یک مسئله بسیار پیچیده است. و آزمایش ها خوب هستند اما هنوز برای استفاده گسترده ترآماده نیستند.”

آرنز تنها آتش نشانی نبود که پس از انجام تست گالری با غافلگیری مواجه شد.

در نزدیکی فینیکس، مایک کورتیس ۵۱ ساله می‌دانست که خطر ابتلا به سرطان در او زیاد است، اما او چندان نگران نبود. کورتیس از ۱۷ سالگی دچار آتش‌سوزی شده بود و پدرش که او نیز آتش‌نشان بود، در سن ۵۸ سالگی بر اثر سرطان درگذشت.

او از زمان شروع برنامه در اواخر سال ۲۰۱۸ – خیلی قبل از اینکه شوکلا از گالری در سال ۲۰۲۱ استفاده کند، همه خدمات غربالگری رایگان را در مرکز سرطان Vincere به کار گرفته بود. جدیدترین اسکن ریه او واضح بود. اما او تست گالری را انجام داد تا بیشتر آگاه بماند.

نتیجه  شوکه‌‌کننده بود. این آزمایش علائم سرطان را شناسایی کرد.

کورتیس تصمیم گرفت به هیچ کس، حتی همسرش، چیزی نگوید. او تا زمانی که مطمئن نشده بود به تنهایی این خبر بد را تحمل می‌کرد.

با این‌حال شوکلا بلافاصله به نتایج آزمایش خون شک کرد. او عجله داشت تا چندین آزمایش دیگر را انجام دهد. یک هفته بعد، در آوردن آرامش او: یک کار گسترده با قیمت ۴۰۰۰ دلاری که خوشبختانه این لایحه تحت پوشش برنامه غربالگری بود.

به‌طور کلی، در بیش از ۱۸ ماه استفاده از آزمایش خون، شوکلا تنها با یک مثبت کاذب دیگر از حدود ۲۰۰۰ نتیجه Galleri مواجه شده است.

او همچنین با استفاده از Galleri دو سیگنال مثبت برای سرطان کشف کرد که با آزمایش‌های بعدی تأیید شد. یکی کوردوما، نوع نادر سرطان استخوان، و دیگری سرطان سلول سنگفرشی سر و گردن بود. گالری هر دو را خیلی زود و در زمان معالجه گرفتار کرد.

اما برای شوکلا، به ویژه موارد منفی کاذب «وحشتناک» بودند. آرنز تنها یکی از ۲۸ سرطانی بود که آزمایش خون از دست داد. و از آن‌جایی که ۵۰۰ تست منفی هنوز تایید نشده است، ۲۸ منفی کاذب ممکن است دست کم گرفته شود.

او می‌گوید در تجربه او، نتیجه آزمایش دودویی – یک سیگنال ساده مثبت یا منفی سرطان ساده‌سازی بیش از حد خطر است. این “تصور نادرستی به شما می دهد که سرطان دارید یا ندارید” در حالی که خود آزمایش قطعی نیست.

ویتنی جونز، مدیر ارشد پزشکی Grail، موافق است که این آزمایش برای غربالگری سرطان به صورت مستقل انجام نمی شود. او می‌گوید هدف گالری «تکمیل تست‌های دیگر است، نه اینکه به طور کامل جایگزین آنهاشود».

بر اساس تجزیه و تحلیل داده های Galleri و تجربه شوکلا، ویژگی آزمون بیش از ۹۹٪ بود. این بدان معناست که آزمایش با موفقیت نتایج کاذب را به حداقل می‌رساند.

اما حساسیت تست بسیار کمتر بود. داده‌های شوکلا در اولین پاسخ دهندگان حساسیت را ۶٫۷٪ اندازه‌گیری کردند. این بدان معناست که آزمایش از هر ۱۰۰ سرطان، ۹۳ مورد را از دست می‌‌دهد. بر اساس آخرین داده های Grail در بیش از ۶۳۰۰ نفر بالای ۵۰ سال، حساسیت این تست ۲۹٪ بود.

ویژگی و حساسیت معیارهایی هستند که برای تأیید اعتبار یک آزمایش و نشان دادن اعتماد به توانایی آن در تشخیص بیماری هدف استفاده می شوند. یک آزمایش با ویژگی بالا می‌تواند به درستی بیماران را بدون شرایط مورد نظر شناسایی کند، در حالی که یک آزمایش با حساسیت بالا می‌تواند بیمارانی را که به این بیماری مبتلا هستند به درستی شناسایی کند. اما بین حساسیت و ویژگی ارتباطی وجود دارد.

دکترآپارنا پریخ،انکولوژیست در مرکز سرطان بیمارستان عمومی ماساچوست در بوستون، می گوید: طبیعی است که آزمایش غربالگری سرطان ویژگی را اولویت‌بندی کند. در آزمایشی مانند گالری، که قرار است با سایر تست‌های غربالگری استفاده شود، «حداقل ما یک ویژگی خوب را می‌بینیم، که مهم است زیرا ما نتایج مثبت کاذب نمی‌خواهیم، ​​جایی که اثرات کمی روی بیمار می‌تواند زیاد باشد.»

به‌طور کلی، جونز می‌گوید، هدف Grail Bio ساختن آزمایشی است که به اندازه کافی حساس باشد تا خطرناک‌ترین سرطان‌ها را بدون پرکردن سیستم بهداشتی با موارد مثبت کاذب بگیرد. علاوه بر این، او می‌گوید، این حساسیت بسته به نوع سرطان متفاوت است و برای سرطان‌هایی که قبلاً آزمایش‌های غربالگری در دسترس دیگری دارند و همچنین برای بیماری در مراحل اولیه کم‌تر است.

جی هیون لی، دکترای بهداشت عمومی و مدیر بخش علوم کمی در مرکز سرطان سلامت دانشگاه فلوریدا، می‌گوید: اما مقادیر حساسیت گالری «کمی ترسناک» هستند. لی، که به Grail وابسته نیست، داده‌های عمومی شرکت و همچنین داده‌های Shukla را برای WebMD بررسی کرد.

لی می‌گوید: در حالی که هیچ آستانه قطعی برای حساسیت وجود ندارد، اما نرخ‌های از دست دادن به ۹۳% و ۷۱% “اطمینان کمی در دقت آزمون فراهم می‌کند.

با این حال، ارزش‌‌های اخباری مثبت و منفی، معیارهای مرتبط بالینی یک تست غربالگری هستند. این اعداد نشان می‌دهند که نتایج یک بیمار چقدر درست است، و بنابراین چقدر باید نگران یک نتیجه مثبت باشند و چقدر باید به نتیجه منفی اعتماد کنند.

در اولین پاسخ‌دهندگان، شوکلا دریافت که تنها نیمی از تست‌های مثبت گالری موارد تایید شده سرطان بودند. و تجزیه و تحلیل داده های Grail نشان داد که تنها ۳۸٪ از تست های Galleri مثبت – ۳۵ نفر از ۹۲ نفر – دارای تشخیص سرطان معتبر بودند.

لی می‌گوید: «در جمعیت عمومی، اگر تنها ۳۸ درصد از نتایج مثبت Galleri واقعاً سرطان داشته باشند، این آزمایش برای تصمیم‌گیری برای بیمار یا ارائه‌دهندگان کاملاً مفید نیست.»

الکترا پاسکت، دکترا، اپیدمیولوژیست و کارشناس غربالگری سرطان در دانشگاه ایالتی اوهایو، می‌گوید که گالری ممکن است چشم انداز پرهزینه‌ای برای بیماران باشد، بدون توجه به نتیجه. یک تست گالری مثبت نیاز به مجموعه‌ای از آزمایش‌های تشخیصی بعدی بدون وعده پرداخت‌ دارد. برای نتیجه منفی، گالری توصیه می‌کند که بیمار پس از یک سال مجددا غربالگری شود، هزینه سالانه ۹۵۰ دلار به اضافه آزمایشات بعدی در صورت انتخاب گالری.

پاسکت می‌گوید: «اگر ارائه‌دهنده‌ای می‌خواهد آزمون گالری را انجام دهد، به نظر من، همه این موارد باید کاملاً واضح باشد.»

پس از منفی شدن تست گالری، سرطان آرنز از بین نرفت زیرا او تصاویر پیشرفته دیگری را رایگان انجام داد. اما اینکه آیا همه پزشکان برای پشتیبان گیری از نتایج Galleri، حتی در بیماران منفی، چنین تلاشی را انجام خواهند داد،هنوز ناشناخته است.

شوکلا می‌گوید یک نتیجه منفی می‌تواند به بیماران «احساس امنیت کاذب زیادی» بدهد و اگر آزمایش مثبت باشد، کار ساده نیست. پیگیری سرطان، به ویژه سرطانی که واقعاً وجود ندارد، می تواند اعصاب خردکن و گران باشد.

پس سؤال این است: اگر به اعتبارسنجی زیادی نیاز دارد چرا Galleri اصلاً انجام می‌شود،‌؟

پریخ می‌گوید: «که یک گروه پرخطر مانند آتش‌نشان‌ها می‌تواند یک مورد ایده‌آل برای استفاده از Galleri و دیگر آزمایش‌های بیوپسی مایع باشد. اما، او می‌گوید، اگر به طور گسترده‌تری در جمعیت عمومی استفاده می‌شد، باید«مواظب توانایی سیستم برای مدیریت انبوه این آزمایش بود».

شوکلا می‌گوید: «که کم‌تر به نتایجی که امروز می‌گیرد و بیشتر به مؤثرتر کردن آزمایش برای بیمارانش در آینده مربوط می‌شود. او می گوید که اولین پاسخ‌دهندگان به آزمایشی مانند این نیاز دارند که بتواند به سرعت چندین سرطان را شناسایی کند. اما برای بهبود آن، Grail به داده‌های بیش‌تری در این جمعیت پرخطر نیاز دارد. این چیزی است که او به دنبال آن است.»

کورتیس از شرکت در آزمون گالری پشیمان نیست. به نظر او عوارض عاطفی ناشی از این که چند روزی به سرطان مبتلا شده بود، قیمت چندان بالایی نداشت. بخشی از غربالگری سرطان است.

اما او می‌گوید که اگر از نظر مالی مسئولیت این کار را بر عهده داشته باشد، یا اگر شوکلا را برای مدیریت پرونده‌اش از ابتدا تا انتها نداشته باشد، تجربه بسیار سنگین‌تری خواهد بود.

چون تست گالری مجانی بود آرنز هم از انجام آن پشیمون نمی‌شود. اما او به همکارانش می‌گوید که سایت را بررسی کنند، تحقیقات خود را انجام دهند و بیشتر بررسی کنند.

شوکلا می‌گوید: «هر مرکز پزشکی که فقط این یک آزمایش را انجام می‌دهد  می‌توانید مراجعه کنید، فقط باید مراقب باشید. به این راحتی نیست.

یک نتیجه منفی می‌تواند به بیماران «احساس امنیت کاذب عظیمی» بدهد. او می‌گوید و اگر آزمایش مثبت باشد، کار ساده نیست. تعقیب سرطان، به ویژه سرطانی که واقعاً وجود ندارد، می‌تواند اعصاب خردکن و گران باشد.»

 

منبع: webmd.com


 

0
نوشته شده توسط فرناز اخباری

آن‌چه در مورد آناتومی پستان باید بدانید

بیماری‌‌ها و راه درمان , پیشگیری بهتر از درمان , فرناز اخباری

 

به گزارش سایت medicalnewstoday.com

پستان‌ها در بالای دیواره قفسه سینه و روی ماهیچه‌های پکتورال قرار می‌گیرند. آن‌ها حاوی غدد، لوبول‌ها، بافت چربی و سایر ساختارها هستند. مجاری شیر به نوک سینه‌ها منتهی می‌شود که توسط ناحیه تیره تری به نام آرئول احاطه شده است.

هر دو جنس نر و ماده پستان دارند، اما در زنان رشد بیش‌تری دارند.

هر پستان حاوی بسیاری از غدد و ساختارهای دیگر است که وظایف مختلف دارند. عملکرد بیولوژیکی اولیه پستان تولید شیر برای تغذیه نوزادان است. با این حال،همچنین می‌تواند نمادی از زنانگی باشد و در جذابیت و لذت جنسی نقش داشته باشد.

سرطان سینه نوعی سرطان است که از پستان شروع می‌شود. به غیر از سرطان پوست، شایع‌ترین سرطان در زنان آمریکایی است، و در حالی که بسیار نادرتر می‌تواند در مردان نیز رخ دهد. آگاهی از علائم و نیاز به غربالگری راه‌های مهمی برای کاهش خطر ابتلا به سرطان سینه است.

سینه‌ها اندام‌های غده‌ای هستند که در بالای دیواره قفسه سینه و ماهیچه‌های سینه‌ای قرار دارند. سینه‌ها در هر دو جنس وجود دارد. با این‌حال، سینه زنان توسعه یافته‌تر است. سینه‌ها نیز جزء مهمی از دستگاه تناسلی زنان هستند.

هنگامی که بلوغ اتفاق می افتد، سینه های زن به دلیل تأثیر استروژن و سایر هورمون ها با سرعت بیشتری رشد می کنند. که منجر به ایجاد بافت چربی (چربی) می‌شود که به سینه‌های زن شکل نیمکره‌ای می‌دهد و همچنین بافت غددی و سیستم مجرایی ایجاد می‌کند.

ساختار سینه مردانه تقریباً مشابه سینه زنان است. با این‌حال، آن‌ها معمولا فاقد ساختارهای تخصصی هستند که به سینه‌های زن اجازه تولید و ترشح شیر را می‌دهد. در برخی موارد، مردان ممکن است به بیماری به نام ژنیکوماستی مبتلا شوند. این‌جاست که غدد پستانی بزرگ می‌شوند و شبیه سینه‌های زن می‌شوند.

عملکرد سینه‌ها

عملکرد اصلی سینه‌های زن تولید شیر برای شیردهی است. در دوران بارداری، هورمون پرولاکتین تولید شیر را تحریک می‌کند، در حالی که هورمون اکسی‌توسین ترشح شیر از غدد را تحریک می‌کند. سینه زن همچنین عملکرد جنسی دارد، زیرا تحریک سینه‌ها یا نوک سینه‌ها ممکن است لذت را افزایش دهد.

در مردان، سینه‌ها نقش عملکردی ندارند. با این‌حال، آن‌ها همچنین ممکن است لذت جنسی را پس از دستکاری سینه و نوک سینه داشته باشند.

آناتومی سینه

ساختار سینه

ساختارهای مختلفی سینه‌ها را تشکیل می‌دهند، از جمله ساختارهای زیر پوست. این ساختارها عبارتند از:

دیوار سینه

دیواره قفسه سینه شامل استخوان‌ها، پوست، چربی، ماهیچه‌ها و بافت‌های مختلف دیگری است که از اندام‌های بین گردن و شکم محافظت می‌کنند.

استخوان‌هایی که دیواره قفسه سینه را تشکیل می‌دهند شامل دنده‌ها، استخوان سینه (که فرد می‌تواند بین سینه‌ها احساس کند) و ستون‌فقرات است. همچنین به حمایت از تنفس و حرکت بازوها و شانه‌ها کمک می‌کند.

