نوشته شده توسط فرناز اخباری

آن‌چه در مورد ناشتا بودن قبل از آزمایش خون باید بدانید

بیماری‌‌ها و راه درمان , پیشگیری بهتر از درمان , فرناز اخباری

 

به گزارش سایت medicalnewstoday.com

ناشتا بودن قبل از آزمایش خون به این معنی است که فرد نباید قبل از انجام برخی آزمایشات خون چیزی غیر از آب بخورد یا بنوشد. اما کدام آزمایش خون نیاز به ناشتایی دارد و چگونه افراد می‌توانند با خیال راحت ناشتا بمانند؟

همیشه لازم نیست فرد قبل از آزمایش خون ناشتا باشد. هنگامی‌که آزمایش خون نیاز به ناشتا بودن دارد، معمولاً فقط برای مدت کوتاهی لازم است. در این صورت، ایده نخوردن یا ننوشیدن، حتی برای مدت کمی، ممکن است استرس را باشد. درک زمان و نحوه ناشتا بودن قبل از آزمایش خون می‌تواند به کاهش نگرانی‌های غیر‌ضروری کمک کند.

این مقاله به بررسی انواع آزمایش‌های خونی می‌پردازد که نیاز به ناشتا بودن دارند، چرا ناشتا بودن ضروری است و چگونه یک فرد می‌تواند آن را با خیال راحت انجام دهد.

چه مدت قبل از آزمایش خون ناشتا باشیم؟

بسته به نوع آزمایش خون نیاز به ناشتا بودن قبل از انجام آن ازمایش تعیین می‌شود. برخی از آزمایشات خون برای ارائه نتایج دقیق نیاز به ناشتا بودن دارند، در حالی که برخی دیگر نیاز ندارند.

انواع آزمایشات خونی که نیاز به ناشتا بودن دارند عبارتند از:

آزمایش قند‌خون ناشتا

آزمایش قند‌خون ناشتا می‌تواند به تشخیص دیابت کمک کند. دردیابت مقادیر بیش از حد قند در خون وجود دارد. آزمایش قند‌خون ناشتا سطوح قند‌‌خون را اندازه‌‌گیری می‌کند تا از سلامت فرد اطمینان حاصل شود..

مهم است که فرد به مدت ۸ تا ۱۰ ساعت قبل از آزمایش قند‌خون ناشتا چیزی به جز آب نخورد. یک فرد معمولاً یک شب ناشتا می‌‌ماند و آزمایش را صبح زود انجام می‌دهد.

ناشتا بودن دراندازه‌‌گیری دقیق سطح قند‌خون کمک کننده می‌باشد و نتایج به پزشک در تشخیص یا رد دیابت کمک می‌کند.

آزمایشات کلسترول خون

کلسترول یک ماده چرب در خون است. کلسترول بالا می‌تواند منجر به افزایش خطر برخی بیماری‌ها شود.

آزمایش‌های کلسترول خون که به نام پروفایل لیپیدی نیز شناخته می‌شوند، میزان چربی‌ها را در خون ارزیابی می‌کنند.

چربی‌‌های مختلف آزمایش شده عبارتند از:

  • کلسترول لیپوپروتئین با چگالی بالا، همچنین به عنوان کلسترول «خوب» شناخته می‌شود.
  • کلسترول لیپوپروتئین با چگالی کم، همچنین به عنوان کلسترول «بد» شناخته می‌شود.
  • تری‌گلیسیرید

اگر فردی اخیراً غذا خورده باشد، مقدار چربی‌ها در خون افزایش می‌یابد. به همین دلیل است که از افراد خواسته می‌شود ۹ تا ۱۲ ساعت قبل از آزمایش غذا نخورند، که به ارائه مشخصات دقیقی از مقادیر این چربی‌ها در خون کمک می‌کند.

تحقیقات نشان داده است که ممکن است قبل از انجام تمام آزمایشات کلسترول و تری‌گلیسیرید ناشتا بودن ضروری نباشد. با این حال، افرادی که این آزمایش‌ها را انجام می‌دهند باید به مدت ۲۴ ساعت قبل از انجام آزمایش از نوشیدن الکل خودداری کنند. همیشه بهتر است افراد با پزشک مشورت کنند تا ازدستورالعمل‌های جدید در مورد آزمایشات آگاهی یابند.

آزمایش گاما گلوتامیل ترانسفراز

آزمایش گاما گلوتامیل ترانسفراز  GGT به تشخیص بیماری کبد کمک می‌کند. GGT آنزیمی در کبد است که به عملکرد موثر آن کمک می‌کند. ممکن است لازم باشد که فرد ۸ ساعت قبل از انجام آزمایش از خوردن و آشامیدن خودداری کند، همچنین از نوشیدن الکل و مصرف برخی از داروهای تجویزی خودداری کند.

آزمایش آهن خون

در این آزمایش سطح آهن معدنی موجود در خون را اندازه‌‌گیری می‌کند. این آزمایش به شناسایی بیماریهای ناشی از کمبود آهن در خون‌، مانند کم‌خونی کمک می‌کند.

آهن در برخی از انواع غذاها وجود دارد و خیلی سریع از غذا به خون جذب می‌شود. بنابراین، اگر فردی قبل از آزمایش خون  غذا بخورد، نتایج ممکن است سطوح بیشتر آهن را نشان دهد.

برای اطمینان از نتایج دقیق، فرد باید از نیمه شب قبل از آزمایش تا انجام آزمایش ناشتا باشد.

سایر آزمایشات خونی که نیاز به ناشتا بودن دارند

ممکن است از افراد زیر خواسته شود که ناشتا باشند:

  • آزمایش گلوکز خون: این آزمایش قند‌‌خون فرد را آزمایش می کند و می‌تواند به تایید یا رد دیابت کمک کند.
  • تست عملکرد کبد: منبع مطمئنی برای میزان عملکرد کبد فرد است.
  • آزمایش‌های الکترولیت سرم و عملکرد کلیه: این آزمایش‌ها برای ارزیابی بیماری مزمن کلیوی به عملکرد کلیه نگاه می‌کنند.
  • آزمایش ویتامین B12 : این آزمایش سطح ویتامین B12 در خون فرد را بررسی می‌کند. به‌طور معمول از افراد خواسته می شود ۱۲ ساعت قبل از آزمایش ناشتا باشند. آن‌ها همچنین باید به پزشک اطلاع دهند که آیا دارویی مصرف می‌کنند، زیرا برخی از آنها می‌توانند در آزمایش اختلال ایجاد کنند.

چرا ناشتا بودن لازم است

وقتی افراد غذا می‌خورند و الکل می‌نوشند، غذا و مایعات در معده آن‌ها تجزیه شده و جذب جریان خون می‌شود و این می‌تواند بر سطوح برخی از مواد در خون مانند گلوکز یا کلسترول خون تأثیر بگذارد.

اندازه‌گیری سطوح این مواد برای تشخیص برخی بیماری‌ها ضروری است، مانند:

  • دیابت؛
  • کم‌خونی؛
  • کلسترول بالا؛
  • بیماری کبد.

برای تشخیص صحیح این بیماری‌ها، ناشتا بودن فرد مهم است. خوردن یا آشامیدن قبل از آزمایش ممکن است سطح یک ماده خاص را در خون افزایش دهد و منجر به نتایج نادرست شود. نتایج نادرست به نوبه خود می‌تواند منجر به تشخیص نادرست شود.

کارهایی که می‌توانید انجام دهید

طیف وسیعی از کارها وجود دارد که افراد می‌توانند هنگام روزه گرفتن برای آزمایش خون انجام دهند، مانند:

  • آب: مهم است که هنگام روزه داری آب فراوان بنوشید تا هیدراته بمانید. آب بر نتایج آزمایش خون تأثیری ندارد و در مواقعی که فرد نیاز به روزه دارد، نوشیدن آن قابل قبول است.
  • زمان‌بندی: این که آیا یک فرد مجبور است ۸، ۱۲ یا ۲۴ ساعت ناشتا باشد، ایده خوبی است که قبل از انجام آزمایش مشخص کنید که آخرین زمانی که می‌تواند بخورد یا بنوشد چقدر است. به‌عنوان مثال، اگر از فردی خواسته شود ۱۲ ساعت قبل از آزمایش خون در ساعت ۹ صبح روزه بگیرد، پس از ساعت ۹ شب چیزی نخورد. شب قبل از.
  • دارو: برای افراد مهم است که در زمان ناشتا به مصرف داروهای معمولی خود ادامه دهند، مگر اینکه پزشک به آنها دستور دیگری داده باشد.

مواردی که باید اجتناب کرد

علاوه بر غذا و نوشیدنی، موارد دیگری نیز وجود دارد که هنگام ناشتا بودن برای آزمایش خون باید از آنها اجتناب کرد. این شامل:

  • الکل: الکل می‌تواند بر سطح قند و چربی خون تأثیر بگذارد و نتایج نادرستی به آزمایش‌های خونی که نیاز به ناشتا بودن دارند بدهد. اگر از فرد خواسته می‌شود قبل از آزمایش خون ناشتا باشد، باید از نوشیدن الکل نیز خودداری کند.
  • سیگار کشیدن: سیگار کشیدن نیز می‌تواند بر نتایج آزمایش خون تأثیر بگذارد. اگر قبل از آزمایش خون از فردی خواسته شده است که ناشتا باشد، باید از کشیدن سیگار خودداری کند.
  • آدامس جویدن: فرد در زمان ناشتا بودن برای آزمایش خون از جویدن آدامس، حتی اگر قند نداشته باشد، خودداری کند. این به این دلیل است که جویدن آدامس می‌تواند هضم را تسریع کند، که می‌تواند بر نتایج تأثیر بگذارد.
  • ورزش: ورزش همچنین می‌تواند هضم غذا را تسریع کند و بر نتایج تأثیر بگذارد، بنابراین افراد باید در دوره توصیه شده ناشتا بودن از ورزش کردن اجتناب کنند.