عضلات سینه‌ای

ماهیچه‌های پکتورالیس ماهیچه‌های سینه را تشکیل می‌دهند. آن‌ها در زیر پستان‌ها وجود دارند و آن را حمایت می‌کنند.

عضلات سینه‌ای عبارتند از:

  • پکتورالیس ماژور؛
  • پکتورالیس مینورمینور؛
  • سراتوس قدامی؛
  • ساب ترقوه.

لوبول‌ها

لوبول‌ها غده‌هایی هستند که وظیفه تولید شیر در پستان را بر عهده دارند. لوبول‌ها به صورت خوشه‌ای هستند و لوب‌ها را تشکیل می‌دهند.

بین ۱۵ تا ۲۰ لوب در بافت چربی سینه تعبیه شده است و آن‌ها در اطراف نوک پستان هستند. برخی از سرطان‌های سینه از لوبول‌ها شروع می‌شوند و به عنوان سرطان‌های لوبولار شناخته می‌شوند. سینه‌های مرد معمولاً فاقد لوبول هستند، زیرا شیر تولید نمی‌کنند.

مجاری

مجراها لوله‌هایی هستند که شیر را از لوبول‌ها به نوک پستان می‌برند. مجموعه‌ای از لوبول‌ها همراه با یک مجرا، واحد لوبولار مجرای انتهایی را تشکیل می‌دهند. تعداد زیادی واحد لوبولار مجاری انتهایی در پستان وجود دارد. بیشتر سرطان‌های سینه از مجاری انتهایی شروع می‌شوند و به عنوان سرطان‌های مجرای شناخته می‌شوند.

غدد پستانی

غدد پستانی غدد جانبی موجود در قفسه سینه با عملکردهای تخصصی هستند. این غده از نوع آپوکرین است و وظیفه اصلی آن در زنان ترشح شیر است.

غدد پستانی عمدتاً در ناحیه پکتورال قفسه سینه قرار دارند. با این‌حال، بخشی از غده پستانی که به دم اگزیلاری معروف است، تا زیر بغل امتداد می‌یابد.

بافت چربی

بافت چربی همراه با بافت فیبری، بافت همبند را تشکیل می‌دهد که تمام ساختارهای سینه را در جای خود نگه می‌دارد. بافت چربی فضای بین غدد (لوب‌ها و مجاری) و بافت فیبری (رباط‌ها) را پر می‌کند.

بافت چربی اندازه سینه را تعیین می‌کند. در دوران بلوغ، افزایش سطح استروژن باعث ایجاد بافت چربی و بافت غده‌ای می‌شود که باعث افزایش اندازه سینه زن می‌شود.

گره‌های لنفاوی

غدد لنفاوی اندام‌های کوچکی هستند که در سراسر بدن وجود دارند. غدد لنفاوی مایعی به نام لنف تولید می‌کنند که حاوی لنفوسیت است. لنفوسیت‌ها سلول‌های ایمنی هستند که با عفونت‌ها و بیماری‌ها مبارزه می‌کنند. عروق لنفاوی مایع لنفاوی فیلتر شده را از سینه به غدد لنفاوی منتقل می‌کنند.

گروه زیر بغل غدد لنفاوی ۷۵ تا ۸۰ درصد  لنف را از سینه تخلیه می‌کند. این غدد لنفاوی در ناحیه زیر بغل وجود دارند. گروه پستانی داخلی غدد لنفاوی، ۲۰ تا ۲۵ درصد لنف باقی‌مانده را تخلیه می‌کند. این گره‌ها در ناحیه سینه وجود دارند.

آرئولا

آرئول ناحیه تیره تر، رنگدانه‌ای و گردتر اطراف نوک پستان است. آرئول بر روی سطح خود برجستگی‌های کوچکی دارد. این غدد چربی هستند که ترشحات روغنی را آزاد می‌کنند که مانع از ترک خوردن هاله و نوک پستان می‌شود.

نوک پستان

نوک پستان برآمدگی در وسط هاله است. حدود ۱۵ تا ۲۰ مجرا به نوک پستان متصل می‌شود. نوک سینه یک خروجی برای ترشح شیر در دوران شیردهی فراهم می‌کند. نوک سینه همچنین دارای ماهیچه‌های صافی است که می‌تواند باعث نعوظ نوک سینه شود.

بررسی سرطان سینه

سرطان سینه زمانی اتفاق می‌افتد که سلول‌های سینه با سرعت غیرقابل کنترل و سریع رشد می‌کنند. این می تواند به دلیل جهش یا تغییر در ژن‌هایی باشد که رشد سلول‌های سینه را کنترل می‌کنند. سرطان سینه می‌تواند از طریق خون یا لنف به سایر نقاط بدن گسترش یابد.

طبق گزارش انجمن سرطان آمریکا، سرطان سینه دومین علت اصلی مرگ‌و‌میر ناشی از سرطان در زنان پس از سرطان ریه است. خطر ابتلا به سرطان سینه در طول زندگی برای مردان حدود ۱ در ۸۳۳ است.

درمان سرطان سینه در صورتی که فرد بتواند سرطان را زود تشخیص دهد احتمال موفقیت آمیزتر است. افراد می‌توانند به‌طور مرتب سینه‌های خود را معاینه کنند تا احتمال تشخیص زودهنگام افزایش یابد.

هم مردان و هم زنان می‌توانند خودآزمایی‌های مشابهی را برای بررسی سلامت سینه خود انجام دهند.

یک فرد باید ابتدا سینه‌های خود را در آینه در حالی که شانه‌هایش صاف است و دست‌هایش روی باسن قرار دارند، بررسی کند. آن‌ها باید بررسی کنند که سینه‌هایشان اندازه، شکل و رنگ معمول داشته باشد و سینه ها یکنواخت باشد.

تغییراتی مانند موارد زیر مهم است:

  • گودی، چروکیدگی یا برآمدگی پوست؛
  • تغییر در موقعیت نوک پستان یا اگر نوک پستان به جای بیرون زدن به سمت داخل باشد؛
  • سرخی؛
  • راش؛
  • تورم؛
  • درد.

در مرحله بعد، فرد باید هر دو دست خود را بالا بیاورد و به دنبال تغییرات مشابه باشد. آن‌ها همچنین باید بررسی کنند که آیا مایعی از یک یا هر دو نوک سینه خارج می‌شود.

سپس فرد باید دراز بکشد و سینه خود را با دستان خود معاینه کند. برای معاینه سینه چپ، فرد باید از دست راست و بالعکس برای سینه راست استفاده کند.

باید معاینه سینه را با استفاده از یک حرکت دایره‌ای، از نوک پستان شروع کرده و سپس با حرکت دایره‌ای به سمت بیرون بروند و مطمئن شوند که به استخوان ترقوه، بالای شکم و ناحیه زیر بغل خود می‌رسند. فرد باید به اندازه کافی فشار قوی وارد کند تا هر توده‌ای را احساس کند.

در نهایت فرد باید مرحله قبل را در حالت ایستاده تکرار کند.

اگر فردی متوجه هر گونه تغییر، توده یا ترشح از نوک پستان شد، باید با پزشک مراقبت‌های اولیه خود مشورت کند. پزشک می‌تواند آزمایش‌هایی را برای اطمینان از تشخیص صحیح بررسی و تجویز کند.

خلاصه

سینه‌ها اندام‌های غده‌ای هستند که در ناحیه قفسه سینه و بالاتنه وجود دارند. آن‌ها از ساختارهای تخصصی شامل لوبول‌ها و مجاری تشکیل می‌شوند که تولید شیر را در ماده‌ها تسهیل می‌کنند و معمولاً در نرها غیر‌کاربردی هستند.

سرطان سینه ممکن است در مردان و زنان رخ دهد. بنابراین، برای افراد ضروری است که خودآزمایی منظم برای بررسی سرطان سینه انجام دهند. این کار شامل معاینه بصری سینه و همچنین معاینه دستی سینه در یک حرکت دایره‌ای برای وجود توده یا تغییرات پوستی است. تشخیص زودهنگام ممکن است به درمان موفقیت آمیزتر سرطان سینه کمک کند.

منبع: medicalnewstoday.com


 

0
نوشته شده توسط فرناز اخباری

علائم و نشانه‌های اولیه سرطان سینه چیست؟

بیماری‌‌ها و راه درمان , پیشگیری بهتر از درمان , بارداری و زایمان, بهداشت بانوان, فرناز اخباری

 

به گزارش سایت healthline.com

اگرچه سرطان سینه به‌طور کلی هیچ علامتی در مراحل اولیه نشان نمی‌دهد، تشخیص به موقع می‌تواند باعث شود تا بیمار دارای سرطان سینه به درمان بهتر برسد. توده سینه شایع‌ترین علامت تظاهر کننده  در این بیماران است. اما حدودا ۱ خانم از ۶ نفر خانم مبتلا به سرطان سینه، طیف گسترده‌ای از علائم را ندارند..

در این مقاله علائم و نشانه‌های اولیه سرطان سینه، آینده بیماری و چگونگی حمایت بی‌ماران را بررسی خواهیم کرد.

علائم هشدار‌دهنده اولیه سرطان سینه

علائم اولیه سرطان سینه

در اوایل بیماری، زمانی که فرد معاینه ماهیانه پستان را انجام می‌دهد یا زمانی که به نظر می‌رسد درد غیرطبیعی جزئی از بین نمی‌رود، ممکن است متوجه تغییر در سینه خود شود.

علائم اولیه سرطان سینه که باید به دنبال آنها باشید عبارتند از:

  • تغییر در شکل نوک پستان؛
  • درد سینه که پس از پریود از بین نمی‌رود؛
  • وجود یک توده جدید که بعد از پریود بعدی از بین نمی‌رود؛
  • ترشحات شفاف، قرمز، قهوه‌ای یا زرد از نوک یک سینه؛
  • قرمزی، تورم، تحریک پوست، خارش یا بثورات غیر‌قابل توضیح روی سینه؛
  • تورم یا توده در اطراف استخوان ترقوه یا زیر بازو؛
  • توده‌ای که سفت و دارای لبه‌های نامنظم است بیشتر احتمال دارد سرطانی باشد.

علائم بعدی سرطان سینه

علائم بعدی سرطان سینه عبارتند از:

  • انقباض، یا چرخش به داخل نوک پستان؛
  • بزرگ شدن یک سینه؛
  • فرورفتگی سطح سینه؛
  • یک توده موجود که بزرگ‌تر می‌شود؛
  • بافت «پوست پرتقال» به پوست؛
  • اشتهای ضعیف؛
  • کاهش وزن ناخواسته؛
  • بزرگ شدن غدد لنفاوی زیر بغل؛
  • سیاهرگ‌های قابل مشاهده روی سینه.

داشتن یک یا چند مورد از این علائم لزوماً به معنای ابتلا به سرطان سینه نیست. به‌عنوان مثال، ترشح از نوک پستان نیز می‌تواند ناشی از عفونت باشد. در صورت مشاهده هر یک از این علائم و نشانه‌ها برای ارزیابی کامل به پزشک مراجعه کنید.

مشخصات یک سینه «عادی» چیست؟

همان‌طور که می‌دانید واقعا چیزی به نام سینه «عادی» وجود ندارد. سینه‌های هر کس متفاوت است بنابراین، وقتی در مورد نرمال بودن آن صحبت می‌کنیم، منظور ما عادی بودن آن برای هر شخص می‌باشد که در مورد چگونگی ظاهر و احساس سینه های شما و تغییر آن نسبت به قبل می‌باشد.

شایان ذکر است که تجربه تغییرات سینه در طول تخمک‌گذاری معمول است و ممکن است مربوط به احتباس مایعات اضافی باشد که می‌تواند باعث ایجاد این حالت در این دوره از سیکل شود:

  • ورم؛
  • تندرنس، درد؛
  • درد؛
  • برآمدگی.

این علائم باید پس از شروع قاعدگی برطرف شوند.

خودآزمایی سینه

خودآزمایی منظم می‌تواند به شما کمک کند تا بدانید که پستان‌هایتان به‌طور معمول چگونه ظاهر و احساس می‌شوند تا تغییرات را زود تشخیص دهید.

در این‌جا چیزی است که باید به دنبال آن باشید:

  • تفاوت در اندازه کلی، شکل، یا رنگ سینه‌ها؛
  • فرورفتگی یا برآمدگی پوست؛
  • قرمزی، درد، بثورات پوستی، یا تورم؛
  • فرورفتگی نوک پستان، ترشح غیر‌معمول.

نحوه انجام خودآزمایی سینه

  1. جلوی آینه بایستید در حالی که شانه‌هایتان صاف است و دست‌ها روی باسنتان قرار دارند. سینه‌‌های خود را به صورت چشمی بررسی کنید.
  2. با بازوهای بالا رفته این کار را تکرار کنید.
  3. به پشت دراز بکشید تا سینه‌های خود را احساس کنید. ابتدا از دست راست خود برای بررسی سینه چپ خود استفاده کنید. با نوک انگشتان خود به صورت دایره‌ای حرکت کنید تا توده‌ها یا تغییرات دیگر را احساس کنید. حتماً تمام سینه را از مرکز سینه تا زیر بغل و از شکم تا استخوان ترقوه معاینه کنید.
  4. با دست چپ خود سینه راست خود را بررسی کنید.
  5. در حالت ایستاده یا نشسته این کار را تکرار کنید. ممکن است انجام این کار در حمام آسان تر باشد.

آیا توده‌های سینه به‌طور معمول سرطانی هستند؟

اگرچه یک توده در سینه به‌طور معمول با سرطان سینه مرتبط است، اما بیشتر توده‌ها سرطانی نیستند. در واقع، حدود ۷۵ درصد از نمونه‌برداری‌های پستان با تشخیص بیماری خوش‌خیم پستان می‌باشند.

علل شایع توده‌های خوش‌خیم سینه عبارتند از:

  • عفونت سینه؛
  • بیماری فیبروکیستیک پستان (سینه‌های توده‌ای)؛
  • فیبروآدنوم (تومور غیر‌سرطانی)؛
  • نکروز چربی (بافت آسیب‌دیده).

با نکروز چربی، توده را نمی‌توان از یک توده سرطانی بدون بیوپسی تشخیص داد.

اگرچه اکثر توده‌های سینه به دلیل شرایط کم‌تر شدید ایجاد می‌شوند، توده‌های جدید و بدون درد همچنان شایع‌ترین علامت سرطان سینه هستند.

سایر علل درد و حساسیت پستان

ما اغلب درد را با چیزی اشتباه مرتبط می‌دانیم، بنابراین وقتی افراد حساسیت یا درد را در سینه خود احساس می‌کنند، اغلب به سرطان سینه فکر می‌کنند. اما درد پستان به ندرت اولین علامت قابل توجه سرطان سینه است. چندین عامل دیگر می تواند باعث درد شود.

درد از نظر بالینی به عنوان ماستالژیا شناخته می‌شود، درد سینه نیز می‌تواند ناشی از موارد زیر باشد:

  • نوسانات هورمونی ناشی از قاعدگی؛
  • برخی از قرص‌های ضد‌بارداری؛
  • برخی از درمان‌های باروری؛
  • سوتینی که خوب قرار نمی‌گیرد؛
  • کیست سینه؛
  • سینه‌های بزرگ که ممکن است با گردن، شانه یا کمر درد همراه باشد؛
  • فشار.

انواع سرطان سینه

دو دسته وجود دارد که ماهیت سرطان سینه را منعکس می‌کند:

  • سرطان غیرتهاجمی (درجا) سرطانی است که از بافت اصلی گسترش نیافته است. به این مرحله ۰ می‌گویند.
  • سرطان مهاجم (نفوذی) سرطانی است که به بافت‌های اطراف گسترش می‌یابد. این‌ها بسته به میزان گسترش به عنوان مراحل ۱، ۲، ۳ یا ۴ طبقه‌بندی می‌شوند.

بافت تحت تأثیر نوع سرطان را تعیین می‌کند. مثلا:

  • کارسینوم مجرایی. کارسینوم مجرایی سرطانی است که در پوشش مجاری شیر ایجاد می‌شود. این شایع‌ترین نوع سرطان سینه است.
  • کارسینوم لوبولار. کارسینوم لوبولار سرطانی است که در لوبول‌های سینه وجود دارد. لوبول‌ها محل تولید شیر هستند.
  • سارکوم. این سرطانی است که در بافت همبند پستان شروع می‌شود.
  • آنژیوسارکوم. این نوع در سلول‌هایی که رگ‌های خونی یا رگ‌های لنفاوی را می‌پوشانند شروع می‌شود.

سرطان سینه را نیز می‌توان بر اساس ویژگی‌های خاصی دسته‌بندی کرد، اگرچه علائم و نشانه‌های اولیه مشابه هستند. از جمله آن‌ها می‌توان به موارد زیر

  • سرطان سینه به همراه وجودهورمون مثبت. سرطان سینه با هورمون مثبت توسط استروژن و یا پروژسترون تحریک می‌شود.
  • سرطان سینه HER2 مثبت. فاکتور رشد اپیدرمی انسانی یک پروتئین طبیعی است که به رشد سلول‌های سرطان سینه کمک می‌کند. اگر سرطان دارای سطوح بالایی از این پروتئین باشد، HER2 مثبت نامیده می‌شود.
  • سرطان سینه سه گانه منفی. تست‌های سه‌گانه منفی سرطان سینه برای گیرنده‌های استروژن، گیرنده‌های پروژسترون و HER2 منفی است.
  • سرطان پستان پاپیلاری. تحت بررسی میکروسکوپی، سرطان پستان پاپیلاری دارای رشد انگشت مانندی به نام پاپول است. ومی تواند از هر دو سلول مهاجم و غیر‌‌تهاجمی تشکیل شود.
  • سرطان سینه متاپلاستیک. سرطان سینه متاپلاستیک ممکن است حاوی سلول‌های مجاری غیرطبیعی همراه با انواع دیگر سلول‌ها مانند سلول‌های پوست یا استخوان باشد که معمولاً در آن‌جا یافت نمی‌شوند ومعمولاً سه گانه منفی است.

برخی از انواع سرطان سینه بیشتر با علائمی غیر از توده سینه ظاهر می‌شوند. مثلا:

  • سرطان سینه التهابی. در سرطان سینه التهابی، سلول‌های سرطانی عروق لنفاوی پوست سینه را مسدود می‌کنند. این نام به این دلیل است که سینه متورم، قرمز و ملتهب به نظر می‌رسد.
  • بیماری پاژه پستان. بیماری پاژه در اطراف پوست نوک پستان و آرئول ایجاد می‌شود. این ناحیه ممکن است قرمز و پوسته پوسته یا پولکی ه نظر برسد. نوک پستان ممکن است صاف یا وارونه شود و ممکن است خون یا ترشحات زرد رنگ وجود داشته باشد. علائم دیگر شامل سوزش یا خارش است.
  • سرطان سینه متاستاتیک. سرطان سینه متاستاتیک سرطان سینه‌ای است که به نقاط دوردست بدن گسترش یافته است. به آن سرطان سینه پیشرفته یا مرحله ۴ نیز می‌گویند. علائم ممکن است شامل کاهش وزن، درد غیر قابل توضیح و خستگی باشد.

سرطان سینه مردانه

سرطان سینه به‌طور معمول با افراد مذکر مرتبط نیست. اما سرطان سینه مردان می‌تواند در موارد نادر در هر سنی رخ دهد، اگرچه در مردان مسن شایع‌تر است.

بسیاری از مردم نمی دانند که همه افراد دارای سلول های سینه هستند و این سلول‌ها ممکن است دچار تغییرات سرطانی شوند. از آنجایی که سلول‌های پستان مردانه بسیار کمتر از سلول‌های پستان زنان توسعه یافته‌اند، سرطان سینه در این بخش از جمعیت شایع نیست.

شایع‌ترین علامت سرطان سینه در افرادی که از بدو تولد مذکر هستند، وجود توده در بافت پستان است.

علاوه بر توده، علائم سرطان سینه مردانه عبارتند از:

  • ضخیم شدن بافت سینه؛
  • ترشح از نوک پستان؛
  • قرمزی یا پوسته پوسته شدن نوک پستان؛
  • نوک سینه‌ای که جمع شده یا به سمت داخل می‌چرخد؛
  • قرمزی، تورم، تحریک پوست، خارش یا بثورات غیر‌قابل توضیح روی سینه؛
  • تورم غدد لنفاوی زیر بازو.

از آن‌جایی که مردان ممکن است به‌طور منظم بافت سینه خود را از نظر وجود توده بررسی نکنند، سرطان سینه مردان اغلب در مراحل پیشرفته تشخیص داده می‌شود.

تشخیص سرطان سینه

هنگامی که با درد، حساسیت یا توده سینه به پزشک مراجعه می‌کنید، آزمایش‌های رایجی وجود دارد که ممکن است انجام دهند.

معاینه جسمی

پزشک سینه‌ها و پوست سینه‌ها را معاینه می‌کند و همچنین مشکلات و ترشحات نوک سینه را بررسی می‌کند. آنها همچنین ممکن است سینه‌ها و زیر بغل را برای بررسی وجود توده‌ها بررسی کنند.

تاریخچه پزشکی

پزشک از شما سوالاتی در مورد سابقه بیماری، از جمله داروهایی که ممکن است مصرف کنید، و همچنین سابقه پزشکی اعضای نزدیک خانواده از شما خواهد پرسید.

از آن‌جایی که سرطان سینه گاهی اوقات می‌تواند به ژن‌ها مرتبط باشد، مهم است که در مورد هر گونه سابقه خانوادگی سرطان سینه به پزشک خود اطلاع دهید. پزشک شما همچنین از شما در مورد علائم، از جمله زمانی که برای اولین بار متوجه آن‌ها شده‌اید، می‌پرسد.

ماموگرافی

پزشک شما ممکن است برای کمک به تمایز بین توده خوش‌خیم و بدخیم، ماموگرافی، که تصویربرداری اشعه ایکس از پستان است، درخواست کند.

سونوگرافی

امواج صوتی اولتراسونیک را می توان برای ایجاد تصویری از بافت پستان استفاده کرد.

ام آر آی

پزشک شما ممکن است MRI را همراه با سایر آزمایشات پیشنهاد کند. این یکی دیگر از تست‌های تصویربرداری غیرتهاجمی است که برای بررسی بافت پستان استفاده می شود.

بیوپسی

برداشتن مقدار کمی از بافت پستان تا برای آزمایش فرستاده شود. این تنها راه برای تایید تشخیص سرطان سینه است.

درمان سرطان سینه

بسته به نوع و مرحله سرطان، درمان ها می‌تواند متفاوت باشد.

اما برخی از شیوه‌های رایج وجود دارد که پزشکان و متخصصان برای مبارزه با سرطان سینه از آن‌ها استفاده می‌کنند:

  • لامپکتومی زمانی است که پزشک تومور راخارج می‌‌کند در حالی که سینه را دست نخورده باقی می‌گذارد،
  • ماستکتومی زمانی است که پزشک تمام بافت سینه از جمله تومور و بافت پیوندی را با جراحی برمی‌دارد.
  • شیمی درمانی رایج‌ترین درمان سرطان است و شامل استفاده از داروهای ضد‌سرطان است. این داروها در توانایی سلول‌ها برای تکثیر بیش‌تر تداخل ایجاد می‌کنند.
  • پرتودرمانی از پرتوهای تشعشع برای درمان مستقیم سرطان استفاده می‌کند.
  • هنگامی که هورمون‌ها یا HER2 در رشد سرطان نقش دارند، می‌توان از هورمون تراپی و درمان هدفمند استفاده کرد.

علائم و نشانه‌های عود سرطان سینه

با وجود درمان اولیه و موفقیت، سرطان سینه گاهی اوقات ممکن است عود کند. عود زمانی اتفاق می‌افتد که تعداد کمی از سلول‌ها از درمان اولیه در امان می‌مانند.

علائم عود در همان محل اولین سرطان سینه بسیار شبیه به علائم اولین سرطان سینه است. آن‌ها عبارتند از:

  • یک توده جدید سینه؛
  • تغییرات در نوک پستان؛
  • قرمزی یا تورم سینه؛
  • ضخیم شدن جدید در نزدیکی اسکار ماستکتومی.

اگر سرطان سینه به صورت منطقه‌ای عود کند، به این معنی است که سرطان به غدد لنفاوی یا نزدیک به سرطان اصلی بازگشته است، اما دقیقاً در همان مکان نیست. علائم ممکن است کمی متفاوت باشد.

علائم عود منطقه‌ای

علائم عود منطقه ای ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • توده‌های غدد لنفاوی زیر بازو یا نزدیک استخوان ترقوه؛
  • درد قفسه سینه؛
  • درد یا از دست دادن حس در بازو یا شانه؛
  • تورم در بازو در همان سمت سرطان پستان اصلی.

اگر ماستکتومی یا سایر جراحی‌های مرتبط با سرطان سینه انجام داده‌اید، ممکن است توده‌ها یا برجستگی‌های ناشی از بافت اسکار در سینه بازسازی‌شده داشته باشید. این سرطان نیست، اما باید به پزشک خود در مورد آن‌ها اطلاع دهید تا تحت نظر باشید.

چشم‌انداز و پیشگیری از سرطان سینه

مانند هر سرطان دیگری، تشخیص زودهنگام و درمان عوامل اصلی در تعیین نتیجه بیماری هستند. سرطان سینه به راحتی قابل درمان است و معمولاً با تشخیص در مراحل اولیه قابل درمان است.

به گفته یک منبع معتبر سازمان جهانی بهداشت، سرطان سینه شایع‌ترین سرطان در زنان است. اگرنگران درد یا حساسیت پستان باشید، مهم است که در مورد عوامل خطر و علائم هشدار‌دهنده سرطان سینه مطلع باشید. بهترین راه برای مبارزه با سرطان سینه، تشخیص زودهنگام آن است. با پزشک خود در مورد زمان شروع غربالگری سرطان سینه صحبت کنید.

اگر نگران این هستید که درد یا حساسیت پستان شما ممکن است چیزی جدی باشد، امروز پزشک خود را ملاقات کنید. اگر توده‌ای در سینه خود پیدا کردید (حتی اگر آخرین ماموگرافی شما طبیعی بود) به پزشک مراجعه کنید.

حمایت دریافت کردن هنگام زندگی با سرطان سینه

اطلاع از ابتلا به سرطان سینه می‌تواند بسیار دشوار باشد، اما شما تنها نیستید. ممکن است برای شما مفید باشد که با دیگران ارتباط برقرار کنید که مشابه آن را تجربه کرده‌اند یا در حال حاضر آن را تجربه می‌کنند.

انکولوژیست یا مرکز درمانی احتمالا می‌تواند شما را به منابع محلی راهنمایی کند. انواع مختلفی از گروه‌های پشتیبانی وجود دارد، بنابراین یافتن گروهی که مناسب باشد ممکن است کمی طول بکشد. در اینجا چند سازمان برای شروع جستجو آورده شده است.

  • پس از تشخیص سرطان پستان: پشتیبانی سفارشی؛
  • انجمن سرطان آمریکا: شبکه بازماندگان سرطان و رسیدن به بهبودی؛
  • Breastcancer.org: انجمن خود را بیابید؛
  • مراقبت از سرطان: گروه حمایت از بیماران سرطان سینه؛
  • زندگی فراتر از سرطان سینه: پشتیبانی حضوری، آنلاین و تلفنی؛
  • ShareCancerSupport.org: برنامه‌های آموزشی و گروه‌های پشتیبانی؛
  • ائتلاف بقای جوان: گروه‌های خصوصی فیس‌بوک و پاتوق‌های مجازی.

برای پشتیبانی سریع، به خط سلامت سرطان سینه مراجعه کنید. این یک برنامه راحت برای هر کسی در هر مرحله از سرطان سینه است.

منبع: healthline.com


 

 

0
نوشته شده توسط فرناز اخباری

انتخاب‌های غذایی برای کمک به پیشگیری از سرطان سینه

بیماری‌‌ها و راه درمان , پیشگیری بهتر از درمان , بارداری و زایمان, بهداشت بانوان, فرناز اخباری

 

به گزارش سایت medicalnewstoday.com

هیچ غذا یا رژیم غذایی به تنهایی نمی‌تواند از ابتلا به سرطان سینه جلوگیری کند یا باعث ایجاد سرطان سینه شود، اما انتخاب‌های غذایی افراد می‌‌تواند در خطر ابتلا به سرطان سینه یا سلامت کلی آن‌ها در طول زندگی با این بیماری تفاوت ایجاد کند. سرطان سینه یک بیماری پیچیده است که عوامل زیادی در آن نقش دارد. برخی از این عوامل از جمله سن، سابقه خانوادگی، ژنتیک و جنسیت در کنترل فرد نیستند.

با این‌حال، فرد می‌تواند باعوامل دیگری مانند سیگار کشیدن، سطح فعالیت بدنی، وزن بدن و رژیم غذایی آن را کنترل کند. برخی از محققان پیشنهاد کرده‌اند که عوامل رژیم غذایی می‌تواند مسئول ۳۰ تا ۴۰ درصد از همه سرطان‌‌ها باشد.

مواد غذایی خوراکی

سرطان سینه می‌تواند از مکان‌های مختلف بدن شروع شود، به روش‌های مختلف رشد کند و نیاز به درمان‌های متفاوتی داشته باشد. همان‌‌طور که انواع خاصی از سرطان به درمان‌های خاص بهتر پاسخ می‌دهند، برخی از سرطان‌ها نیز به غذاهای خاص به خوبی پاسخ می‌دهند.

غذاهای زیر می‌‌توانند به‌طور کلی در یک رژیم غذایی سالم نقش داشته باشند و همچنین ممکن است به جلوگیری از پیشرفت سرطان سینه کمک کنند:

  • انواع میوه ها و سبزیجات، از جمله سالاد؛
  • غذاهایی که سرشار از فیبر هستند، مانند غلات کامل، لوبیا و حبوبات؛
  • شیر و محصولات لبنی کم‌چرب؛
  • محصولات مبتنی بر سویا؛
  • غذاهای غنی از ویتامین D و سایر ویتامین‌ها؛
  • غذاها، به ویژه ادویه‌ها، با خواص ضد‌‌التهابی؛
  • غذاهای عمدتاً گیاهی حاوی آنتی‌اکسیدان.