نتیجه

قبل از ناشتا بودن، باید از پزشک سوال کند که اگر ناشتایی لازم است مدت زمان آن چقدر باید باشد.

اگر آزمایش نیاز به ناشتا بودن دارد، پیروی از مراحل بالا می‌تواند به فردی که از او خواسته شده است برای آزمایش خون ناشتا باشد کمک کند تا این کار را با خیال راحت انجام دهد.

اگر روزه گرفتن بیش از حد سخت شد و فردی به دلیل گرسنگی یا تشنگی شدید آن را انجام نداد، باید با پزشک تماس بگیرد تا نوبت آزمایش خون را تغییر دهد.

اگر نتایج آزمایش خون افراد نادرست باشد، ممکن است تشخیص اشتباه برای بیماریشان داده شودکه منجر به عوارض بیشتر سلامتی می‌شود. به همین دلیل است که رعایت بهترین شیوه‌ها در مورد ناشتا بودن  قبل از آزمایش خون بسیار مهم است.

منبع: medicalnewstoday.com


 

 

 

0
نوشته شده توسط فرناز اخباری

دیابت نوع ۲: آیا داروهای آنتی‌‌سایکوتیک قدیمی می‌توانند جایگزینی برای متفورمین باشند؟

بیماری‌‌ها و راه درمان , پیشگیری بهتر از درمان , فرناز اخباری

 

به گزارش سایت medicalnewstoday.com

  • یک مطالعه جدید نشان می دهد که یک دسته قدیمی از داروهای ضد‌روان پریشی می‌تواند قند‌‌خون را در افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ کاهش دهد. این داروها ممکن است نیازهای افرادی را که نمی‌توانند داروهای دیابت موجود را مصرف کنند، یا برای آنها کم اثر شده است، برطرف کند.
  • داروهای ضد‌‌روان پریشی با بیان آنزیمی را که اخیراً با هیپرگلیسمی در موش مرتبط است، مرتبط هستند.

از آن‌جایی که دیابت نوع ۲ (T2D) روز به روز در حال افزایش است، نیاز به درمان‌‌های موثر در حال گسترش است. محققان دانشگاه آلبرتا (UAlberta) در کانادا داروهای غیر‌دیابتی موجود را به عنوان گزینه‌های درمانی جدید برای افراد مبتلا به T2D بررسی کرده‌اند. این مطالعه نشان داده است که دسته‌ای از داروهای ضد‌روان پریشی قدیمی با هدف قرار دادن آنزیمی که با افزایش قند‌خون در دیابت مرتبط است، سطح قند خون را کاهش می‌دهد.

آنزیمی که داروها آن را مهار می‌کنند سوکسینیل CoA:3-کتواسید CoA ترانسفراز یا SCOT است. این داروها متعلق به گروه دارویی دی‌فنیل بوتیل پیپریدین‌ها هستند که به اختصار DPBP نامیده می‌شود. این مطالعه در مجله Diabetes منتشر شده است.

زمانی که متفورمین گزینه درمانی نمی‌باشد

بسیاری از افراد مبتلا به T2D نمی‌توانند از متفورمین داروی اصلی که برای کاهش قند‌خون تجویز می‌شود یا سایر داروهای دیابت موجود بهره‌مند شوند. حدود یک سوم بیماران مبتلا به T2D به دلیل پاسخ های دارویی متغیر مرتبط با عوامل ژنتیکی و غیر ژنتیکی نمی توانند از متفورمین بهره مند شوند.

آن، جان آر. اوشر، دانشیار دانشکده داروسازی و علوم دارویی، به مدیکال نیوز تودی توضیح داد که درمان‌های جدید برای افراد مبتلا به T2D در مراحل آخر نیز مورد نیاز است:

آنها به داروهای متعددی که با افزایش ترشح انسولین کنترل قند‌خون آنها را بهبود می بخشد، کمتر پاسخ می‌‌دهند.

دکتر جیسون نگ، متخصص غدد در مرکز غدد درون ریز و دیابت UPMC در پیتسبورگ، PA، گفت: « دیابت نوع ۲ در جامعه ما بسیار شایع است، و با هزینه‌های هنگفتی بر جمعیت از نقطه نظر سلامت، و از نظر مالی برای سیستم سلامت ما به طور کلی می‌باشد.»

وی گفت: « توسعه درمان‌های جدید برای کمک به بهبود کنترل قند در بیماران دیابتی نوع ۲، در کنار تغییرات سبک زندگی و رژیم غذایی یک روش کلیدی در بهبود نتایج  در محیط خرد وکلان است».

چگونه استفاده مجدد از داروهای موجود کمک می‌کند

ساخت یک داروی جدید زمان زیادی می برد – بنیاد PhRMA تخمین می‌زند که به‌طور متوسط ​​۱۰ سال طول می‌کشد. همچنین یک فرآیند پرهزینه است. تصور مجدد استفاده از یک داروی موجود فرآیندی بسیار سریع‌تر و ساده‌‌تر است. هنگام استفاده مجدد از داروهای تایید شده برای استفاده‌های جدید، بسیاری از مراحل این کار قبلا انجام شده است. نگرانی‌های اساسی ایمنی قبلا برآورده شده است، بنابراین آزمایشات بالینی، که هنوز ضروری هستند، می توانند با سرعت بیشتری انجام شوند. به‌‌طور مشابه، بسیاری از زمان و پولی که صرف توسعه می شود قبلاً صرف شده است و این روند را به طور قابل‌توجهی ساده کرده است.

ضد‌روان پریشی و سطح قند‌‌خون

در سال ۲۰۲۰، محققان UAlberta مطالعه‌ای را منتشر کردند که ارتباط بین SCOT و هایپرگلیسمی در موش‌ها را نشان می‌داد. آن‌ها همچنین نشان دادند که یک داروی DPBP، پیموزاید، می‌‌تواند بیان SCOT را کاهش دهد و این منجر به بهبود سطح قند‌خون می‌شود.

آن مطالعه داروهای DPBP را از طریق مدل سازی کامپیوتری شناسایی کرده بود. تحقیقات جدید نشان می‌دهد که کل دسته داروها می توانند بیان SCOT را مهار کنند. علاوه بر اثر اولیه یک دارو، بسیاری از آنها اثرات ثانویه نیز دارند، مانند توانایی داروهای DPBP در مهار SCOT.

این ارتباط گزینه‌های درمانی جدیدی را باز می‌کند زیرا داروهای دیابت معمولاً قند‌خون را از طریق افزایش سطح انسولین کاهش می‌دهند.

– دکتر جیسون نگ می‌گوید: « توانایی داروهای DPBP برای کاهش بیان SCOT یک مکانیسم جدید بالقوه است که در آن می‌توانیم اثر کاهش قند را در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ و چاقی افزایش دهیم، که امیدوارکننده است اما نیاز به مطالعه بیشتر دارد.»

یک نگرانی در این روش وجود دارد و آن این است که در سطوح سالم، SCOT به بدن در سوزاندن کتون ها به عنوان سوخت جایگزین در زمانی که گلوکز کمبود دارد کمک می کند. مهار بیان SCOT از استفاده از این منبع انرژی پشتیبان جلوگیری می کند.

به گفته دکتر Ussher، “پیامد آن در واقع افزایش سطح کتون خون است که ممکن است خطر ابتلا به کتواسیدوز را به عنوان یک عارضه جانبی افزایش دهد.” با این حال، او خاطرنشان کرد که مطالعات پیش بالینی اش بر روی حیوانات نشان می دهد که این احتمالاً شدیدتر از کتواسیدوز نیست که با رژیم کتوژنیک رخ می دهد. او گفت که نظارت بر سطح کتون برای کسانی که از داروهای DPBP استفاده می کنند مهم است.او تاکید کرد: «ضروری است که ما درک کنیم که عواقب بلندمدت مهار SCOT در انسان چه خواهد بود.

عوارض جانبی داروهای DPBP برای دیابت

به عنوان داروهای ضد روان پریشی، کلاس داروهای DPBP گیرنده های دوپامین را در مغز هدف قرار می دهند. به این ترتیب، عوارض جانبی اغلب گزارش شده آنها شامل خواب آلودگی، سرگیجه و خستگی است.

دکتر Ussher گفت: “ما علاقه مندیم که تعیین کنیم آیا می توانیم ساختار DPBP ها را طوری تغییر دهیم که نتوانند به مغز نفوذ کنند اما توانایی خود را برای مهار SCOT در هر جای دیگر بدن حفظ کنند.” انجام این کار نه تنها عوارض جانبی را از بین می برد، بلکه به مغز اجازه می دهد تا در صورت نیاز از کتون ها برای انرژی استفاده کند.

وی افزود: “ما در واقع پیشرفت هایی در این زمینه داشته ایم و امیدواریم در یکی دو سال آینده مطالعات بعدی خود را در این راستا منتشر کنیم.”

نکات رژیم غذایی و سبک زندگی برای کنترل دیابت نوع ۲

به گفته دکتر نگ، در حال حاضر بهترین توصیه برای افرادی که امیدوارند از ابتلا به T2D اجتناب کنند یا بیماری را تحت کنترل خود درآورند، این است: «رژیم غذایی سالم بدون کربوهیدرات، داشتن فعالیت بدنی زیاد، خواب کافی، و کاهش استرس.»

اینها همه راه‌های متداول برای احساس سلامتی هستند و همگی به بدن شما کمک می‌کنند تا حساسیت به انسولین را حفظ کند، خطر ابتلا به چاقی را کاهش دهد و به نوبه خود خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ را کاهش دهد.

 

منبع: medicalnewstoday.com


 

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

با این علائم در معرض خطر ابتلا به دیابت هستید

بیماری‌‌ها و راه درمان , پیشگیری بهتر از درمان

 

بسیاری از ما بدون آن که بدانیم، در وضعیت ابتلا به دیابت یعنی پیش دیابت هستیم. این بیماری آن‌قدر گسترش یافته است که اکنون در کشور ما حدود ۵ میلیون نفر از این بیماری رنج می‌برند. در کشورهای پیشرفته جهان نیز از هر سه نفر ۱ نفر دچار پیش دیابت هستند، در حالی‌که ۹۰ درصد آنان از بیماری خود مطلع نیستند.

پیش دیابت (prediabetes) زمانی اتفاق می‌افتد که قند‌خون بالاتر از حد طبیعی، اما نه در دامنه دیابت باشد. میزان قند‌خون طبیعی کمتر از ۱۱۰ میلی‌گرم در دسی لیتر خون است. اگر این عدد به بیش از ۱۲۶ میلی‌گرم در دسی لیتر برسد، فرد دچار دیابت خواهد شد. چنان چه قند‌خون شما در این محدوده طبیعی قرار نگرفته، آزمایش خون و پیگیری‌‌های منظم برای شما در اولویت همه کارها قرار دارد.

همانطور که ممکن است از نام آن حدس بزنید، پیش دیابت بدون کنترل اغلب به دیابت کامل تبدیل می‌شود. اما دانستن اینکه آیا شما نیز به پیش دیابت مبتلا هستید دشوار است، زیرا معمولا نشانه‌ای از آن وجود ندارد. هیچ راهی برای شناخت پیش دیابت وجود ندارد که یک پزشک بتواند آن را با آزمایش خون تشخیص دهد.

با این حال، علائم و تغییرات خاصی وجود دارد که می تواند به شما کمک کند:

دچار اضافه وزن هستید
تجمع چربی اضافی، به ویژه در ناحیه میانی بدن، شانس ابتلای شما به مقاومت انسولین را افزایش می‌دهد که خود بزرگ‌ترین عامل بروز دیابت خواهد بود. چاقی و اضافه وزن، فشار را بر روی پانکراس (لوزالمعده) برای افزایش تولید انسولین و فعالیت بیش‌‌تر این عضو از بدن افزایش می‌دهد. وقتی شکم‌تان بیشترین چربی را در خود دارد، یعنی این که بیشترین چاقی در اطراف ارگان‌های بدن‌‌تان است، احتمال ابتلای شما به دیابت آسیب زننده را بالا می‌برد.
یکی از بهترین راه‌‌های صاف کردن شکم، مصرف بیشتر سبزیجات و ورزش و فعالیت بدنی زیاد است.

پوست‌‌تان غیرعادی عمل می‌کند
پیش دیابت، معمولا علامتی ندارد،  اما در برخی از افراد، ممکن است خود را به صورت علائم خفیف مرتبط با بیماری دیابت، مانند احساس تشنگی یا نیاز مکرر به دفع ادرار نشان دهد. علامت هشدار‌دهنده دیگر این بیماری در تغییرات پوستی است، مانند رنگ پریدگی و برخی علائم پوستی.
برخی افراد دچار پیش دیابت ممکن است است علائم مقاومت به انسولین مانند تیرگی پوست در ناحیه زیر بغل یا پشت یا بخش هایی از گردن و یا یکسری ضایعات پوستی در بخش‌های مشابه را نشان دهند. مراقب ان علائم باشید و مدام آن‌‌ها را زیر نظر بگیرید و نگرانی خود را با پزشک‌تان در میان بگذارید.

یک فرد بسیار کم تحرک هستید
فعالیت بدنی منظم به بدن کمک می‌‌کند که بتواند از انسولین بهتر استفاده کند. همچنین می‌تواند به شما در حفظ وزن سالم کمک کند که به نوبه خود خطر ابتلا به پیش دیابت و دیابت را کاهش می‌دهد. اگر از شیوه زندگی بی‌‌تحرک پیروی می‌کنید، سه بار در روز با یک پیاده‌روی ۱۰ دقیقه ای شروع کنید. هنگامی که به این روش عادت کردید (و پس از چک کردن با پزشک خود)، راه و فعالیتی را انتخاب کنید تا برای همیشه یک فرد متحرک و پرجنب و جوش باشید. در حالت ایده‌آل، شما باید تلاش کنید که حداقل ۱۵۰ دقیقه فعالیت متوسط را در برنامه‌های هفتگی‌تان وارد کنید.

شمع‌های تولد زیادی را خاموش کرده‌اید
شما نمی‌توانید زمان را متوقف کنید، اما بزرگ‌تر شدن و افزایش سن، شما را در معرض خطر زیادی برای بسیاری از موارد، از جمله بیماری پیش دیابت قرار می‌دهد. به همین دلیل است که انجمن‌های دیابت در تمام دنیا به تمام بزرگسالان بالای ۴۵ سال توصیه می‌کنند برای آگاهی از وضعیت خود، آزمایش خون بدهند. این بسیار مهم است که در بزرگسالی به‌طور منظم به پزشک خود مراجعه کنید تا اطمینان حاصل کنید که شما یک رژیم غذایی خوب و قند‌خون نرمال دارید.

قبلا دچار مشکلات قندخون شده‌اید
زنانی که در دوران بارداری دچار دیابت بارداری می‌شوند، پس از تولد نوزادان خود دقیقا به حالت عادی باز نمی‌گردند. حتی اگر سطح قند‌خون‌‌شان در بررسی‌‌های پس از زایمان طبیعی باشد، در آینده در معرض خطر ابتلا به پیش دیابت و دیابت هستند. سابقه خانوادگی و قومی شما نیز مهم است. اگر دیابت در شجره خانوادگی شما دیده شود، احتمال بیشتری وجود دارد که  به پیش دیابت مبتلا شوید.

خواب خوبی ندارید
اگر شما شب هنگام، خواب خوبی را تجربه نکنید، بدن تان می تواند به سرعت دچار اشکالاتی شود. خواب نامناسب، می‌تواند موجب اضافه وزن‌تان شود، که خود خطر ابتلا به پیش دیابت را افزایش خواهد داد. اختلالات خواب، مانند آپنه خواب می‌‌تواند سبب اختلال در سطح قند‌‌خون شود.
اگر با چرت زدن و سستی ناشی از بی‌‌خوابی مبارزه می‌کنید با پزشک خود صحبت کنید. درمان مشکلات خواب شما می‌تواند شما را از منطقه خطرناک دیابت دور نگه دارد.

منبع: tebyan.net


 

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

علائم پیش‌دیابت را جدی بگیرید

بیماری‌‌ها و راه درمان , پیشگیری بهتر از درمان

 

خیلی از افرادی که پیش‌دیابت دارند از این مسئله مطلع نیستند. پیش‌دیابت عارضه‌ای است که در آن علائم به راحتی نادیده گرفته می‌شوند. به گفته‌ی مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها (CDC)، فقط ۱۵ درصد از موارد پیش‌دیابت معمولا تشخیص داده می‌شوند. حالا چرا اینقدر مهم است که بدانید پیش‌دیابت دارید؟

پیش‌دیابت می‌تواند همان مشکلاتی را برای سلامتی ایجاد کند که دیابت نوع دوم به دنبال دارد. پیش‌دیابت داشتن یعنی اینکه خیلی احتمال دارد طی ده سال آینده به دیابت دچار شوید، مگر اینکه سبک زندگی‌تان را تغییر دهید.

یکی از مهم‌ترین کارهایی که می‌توانید برای درمان پیش‌دیابت انجام دهید، کم‌کردن وزن است. پیش‌دیابت خصوصا در میان افرادی که اضافه وزن دارند و در دهه ۴۰ و ۵۰ زندگی خود هستند بسیار شایع می‌باشد و روزبه‌روز نیز در حال افزایش است؛ اما مسئله فقط این نیست؛ حتی اگر پیش‌دیابت شما به دیابت منجر نشود، احتمال اینکه به بیماری‌های قلبی و عروقی دچار شوید خیلی زیاد است. ضمنا، تحقیقات اخیر نشان می‌دهد افرادی که پیش‌دیابت دارند، مانند کسانی که دیابت نوع دوم دارند، رگ‌های خونی‌شان تا حدودی آسیب می‌بیند.

پیش‌دیابت چیست؟

در پیش‌دیابت، سطح گلوکز خون بالاتر از حد نرمال است، اما هنوز به سطح دیابت نرسیده است. بنابراین بهتر می‌توانید بفهمید سطح نرمال گلوکز، پیش‌دیابت و دیابت چیست.

سطح قند خون ناشتا برای هر یک به شرح زیر است:
. نرمال: پایین‌تر از ۱۰۰
. پیش دیابت: ۱۰۰ تا ۱۲۵
. دیابت: بالاتر از ۱۲۵

علامت‌هایی که باید نسبت به آن‌ها دقیق باشید

چیزی که تشخیص پیش‌دیابت را سخت می‌کند این است که علائم آن واضح نیستند، البته اگر اصلا علامتی وجود داشته باشد! خیلی از افراد به‌واسطه‌ی یک آزمایش خون روتین متوجه می‌شون که پیش‌دیابت دارند؛ اما علامت‌هایی وجود دارد که باید نسبت به آن‌ها دقیق باشید.
اگر دور کمرتان زیاد است پس بیشتر احتمال دارد پیش‌دیابت داشته باشید. دور کمر زیاد علامتی از مقاومت به انسولین است؛ عارضه‌ای که در آن سلول‌ها به انسولین واکنش مناسب نشان نمی‌دهند. انسولین هورمونی است که توسط پانکراس ساخته شده و به گلوکز کمک می‌کند وارد سلول‌ها شوند و انرژی تولید شود.