الگوهای غذایی که این غذاها را شامل می‌‌شوند عبارتند از:

  • رژیم غذایی جنوبی که سرشار از سبزیجات پخته، حبوبات و سیب‌زمینی شیرین است
  • رژیم مدیترانه‌ای که بر میوه‌‌ها و سبزیجات تازه و روغن‌های سالم تاکید دارد
  • هر رژیم غذایی «محتاطانه» که حاوی مقدار زیادی میوه، سبزیجات، غلات کامل و ماهی باشد

میوه‌ها و سبزیجات

مطالعه ای که بر روی ۹۱۷۷۹ زن انجام شد نشان داد که پیروی از یک رژیم غذایی که عمدتاً شامل گیاهان است می‌‌تواند خطر ابتلا به سرطان سینه را تا ۱۵ درصد کاهش دهد.

میوه‌‌ها و سبزیجات در کنار سایر فوایدشان سرشار از فلاونوئیدها و کاروتنوئیدها هستند فواید پزشکی مختلفی دیگر ی نیزدارند.

مطالعات نشان داده اند که غذاهای زیر ممکن است به پیشگیری از سرطان سینه کمک کند:

  • سبزیجات تیره، سبز رنگ، مانند کلم پیچ و کلم بروکلی
  • میوه‌ها، به ویژه انواع توت‌‌ها و هلو
  • لوبیا، حبوبات، ماهی، تخم مرغ و مقداری گوشت

محققان بتا کاروتن را که به‌طور طبیعی در سبزیجاتی مانند هویج وجود دارد، با خطر کمتر سرطان سینه مرتبط دانسته‌‌اند. دانشمندان حدس می‌زنند که این ممکن است به این دلیل باشد که در روند رشد سلول‌های سرطانی اختلال ایجاد می‌کند. وزارت کشاورزی ایالات متحده  USDA مصرف بین ۵ تا ۹ وعده میوه و سبزیجات تازه در روز را توصیه می‌کند.

فیبر غذایی و آنتی‌اکسیدان‌ها

تحقیقات در مورد فیبر غذایی و تأثیر آن بر سرطان سینه در حال حاضر قطعی نیست، اما چندین مطالعه نشان داده‌اند که می‌‌تواند به محافظت در برابر این بیماری کمک کند. استروژن بیش از حد می‌تواند یک منبع قابل اعتماد در ایجاد و گسترش برخی از انواع سرطان سینه باشد. هدف برخی از درمان‌ها جلوگیری از تعامل استروژن با سلول‌های سرطان سینه است. خوردن یک رژیم غذایی با فیبر بالا می‌‌تواند از این فرآیند پشتیبانی کند و دفع استروژن را تسریع کند.

وجود فیبر در سیستم گوارشی به دفع منظم مواد زائد از جمله استروژن اضافی کمک می‌‌کند. این به بدن کمک می‌کند تا سموم را از بین ببرد و آسیب‌های وارد شده را محدود می‌کند. نحوه اتصال فیبر به استروژن در روده نیز ممکن است به جلوگیری از جذب بیش از حد استروژن توسط بدن کمک کند. این عوامل ممکن است به کاهش خطر ابتلا به سرطان سینه کمک کند. میوه‌‌ها، سبزیجات، غلات کامل و حبوبات فیبر را تامین می‌‌کنند، اما حاوی آنتی‌اکسیدان‌هایی از جمله بتا کاروتن و ویتامین‌های C و E نیز هستند.

آنتی‌اکسیدان‌ها می‌توانند با کاهش تعداد رادیکال‌های آزاد که مواد زائدی هستند که بدن به‌‌طور طبیعی تولید می‌کند، از بسیاری از بیماری ها جلوگیری کند. یک متاآنالیز در سال ۲۰۱۳ نشان داد که افرادی که غلات کامل بیشتری مصرف می کنند ممکن است با کاهش خطر ابتلا به سرطان سینه باشند.

دستورالعمل‌‌های غذایی برای آمریکایی‌‌ها ۲۰۱۵-۲۰۲۰ منبع مورد اعتماد مصرف حداکثر ۳۳٫۶ گرم فیبر در روز را بسته به سن و جنس فرد توصیه می‌کند.

چربی خوب

غذاهای چرب می‌‌توانند منجر به چاقی شوند و به نظر می‌رسد افراد چاق بیشتر در معرض خطر ابتلا به سرطان از جمله سرطان سینه هستند. مقداری چربی در رژیم غذایی برای عملکرد صحیح بدن ضروری است، اما مصرف نوع مناسب آن مهم است. چربی‌های چند غیر‌اشباع و تک غیراشباع می‌‌توانند در حد اعتدال مفید باشند.

این چربی‌ها در مواد زیر وجود دارد:

  • روغن زیتون؛
  • آووکادوها؛
  • دانه؛
  • آجیل.

ماهی‌های آب سرد، مانند سالمون و شاه ماهی، حاوی چربی غیر‌اشباع سالم به نام امگا ۳ هستند. این چربی همچنین ممکن است به کاهش خطر سرطان سینه کمک کند.

  • نویسندگان یک مطالعه در سال ۲۰۱۵ به یک مطالعه روی جوندگان اشاره کردند که در آن جوندگانی که ۸-۲۵٪ از کالری خود را به عنوان چربی های امگا ۳ مصرف می‌کردند، به نظر می‌رسد ۲۰-۳۵٪ کمتر در معرض ابتلا به سرطان سینه هستند.
  • آن‌ها همچنین به مطالعه دیگری که شامل بیش از ۳۰۰۰ زن بود اشاره کردند، که نشان داد کسانی که سطوح بالای امگا ۳ مصرف می‌کردند، ۲۵ درصد کم‌تر در معرض خطر عود سرطان سینه در ۷ سال آینده بودند.
  • فواید سلامتی اسیدهای چرب امگا ۳ ممکن است به دلیل توانایی آنها در کاهش التهاب باشد. التهاب ممکن است یک عامل کمک کننده برای سرطان سینه باشد.

سویا

  • سویا یک منبع غذایی سالم است که ممکن است به کاهش خطر سرطان سینه کمک کند. سویا یک محصول گیاهی است که سرشار از پروتئین، چربی سالم، ویتامین‌ها و مواد معدنی است اما کربوهیدرات کمی دارد. همچنین حاوی آنتی‌اکسیدان‌‌هایی است که به نام ایزوفلاون شناخته می‌شوند.
  • نویسندگان یک مطالعه در سال ۲۰۱۷ که داده‌های ۶۲۳۵ زن را بررسی کرد، به این نتیجه رسیدند که «دریافت بالاتر ایزوفلاون در رژیم غذایی با کاهش مرگ و میر ناشی از علل بیماری مرتبط است». محققان در حال بررسی اثر مفید مصرف سویا برای افراد مبتلا به سرطان سینه می‌باشند.
  • سویا همچنین ممکن است به کاهش سطوح لیپوپروتئین با چگالی کم ( LDL) یا کلسترول «بد» و کاهش خطر بیماری قلبی کمک کند. همراه با چاقی، این شرایط عوامل خطری هستند که در ایجاد سندرم متابولیک، که شامل التهاب است، نقش دارند.
  • التهاب ممکن است در سرطان سینه نقشی داشته باشد، اگرچه نقشی که ایفا می کند نامشخص است.

سویا در غذاهای زیر وجود دارد:

  • توفو؛
  • تمپه؛
  • سویای سبز و نارس؛
  • شیر سویا؛
  • آجیل سویا.

برخی افراد این سوال را مطرح می‌کنند که چون سویا حاوی ایزوفلاون است که شبیه استروژن است آیا سویا ممکن است خطر ابتلا به سرطان سینه را افزایش دهد. با این‌حال، نویسنده یک مقاله مروری در سال ۲۰۱۶ اشاره می‌کند که استروژن مشابه ایزوفلاون ها نیست و بعید است که این دو به یک شکل رفتار کنند. به گفته نویسنده، انجمن یائسگی آمریکای شمالی به این نتیجه رسیده است که ایزوفلاون‌‌ها خطر ابتلا به سرطان سینه را افزایش نمی‌‌دهند.

غذاهایی که باید اجتناب کرد

غذاهایی که ممکن است خطر ابتلا به انواع مختلف سرطان از جمله سرطان سینه را افزایش دهند، عبارتند از:

  • الکل؛
  • شکر اضافه شده؛
  • چربی؛
  • گوشت قرمز؛
  • غذاهای فراوری شده.

الکل

مطالعات مختلفی به بررسی ارتباط بین مصرف منظم الکل و افزایش خطر ابتلا به سرطان سینه پرداخته‌اند.

Breastcancer.org گزارش می‌دهد که الکل ممکن است سطح استروژن را افزایش دهد و به DNA آسیب برساند. آنها همچنین خاطر نشان کردند که زنانی که سه نوشیدنی الکلی در هفته می‌نوشند، خطر ابتلا به سرطان سینه را تا ۱۵ درصد افزایش می‌دهند. طبق برآوردها، با هر نوشیدنی اضافی در روز، این خطر حدود ۱۰ درصد افزایش می‌یابد.

قند

در تحقیقات انجام شده در سال ۲۰۱۶، موش‌هایی که رژیم غذایی غنی از قند مانند رژیم غذایی معمولی در ایالات متحده داشتند، بیشتر در معرض ابتلا به تومورهای غدد پستانی مشابه سرطان سینه در انسان بودند. علاوه بر این، احتمال گسترش یا متاستاز این تومورها بیشتر بود.

چربی

برخی مطالعات نشان می‌دهد که همه چربی‌ها مضر نیستند. اگرچه به نظر می‌رسد چربی حاصل از غذاهای فرآوری شده خطر ابتلا به سرطان سینه را افزایش می‌دهد، برخی از چربی‌های گیاهی ممکن است به کاهش آن کمک کنند.

چربی‌های ترانس نوعی چربی است که در غذاهای فرآوری شده و از پیش ساخته شده رایج است. دانشمندان آن را با افزایش خطر ابتلا به سرطان سینه مرتبط دانسته‌اند. چربی‌های ترانس بیشتر در غذاهای فرآوری شده مانند غذاهای سرخ شده، برخی کراکرها، دونات‌ها و کلوچه‌ها یا شیرینی‌های بسته‌بندی شده وجود دارند و افراد باید در صورت امکان مصرف چربی‌های ترانس را محدود کنند.

گوشت قرمز

برخی از مطالعات ارتباطی بین گوشت قرمز و افزایش خطر ابتلا به سرطان سینه پیدا کرده‌اند، به خصوص اگر فردی گوشت را در دمای بالا بپزد، که می‌تواند باعث ترشح سموم شود. علاوه بر این، گوشت‌های فرآوری شده و غذاهای سرد دارای چربی، نمک و مواد نگهدارنده بالایی هستند. اینها ممکن است به جای کاهش خطر ابتلا به سرطان سینه را افزایش دهند. به‌طور کلی، به حداقل رساندن فرآوری یک غذا، آن را سالم‌‌تر می‌کند.

نکات دیگر

ویتامین D از غذاها و قرار گرفتن در معرض نور خورشید ممکن است به محافظت در برابر سرطان سینه کمک کند. ویتامین D در تخم مرغ، ماهی‌های آب سرد و محصولات غنی شده وجود دارد. فرد می‌تواند برای بررسی سطح ویتامین D خود با پزشک مشورت کند. اگر این مقدار کم باشد، پزشک ممکن است مکمل را توصیه کند.

چای سبز ممکن است چندین اثر مفید برای سلامتی داشته باشد. حاوی آنتی اکسیدان است و ممکن است به تقویت سیستم‌ایمنی و کاهش خطر ابتلا به سرطان سینه کمک کند.

زردچوبه یک ادویه زرد رنگ است که ممکن است دارای خواص ضد التهابی باشد که می‌تواند رشد سلول‌های سرطان سینه را محدود کند.

حفظ وزن بدن سالم به‌طور کلی برای سلامتی مفید است، اما به ویژه برای افرادی که مایل به جلوگیری از پیشرفت یا عود سرطان سینه هستند، مهم است. چاقی یک عامل خطر شناخته شده  برای این بیماری است.

ورزش نیز مهم است. موسسه ملی سرطان گزارش می‌دهد که زنانی که به مدت ۴ ساعت در هفته یا بیشتر ورزش می‌کنند کم‌تر در معرض خطر ابتلا به سرطان سینه هستند.

صحبت کردن با سایر افراد مبتلا به این بیماری، تبادل دستور العمل‌ها و به اشتراک گذاشتن داستان‌هایی در مورد اینکه کدام غذاها کمک کرده‌‌اند ممکن است مفید باشد.

نتیجه‌گیری:

پیروی از یک رژیم غذایی سالم که سرشار از میوه‌ها و سبزیجات است و قند افزوده و چربی ترانس کمی دارد، ممکن است خطر ابتلا به سرطان سینه را کاهش دهد. همچنین می‌‌تواند خطر چاقی را که احتمال ابتلای فرد به سرطان سینه و سایر سرطان ها را افزایش می‌دهد، کاهش دهد،

منبع: medicalnewstoday.com


 

0
نوشته شده توسط فرناز اخباری

نارسایی دهانه رحم از دیدگاه مایو کلینیک (Mayo Clinic)

بیماری‌‌ها و راه درمان , پیشگیری بهتر از درمان , بارداری و زایمان, بهداشت بانوان, فرناز اخباری

 

به گزارش سایت mayoclinic.org

بررسی اجمالی

دهانه رحم ناتوان، که نارسایی دهانه رحم نیز نامیده می‌شود، زمانی رخ می‌دهد که بافت ضعیف دهانه رحم باعث زایمان زودرس یا از دست دادن یک بارداری سالم شود.

قبل از بارداری، دهانه رحم قسمت پایینی رحم که به واژن باز می‌شود به‌طور معمول بسته و سفت است. همان‌طور که بارداری پیشرفت می‌کند و برای زایمان آماده می‌شوید، دهانه رحم به تدریج نرم می‌شود، طول آن کاهش می‌یابد (افاسمان) و باز می‌شود (دیلاته می‌شود). اگر نارسایی دهانه رحم دارید، ممکن است دهانه رحم شما خیلی زود باز شود و باعث زایمان زودرس شود.

تشخیص و درمان نارسایی دهانه رحم می‌تواند دشوار باشد. اگر دهانه رحم زودتر دیلاته شد یا سابقه نارسایی دهانه رحم دارید، پزشک ممکن است داروهای پیشگیرانه را در دوران بارداری، سونوگرافی‌‌های مکرر یا روشی که دهانه رحم را با بخیه‌های قوی بسته می شود (سرکلاژ دهانه رحم) توصیه کند.

علائم

اگر نارسایی دهانه رحم دارید، ممکن است هیچ علامتی در اوایل بارداری نداشته باشید. برخی از زنان در طی چند روز یا هفته از هفته ۱۴ تا ۲۰ بارداری دچار ناراحتی یا لکه‌بینی خفیف می‌شوند.

مراقب علایم زیر باشید:

  • احساس فشار لگنی؛
  • کمر درد؛
  • کرامپ خفیف شکم؛
  • تغییر در ترشحات واژن؛
  • خونریزی خفیف واژینال.