تمام مدت احساس خستگی می‌کنید
خستگی یکی از علائم بسیاری از بیماری‌های شایع است، از جمله دیابت نوع دوم. اگر اغلب احساس خستگی می‌کنید می‌تواند ناشی از استرس، کمبود آهن، کم‌کاری تیروئید یا دیگر مشکلات سلامتی باشد، اما پیش‌دیابت را هم باید در این لیست جا دهید. وقتی پیش‌دیابت دارید، سلول‌های شما به سختی می‌توانند گلوکز لازم برای تولید انرژی را انتقال دهند، بنابراین احساس خستگی می‌کنید چون سلول‌ها به طور یکنواخت گلوکز نمی‌گیرند تا تولید انرژی کنند.

بینایی‌تان مثل قبل نیست
اگر پیش‌دیابت یا دیابت داشته باشید، سطح قندخون‌تان خیلی بالاست و ممکن است به مشکلات بینایی دچار باشید، مانند تاری دید گذرا. دلیل این اتفاق این است که گلوکز بالا، آب را از بافت‌ها می‌گیرد، از جمله از شبکیه که پشت چشم است. به این عارضه رتینوپاتی دیابتیک می‌گویند. ضمنا گلوکز بالا می‌تواند به رگ‌های پشت چشم آسیب بزند.

رتینوپاتی در دیابت نوع دوم شایع‌تر است؛ اما تحقیقات نشان می‌دهد این آسیب می‌تواند زودتر یعنی در مرحله‌ی پیش دیابت هم شروع شود. مطالعه‌ای دریافت ۸ درصد از افرادی که پیش‌دیابت دارند، دچار رتینوپاتی دیابتی می‌شوند. رتینوپاتی دیابتی می‌تواند منجر به کاهش بینایی یا حتی نابینایی شود، بنابراین باید آن را جدی بگیرید.

دفعات بیشتری ادرار می‌کنید
اگر دفعات ادرارکردنتان زیاد شده می‌تواند علامت دیابت باشد اما احتمال پیش‌دیابت هم وجود دارد. اگر شب‌ها بیشتر از یک بار برای ادرارکردن بیدار می‌شوید، از پزشکتان بخواهید سطح قند خون ناشتایتان را چک کند. علاوه بر تکرر ادرار، بیشتر احساس تشنگی خواهید کرد چون بدنتان سعی می‌کند آبی را که از طریق ادرار از دست می‌دهید جبران کند.

تغییرات بی‌دلیل در وزن دارید
افرادی که پیش‌دیابت و دیابت دارند، اغلب تغییرات وزن را نیز تجربه می‌کنند. افزایش وزن، ریسک فاکتوری برای ابتلا به هر دو عارضه است. بنابراین ممکن است بعد از افزایش وزن بدون تغییری در سبک زندگی، ممکن است متوجه شوید پیش‌دیابتتان شروع شده است. افزایش دور کمر نیز ریسک فاکتور دیگری است. اما وقتی سطح قندخون بالا می‌رود، کاهش وزن علامتی شایع است، خصوصا اگر قند خون ناشتا به سطح دیابتیک برسد.
وقتی سلول‌ها به دلیل مقاومت به انسولین نمی‌توانند گلوکز کافی بگیرند، تجزیه‌ی چربی یکی از راه‌های جایگزین برای تامین انرژی می‌شود و بدن چربی از دست می‌دهد.

زخم‌هایتان دیر خوب می‌شوند
دیابت، جریان خون به سمت پاها را کاهش می‌دهد و همچنین بر واکنش سیستم ایمنی اثر می‌گذارد، به گونه‌ای که التیام زخم به کُندی صورت می‌گیرد. بنابراین، بریدگی‌‌ها، خراش‌ها و زخم‌ها به مدت زمان طولانی‌تری برای خوب شدن نیاز دارند. این اتفاق در دیابت نوع دوم شایع‌تر است، اما در مرحله‌ی پیش‌دیابت هم می‌تواند چنین مشکلی پیش بیاید.

دیگر علائمی که با مشاهده‌ی آن‌ها مخصوصا در صورت تداوم، باید قندخون را اندازه گرفت
تمایل بیش از حد به مصرف شیرینی‌جات، تحریک‌پذیری و نوسانات خلقی ناگهانی، سرگیجه و لرزش و عدم تمرکز در انجام کارها

چه باید بکنید اگر پیش‌دیابت دارید؟

اگر اضافه وزن دارید یا چاق هستید، کاهش ۵ تا ۱۰ درصد از وزن بدن می‌تواند سطح قندخونتان را بهبود بخشد و ریسک ابتلا به دیابت نوع دوم را کاهش دهد. این اندازه کاهش وزن، مقداری است که می‌تواند به نفع سلامت قلب‌وعروقتان هم باشد.
ورزش هم می‌تواند به کاهش وزن کمک کند؛ اما در پیشگیری از پیش‌دیابت نیز نقش مهمی دارد. ورزش روشی عالی برای بهبود مقاومت به انسولین است. حین و بعد از ورزش، سلول‌ها گلوکز را بدون نیاز به انسولین جذب می‌کنند. ضمنا ورزش، بافت عضله را افزایش می‌دهد که جذب گلوکز از جریان خون را بیشتر می‌کند، بنابراین بدنتان مجبور نیست انسولین زیادی تولید کند.

کلام پایانی

اگر پیش‌دیابت داشته باشید، ممکن است برخی از این علائم را داشته باشید یا هیچ علامتی نداشته باشید. به همین دلیل مهم است هر ۶ ماه یک بار، سطح قندخون ناشتایتان را چک کنید تا مطمئن شوید در حدی نرمال است. اگر متوجه شدید پیش‌دیابت دارید، تغییراتی در سبک زندگی، خصوصا کاهش وزن اغلب می‌تواند موثر باشد.

منبع: tebyan.net


 

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

ارتباط بیماری تیروئید و دیابت

بیماری‌‌ها و راه درمان , پیشگیری بهتر از درمان

 

بیماری تیروئید در متابولیسم اختلال ایجاد می‌کند و به همین دلیل قند خون که در اصل باید به‌عنوان انرژی مصرف شود، در بدن تجمع می‌یابد و این مسئله ریسک دیابت را بالا برده و اگر در حال حاضر دیابت داشته باشید، کنترل قند خون را دشوار می‌کند.

چندان عجیب نیست که یک نفر هم بیماری تیروئید داشته باشد و هم دیابت. در واقع اگر شما دیابت نوع اول، دیابت نوع دوم، مقاومت به انسولین یا سندرم متابولیک داشته باشید، احتمال اینکه به بیماری تیروئید دچار شوید زیاد است.

از طرفی دیگر، بیماری تیروئید نیز احتمال ابتلا به سندرم متابولیک یا دیابت نوع دوم را افزایش می‌دهد و اگر چاق باشید یا اضافه‌وزن داشته باشید، این ارتباط قوی‌تر هم می‌شود. در این مطلب به شما می‌گوییم بیماری تیروئید و دیابت چگونه به هم مرتبط‌اند و چگونه اگر دیابت دارید از ابتلا به بیماری تیروئید پیشگیری کنید و برعکس.

بیماری تیروئید و قند‌خون

غده تیروئید عضوی پروانه‌ای شکل در پایین گردن است که نقش مهمی در تنظیم بسیاری از عملکردهای بدن دارد، از جمله متابولیسم (نحوهٔ استفادهٔ بدن از انرژی).

بیماری تیروئید در متابولیسم اختلال ایجاد می‌کند و به همین دلیل قند خون که در اصل باید به‌عنوان انرژی مصرف شود، در بدن تجمع می‌یابد و این مسئله ریسک دیابت را بالا برده و اگر در حال حاضر دیابت داشته باشید، کنترل قند خون را دشوار می‌کند.
پُرکاری تیروئید ارتباط تنگاتنگی با هایپرگلیسمی (قند خون بالا) دارد. قند خون بالای ناشی از بیماری تیروئید هم می‌تواند موجب سندرم متابولیک شود. سندرم متابولیک، دسته‌ای از پنج عارضه است: گلوکز بالا، فشارخون بالا، تری‌گلیسرید بالا، کلسترول خوب پایین (HDL) و اندازهٔ زیاد دور کمر که ریسک بیماری قلبی، دیابت و سکته مغزی را افزایش می‌دهد. سندرم متابولیک درمان نشده می‌تواند به دیابت نوع دوم منجر شود.

بیماری تیروئید و انسولین

بیماری تیروئید می‌تواند در تولید انسولین اختلال ایجاد کند. انسولین هورمونی است که به سلول‌ها این امکان را می‌دهد تا سلول‌ها از گلوکز به‌عنوان انرژی استفاده کنند و این اتفاق قند خون را پایین می‌آورد.
پُرکاری تیروئید، متابولیسم را افزایش می‌دهد و این باعث می‌شود انسولین سریع‌تر از حد معمول از بدن حذف شود و در نتیجه قند خون بالا رفته و ریسک دیابت نوع دوم نیز بیشتر می‌شود. بیماران دیابتی که نیاز به تزریق انسولین دارند نیز ممکن است به دوزهای بالاتری از انسولین نیاز پیدا کنند.
از سویی دیگر، کم‌کاری تیروئید، متابولیسم را کاهش می‌دهد و وقتی چنین اتفاقی می‌افتد، انسولین بیشتر از حد معمول در بدن می‌ماند و باعث افت قند خون می‌شود. در افرادی که داروهای دیابت مصرف می‌کنند، افت قند خون می‌تواند گاهی بسیار شدید شده و منجر به سرگیجه و عدم تعادل و افت هشیاری شود.

دیگر ارتباط‌ها میان دیابت و بیماری تیروئید

علاوه بر مشکل در متابولیسم گلوکز و تولید انسولین، ارتباط‌های دیگری نیز میان بیماری تیروئید و دیابت وجود دارد.

بیماری‌های خودایمنی
دیابت نوع اول یک بیماری خودایمنی است که در آن سیستم ایمنی بدن به سلول‌های تولیدکنندهٔ انسولین حمله می‌کند. انواع خاصی از بیماری‌های تیروئید به نام هاشیموتو و بیماری گریوز نیز خودایمنی هستند. تیروئیدیت هاشیموتو، شایع‌ترین علت کم‌کاری تیروئید در بسیاری از کشورهاست. مطالعات نشان می‌دهند بیشتر افرادی که دیابت نوع اول دارند در نهایت به بیماری هاشیموتو مبتلا می‌شوند.
از طرفی دیگر، بیماری گریوز باعث پُرکاری تیروئید می‌شود. تقریباً ده درصد افرادی که دیابت نوع اول دارند به بیماری گریوز دچار می‌شوند.

حور هیپوتالامیک – هیپوفیز آدرنال
هورمون‌های تیروئید و انسولین هر دو تحت‌تأثیر سه ارگان هستند که با هم کار می‌کنند: هیپوتالاموس مغز، غده هیپوفیز و غدد آدرنال. این سیستم تحت عنوان محور هیپوتالامیک – هیپوفیز آدرنال (HPA axis) سیگنال‌هایی بین خود ردوبدل می‌کنند تا با هم واکنش بدن نسبت به استرس را کنترل نمایند. آنها این کار را با تنظیم سطح هورمون کورتیزول انجام می‌دهند.
اگر در هر یک از این سه ارگان این سیستم مشکلی رخ بدهد، بر میزان تولید کورتیزول اثر خواهد گذاشت. کورتیزول بالا می‌تواند منجر به بالارفتن قند خون و کاهش هورمون تیروئید شود. پایین بودن سطح کورتیزول نیز می‌تواند موجب افت قند خون و افزایش هورمون تیروئید شود.

پیشگیری و مدیریت

اگر بیماری تیروئید یا دیابت برایتان تشخیص داده شده، رسیدن به وزن سالم و حفظ آن یکی از بهترین کارهایی است که می‌توانید برای پیشگیری از ابتلا به آن عارضهٔ دیگر انجام دهید. کنترل قند خون یا هورمون‌های تیروئید نیز یک راه مؤثر دیگر است.
اگر مقاومت به انسولین دارید یعنی بدنتان آن‌گونه که باید به انسولین پاسخ نمی‌دهد، بیماری تیروئید می‌تواند کنترل سطح قند خون را دشوارتر نماید. با مدیریت مقاومت به انسولین با کمک دارو، رژیم غذایی و ورزش می‌توانید از ابتلا به دیابت و عوارض بیماری تیروئید پیشگیری کنید.
با کنترل پرکاری تیروئید با دارو، رژیم غذایی و ورزش می‌توانید ریسک ابتلا به دیابت نوع دوم را نیز کاهش دهید.

خلاصه
دیابت و بیماری تیروئید دو بیماری کاملاً مرتبط با هم هستند. اگر پرکاری تیروئید داشته باشید، سطح انسولینتان می‌تواند افت کند و قند خونتان بالا رود و ریسک دیابت را افزایش دهد. اگر کم‌کاری تیروئید داشته باشید، عکس این اتفاق می‌افتد و منجر به افت قند خون می‌شود.
از سویی دیگر، دیابت نوع اول می‌تواند ریسک تیروئیدیت هاشیموتو و بیماری گریوز را افزایش دهد. ضمناً هرگونه مشکلی در سیستم هیپوتالامیک – هیپوفیز آدرنال نیز می‌تواند اثر منفی بر سطح انسولین و هورمون‌های تیروئید بگذارد. اگر دچار دیابت یا بیماری تیروئید هستید، مدیریت درست عارضه‌‌تان و حفظ وزن سالم می‌تواند احتمال ابتلا به عارضهٔ دیگر را کاهش دهد.

یک توصیه
به دلیل اینکه افرادی که دیابت نوع اول دارند بسیار در معرض مشکلات تیروئید هستند، انجمن دیابت آمریکا توصیه کرده است هرکسی که دیابت نوع اول دارد، به‌محض تشخیص این عارضه، از جهت کم‌کاری تیروئید نیز چکاپ تکرار شود.

منبع: tebyan.net


 

0
نوشته شده توسط فرناز اخباری

کاهش مدت زمان بی‌تحرکی بودن خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ و بیماری‌های قلبی عروقی را کاهش می‌دهد

بیماری‌‌ها و راه درمان , فرناز اخباری , پیشگیری بهتر از درمان

 

به گزارش سایت sciencedaily.com

یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که کاهش زمان بی‌تحرکی روزانه تنها در سه ماه می‌تواند تأثیر مثبتی بر عوامل خطر بیماری‌های مرتبط با سبک زندگی داشته باشد. یک ساعت کمتر نشستن روزانه و افزایش فعالیت بدنی سبک می‌‌تواند به پیشگیری از این بیماری‌ها کمک کند.

دیابت نوع ۲ و بیماری‌های قلبی عروقی شایع‌ترین بیماری‌های مزمن در سطح جهان هستند. خطر ابتلا به این بیماری‌ها به ویژه به دلیل اضافه وزن ناشی از کم تحرکی و رژیم غذایی ناسالم و اختلالات متابولیکی که اغلب با آن همراه است افزایش می‌یابد. ورزش منظم در مدیریت وزن و پیشگیری از بیماری‌ها مفید است. با این‌حال، بسیاری از بزرگسالان توصیه هفتگی ۲٫۵ ساعت ورزش با شدت متوسط ​​را انجام نمی‌‌دهند و بیشتر روز خود را معمولاً به حالت نشسته می‌گذرانند.

در یک مطالعه مداخله‌ای در مرکز تورکو PET و موسسه UKK در فنلاند، محققان بررسی کردند که آیا می‌توان با کاهش زمان بی‌تحرکی روزانه در طی یک دوره مداخله سه ماهه به مزایای سلامتی دست یافت. شرکت‌کنندگان در این تحقیق، بزرگسالانی در سن کارکردن‌، کم تحرک و غیرفعال بودند که خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ و بیماری‌های قلبی عروقی داشتند.

محققان دو گروه را با هم مقایسه کردند: گروه مداخله با افزایش فعالیت بدنی خفیف و ایستادن یک ساعت در روز زمان نشستن خود را کاهش دادند و به گروه کنترل دستور داده شد عادات معمول و سبک زندگی کم تحرک خود را حفظ کنند.

“آنچه طراحی مطالعه ما را منحصر به فرد می کند این است که زمان بی تحرکی و فعالیت بدنی هر دو گروه در کل دوره سه ماهه با شتاب سنج اندازه گیری شد، در حالی که در مطالعات قبلی فعالیت معمولاً فقط برای چند روز در ابتدا و انتهای دوره اندازه گیری می شد. تارو گارثوایت، دکترای دانشگاه تورکو در فنلاند، می‌گوید: این حالت امکان دریافت اطلاعات بیشتر در مورد تغییرات رفتار واقعی را در یک دوره زمانی طولانی‌تر فراهم می‌کند.

گروه مداخله عمدتاً با افزایش میزان فعالیت بدنی خفیف  و متوسط، به‌طور متوسط ​​۵۰ دقیقه در روز زمان بی تحرکی را کاهش دادند. در دوره سه ماهه، محققان مزایایی را در پیامدهای سلامت مربوط به تنظیم قند خون، حساسیت به انسولین و سلامت کبد در گروه مداخله مشاهده کردند.

Garthwaite می‌گوید: «این یافته نتیجه دلگرم کننده‌ای است که مزایای سلامتی را می‌توان حتی با میزان خفیف کاهش نشستن و افزایش میزان فعالیت بدنی به دست آورد. برای بسیاری، این ممکن است این  نقطه شروع آسان‌تر از افزایش تمرینات ورزش واقعی باشد.»

این حالت به ویژه برای افراد غیرفعال مفید است

این احتمال وجود دارد که افرادی که توصیه‌های هفتگی فعالیت بدنی را رعایت نمی‌‌کنند بتوانند زمان کم تحرکی را با فعالیت بدنی سبک جایگزین کنند و از آن بهره ببرند. با این حال، در صورتی که فرد دارای چندین عامل خطر دیابت و بیماری‌های قلبی عروقی باشد، کاهش زمان بی‌تحرکی به خودی خود برای پیشگیری از بیماری‌ها کافی نیست.

Garthwaite می‌گوید: «کاهش زمان صرف شده برای نشستن ممکن است پیشرفت این بیماری‌ها را کاهش دهد، اما البته می‌توان با افزایش میزان یا شدت فعالیت بدنی علاوه بر نشستن کمتر، فواید بیشتری به دست آورد.»

گام بعدی برای محققان بررسی چگونگی تاثیر تغییرات در فعالیت روزانه و زمان بی‌‌تحرکی بر متابولیسم انرژی و ساختار بدن علاوه بر عوامل خطر دیابت و بیماری‌های قلبی عروقی در طول یک دوره شش ماهه مطالعه است.