عوامل خطر

بسیاری از زنان یک عامل خطر شناخته شده ندارند. عوامل خطر نارسایی دهانه رحم عبارتند از:

  • ترومای دهانه رحم. برخی از روش‌های جراحی که برای درمان ناهنجاری‌‌های دهانه رحم مرتبط با پاپ اسمیر غیرطبیعی می‌باشد، می‌‌تواند منجر به نارسایی دهانه رحم شود. سایر روش‌های جراحی مانند D&C نیز می‌تواند با نارسایی دهانه رحم همراه باشد. به ندرت، پارگی دهانه رحم در طول زایمان و زایمان قبلی می‌تواند با نارسایی دهانه رحم همراه باشد.
  • نژاد. به نظر می‌رسد زنان سیاه پوست بیشتر در معرض خطر ابتلا به نارسایی دهانه رحم هستند. اما علت آن مشخص نیست.
  • بیماری‌های مادرزادی. ناهنجاری‌های رحمی و اختلالات ژنتیکی که بر نوع فیبری پروتئین که بافت‌های همبند بدن (کلاژن) را می‌سازد تأثیر می‌گذارند، ممکن است باعث ناتوانی دهانه رحم شوند. در معرض قرار گرفتن دی اتیل استیل بسترول DES))، شکل مصنوعی هورمون استروژن، قبل از تولد نیز با نارسایی دهانه رحم مرتبط است.

عوارض

دهانه رحم ناکارآمد خطراتی را برای بارداری به ویژه در سه ماهه دوم  به همراه دارد .

از جمله:

  • تولد زودرس؛
  • از دست دادن بارداری.

پیشگیری

شما نمی‌‌توانید از نارسایی دهانه رحم جلوگیری کنید اما کارهای زیادی می‌توانید برای یک بارداری سالم و کامل انجام دهید.

به‌عنوان مثال:

  • مراقبت‌‌های دوران بارداری منظم داشته باشید. ویزیت‌های قبل از تولد می‌تواند به پزشک کمک کند تا سلامت شما و کودک شما را کنترل کند. هر نشانه نگران کننده را ذکر کنید، حتی اگربی اهمیت به نظر برسد.
  • رژیم غذایی سالم داشته باشید. در دوران بارداری، به اسید فولیک، کلسیم، آهن و سایر مواد مغذی ضروری بیشتری نیاز خواهید داشت. همچنین مصرف یک ویتامین روزانه قبل از تولد که به‌طور ایده‌‌آل از چند ماه قبل از بارداری شروع می‌‌شود می‌تواند به پر کردن کمبودهای غذایی کمک کند.
  • با مدیریت وزن اضافه کنید. افزایش وزن مناسب می‌تواند از سلامت کودک شما حمایت کند. افزایش وزن بین ۲۵ تا ۳۵ پوند (حدود ۱۱ تا ۱۶ کیلوگرم) اغلب برای زنانی که قبل از بارداری وزن مناسبی دارند توصیه می‌شود.
  • از مواد خطرناک اجتناب کنید. اگر سیگار می‌‌کشید، آن را ترک کنید. الکل و مواد مخدر غیرقانونی نیز ممنوع است. علاوه بر این، قبل از مصرف هر گونه دارو یا مکمل حتی آن‌‌هایی که بدون نسخه در دسترس هستند با پزشک خود مشورت کنید.

اگر در طول یک بارداری نارسایی دهانه رحم داشته‌اید، در معرض خطر زایمان زودرس یا از دست دادن بارداری در بارداری‌های بعدی هستید. اگر قصد باردار شدن مجدد را دارید، با پزشک خود صحبت کنید تا خطرات آن را بدانید و اطلاع داشته باشید چه کاری می‌توانید برای داشتن یک بارداری سالم انجام دهید.

تشخیص

نارسایی دهانه رحم فقط در دوران بارداری قابل تشخیص است. حتی در این صورت تشخیص به ویژه در بارداری اول می‌تواند دشوار باشد. پزشک شما در مورد علائم و سابقه پزشکی شما می‌پرسد. در صورتی که در سه ماهه دوم بارداری دچار سقط جنینی شده‌‌اید یا روی دهانه رحم خود عمل داشته‌اید حتماً به پزشک خود اطلاع دهید.

در صورت داشتن موارد زیر ممکن است پزشک شما نارسایی دهانه رحم را تشخیص دهد:

  • سابقه اتساع بدون درد دهانه رحم و زایمان‌های سه ماهه دوم.
  • اتساع پیشرفته دهانه رحم و افاسمان(نرمی) قبل از هفته ۲۴ بارداری بدون انقباضات دردناک، خونریزی واژن، خروج آب (پارگی غشا) یا عفونت

آزمایش‌ها و روش‌هایی که به تشخیص نارسایی دهانه رحم در سه ماهه دوم کمک می‌کنند عبارتند از:

  • سونوگرافی ترانس واژینال. پزشک شما ممکن است از سونوگرافی ترانس واژینال برای ارزیابی طول دهانه رحم و بررسی بیرون زدگی غشاها از دهانه رحم استفاده کند. در طول این نوع سونوگرافی، یک مبدل باریک در واژن شما قرار می‌گیرد تا امواج صوتی را ارسال کند که تصاویر را روی مانیتور تولید می‌کند.
  • معاینه لگن. پزشک دهانه رحم را معاینه می‌‌کند تا ببیند آیا کیسه آمنیوتیک شروع به بیرون زدن از دهانه (پرولاپسی پرده‌‌های جنین) کرده است یا خیر. اگر غشای جنین در کانال دهانه رحم یا واژن باشد، نشان‌دهنده نارسایی دهانه رحم است. پزشک شما همچنین انقباضات را بررسی کرده و در صورت لزوم آن‌ها را تحت نظر خواهد گرفت.
  • تست‌های آزمایشگاهی. اگر غشاهای جنین قابل مشاهده هستند و سونوگرافی علائم التهاب را نشان می‌دهد اما علائم عفونت را ندارید، پزشک ممکن است نمونه‌ای از مایع آمنیوتیک (آمنیوسنتز) را برای تشخیص یا رد عفونت کیسه آمنیوتیک و مایع (کوریوآمنیونیت) آزمایش کند.

هیچ آزمایشی وجود ندارد که بتوان قبل از بارداری انجام داد تا به طور قابل اعتمادی نارسایی دهانه رحم را پیش‌بینی کند. با این حال، آزمایش‌های خاصی که قبل از بارداری انجام می‌شوند، مانند MRI یا سونوگرافی، می‌توانند به تشخیص ناهنجاری‌های رحمی که ممکن است باعث ناتوانی دهانه رحم شوند، کمک کنند.

درمان

درمان یا رویکردهای مدیریت نارسایی دهانه رحم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • مکمل پروژسترون. اگر سابقه زایمان زودرس دارید، پزشک ممکن است تزریق هفتگی نوعی هورمون پروژسترون به نام هیدروکسی پروژسترون کاپروات Makena) ) را در سه ماهه دوم و سوم به شما پیشنهاد دهد. با این حال، تحقیقات بیشتری برای تعیین بهترین روش استفاده از پروژسترون در نارسایی دهانه رحم مورد نیاز است.
  • سونوگرافی‌های مکرر. اگر سابقه زایمان زودرس دارید، یا سابقه‌ای دارید که ممکن است خطر نارسایی دهانه رحم را افزایش دهد، پزشک ممکن است با دادن سونوگرافی هر دو هفته یکبار از هفته ۱۶ تا هفته ۲۴ بارداری، طول دهانه رحم شما را به دقت بررسی کند. اگر دهانه رحم شما شروع به باز شدن کند یا از طول مشخصی کوتاه‌تر شود، پزشک ممکن است سرکلاژ دهانه رحم را توصیه کند.
  • سرکلاژ دهانه رحم. اگر کمتر از هفته ۲۴ باردار هستید یا سابقه زایمان زودرس دارید و سونوگرافی نشان می‌‌دهد دهانه رحم شما در حال باز شدن است، یک روش جراحی به نام سرکلاژ دهانه رحم ممکن است به جلوگیری از زایمان زودرس کمک کند. در طی این روش، دهانه رحم با بخیه های محکم بسته می‌شود. بخیه‌‌ها در ماه آخر بارداری یا در حین زایمان برداشته می‌‌شوند.

 

اگر سابقه زایمان زودرس دارید که احتمالاً به دلیل نارسایی دهانه رحم است، پزشک ممکن است قبل از شروع باز شدن دهانه رحم، سرکلاژ دهانه رحم را نیز توصیه کند (سرکلاژ پیشگیرانه). این روش معمولا قبل از هفته ۱۴ بارداری انجام می شود. سرکلاژ دهانه رحم برای همه افراد در معرض خطر زایمان زودرس مناسب نیست. این روش برای زنانی که دوقلو یا بیشتر دارند توصیه نمی شود. حتما با پزشک خود در مورد خطرات و فواید سرکلاژ دهانه رحم صحبت کنید.

همچنین ممکن است پزشک استفاده از دستگاهی را توصیه کند که در داخل واژن قرار می گیرد و برای نگه داشتن رحم در جای خود طراحی شده است (پساری). پساری می تواند برای کمک به کاهش فشار روی دهانه رحم استفاده شود. با این حال، تحقیقات بیشتری برای تعیین موثر بودن پساری به عنوان یک درمان برای نارسایی دهانه رحم مورد نیاز است.

شیوه زندگی و درمان‌‌های خانگی

اگر نارسایی دهانه رحم دارید، ممکن است پزشک محدود کردن فعالیت جنسی یا برخی فعالیت‌های بدنی را توصیه کند.

تطابق و حمایت

تشخیص ناتوانی دهانه رحم می‌‌تواند دشوار باشد. این حالت ممکن است در بارداری شما اضطراب ایجاد کند و از فکر کردن به آینده بترسید. از پزشک خود بخواهید در مورد راه‌های ایمن برای آرامش پیشنهاداتی را ارائه دهد.

اگر زایمان زودرس داشته باشید، ممکن است احساس کنید که کاری انجام داده‌اید که باعث زایمان زودرس شده‌‌اید یا می‌‌توانید کارهای بیشتری برای جلوگیری از آن انجام دهید. اگر احساس گناه دارید، با شریک زندگی و عزیزان خود و همچنین پزشک خود صحبت کنید. سعی کنید انرژی خود را روی مراقبت و شناخت فرزندتان متمرکز کنید.

آمادگی برای ویزیت

اگر باردار هستید و هر عامل خطری برای نارسایی دهانه رحم دارید یا علائمی را در سه ماهه دوم بارداری خود تجربه می‌کنید که نشان‌دهنده احتمال نارسایی دهانه رحم باشد، فوراً با پزشک خود مشورت کنید. بسته به شرایط، ممکن است به مراقبت‌‌های پزشکی فوری نیاز داشته باشید.

در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که به شما کمک می‌کند تا برای ویزیت خود آماده شوید و همچنین آنچه از پزشک خود انتظار دارید را بدانید.

آن‌چه شما می‌‌توانید انجام دهید

قبل از ویزیت، ممکن است بخواهید:

  • در مورد محدودیت‌های قبل از ویزیت بپرسید. در بیشتر موارد فوراً ویزیت می شوید. اگر این‌طور نبود، حتما بپرسید که آیا باید فعالیت‌های خود را در زمانی که منتظر ویزیت خود هستید محدود کنید.
  • دوستی را پیدا کنید که بتواند برای ویزیت با شما بیاید. ترس و اضطراب ممکن است تمرکز بر صحبت‌های پزشک را برای شما دشوار کند. شخصی را همراه داشته باشید که بتواند به یادآوری تمام اطلاعات کمک کند.
  • سوالات خود رابنویسید. به این ترتیب، هیچ چیز مهمی را که می خواهید بپرسید فراموش نخواهید کرد و می توانید از وقت خود با پزشک نهایت استفاده را ببرید.

در زیر چند سوال اساسی وجود دارد که باید از پزشک خود در مورد نارسایی دهانه رحم بپرسید. اگر در طول ویزیت سؤال دیگری برای‌تان پیش آمد، در پرسیدن آن تردید نکنید.

  • آیا دهانه رحم من شروع به باز شدن کرده است؟
  • اگر چنین است، چقدر می‌‌باشد؟
  • آیا کاری وجود دارد که بتوانم به طولانی شدن بارداری‌ام کمک کنم؟
  • آیا هیچ درمانی وجود دارد که بتواند بارداری من را طولانی کند یا به کودکم کمک کند؟
  • آیا نیاز به استراحت در رختخواب دارم؟
  • اگر چنین است، برای چه مدت؟
  • چه نوع فعالیت‌هایی می‌توانم انجام دهم؟
  • آیا لازم است در بیمارستان باشم؟
  • چه علائم یا نشانه‌هایی است که باید بعد از آن با شما تماس بگیرم؟
  • چه علائم یا نشانه‌‌هایی است که باید بعد از آن به بیمارستان بروم؟
  • اگر نوزاد من الان به دنیا بیاید چه اتفاقی می‌‌افتد؟
  • چه انتظاری می‌توانم داشته باشم؟

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک شما احتمالاً تعدادی سؤال از شما می پرسد، از جمله موارد زیر:

  • اولین بار چه زمانی متوجه علامت یا علائم خود شدید؟
  • آیا انقباض دارید یا تغییری در ترشحات واژن داشته‌اید؟
  • آیا بارداری قبلی، سقط جنین یا جراحی دهانه رحم داشته‌‌اید که من از آن بی‌اطلاعم؟
  • چه مدت طول می‌‌کشد تا در مواقع اضطراری به بیمارستان برسید؟
  • زمان برای مراقبت‌های لازم از کودک، حمل و نقل و غیره را در نظر بگیرید
  • آیا دوستان یا عزیزانی دارید که در صورت نیاز به استراحت در رختخواب بتوانند از شما مراقبت کنند؟

 

منبع: mayoclinic.org


 

 

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

علائمی از سرطان تخمدان که به تشخیص زودهنگام کمک می‌کند

بیماری‌‌ها و راه درمان , بارداری و زایمان, بهداشت بانوان , پیشگیری بهتر از درمان

 

خانم‌ها اغلب اولین علائم سرطان تخمدان را نادیده می‌گیرند یا فکر می‌کنند علائم فقط مربوط به بالا رفتن سن، افزایش وزن یا دیگر عوارض‌اند. به همین دلیل، سرطان تخمدان به سختی در مرحله اول و زود که قابل درمان‌ترین مرحله بیماری است تشخیص داده می‌شود.

علی‌رغم این واقعیت که علائم سرطان تخمدان می‌تواند گمراه‌کننده باشد، لازم است توجه کنید که این علائم چقدر ادامه دارند. اگر علائم ادامه پیدا کردند، یعنی در عرض یک تا سه هفته برطرف نشدند، یا با مصرف داروهای معمولی تسکین نیافتند باید به پزشک مراجعه کنید. اگر سرطان تخمدان زود تشخیص داده شود، بهترین شانس برای درمان وجود دارد.

چرا تشخیص سرطان تخمدان در مراحل اولیه سخت است؟

تشخیص سرطان تخمدان در مراحل اولیه چالش‌برانگیز است؛ زیرا تخمدان‌ها کوچک‌اند و در عمق شکم قرار گرفته‌اند. بنابراین پزشک به سختی می‌تواند هرگونه توموری را روی آن‌ها شناسایی کند. ضمنا تشخیص سرطان تخمدان به دلیل تشابه علائم آن با خیلی دیگر از بیماری‌ها دشوار است. تنها ۲۰ درصد از موارد سرطان تخمدان زود تشخیص داده می‌شوند و این بیماری معمولا زمانی تشخیص داده می‌شود که در داخل شکم و لگن پخش شده است. در این مرحله، سرطان تخمدان به سختی قابل درمان است اما غیرممکن نیست. سرطان تخمدانی که فقط تخمدان را درگیر کرده، شانس خیلی بیشتری برای درمان دارد.