 

منبع: sciencedaily.com


 

 

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

مقاومت به انسولین چیست و چرا باید آن را جدی بگیرید؟

بیماری‌‌ها و راه درماندارونامه , پیشگیری بهتر از درمان

 

اگر همیشه احساس گرسنگی می‌کنید یا مدام خسته هستید یا با اینکه فعالیت بدنی دارید، برای کاهش وزن دائم در تلاش و جدالید؛ شاید علتش مقاومت به انسولین باشد. اما آیا می‌دانید مقاومت به انسولین چیست؟ در این مطلب با ما باشید تا از علائم مقاومت به انسولین و علت‌های آن مطلع شوید.

انسولین هورمونی است که توسط لوزالمعده تولید شده و کمک می‌کند گلوکز از جریان خون حرکت کرده و وارد سلول‌ها شود تا در آنجا به‌عنوان انرژی مصرف شود. انسولین زمانی تولید می‌شود که سطح گلوکز خون بالا می‌رود، مثلاً بعد از خوردن غذا. ترشح انسولین کمک می‌کند سطح قند خون پایین بیاید و در حدی نرمال و سالم حفظ شود.

مقاومت به انسولین زمانی روی می‌دهد که عضله و چربی و سلول‌های کبد دیگر به انسولین پاسخ مناسبی ندهند و در نتیجه بدن به‌سختی بتواند گلوکز را جذب کند. وقتی چنین اتفاقی می‌افتد لوزالمعده انسولین بیشتری تولید می‌کند تا این شرایط را جبران نماید. اگر لوزالمعده بتواند همچنان به تولید انسولین کافی ادامه دهد تا واکنش ضعیف سلول‌ها را جبران کند، سطح گلوکز خون می‌تواند در حد نرمال بماند، اما اگر نتواند چه؟

تعداد موارد مقاومت به انسولین بالاست؛ تقریباً یک‌سوم افراد بزرگسال به پیش دیابت دچارند
پیش دیابت می‌تواند در افرادی ایجاد شود که مقاومت به انسولین دارند و نمی‌توانند انسولین کافی برای کنترل سطح قند خون تولید کنند. این عارضه در صورت عدم درمان باعث می‌شود سطح قند خون  به‌مرور زمان از طیف نرمال خارج شده و منجر به دیابت شود.

علت اصلی مقاومت به انسولین چیست؟

از کجا باید بدانید به مقاومت به انسولین دچارید؟ عوامل رایجی که می‌توانند منجر به مقاومت به انسولین شوند:

. چاقی یا اضافه‌وزن
. سن بالاتر از ۴۵ سال
. داشتن خواهر، برادر، پدر و یا مادری که مقاومت به انسولین دارد
. نداشتن فعالیت بدنی
. کلسترول بالا یا فشارخون بالا
. سابقهٔ بیماری قلبی
برخی از داروها، اختلالات هورمونی و مشکلات خواب مانند آپنه خواب نیز ممکن است منجر به مقاومت به انسولین شوند.

از کجا باید بدانید مقاومت به انسولین دارید؟

سختی ماجرا همین جاست؛ مقاومت به انسولین تنها چند علامت قابل تشخیص دارد. گفته می‌شود عارضه‌ای به نام آکانتوزیس نیگریکانس در افرادی که مقاومت به انسولین دارند شایع‌تر است که خود را به‌صورت نواحی تیره و مخملی در چین و چروک‌های گردن و کشاله ران و زیربغل و پشت گردن نشان می‌دهد که نتیجهٔ تجمع انسولین در سلول‌های پوستی است. پزشکان می‌توانند با یک آزمایش خون ساده طی یک دورهٔ دو سه‌ماهه و مقایسهٔ نتایج، وضعیت فرد را از جهت مقاومت به انسولین بررسی کنند.
کسانی که پیش‌دیابت دارند پنجاه‌درصد بیشتر در معرض مقاومت به انسولین طی ۵ تا ۱۰ سال بعد هستند. اما اگر مقاومت به انسولین پیشرفت کرده و به پیش‌دیابت برسد، علائم عدم تعادل در گلوکز خون می‌تواند مشابه علائم دیابت ظاهر شود: تشنگی مفرط، گرسنه بودن بعد از غذا، تکرر ادرار، تاری دید، سردرد، کُند ترمیم شدن زخم، احساس خستگی بیش از حد معمول و عفونت‌های مکرر.

تفاوت مقاومت به انسولین و دیابت چیست؟

هرکسی ممکن است موقتاً یا به طور مزمن به مقاومت به انسولین دچار شود. مقاومت به انسولین مزمن درصورتی‌که مداوا نشود به‌مرور می‌تواند موجب پیش دیابت و سپس دیابت نوع دوم شود. پیش دیابت زمانی است که سطح قند خون بالاتر از حد نرمال است اما هنوز به‌اندازه‌ای بالا نیست که دیابت محسوب شود. پیش دیابت معمولاً در افرادی روی می‌دهد که در حال حاضر مقاومت به انسولین دارند.

چه داروهایی برای درمان مقاومت به انسولین به کار می‌روند؟

هرچند هنوز دارویی برای درمان مقاومت به انسولین ساخته نشده اما پزشک ممکن است داروهایی برایتان تجویز کند:
. داروی فشارخون
. متفورمین برای دیابت
. استاتین‌‌ها برای کاهش کلسترول LDL

آیا مقاومت به انسولین درمان دارد؟

متأسفانه شما نمی‌توانید ژنتیک یا سنتان را تغییر دهید اما در مورد علت‌هایی که به سبک زندگی مربوط می‌شوند، راهکارهای ساده‌ای وجود دارند که می‌توانند تفاوت‌های بزرگی ایجاد کنند:

فعالیت بدنی‌تان را بیشتر کنید

فعالیت بدنی منظم به بدن کمک می‌کند تعادل سطح گلوکز خون را بهتر حفظ کند. پژوهش‌ها نشان داده‌اند تمرینات تناوبی پُرشدت یکی از مؤثرترین فعالیت‌ها برای درمان مقاومت به انسولین‌اند.

کاهش وزن اضافی

داشتن چربی اضافی خصوصاً در ناحیه شکم یکی از علت‌های اصلی مقاومت به انسولین است. پس اگر سایز دور کمرتان بیشتر از اندازه‌ای است که باید باشد، بیشتر در معرض مقاومت به انسولین هستید. چربی شکم، هورمون‌ها و موادی تولید می‌کند که می‌توانند موجب التهاب در بدن شوند و التهاب هم می‌تواند مقاومت به انسولین ایجاد کند.

رژیم غذایی‌تان متعادل باشد

چیزی به نام رژیم غذایی مخصوص مقاومت به انسولین وجود ندارد. شما باید تابع اصول اصلی تغذیه سالم و متعادل باشید. یعنی بیشتر غذاهای گیاهی مثل میوه و سبزی و مغزها و دانه‌ها و غلات کامل بخورید، چربی‌های سالم مثل روغن زیتون، ماهی و دانه‌ها مصرف کنید، پروتئین‌های کم‌چرب بخورید و از لبنیات کم‌چرب یا جایگزین لبنیات استفاده نمایید.
کربوهیدرات‌هایی که مصرف می‌کنید اثر زیادی روی سطح قند خونتان دارند. بدن شما کربوهیدرات‌ها را به قندها و اساساً گلوکز تجزیه می‌کند. سپس انسولین به بدن در استفاده و ذخیره آن به صورت انرژی کمک می‌کند. به همین دلیل توصیه می‌شود به‌جای غلات فرآوری شده و کربوهیدرات‌های تصفیه شده غلات کامل مصرف کنید.

منبع: tebyan.net


 

0
نوشته شده توسط فرناز اخباری

جو به بهبود سطح قند‌خون و کاهش اشتها کمک می‌‌کند

بیماری‌‌ها و راه درمان, تغذیه سالم, فرناز اخباری پیشگیری بهتر از درمان,

 

به گزارش سایت lunduniversity.lu.se

محققان سوئدی به فواید رژیم غذایی جو پی برده‌اند که می‌تواند به کاهش سطح قند‌خون و کاهش خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ کمک کند.

تیم تحقیقات دانشگاه لوند گزارش می‌کند که جو حاوی ترکیبی از فیبر است که می‌تواند به کاهش متابولیسم کمک کند، و به نوبه خود باعث می‌‌شود افراد کمتر گرسنه شوند. اضافه وزن اغلب با ابتلا به دیابت نوع ۲ مرتبط است و محققان دریافتند که علاوه بر کاهش اشتها، جو می‌تواند میزان سایر عوارض مانند بیماری‌های قلبی عروقی را نیز کاهش دهد.

آن نیلسون، دانشیار مرکز علوم غذای سلامت در دانشگاه لوند و یکی از محققین این مطالعه، می‌گوید: «تعجب‌آور و در عین حال امیدوارکننده است که با مصرف ترکیب مناسب از فیبرهای غذایی می‌توان در مدت زمان کوتاهی چنین فواید سلامتی چشمگیری تولید کرد.»

این مطالعه که اخیراً در مجله تغذیه بریتانیا منتشر شده است، در میان شرکت‌کنندگان میانسال سالم انجام شد که از آن‌ها خواسته شد تا نان تهیه شده با مغز جو به مدت سه روزدر صبحانه، ناهار و شام بخورند. تقریباً ۱۱ تا ۱۴ ساعت پس از آخرین وعده غذایی در تحقیق‌، محققان خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ و بیماری‌های قلبی عروقی را در شرکت‌‌کنندگان بررسی کردند.