نفخ

بیشتر خانم‌ها نفخ را تجربه می‌کنند؛ یک احساس ناراحت کننده از تورم شکم. نفخ به طور کلی بسیار شایع است، خصوصا حدود زمان پریود اما هر روز نفخ کردن که تا سه هفته ادامه‌دار شده، طبیعی نیست و نیاز به بررسی دارد.
نفخ یکی از شایع‌ترین علامت‌های اولیه سرطان تخمدان می‌باشد. اگر تمام مدت احساس نفخ می‌کنید و شکمتان متورم شده، ممکن است نشان‌دهنده‌ی این باشد که مشکلی در سلامتی‌تان وجود دارد.

یبوست

یبوست یکی از علامت‌های گوارشی سرطان تخمدان است. شما باید همیشه نسبت به تغییرات در شیوه‌ی اجابت مزاجتان دقیق باشید. اگر احساس می‌کنید یبوست دارید و با داروهای معمولی یا هر راهکار دیگری برطرف نمی‌شود، به پزشک مراجعه کنید.

کمردرد طول‌کشیده

اگر بیشتر از یک تا سه هفته است که پایین کمرتان درد می‌کند و درد شدیدی در ناحیه شکم و لگن دارید باید آن را جدی بگیرید. هرچند خیلی از عوارض می‌توانند باعث این درد شوند اما برای این که ببینید این درد جدید و مداوم چه دلیلی دارد باید برای چکاپ به پزشک مراجعه کنید.

تغییر در عملکرد مثانه

اغلب خانم‌ها وقتی دچار مشکلات ادراری مانند سخت ادرارکردن یا تکرر ادرار می‌شوند تصور می‌کنند دچار عفونت ادراری شده‌اند. درست است که گاهی مشکل همین است و در خانم‌ها نیز شایع می‌باشد، اما نه همیشه! اگر اغلب دچار مشکلات ادراری می‌شوید، حتما برای چکاپ به پزشک مراجعه کنید. خصوصا در صورت مشاهده علائم زیر:

. تکرر ادرار
. احساس نیاز و فشار ناگهانی برای ادرارکردن
. احساس فشار یا درد در مثانه

از دست دادن اشتها

یکی از اولین علامت‌های سرطان تخمدان از دست دادن اشتهاست که هرچند می‌تواند دلایل دیگری هم داشته باشد؛ اما اگر بی‌اشتهایی‌تان با شکم‌درد و گرفتگی‌های شکم همراه است می‌تواند به علت سرطان تخمدان باشد. علائم اولیه سرطان تخمدان در ارتباط با اشتها شامل از دست دادن اشتها، خیلی زود احساس پُری و سیری کردن و عدم توانایی در تمام کردن حیت مقدار کمی غذا می‌شود.

خستگی بی‌دلیل

فشار یا درد در کمر یا لگن می‌تواند ناشی از تجمع مایع در لگن یا پخش شدن تومور در شکم یا لگن باشد که بافت پایین کمر را آزار می‌دهد.

درد بی‌دلیل حین رابطه جنسی

درد غیرقابل توضیح هنگام رابطه جنسی می‌تواند یک علامت هشدار دهنده سرطان تخمدان باشد.

تغییرات قاعدگی

تغییرات در قاعدگی، مثلا خونریزی‌های بیش از حد نرمال یا خونریزی‌های نامنظم می‌توانند از علائم سرطان تخمدان باشند. علاوه بر سن، عوامل دیگری هم وجود دارند که می‌توانند باعث پریودهای بیشتر شوند و بنابراین خطر سرطان تخمدان را افزایش دهند. بعضی از این عوامل شامل یائسگی بعد از ۵۰ سالگی، پریود شدن قبل از ۱۲ سالگی و نداشتن سابقه‌ی بارداری یا برای اولین بار بعد از ۳۰ سالگی باردارشدن می‌شوند.

کاهش وزن

کاهش وزن ناگهانی در شرایطی که تحت رژیم کاهش وزن نیستید یا عادت‌های ورزشی‌تان را تغییر نداده‌اید می‌تواند علامتی از سرطان تخمدان باشد.

یادتان باشد که هر یک از علامت‌های گفته شده می‌توانند ناشی از انواع عوارض و بیماری‌های دیگر باشند. پس لازم است برای بررسی‌های دقیق‌تر به پزشک مراجعه کنید.
منبع: tebyan.net

0
نوشته شده توسط فرناز اخباری

هیچ کس در مورد غم و اندوه ناشی از هیسترکتومی به من هشدار نداد

بیماری‌‌ها و راه درمان , بارداری و زایمان, بهداشت بانوان , فرناز اخباری , پیشگیری بهتر از درمان

 

به گزارش سایت healthline.com

سلامتی و تندرستی هر یک از ما را به طریقی تحت تأثیر قرار می‌دهد. این متن داستان یک نفر است.

روزی که در ۴۱ سالگی تصمیم گرفتم هیسترکتومی کنم، احساس آرامش کردم.

در نهایت، پس از سال‌ها زندگی با درد فیبروم رحم و ماه‌ها تلاش برای گزینه‌های غیرجراحی، به پزشکم گفتم که مرا کاندید جراحی کند که به تمام دردها پایان ‌دهد.  فیبروم من یک تومور خوش‌‌خیم به اندازه نارنگی بود اما بر کیفیت زندگی من تأثیر زیادی داشت.

پریودهای من به قدری تکرار می‌شدند که تقریباً در طول ماه ثابت بودند، و ناراحتی متناوب جزئی لگن و کمر جزو دردهای آزاردهنده دائمی من بود. در حالی که گزینه‌های دیگری داشتم، در نهایت روش جراحی را انتخاب کردم.

من ماه‌‌ها با فکر انجام هیسترکتومی در چالش بودم. هرچند روش تهاجمی و مناسب برای آخرین مرحله بیماری به نظر می‌‌رسید. اما به غیر از ترسم از دوران بهبودی، دلیل مشخص دیگری برای عدم انجام هیسترکتومی نداشتم.

از این گذشته، من قبلاً دو فرزند داشتم و قصد نداشتم بچه‌ دیگری داشته باشم، و فیبروم خیلی بزرگ بود که به سادگی با لاپاراسکوپی از بین نمی‌رفت. برای سال‌های متوالی هیچ تمایلی به زندگی به این شکل نداشتم تا زمانی که روند کوچک شدن فیبروم به صورت طبیعی ( یائسگی) شروع شد.

به‌علاوه، با هرخانمی که تحت عمل جراحی هیسترکتومی قرار گرفته بودند صحبت کردم‌، آن را یکی از بهترین کارهایی که تا به حال برای سلامتی خود انجام داده‌اند، می‌دانستند.

من در روز عمل جراحی با وسایلی که به من گفته شده بود که بسته‌بندی کنم و توصیه‌های سایر زنانی که هیسترکتومی کرده بودند، به بیمارستان مراجعه کردم. آن‌ها به من هشدار دادند که داروهای ضد‌‌درد بخورم، استراحت کنم و در طول نقاهت چهار تا شش هفته‌ای خود از شخص دیگری کمک بخواهم، به نشانه‌های بدنم دقت کنم و به تدریج به زندگی عادی برگردم.

اما موردی بود که خواهرم به من هشدار نداد.

آن‌‌ها همه چیز را در مورد آن‌چه که از نظر فیزیکی برای من اتفاق می‌افتد به من گفتند. چیزی که از ذکر آن غافل شدند، پیامدهای عاطفی آن بود.

خداحافظ رحم، سلام به غم و اندوه

دقیقاً مطمئن نیستم که چه چیزی باعث ایجاد حس از دست دادن چیزی پس از جراحی در من شده است. شاید به این دلیل بود که در زایشگاه دوران نقاهت را می‌گذراندم. در حالی که خودم دیگر باردار نمی‌‌شدم، اطرافم پر از نوزادان و والدین‌‌شان بود که شادی می‌کردند.

زمانی که غریبه‌ها به من تبریک گفتند چون فکر می‌کردند من به تازگی بچه‌ای به دنیا آورده‌ام، یادآوری سختی برایم بود زیرا من در اولین روز وضعیت جدیدم به عنوان یک زن نابارور هستم.

اگرچه تصمیم به جراحی گرفته بودم، اما هنوز نوعی ناراحتی و اندوه برای آن قسمت‌هایی از بدنم که برداشته شده بود، داشتم، بخشی از زنانگی‌ام که باعث شد احساس پوچی در من ایجاد شود.

و در حالی که قبل از جراحی از رحمم خداحافظی کرده بودم و از خدماتش و بچه‌های زیبایی که به من داد تشکر کرده بودم، امیدوار بودم چند روزبعد به این موضوع عادت کنم که بدون نیاز به صحبت کردن در مورد آن بدانم که رحمم خارج شده است.

فکر می‌‌کردم وقتی از بیمارستان بیرون بیایم از غم و اندوهم خلاص می‌شوم. اما من این اتفاق نیفتاد.

از آن‌جا که بدنم دیگر قادر به انجام چیزی نبود که بدن یک زن از نظر تکاملی برای آن ساخته شده، آیا من کمتر زنیت داشتم؟

در خانه با درد، تعریق شبانه، واکنش بد به داروهایم و خستگی مفرط دست و پنجه نرم کردم. با این حال، احساس پوچی چنان  در جسمم ریشه دوانده بود که حس می‌کردم انگار بخشی از دوران زنانگی‌ام از دست رفته است، تقریباً شبیه تصور یک فرد قطع عضو که دچار درد فانتوم اندام می‌شود.

مدام به خودم می‌گفتم  دوران بچه‌دار شدنم تمام شده است. بچه‌هایی که از شوهر سابقم داشتم ۱۰ و ۱۴ ساله بودند، و اگرچه بارها با دوست پسرم که زندگی می‌کردم درباره خانواده‌مان صحبت کرده بودم، نمی‌توانستم تصور کنم که برای غذا دادن نوزاد جدید در نیمه‌شب از خواب بیدار شوم در حالی که نگران این بودم که پسر نوجوانم کارهای مربوط به دوران نوجوانی مثل داشتن رابطه جنسی و مواد مخدر انجام دهد. طرز فکر مادر گونه من مدت‌ها بود که از مرحله نوزاد داری فراتر رفته بود و حتی فکر تعویض پوشک مرا خسته می‌کرد.

از طرف دیگر، نمی‌توانستم فکر نکنم: من فقط ۴۱ سال دارم. سنم برای بچه‌دار شدن زیاد نیست، اما به خاطر انجام هیسترکتومی، گزینه‌ای برای امتحان کردن بارداری نداشتم.

قبل از جراحی گفتم دیگر بچه دار نخواهم شد. حالا باید بگویم که دیگر نمی‌توانم بچه‌دار شوم.

رسانه‌‌های اجتماعی‌، مرخصی پزشکی از محل کار، کمکی به ذهن من نکرد.

یکی از دوستان توییت کرده بود که به خاطر کرامپ‌‌های قاعدگی از رحمش متنفر بود و من  یک لحظه حسادت عجیبی در خود دیدم چون او رحم داشت و من نداشتم.

یکی دیگر از دوستان تصویری از شکم باردار خود را در فیس‌بوک به اشتراک گذاشت و من به این فکر کردم که چگونه دیگر هرگز نبض یک زندگی را در درونم احساس نخواهم کرد.

به نظر می‌رسید زنان بارور همه جا هستند و من نمی‌‌توانستم آن‌‌ها را با ناباروری جدیدم مقایسه نکنم.

ترس عمیق‌تری آشکار شد: آیا من کمتر زنیت داشتم، زیرا بدنم دیگر قادر به انجام آن چیزی نبود که بدن یک زن از نظر تکاملی برای آن ساخته شده بود؟

غلبه بر حس از دست دادن با یادآوری تمام چیزهایی که می‌تواند به من زنیت بدهد

پس از گذشت یک ماه از بهبودی‌‌ام، درد غم و اندوه ناشی از کمترزن بودنم هنوز وجود داشت. سعی کردم به خودم عشق بورزم.

چند روز به آینه حمام خیره می‌شدم و محکم می‌گفتم: «تو رحم نداری. تو هرگز بچه دیگری نخواهید داشت. پس از کنار این موضوع به راحتی بگذر.»

همان‌طور که آینه زنی را به من نشان می‌داد که نمی‌خوابد و به سختی می‌توانست به سمت صندوق پستی راه برود، امید داشتم که سرانجام این خلأ از بین برود.

سپس یک روز، زمانی که بهبودی من به جایی رسیده بود که تمام داروها را قطع کرده بودم و تقریباً احساس می‌کردم که آماده بازگشت به سر کار هستم، یکی از دوستان مرا چک کرد و پرسید: “پریود نشدن فوق‌‌العاده نیست؟”

خوب، بله، پریود نشدن فوق‌‌العاده بود.

با آن مقدار مثبت، تصمیم گرفتم مجموعه نصیحت‌های دوستانم در مورد هیسترکتومی، (آن دسته از زنانی که ادعا می‌کردند بهترین تصمیمی بود که تا به حال گرفته‌اند) را مرور کنم و در نتیجه افکارم، مسیر متفاوتی پیدا کرد.

وقتی احساس می‌کنم کمتر یک زن هستم، به خودم یادآوری می‌کنم که رحم من تنها تکه‌ای از چیزی است که مرا یک زن می‌سازد، نه همه چیزهایی که از من زن می‌سازد. و آن داشت من را بدبخت می کرد، پس زمان رفتنش فرا رسیده بود.

در افکارم گفتم «شما رحم ندارید. تو هرگز بچه‌ی دیگری نخواهی داشت». اما به جای این‌‌که احساس خالی بودن و پوچی کنم، به این فکر کردم که چرا برای شروع هیسترکتومی را انتخاب کردم.

من دیگر هرگز درد فیبروم نخواهم داشت. من دیگر هرگز به دلیل گرفتگی شدید عضلات در رختخواب با پد گرما به صورت خم نمی‌‌خوابم. وقتی به تعطیلات می‌روم دیگر مجبور نمی‌‌شوم نصف داروخانه منزل را باخود ببرم. من دیگر هرگز مجبور نخواهم شد جلوگیری از بارداری داشته باشم. و من دیگر هرگز یک دوره ناراحت کننده یا ناخوشایند نخواهم داشت.

من هنوز هم گه‌گاه دچار احساس از دست دادن می‌‌شوم که مشابه آن چیزی است که بلافاصله بعد از عمل جراحی من را آزار می‌‌داد. اما من آن احساسات را تصدیق می‌‌کنم و با لیستی از نکات مثبت زندگی کنونی جایگزین می‌کنم.

وقتی احساس می‌کنم کمتر زن هستم، به خودم یادآوری می‌کنم که رحم من تنها تکه‌ای از چیزی است که مرا یک زن می‌سازد، نه همه چیزهایی که از من زن می‌سازد. و آن قطعه داشت من را بدبخت می کرد، پس زمان رفتنش فرا رسید.