علاوه بر بهبود متابولیسم، محققان فواید دیگری از جمله کاهش قند‌خون و سطح انسولین، افزایش حساسیت به انسولین و بهبود کنترل اشتها نیز یافتند. اثرات مثبت مصرف جو زمانی مشاهده شد که مخلوط خاصی از فیبرهای غذایی موجود دردانه جو به روده رسید و باعث افزایش باکتری‌‌های خوب و ترشح هورمون‌های مهم شد.

پروفسور نیلسون می‌‌گوید: «بعد از خوردن نان تهیه شده ازجو، شاهد افزایش هورمون‌‌های روده ای بودیم که متابولیسم و ​​اشتها را تنظیم می‌کنند و همچنین هورمونی که باعث کاهش التهاب مزمن می‌‌شود نیزدر میان شرکت‌‌کنندگان افزایش یافت. این حالت به مرور زمان می‌‌تواند از بروز بیماری‌های قلبی عروقی و دیابت جلوگیری کند.»

یک مطالعه مرتبط دیگر توسط محققان دانشگاه گوتنبرگ در سوئد همچنین نشان داد که فیبرهای غذایی جو می‌تواند باعث افزایش باکتری روده Prevotella copri شود که اثر تنظیمی مستقیمی بر سطح قند‌خون دارد و باعث کاهش نسبت یک نوع باکتری ناسالم در روده می‌شود.

اثرات جو تحت تأثیر ترکیب میکروبیوتای روده فرد قرار می‌گیرد، یعنی افرادی که غلظت کمتری باکتری Prevotella copri دارند اثر کمتری از مصرف محصولات جو دریافت می‌‌کنند. به گفته محققان، خوردن جو بیشتر می‌تواند به تحریک رشد باکتری کمک کند.

محققان امیدوارند که دانش بیش‌‌تر در مورد تأثیر فیبرهای غذایی خاص بر سلامت افراد در نهایت منجر به عرضه محصولات غذایی بیشتر با خواص سالم مانند دانه جو در فروشگاه‌‌ها شود. آن‌ها افزودند که تمایل دارند که افراد بیشتری را تشویق کنند تا از جو در وعده‌های غذایی به عنوان مثال در سالاد، سوپ، خورش یا به عنوان جایگزینی برای برنج یا سیب‌‌زمینی استفاده کنند.

منبع: lunduniversity.lu.se


 

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

بیماری‌هایی که وزن را کاهش می‌دهند

بیماری‌‌ها و راه درمان, پیشگیری بهتر از درمان

 

اگر بدون دلیل در عرض ۶ تا ۱۲ ماه بیشتر از ۵ درصد از وزن بدنتان کم شده (مثلاً اگر ۷۰ کیلوگرم وزنتان بوده و سه و نیم کیلوگرم کم کرده‌اید) باید به پزشک مراجعه کنید، خصوصاً اگر سنتان بالاست. کاهش وزن ناگهانی و بدون دلیل می‌تواند نشانهٔ وجود مشکلی در سلامتی باشد.

پرکاری تیروئید

اگر غدهٔ تیروئید شما مقدار زیادی هورمون تیروئید تولید کند، متابولیسمتان خیلی سریع شده و کالری زیادی می‌سوزانید و وزن کم می‌کنید. همچنین ممکن است شکمتان بیشتر از حد معمول کار کند و ضربان قلبتان تند شود و احساس اضطراب کنید. پزشک می‌تواند با دارو به کنترل این عارضه کمک کند.

دیابت

انسولین هورمونی است که بدن شما آن را می‌سازد تا قند خونتان را به انرژی تبدیل کند. اگر دیابت داشته باشید یعنی نمی‌توانید انسولین بسازید یا از انسولین آن‌طوری که لازم است استفاده کنید. وقتی سلول‌ها بدون سوخت می‌مانند، بدنتان فکر می‌کند در وضعیت خطرناکی قرار گرفته و شروع می‌کند به سوزاندن چربی و عضله و این اتفاق باعث کاهش وزن می‌شود. همچنین ممکن است بیشتر از حد معمول احساس تشنگی و خستگی کرده و مکرراً ادرار کنید. اگر این علائم را دارید با پزشک مشورت کنید تا درصورتی‌که دیابت دارید، یک برنامهٔ درمانی مناسب برایتان در نظر گرفته شود.

بیماری سلیاک

اگر بیماری سلیاک داشته باشید بدنتان به گلوتن حساسیت نشان می‌دهد. گلوتن پروتئینی است که در گندم و دیگر غلات وجود دارد. وقتی شما گلوتن می‌خورید، سیستم ایمنی‌تان که قرار است به شما در مبارزه با باکتری‌ها و میکروب‌ها کمک کند، اشتباها به رودهٔ باریکتان حمله‌ور می‌شود و این اتفاق باعث می‌شود بدنتان به‌سختی بتواند مواد مغذی را دریافت نماید، در نتیجه وزن کم می‌کنید. همچنین ممکن است دچار سردرد، خارش پوست، زخم دهان و درد مفصل نیز باشید. فقط پزشک می‌تواند به شما بگوید بیماری سلیاک دارید یا خیر. اگر سلیاک داشته باشید باید تابع یک رژیم غذایی خاص باشید تا علائمتان متوقف شوند.

داروها

داروهایی که برای درمان برخی از بیماری‌ها به کار می‌روند ممکن است سوخت‌وساز بدن را بیشتر کنند و سبب کالری‌سوزی بیشتر شوند یا باعث شوند شما کمتر احساس گرسنگی کنید. این داروها شامل موارد زیر می‌شوند:
. داروهای محرک (stimulants)
. داروهای شیمی‌درمانی
. داروهای ضدافسردگی
. داروهای دیابت نوع دوم
اگر با شروع مصرف دارویی احساس می‌کنید اشتهایتان کم شده یا در حال وزن کم‌کردن هستید با پزشکتان مشورت کنید.

استرس

طبیعی است بعد ازدست‌دادن شغل، طلاق یا ازدست‌دادن یکی از عزیزان وزن کم کنید، اما باید بعد از مدتی بعد که شرایط به حالت عادی‌تری برگشت به وزن نرمالتان برگردید. شاید به کمک و حمایت خانواده و دوستان و یا مشاوره و روان‌درمانگر نیاز داشته باشید.

لوپوس

لوپوس بیماری است که در آن سیستم ایمنی اشتباها فعال شده و به بافت‌ها و ارگان‌های بدن حمله می‌کند. کسی که لوپوس دارد ممکن است وزن کم کند، زیرا سیستم گوارش او تحریک شده و بدن به‌سختی می‌تواند مواد مغذی غذاها را دریافت کند. بیماری لوپوس می‌تواند موجب احساس خستگی و دردناک شدن و سفتی مفاصل نیز بشود. خیلی از افرادی که لوپوس دارند دچار راش پوستی پروانه‌ای شکل روی صورت می‌شوند. پزشک می‌تواند با تجویز دارو و توصیه به تغییراتی در تغذیه و سبک زندگی، علائم بیمار را تسکین دهد.

بیماری آدیسون

در بیماری آدیسون، غدد آدرنال شما به اندازهٔ کافی هورمون تولید نمی‌کنند، خصوصاً هورمونی به نام کورتیزول، و این اتفاق می‌تواند مشکلاتی مانند تهوع و استفراغ و شکم درد و در برخی موارد اسهال ایجاد کند. این چیزها می‌توانند شما را بی‌اشتها کرده و در نهایت منجر به کاهش وزنتان شوند. پزشک می‌تواند به شما کمک کند علائمتان را مدیریت کرده و از داروهای جایگزین هورمون استفاده کنید.

سرطان

سلول‌های سرطانی انرژی زیادی مصرف می‌کنند یا مواد شیمیایی تولید می‌کنند که شیوهٔ هضم غذا را تغییر می‌دهند. سیستم ایمنی نیز در مقابل سرطان اغلب به‌سختی فعالیت می‌کند. همهٔ این موارد بیمار را خسته کرده و انرژی زیادی از او می‌گیرد که می‌تواند منجر به کاهش وزن شود.

بیماری انسداد مزمن ریوی

این بیماری به کیسه‌های هوایی در ریه‌ها آسیب می‌زند و اغلب ناشی از سیگارکشیدن است. اگر به بیماری انسدادی ریه دچار باشید، به‌سختی نفس می‌کشید و همراه با سرفه مایع غلیظی به نام موکوس بالا می‌آورید. بدن شما به کالری بیشتری نیاز دارد تا با هر نفسی که می‌کشید اکسیژن بیشتری بگیرد. در نتیجه به‌راحتی خسته می‌شوید و اشتهای خود را از دست می‌دهید. همهٔ این موارد می‌توانند موجب کاهش وزن شوند.

نارسایی قلبی

اگر قلب شما نتواند خون و اکسیژن کافی به باقی بدنتان برساند، سیستم گوارشتان هم نمی‌تواند خون کافی دریافت کند تا کارش را خوب انجام دهد، و این می‌تواند باعث شود حتی وقتی چیزی نخورده‌اید احساس سیری کرده و در معده‌تان احساس ناخوشی کنید. در نهایت بدنتان ممکن است نتواند مایعات اضافی را دفع کند و این مایعات در روده‌هایتان تجمع کنند و اجازهٔ جذب مواد مغذی را ندهند. شاید پزشک توصیه کند کمتر نمک مصرف کنید و به شما داروهایی بدهد که ادرارآور هستند (diuretics) و کمک می‌کنند مایعات اضافی از بدن دفع شوند.

زوال عقل

زوال عقل موجب ضعف توانایی شما در فکرکردن بر اساس حافظه و همچنین ضعف مهارت‌های اجتماعی می‌شود. در مراحل بعدی این بیماری باعث می‌شود وزن کم کنید زیرا فراموش می‌کنید غذا بخورید یا جویدن و بلعیدن برایتان سخت می‌شود. عفونت‌های مزمن، رژیم‌های غذایی خاص و داروهایی که برای درمان زوال عقل به کار می‌روند می‌توانند سبب کاهش وزن شوند.

منبع: tebyan.net


 

0
نوشته شده توسط تحریریه جامعه پزشکان ایران

چرا وقتی می‌خوابم، دست‌هایم بی‌حس می‌شوند؟

بیماری‌‌ها و راه درمان , پیشگیری بهتر از درمان

 

آیا شما هم از آن دسته افرادی هستید که هنگام خواب، دستانتان بی‌حس می‌شود؟ آیا تاکنون با احساس غیرمنتظره‌ای در دستانتان به طور ناگهانی از خواب بیدار شده‌اید؟ آیا دستانتان چندین بار در شب بی‌حس می‌شود و شما را با احساس بدی از خواب بیدار می‌کند؟ اگر چنین است،

خوابیدن در وضعیت بد مثلاً زمانی که دستتان زیرتان می‌ماند و تحت‌فشار قرار می‌گیرد می‌تواند یکی از ساده‌ترین دلایل گرفتگی یا بی‌حسی در دست‌ها باشد که خیلی زود بعد از بیدار شدن این مشکل رفع می‌شود. اما موارد دیگری هم وجود دارد که در آن‌ها این احساس بی‌حسی و به خواب رفتن دست‌ها هیچ ارتباطی با موقعیت شما ندارد. این احساس ناخوشایند را گاهی اوقات ممکن است در مناطق دیگر مانند پاها یا ران‌هایتان نیز احساس کنید. بیایید نگاهی به دلایل بی‌حسی و گزگز شدن دست‌ها بیندازیم.

دلایل به خواب رفتن دست‌ها

سندروم تونل کارپال
سندروم تونل کارپال بدون شک شایع‌ترین علت ایجاد این مشکل است. سه انگشت اصلی شست، اشاره و میانی بیشترین تأثیر را از سندرم تونل کارپال می‌پذیرند. این مشکل در اثر فشرده شدن عصب مدیان ایجاد می‌شود، یک نوروپاتی محیطی که به مچ دست فشار وارد می‌کند و باعث ایجاد علائمی مانند درد، مشکل در حرکت، کاهش حساسیت و بی‌حسی می‌شود و افراد بیشتر در شب از این علائم رنج می‌برند.

کار زیاد در طول روز
بعضی اوقات مچ دست خسته می‌شود. کارهای دستی مانند تایپ کردن زیاد با رایانه، استفاده از قیچی، ابزار و خیاطیِ زیاد می‌تواند به اعصاب دست آسیب برساند. خم و راست کردن بیش از حد این ناحیه به آن فشار اضافی وارد می‌کند و باعث می‌شود افراد هنگام شب که دیگر حرکت نمی‌کنند و فشار از روی اعصاب و تاندون‌ها کاملا برداشته می‌شود، احساس بی‌حسی و سوزن سوزن شدن در ناحیه‌ی دست‌ها را تجربه کنند.

احتباس مایعات
وجود چند کیلو اضافه وزن، ورزش نکردن و یا داشتن یک رژیم غذایی نامناسب می‌تواند به دلیل احتباس مایعات باعث تورم در دست و پا شود. سوزن سوزن شدن دست‌ها همیشه در شب شدیدتر است. در طول شب، خون به آن اندازه جریان ندارد، بنابراین فشاری ایجاد می‌کند که منجر به این ناراحتی می‌شود.

کمبود ویتامین B12
ویتامین B12 برای عملکرد صحیح مغز و سیستم عصبی مرکزی، سنتز DNA و ساخت گلبول‌های قرمز ضروری است. اغلب اوقات، رژیم غذایی نامناسب منجر به کمبود ویتامین‌های گروه B می‌شود. این کمبود ویتامینی عواقب زیادی به همراه دارد. خستگی، خواب‌آلودگی، رنگ‌پریدگی پوست، تاکیکاردی و بی‌حسی دست و پاها مشخصه کمبود ویتامین B12 است.

نشانگان خروجی قفسه سینه
نشانگان خروجی قفسه سینه یا سندرم توراسیک اوت لت (TOS) مجموعه‌ای از اختلالات است که به دلیل تحریک، آسیب یا فشرده شدن اعصاب یا رگ‌های خونی در ناحیه زیر گردن و بالای قفسه سینه به وجود می‌آید. بی‌حسی در ناحیه ساعد، دست و انگشتان از علائم شایع فشرده شدن عصب است که می‌تواند باعث ایجاد درد در قسمت‌هایی از گردن، شانه، بازو یا دست شما شود.

دیابت
همان‌طور که می‌دانید دیابت یک بیماری مزمن است که باعث افزایش قند خون می‌شود. دیابت زمانی اتفاق می‌افتد که بدن شما یا به طور مؤثر به انسولین پاسخ نمی‌دهد یا به اندازه کافی آن را تولید نمی‌کند.
تقریباً نیمی از کل مبتلایان به دیابت نوعی آسیب عصبی دارند، از جمله نوروپاتی محیطی و سندرم تونل کارپال که می‌توانند باعث درد، بی‌حسی و ضعف در دستانشان شود.

شیمی‌درمانی و برخی داروها
شیمی‌درمانی و برخی داروها می‌توانند به اعصاب محیطی آسیب برسانند. مطالعات نشان می‌دهد که نوروپاتی محیطی ناشی از شیمی درمانی ۳۰ تا ۶۸ درصد از افراد تحت معالجه را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
سایر داروهای شناخته شده که ممکن است موجب نوروپاتی محیطی شوند عبارت‌اند از ضدتشنج‌ها، برخی داروهای قلب و کاهش‌دهنده فشارخون و برخی از آنتی‌بیوتیک‌ها از جمله مترونیدازول و فلوروکینولون.

دیگر بیماری‌ها و شرایطی که موجب بی‌حسی دست‌ها می‌شود:

– روماتیسم مفصلی؛
– بیماری ‌ام اس؛
-لوپوس؛
– بیماری لایم؛
– اچ آی وی و ایدز؛
– سفلیس؛
– سندرم شوگرن؛
– کم‌کاری تیروئید؛
– سندرم گیلن‌باره؛
– پدیده رینود؛
– کیست گانگلیون؛
– مصرف الکل.

توصیه‌های درمانی هنگام بی‌حس شدن دست‌ها

قبل از اینکه بخوابید، یک قاشق غذاخوری روغن کتان بخورید. طبق مطالعات متعددی، روغن بزرک یک ضدالتهاب مؤثر است که بر روی اندام‌های انتهایی عمل کرده و احساس بی‌حسی در دست‌ها را کاهش می‌دهد.

دستانتان را در روشویی در آب غوطه‌ور کنید. افزودن چند قالب کوچک یخ باعث می‌شود این کار مؤثرتر باشد. قرار دادن دست‌ها در آب خنک باعث تسکین فشار و التهاب اطراف اعصاب و کاهش درد می‌شود. این کار را قبل از رفتن به رختخواب انجام دهید و اثر آن را ببینید!

مصرف نمک و نوشیدنی‌های اسیدی را کاهش دهید. این محصولات التهاب و درد را بدتر می‌کنند.

بدنتان را به خوبی هیدراته نگه دارید. حداقل روزانه دو لیتر آب بنوشید. آب برخی سبزیجات مدر بوده و به پاکسازی بدنتان کمک می‌کنند به این ترتیب هم بدنتان هیدراته می‌شود و هم از این طریق از احتباس مایعات جلوگیری می‌کنید. به عنوان مثال مقداری کنگرفرنگی را در آب بجوشانید، مخلوط را صاف کنید و سپس آن را با آب نصف لیمو مخلوط کنید.

این مهم است که ویتامین B را در رژیم غذایی خود وارد کنید. ماهی تن، سیب‌زمینی‌ها، موز و سایر سبزیجات سبز برگ دارای این ویتامین ضروری هستند. علاوه بر این، شما می‌توانید با نظر پزشک از مکمل‌های موجود در داروخانه‌ها یا فروشگاه‌های مواد غذایی سالم برای غنی‌سازی رژیم خود استفاده کنید. با مصرف مواد غذایی غنی از ویتامین‌های گروه ب و مکمل‌های حاوی آن، ممکن است شب‌ها دیگر احساس بی‌حسی در دست‌ها را تجربه نکنید.

در صورت لزوم مچ‌بند ببینید. اگر کارهای دستی زیادی انجام می‌دهید که شما را به مدت چند ساعت مجبور به استفاده از دست و مچتان می‌کند، از مچ‌بند کشی استفاده کنید. این مچ‌بندها فشار کافی برای محافظت از اعصاب و مفاصلتان را فراهم خواهند کرد.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنید؟

اگر بی‌حسی دستتان ادامه‌دار است و با تغییر موقعیتتان بهبود نمی‌یابد، به پزشک مراجعه کنید.
اگر به طور کاملاً ناگهانی دچار بی‌حسی و خواب رفتن دست‌هایتان شُدید به ویژه هنگامی که با ضعف یا فلج، مشکل در صحبت کردن و یا سردرد شدید و ناگهانی همراه بود خیلی سریع به پزشک مراجعه کنید؛ زیرا این‌ها علائم بالقوه یک وضعیت اورژانس پزشکی مانند سکته مغزی است.

منبع: tebyan.net


0
1 2 3 18