زنانگی من با یک نگاه به فرزندانم آشکار می‌شود، هر دوی آن‌ها آنقدر شبیه من هستند که بی‌شک نشان‌دهنده آن است که بدن من در یک مقطع زمانی قادر به خلق آن‌ها بوده است.

زنانگی من به اشکال کوچک و بزرگ در اطراف من است، از دیدگاه من به عنوان یک نویسنده تا بیداری نیمه شب از یک کودک بیمار که نمی‌خواهد کسی جز مادرش او را آرام کند.

معنای زن بودن خیلی بیشتر از داشتن برخی از اعضای بدن زنانه است.

من انتخاب کردم که هیسترکتومی کنم تا سالم باشم. شاید باور کردن این فواید طولانی مدت دشوار باشد، اما وقتی بهبودی من به پایان رسید و شروع به از سرگیری فعالیت‌های عادی کردم، متوجه شدم که این فیبروم چقدر بر زندگی روزمره من تأثیر گذاشته است. و اکنون می‌دانم که می‌توانم با هر گونه احساس از دست دادن و تسلیم شدن کنار بیایم، زیرا سلامتی من ارزشش را دارد.

منبع: healthline.com


 

1
نوشته شده توسط فرناز اخباری

چه چیزی فضای خالی بعد از هیسترکتومی را پر می‌‌کند؟

بیماری‌‌ها و راه درمان , بارداری و زایمان, بهداشت بانوان , فرناز اخباری , پیشگیری بهتر از درمان

 

به گزارش سایت healthline.com

هیسترکتومی روشی است که رحم را خارج می‌‌کنند. در انواع خاصی از هیسترکتومی، ممکن است تعداد بیشتری از اندام‌های تناسلی را بردارند،

از جمله موارد زیر:

  • دهانه رحم؛
  • تخمدان‌ها؛
  • لوله‌‌های فالوپ؛
  • بخشی از واژن؛
  • بافت پشتیبان اطراف.

مهم نیست که چه نوع هیسترکتومی انجام میدهید، پس از آن فضای بیشتری در شکم خود خواهید داشت، زیرا فضایی که رحم شما اشغال کرده بود اکنون خالی است. روده حجم بیشتری از فضا را اشغال خواهد کرد، اما مهم است که بدانید پس از هیسترکتومی چه اتفاقی برای سایر اندام‌های مجاور می‌‌افتد.

آیا اندام‌ها حرکت می‌کنند؟

پس از هیسترکتومی، روده‌های کوچک و بزرگ که بزرگ‌ترین اندام‌های نزدیک رحم هستند، حرکت می‌کنند تا بیشتر فضایی را که قبلاً رحم اشغال کرده بود، پر کند.

چه اتفاقی برای دهانه رحم می‌افتد؟

چند نوع هیسترکتومی وجود دارد. در هیسترکتومی کامل و رادیکال، دهانه رحم همراه با رحم و به طور بالقوه سایر اندام‌‌های تولید‌‌مثلی برداشته می‌شود. اگر هیسترکتومی پارشیال انجام دهید که به عنوان هیسترکتومی ساب توتال یا سوپراسرویکسال نیز شناخته می‌شود، دهانه رحم در جای خود باقی می ماند. در حالی که قسمت بالای دهانه رحم دیگر به چیزی متصل نیست، و قسمت پایین همچنان به واژن متصل است.

هیسترکتومی پارشیال را می توان برای بسیاری از بیماریهایی که بردهانه رحم اثر ندارد، مانند فیبروم، اندومتریوز و خونریزی شدید رحم انجام داد. اگر هر یک از اندام های تناسلی سرطان باشد یا آزمایش پاپ اسمیر غیرطبیعی باشد، این روش نباید انجام شود.

مهم است که به طور منظم غربالگری شوید، زیرا در صورت انجام هیسترکتومی پارشیال همچنان ممکن است به سرطان دهانه رحم مبتلا شوید.در مورد اینکه چند وقت یکبار باید آزمایش پاپ اسمیر یا سایر آزمایشات غربالگری سرطان دهانه رحم را انجام دهید، با پزشک خود صحبت کنید.

اگرچه پس از انجام هیسترکتومی پریود نخواهید شد، اما اگر هیسترکتومی پارشیال داشته باشید، ممکن است در طول زمان  پریود قبلی، خونریزی داشته باشید. زیرا دهانه رحم دارای برخی از همان سلول‌های پوشش‌‌دهنده رحم است که سلول‌های آندومتر نامیده می‌شوند.

چه اتفاقی در مورد تخمدان‌ها می‌افتد؟

دربرخی از افراد در طول هیسترکتومی تخمدان ها نیزخارج می شوند. برداشتن تخمدان را اوفورکتومی می‌‌نامند.

اینکه آیا تخمدان‌های خود را برداشته اید یا نه بستگی به دلیل هیسترکتومی دارد. برای مثال، اگر سرطان تخمدان دارید، تخمدان‌ها برداشته می‌شوند، اما اگر هیسترکتومی به دلیل فیبروم رحم باشد، احتمالاً برداشته نمی‌شوند. با این حال، اگر یائسه شده‌اید یا نزدیک به آن هستید، پزشک ممکن است بدون توجه به دلیل زمینه‌ای هیسترکتومی، برداشتن تخمدان‌ها را توصیه کند. این حالت ممکن است به محافظت در برابر مشکلات آینده کمک کند.

اگر تخمدان‌ها را بردارید، لوله های فالوپ نیز برداشته می شوند. اگر تخمدان‌ها در طول هیسترکتومی برداشته نشوند، پس از جراحی در همان موقعیت خواهند ماند. زیرا تخمدان‌ها علاوه بر اینکه با لیگامان‌ها  به رحم متصل می‌شوند، با لیگامان معلق که بخشی از رباط پهن رحم محسوب می‌شود، به شکم متصل می‌شوند. همچنین به لوله‌های فالوپ نیز متصل هستند.

چه اتفاقی برای تخمک‌ها می‌افتد؟

اگر تخمدان‌ها در هیسترکتومی حفظ شوند، به عملکرد معمول خود ادامه خواهند داد. این بدان معنی است که آن‌‌ها به ترشح هورمون‌‌ها و تولید تخمک‌‌ها ادامه می‌دهند، اگرچه ممکن است کاهش جزئی در تولید هورمون داشته باشید. در بیشتر موارد، زمانی که هر ماه یک تخمک آزاد شود، تخمک به داخل شکم رفته و در نهایت ناپدید می‌‌شود.

اگر تا به حال به یائسگی نشده اید، پس از هیسترکتومی پریود نخواهید شد، زیرا رحم با پوشش داخلی آن ندارید. اما، از آنجایی که بدن شما هنوز در حال تولید هورمون است، ممکن است همچنان احساس کنید در حال پریود شدن هستید و علائم سندرم پیش از قاعدگی PMS  دارید. حاملگی خارج از رحم، که در آن یک تخمک بارور شده در لوله فالوپ کاشته می‌شود، پس از هیسترکتومی امکان پذیر است اما بسیار نادر است.

ملاحظات دیگر

اگر قصد انجام هیسترکتومی را دارید، باید به موارد زیادی فکر کنید. پزشک می‌تواند شما را در طول این فرآیند راهنمایی کند، اما در اینجا مواردی وجود دارد که باید در نظر بگیرید:

  • میل جنسی شما ممکن است پس از هیسترکتومی کمتر یا بیشتر شود. اگرچه برخی از افراد پس از هیسترکتومی مشکلاتی را در رابطه جنسی تجربه می‌کنند، برخی دیگر گزارش می‌‌دهند که از رابطه جنسی بیشتر لذت می‌‌برند. زیرا بسیاری از بیماری‌‌هایی که ممکن است نیاز به هیسترکتومی داشته باشند، مانند آندومتریوز، می‌توانند باعث درد و اختلال عملکرد جنسی شوند که پس از هیسترکتومی می‌‌تواند بهبود یابد.
  • برخی افراد بعد از هیسترکتومی احساس جنسی کمتری را تجربه می کنند. این ممکن است به معنای خشکی واژن، ارگاسم با شدت کمتر و کاهش احساس در حین رابطه جنسی باشد. خشکی واژن معمولاً زمانی رخ می‌دهد که هیسترکتومی با اوفورکتومی همراه است‌‌.
  • اگر در دوران پیش از یائسگی هستید و تخمدان‌های شما برداشته شده است، پس از جراحی یائسه خواهید شد. اگرچه، درمان جایگزینی هورمونی اغلب در این مورد انجام می‌شود. برداشتن تخمدان ممکن است خطر پوکی‌‌استخوان، بی‌اختیاری ادرار و بیماری قلبی را افزایش دهد.
  • اگر تخمدان‌‌ها را برندارند، ممکن است چند سال زودتر از حد متوسط ​​یائسه شوید، زیرا تولید هورمون شما کاهش می‌‌یابد.

سخن آخر:

پس از هر نوع هیسترکتومی، روده کوچک و بزرگ بیش‌تر فضایی را که قبلاً رحم اشغال کرده بود، پر می‌کند.

اینکه چه اتفاقی برای سایر اعضای بدن شما می‌افتد به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله بزرگی رحم، میزان بزرگی رحم و نوع هیسترکتومی بستگی دارد.

اگر نگران هستید که بعد از هیسترکتومی برای سایر اندام‌های تناسلی چه اتفاقی می‌‌افتد، با یک متخصص صحبت کنید. آن‌ها می‌توانند شما را با توضیح انتخاب روش‌های موجود و فرآیند هیسترکتومی راهنمایی کنند.

منبع: healthline.com


 

1
نوشته شده توسط فرناز اخباری

عوارض جانبی هیسترکتومی که باید در نظر گرفته شود

بیماری‌‌ها و راه درمان , بارداری و زایمان, بهداشت بانوان , فرناز اخباری , پیشگیری بهتر از درمان

 

به گزارش سایت healthline.com

 

هیسترکتومی چیست؟

هیسترکتومی یک روش جراحی است که به وسیله آن رحم را خارج می‌کنند.

انواع مختلفی از هیسترکتومی وجود دارد، بسته به قسمت‌هایی که برداشته شده است:

  • هیسترکتومی پارشیال‌‌: رحم را خارج می‌کنند اما دهانه رحم را دست نخورده باقی می‌گذارند.
  • هیسترکتومی استاندارد: هم رحم و هم دهانه رحم را خارج می‌‌کنند.
  • هیسترکتومی کامل رحم: دهانه رحم و یک یا هر دو تخمدان و لوله‌های فالوپ را برمی‌دارند.

هیسترکتومی از طریق شکم یا واژن انجام می‌‌شود. برخی از آن‌ها را می‌توان به روش لاپاراسکوپی یا با استفاده از فناوری ربات انجام داد. روش جراحی می‌تواند در عوارض جانبی بعد از جراحی‌، نقش داشته باشد.

برای آشنایی بیش‌تر با عوارض جانبی هیسترکتومی به ادامه مطلب مراجعه کنید.

عوارض جانبی کوتاه مدت چیست؟

انجام هیسترکتومی می‌تواند چندین عارضه فیزیکی کوتاه مدت ایجاد کند. برخی از افراد نیز ممکن است عوارض جانبی عاطفی را در طول روند بهبودی تجربه کنند.

عوارض جسمی

پس از هیسترکتومی، ممکن است لازم باشد یک یا دو روز در بیمارستان بمانید. در طول اقامت، احتمالاً به شما دارویی داده می‌شود تا با بهبودی بدن‌‌تان، به درمان و تسکین درد کمک کند. در موارد انجام هیسترکتومی لاپاراسکوپی گاهی اوقات نیازی به بستری شدن در بیمارستان ندارد. در طی روند بهبودی، احتمالاً در روزها یا هفته‌های بعد از عمل متوجه ترشحات خونی واژن خواهید شد که کاملا طبیعی است. ممکن است در این زمان پوشیدن پد کمک کننده باشد.

مقدار واقعی زمان مورد نیاز برای بهبودی بستگی به نوع جراحی و میزان فعالیت شما دارد. اکثر افراد می‌توانند حدود شش هفته پس از هیسترکتومی شکمی به سطح فعالیت معمول خود بازگردند. اگر هیسترکتومی واژینال انجام دهید، زمان مورد نیاز بهبودی شما معمولا کوتاهتر است. شما باید بتوانید در عرض سه یا چهار هفته به فعالیت‌های معمول خود بازگردید.

در هفته‌های بعد از هیسترکتومی، ممکن است موارد زیر را داشته باشید:

  • درد در محل برش؛
  • تورم، قرمزی یا کبودی در محل برش؛
  • سوزش یا خارش در نزدیکی محل برش؛
  • احساس بی حسی در نزدیکی برش یا پایین پای خود.

به خاطر داشته باشید که اگر هیسترکتومی کامل انجام دهید که تخمدان‌های شما را خارج می‌کند، بلافاصله یائسگی را آغاز خواهید کرد که می‌‌تواند باعث  علائم زیرشود:

  • گرگرفتگی؛
  • خشکی واژن؛
  • تعریق شبانه؛
  • بی‌خوابی.

عوارض عاطفی

رحم یک عضو حیاتی برای بارداری است و با حذف آن نمی‌توانید باردار شوید، تطبیق با شرایط عدم بارداری می‌تواند برای برخی افراد سخت باشد. همچنین پس از انجام هیسترکتومی، قاعدگی قطع می‌شود. برای برخی افراد، قطع قاعدگی یک نعمت بزرگ است. اما حتی اگر احساس آرامش می‌کنید، باز هم احساس از دست دادن آن را تجربه می کنید.

برای برخی، بارداری و قاعدگی جنبه های مهم زنانگی هستند. از دست دادن ظرفیت هر دو در یک روش واحد می‌تواند برای برخی افراد بسیار سخت باشد. حتی اگر از احتمال عدم بارداری یا قاعدگی نگران نباشید در این مورد هیجان‌‌زده هستید و احساسات متناقضی ممکن است بعد از عمل ظاهر شوند.

قبل از انجام هیسترکتومی، هیستر سیستر‌، سازمانی که به ارائه اطلاعات و حمایت از کسانی که قصد هیسترکتومی را دارند اختصاص داده شده است‌، را بررسی کنید.

در این‌جا برداشت یک زن از جنبه های عاطفی انجام هیسترکتومی بیان شده است.

عوارض طولانی مدت چیست؟

به دنبال هر نوع هیسترکتومی، دیگر پریود نخواهید شد. شما همچنین نمی‌توانید باردار شوید. این‌ها اثرات دائمی هیسترکتومی هستند.

مشکلات پرولاپس اندام ممکن است پس از هیسترکتومی رخ دهد. یک مطالعه در سال ۲۰۱۴ روی بیش از ۱۵۰۰۰۰ پرونده از بیماران گزارش داد که ۱۲ درصد از بیماران هیسترکتومی‌‌، نیاز به جراحی پرولاپس اندام لگنی داشتند.

در برخی از موارد پرولاپس اندام، واژن دیگر به رحم و دهانه رحم متصل نیست. واژن می‌تواند رها شود یا حتی از بدن بیرون بزند. سایر اندام‌ها مانند روده یا مثانه می‌توانند به جایی که رحم قبلاً در آن قرار داشت فرورفته و واژن را تحت فشارقرار دهند. اگر مثانه درگیر باشد، می‌تواند منجر به بروزمشکلات ادراری شود. جراحی می‌تواند این مشکلات را اصلاح کند.

اکثر زنان بعد از هیسترکتومی پرولاپس را تجربه نمی‌کنند.  اگر می‌دانید که قرار است هیسترکتومی کنید، برای جلوگیری از مشکلات پرولاپس، تمرینات کف لگن را برای تقویت عضلات حمایت‌کننده اندام‌های داخلی خود در نظر بگیرید. تمرینات کگل را می‌توان در هر زمان و هر مکان انجام داد.

اگر تخمدان‌ها در طول این عمل برداشته شده اند، علائم یائسگی شما می‌تواند چندین سال طول بکشد. اگر تخمدان‌ها خارج نشده‌اند و هنوز یائسه نشده‌‌اید، ممکن است زودتر از زمان مورد انتظار یائسگی تان شروع شود.

اگر تخمدان های خود را برداشته و یائسه شوید، برخی از علائم شما ممکن است بر زندگی جنسی شما تأثیر بگذارد. عوارض جنسی یائسگی می تواند شامل موارد زیر باشد:

  • خشکی واژن؛
  • درد هنگام رابطه جنسی؛
  • کاهش میل جنسی.

همه اینها به دلیل تغییر استروژن تولید شده توسط بدن شما است. چندین راهکار برای مقابله با این اثرات وجود دارد که می توانید در نظر بگیرید، مانند درمان جایگزینی هورمون.

با این حال، در میان بسیاری از زنانی که هیسترکتومی انجام می دهند تأثیر منفی بر زندگی جنسی خود ندارند. در برخی موارد، تسکین درد مزمن و کاهش خونریزی، میل جنسی را بهبود می‌بخشد.

درباره رابطه جنسی بعد از هیسترکتومی بیش‌تر بدانید.

آیا خطراتی برای سلامتی وجود دارد؟

هیسترکتومی یک جراحی بزرگ است. مانند همه جراحی‌ها، این جراحی با تعدادی خطرات فوری همراه است.

این خطرات عبارتند از:

  • از دست دادن زیاد خون؛
  • آسیب به بافت‌های اطراف، از جمله مثانه، مجرای ادرار، رگ‌های خونی و اعصاب؛
  • لخته شدن خون؛
  • عفونت؛
  • عوارض بی‌هوشی؛
  • انسداد روده.

این نوع خطرات با اکثر جراحی‌ها همراه است و به این معنا نیست که انجام هیسترکتومی بی خطر نیست. پزشک شما باید این خطرات را قبل از عمل بررسی کند و در مورد اقداماتی که برای به حداقل رساندن خطرات عوارض جانبی جدی‌تر انجام خواهد داد، به شما اطلاع دهد.

اگر این موضوع را با شما مطرح نکردند، خودتان سوال‌های‌تان را مطرح کنید و اگر نتوانند این اطلاعات را ارائه دهند یا به سوالات شما پاسخ دهند، ممکن است پزشک خوبی برای شما نباشند.

سوالاتی که قبل از انجام هیسترکتومی باید از پزشک بپرسم چیست؟

هیسترکتومی می تواند یک روش تغییر دهنده زندگی با مزایای عمده و برخی خطرات بالقوه باشد. به همین دلیل بسیار مهم است که قبل از انجام عمل، پزشکی را انتخاب کنید که به او اعتماد داشته باشید و با او راحت صحبت کنید. یک پزشک خوب برای گوش دادن به سوالات و نگرانی‌های شما قبل از جراحی زمان خاصی را اختصاص می‌‌دهد.

هرچند که شما می‌‌توانید هر سوالی را در ذهن خود دارید مطرح کنید، در اینجا چند سوال خاص وجود دارد که باید در نظر بگیرید:

  • آیا درمان غیر‌جراحی برای بهبود علائم من وجود دارد؟
  • کدام نوع هیسترکتومی را توصیه می‌کنید و چرا؟
  • ریسک باقی ماندن تخمدان‌‌ها، لوله‌های فالوپ یا دهانه رحم در جای خود چیست؟
  • کدام روش جراحی را انتخاب خواهید کرد و چرا؟
  • آیا من کاندید خوبی برای هیسترکتومی واژینال، جراحی لاپاراسکوپی یا جراحی رباتیک هستم؟
  • آیا از آخرین تکنیک‌های جراحی استفاده می‌کنید؟
  • آیا تحقیق جدیدی در رابطه با وضعیت من وجود دارد؟
  • آیا بعد از هیسترکتومی به آزمایش پاپ اسمیر نیاز دارم؟
  • اگر تخمدان‌های من را بردارید، آیا درمان جایگزینی هورمونی را توصیه می‌‌کنید؟
  • آیا بی‌هوشی عمومی همیشه لازم است؟
  • چه مدت پس از جراحی به بستری شدن در بیمارستان نیاز خواهم داشت؟
  • زمان استاندارد بهبودی در خانه چقدر است؟
  • آیا جای زخم خواهم داشت؟

نتیجه‌گیری:

هیسترکتومی می‌تواند عوارض جانبی کوتاه مدت و طولانی مدت ایجاد کند. همچنین می‌توانند به کاهش درد طاقت فرسا، خونریزی شدید و سایر علائم ناامید‌‌کننده بیمار کمک کند. با پزشک خود مشورت کنید تا مزایا و خطرات این روش را بسنجید و ایده بهتری در مورد انتظارات بعد از جراحی داشته باشید.

منبع: healthline.com


 

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

فیبروم؛ تومور غیرسرطانی رحم

بیماری‌‌ها و راه درمان , بارداری و زایمان, بهداشت بانوان , پیشگیری بهتر از درمان

 

بیماری فیبروم رحمی از تجمع فیبروئیدها در رحم ایجاد می‌شود. فیبروئیدهای رحمی در حقیقت تومورهای خوش‌‌خیمی (غیرسرطانی) هستند که از رحم سر می‌‌زنند.

اگرچه جنس فیبروم رحم از همان جنس فیبرهای عضله صاف دیواره داخلی رحم (میومتریوم) است، اما این فیبروئیدها سفت تر و محکم‌تر از فیبرهای میومتریوم هستند. فیبروئید‌های رحمی معمولا جمع شده و شکل گرد و توده‌ای به خود می‌گیرند.

فیبروئیدهای رحمی می‌توانند در دیواره خارجی رحم و به سمت حفره شکمی، در میان لایه‌های عضلانی رحم، روی دیواره داخلی رحم و به صورت آویزان از دیواره داخلی به سمت رحم رشد کنند.

چه چیزی باعث ایجاد فیبروئید‌های رحمی می‌شود؟

علت اصلی و دقیق این تومورهای خوش‌خیم در خانم‌ها هنوز معلوم نیست. ناهنجاری‌های ژنتیکی، تغییرات در فاکتور رشد (پروتئینی مهم در بدن که رشد و تکثیر سلول‌های بدن را تنظیم می‌کند)، ناهنجاری‌های سیستم عروق خونی اندام‌‌ها و یا پاسخ بافت‌‌ها به جراحت‌ها و زخم‌ها همگی می‌توانند در ایجاد و تکثیر این فیبروئید‌ها نقش داشته باشند.

در این میان عواملی که بیش‌ترین تاثیر را در ایجاد این تومورهای خوش‌خیم دارند شامل موارد زیر هستند:

تغییرات ژنتیکی:  بسیاری از فیبروئیدها ریشه در تغییرات ژنتیکی سلول‌های عضلانی رحم دارند. به همین دلیل است که سابقه خانوادگی در ابتلای به این بیماری اهمیت پیدا می‌کند. از طرفی دیده شده که در خانواده‌های دارای سابقه این بیماری، ابتلای دوقلوهای دختر همسان به فیبروئید رحمی بیشتر از دوقلوهای ناهمسان است.

هورمون‌ها: استروژن و پروژسترون دو هورمون مهم در آماده‌سازی رحم برای بارداری و تنظیم سیکل قاعدگی هستند. به نظر می‌رسد این هورمون‌‌ها رشد فیبروئیدهای رحمی را تقویت می‌کنند. فیبروئیدها گیرنده‌های استروژنی و پروژسترونی بیشتری نسبت به سایر سلول‌های رحم دارند.

فیبروئید‌های رحمی معمولا بعد از یائسگی کوچک می‌شوند که علت آن هم کاهش ترشح استروژن و پروژسترون است. ولی هورمون درمانی دوران یائسگی برای رهایی از علائم آزاردهنده یائسگی، باعث باقی ماندن این فیبروئیدها می‌‌شود.

جالب است بدانید که بارداری و مصرف قرص‌های ضد‌بارداری، احتمال ابتلا به فیبروئید‌های رحمی را کاهش می‌دهند. این فیبروئید‌ها تا به حال در دخترانی که به بلوغ نرسیده اند دیده نشده است، اما دختران نوجوان و جوانی که قاعدگی آن‌ها شروع شده است، به ندرت ممکن است به این بیماری مبتلا شوند.

از سایر عواملی که خطر ابتلا به فیبروم رحمی را افزایش می دهند، می توان به موارد زیر اشاره کرد:

– شروع قاعدگی قبل از سن ۱۰ سالگی؛

– مصرف نوشیدنی‌های الکلی؛

– عفونت رحم و بیماری‌های مقاربتی؛

– فشار‌خون بالا.

علائم بیماری فیبروم رحمی چگونه است؟

خونریزی شدید و غیرعادی قاعدگی از شایع‌ترین علامت وجود فیبروئید رحمی است. اگر فیبروم‌ها در نزدیکی لایه‌های داخلی رحم باشند و یا در خون‌رسانی به لایه‌های داخلی رحم اختلال ایجاد کنند، می‌توانند باعث قاعدگی سنگین و دردناک شوند.

در این شرایط معمولا قاعدگی طولانی مدت و لکه‌بینی بین دوره‌های قاعدگی وجود خواهد داشت. خانم‌های دچار قاعدگی سخت و طولانی مدت، معمولا به کم‌خونی فقر آهن مبتلا می شوند.

همچنین فیبروئید‌ها بسته به اندازه و محل شان در رحم می‌توانند منجر به علائم زیر شوند:

– درد و فشار در ناحیه لگن؛

– تکرر ادرار؛

– عدم توانایی در تخلیه کامل مثانه؛

– عفونت مجاری ادراری که معمولا از عدم تخلیه کامل مثانه ناشی می‌‌شود.

– یبوست؛

– درد پاها و کمر.

بیماری فیبروم بر بارداری هم تاثیر می‌گذارد؟

اگرچه فیبروئید در تخمک‌گذاری اختلالی ایجاد نمی‌کند، ولی برخی مطالعات اظهار می‌کنند که فیبروم می‌تواند باعث اختلال در باروری شده و یا باعث بارداری ناموفق شود.

به‌طور خاص، فیبروئیدهای زیرموکوسی یعنی همان‌هایی که باعث اختلال در ساختمان طبیعی لایه‌های داخلی رحم می‌شوند، موثرترین فیبروئید‌ها در کاهش باروری هستند، چراکه مانع لانه گزینی تخم لقاح یافته در بافت رحمی می‌شوند. گاهی اوقات هم فیبروئید‌ها را علت اصلی سقط جنین می‌دانند.

فراموش نکنید اگر پزشک علت سقط یک خانم باردار را وجود فیبروم تشخیص دهد، تا زمانی که این فیبروم درمان نشود، این خانم قادر به بارداری و زایمان موفق نخواهد بود. در برخی موارد هم این توده‌‌های فیبروئید باعث انسداد لوله‌های رحمی شده و مانع رسیدن اسپرم به تخمک می‌شوند.

پس به طور کلی میزان تاثیرگذاری بیماری فیبروم بر وضعیت باروری به شدت بیماری و محل قرار‌گیری فیبروئید‌ها در رحم بستگی دارد.

درمان بیماری فیبروم چیست؟

خوشبختانه امروزه درمان‌های متعددی برای فیبروم رحمی وجود دارد. درمان‌های این بیماری معمولا هورمون‌هایی که سیکل قاعدگی را تنظیم می‌کنند را هدف می‌گیرد، یعنی همان استروژن و پروژسترون، و از این طریق علائمی اصلی نظیر خونریزی‌های شدید و طولانی مدت و درد و فشار لگنی را بهبود خواهند داد.

اما این درمان‌ها فیبروئید‌ها را به کلی از بین نمی‌برند، فقط می‌توانند آنها را کوچک‌تر و ضعیف‌تر کنند.

از جمله این درمان‌ها عبارتند از:

۱- آگونیست‌‌های هورمون آزاد کننده گنادوتروپین (Gn-RH)

این داروها با مهار ترشح استروژن و پروژسترون شرایطی مانند یائسگی را به وجود می‌آورند و می‌توانند اندازه فیبروئید‌ها را کاهش دهند. بنابراین قاعدگی متوقف می‌شود و معمولا علائم آزاردهنده فیبروم و کم‌خونی همراه آن بهبود پیدا خواهد کرد. خیلی از پزشکان یک دوره درمان با این داروها را قبل از انجام عمل جراحی توصیه می‌کنند. درمان با این داروها معمولا بیش از شش ماه توصیه نمی‌‌شود، زیرا مصرف طولانی مدت آنها عوارضی مانند پوکی‌استخوان را به همراه خواهد داشت.

۲- استفاده از IUD

استفاده از IUD (تصویر روبرو) می‌تواند در درمان خونریزی‌های شدید ناشی از فیبروئید  مفید باشد. اما این را هم بدانید که استفاده از IUD ی ترشح کننده پروژسترون، فقط علائم بیماری را کاهش می‌دهد و هیچ تاثیری بر اندازه فیبروم و از بین بردن آن نخواهد داشت.

۳- سایر درمان‌ها

پزشک ممکن است در کنار درمان‌‌های بالا، داروهای دیگری را نیز به شما توصیه کند، برای مثال قرص‌های ضدبارداری که می‌توانند در تنظیم خونریزی و دوره‌های قاعدگی مفید باشند، اما باعث کاهش اندازه فیبروئید‌ها نخواهند شد. داروهای ضد‌التهاب های غیر‌استروئیدی و یا همان  داروهای NSAID می‌توانند در کاهش درد بیماری فیبروم کمک کننده باشند، اما این مسکن‌ها خونریزی را کاهش نخواهند داد. در کنار همه این‌ها پزشک ممکن است مصرف مولتی‌ویتامین‌ها و مکمل آهن را نیز به شما توصیه کند.

البته در بیمارانی که علائمی ندارند، معمولا هیچ درمانی توصیه نمی‌شود. فقط کافی است فرد تحت نظر پزشک متخصص قرار بگیرد تا رشد فیبروم بررسی شود و در صورت لزوم درمان شروع شود.

۴- عمل جراحی

در موارد شدید و در بیمارانی که علائم جدی دارند، عمل جراحی بهترین گزینه می‌باشد. در این شرایط پزشک بسته به نوع بیماری، وضعتی کلی سلامت فرد، سن بیمار، تصمیم او برای بارداری، اندازه فیبروم و غیره می‌تواند از انواع جراحی مثل میومکتومی، هیستروسکوپی و برداشتن لایه داخلی رحم (اندومتر) استفاده کند.

منبع: tebyan.net


 

0
1 2 3 10